All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 751 - Chapter 760

“จริง...เหรอ?” ชูตงมองเย่ซิวด้วยสายตาสงสัย “ทำไมฉันรู้สึกว่ามันฟังดูแปลก ๆ ยังไงไม่รู้”เย่ซิวพยายามกลั้นขำ “แปลกตรงไหน ลองทบทวนสิ่งที่ผมพูดไปอีกครั้งสิว่ามันมีตรงไหนที่ผิดหรือเปล่า”ชูตงเอียงศีรษะครุ่นคิดพลางทบทวนคำพูดของเย่ซิวอีกครั้งและพบว่ามันไม่มีอะไรผิดจริงใบหน้าของเธอเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนจะเอ่ยด้วยความกระอักกระอ่วน “เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม? อย่างเช่นให้ฉันเลี้ยงข้าวคุณ”“ข้าวที่คุณจะเลี้ยงจะอร่อยกว่าที่ผมทำเหรอ?”ประโยคเดียวทำเอาเธอพูดไม่ออกจนต้องกลอกตา “งั้นคุณอยากได้อะไรล่ะ?”เย่ซิวโน้มหน้าเข้าไปใกล้ บ่งบอกได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่มหัวใจของชูตงเต้นรัว ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนถาโถมเข้ามาในใจหลังจากต่อสู้กับความคิดในหัวอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็แตะใบหน้าของเย่ซิวเบา ๆ เหมือนแมลงปอแตะผิวน้ำเย่ซิวเผยรอยยิ้ม นี่ถือเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่สำหรับเขาจากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้ามากอดแน่นในอ้อมแขน“ว้าย!” ชูตงร้องเสียงหลง “คุณจะทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”เย่ซิวก้มมองเธอ “ก็ค่าตอบแทนไง”“ไม่เอา อื้อ…”ชูตงพยายามดิ้นรนสุดกำลังเพื่อหลุดจากอ้อมแขนของเขา แต่

ชูตงที่กำลังโกรธจัดเพิ่มพลังต่อสู้ขึ้นเป็นสองเท่า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังถูกเย่ซิวจับกดลงกับโซฟาได้อย่างง่ายดายากนั้นเธอก็ถูกกดลงบนโซฟา โดนตีไปสองที“ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ มันเจ็บนะ”“ถ้าไม่ปล่อย ฉันจะตะโกนแล้วนะ”“ฉันขอโทษ ประธานเมตตาฉันเถอะ ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”เย่ซิวยกมือขึ้นพร้อมจะลงโทษอีกครั้ง “เรียกว่าพี่เย่สิ แล้วผมจะปล่อยคุณไป”ชูตงเม้มปากแน่น เธอไม่มีวันพูดคำน่าอายแบบนั้นออกไปแน่แต่ลังเลได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น เธอก็ร้องออกมาอีกครั้งเมื่อเย่ซิวทำท่าจะเอาฝ่ามือฟาดลงมา“ฉันยอมแล้ว พี่เย่ ฉันผิดไปแล้ว”รูมเมตที่ยืนดูอยู่ถึงกับตะลึง ก่อนจะคิดในใจว่าเล่นอะไรกันเนี่ยเย่ซิวปล่อยมือจากชูตง หญิงสาวกระโดดลุกขึ้นจากโซฟาถอยหลังอย่างรวดเร็ว พลางลูบตรงที่ถูกเย่ซิวตี สีหน้าดูเหมือนอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตามันต้องบวมแน่ ๆ แล้วถ้ามีคนเห็นจะทำยังไงดีล่ะรูมเมตกระแอมเบา ๆ “ได้เวลาไปทำงานแล้ว ฉันไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันนะ”เธอรู้สึกว่าคนสองคนนี้น่าจะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างที่ไม่อาจพูดได้แน่ ๆ เลยตัดสินใจรีบหนีไปดีกว่าชูตงมองดูสีหน้าของรูมเมตก็รู้ว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิด แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายย

“หนูอยาก…ลองจูบดูค่ะว่ามันจะรู้สึกยังไง”คำพูดนี้ทำเอาเย่ซิวถึงกับอึ้งไป ไม่คิดว่าจวงเสี่ยวหยิงจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของเย่ซิวเธอก็รีบอธิบายทันที “คือหนูเห็นในอินเทอร์เน็ตบอกว่าการจูบทำให้คนรู้สึกดี…แถมยังดีต่อสุขภาพอีกด้วย ก็เลย…”เย่ซิวหมดคำจะพูด เขาเคาะหน้าผากเธอเบา ๆ ก่อนเอ่ย “เลิกเชื่ออะไรเพี้ยน ๆ จากอินเทอร์เน็ตได้แล้ว เรื่องพวกนี้ไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์สักหน่อย ตั้งใจทำงานเถอะ พี่ไปล่ะ”แม้ว่าจวงเสี่ยวหยิงจะน่ารักแค่ไหน แต่เย่ซิวก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรกับเธอในตอนนี้จวงเสี่ยวหยิงแอบกำหมัดแน่น “หนูไม่ยอมแพ้หรอก สักวันหนูต้องจูบพี่ให้ได้”ทันใดนั้นเธอก็ขมวดคิ้วก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับเบา ๆ “แปลกจัง ทำไมช่วงนี้ถึงรู้สึกกระสับกระส่ายนักนะ ไม่สบายใจเลย เหมือนกำลังจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับฉันยังไงไม่รู้…”……ณ สนามบินทางตอนเหนือของเมืองหลวง วันนี้มีผู้โดยสารกลุ่มหนึ่งที่ดูแปลกตาเดินทางมาถึงพวกเขามีส่วนสูงเฉลี่ยเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตรแต่ร่างกายแข็งแรงและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อพวกเขาบางคนหวีผมแสกกลาง บางคนหวีผมเสยไปด้านหลังเรียบกริบ ทุกคนล้วนสวมชุดสูทหรูหร

เวลาเที่ยงคืนครึ่ง เย่ซิวลืมตาขึ้นช้า ๆ ด้วยแววตาเผยประกายเยือกเย็นน่าสะพรึงกลัวหลังจากใช้เวลาหลายชั่วโมงในการควบคุมพลังวิญญาณ ในที่สุดก็สามารถกดพลังลงได้อีกครั้งทำเอาเย่ซิวถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกก่อนหน้านี้เขายังพยายามอย่างหนักเพื่อเพิ่มพลัง แต่ตอนนี้กลับต้องมากลัวว่าพลังจะเพิ่มขึ้นเร็วเกินไปช่วงนี้เขาตัดสินใจจะหยุดบำเพ็ญชั่วคราวเพื่อป้องกันการทะลุระดับโดยไม่ตั้งใจเขาลุกขึ้นเทน้ำอุ่นดื่มแล้วนั่งลงบนโซฟา ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามีข้อความในโทรศัพท์จำนวนมาก เขาตอบกลับไปทีละข้อความ จนกระทั่งเห็นภาพที่ชูตงส่งมาพร้อมข้อความประกอบภาพนั้นเป็นบาร์บีคิวพร้อมข้อความว่า: ฉันกำลังกินบาร์บีคิวอยู่แหละ อิจฉาล่ะสิข้อความถูกส่งมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน เย่ซิวแย้มยิ้มบาง ๆ แล้วส่งข้อความกลับไปณ ที่พักของชูตง เธอกำลังเคี้ยวเนื้อแพะอย่างไร้อารมณ์หลังจากที่เสี่ยวเหม่ยกลับมาจากการเอาซุปไปให้แฟนหนุ่มแล้ว เธอก็ซื้อบาร์บีคิวและเบียร์จำนวนมากชูตงจึงถามว่าทำไมไม่ไปอยู่กับแฟนเธอเสี่ยวเหม่ยตอบว่าแฟนเธอทำงานเป็นหัวหน้าคนงานที่ไซต์ก่อสร้าง คงไม่สะดวกเท่าไหร่หากจะให้ผู้หญิงไปอยู่ที่นั่นตอน

เสี่ยวเหม่ยยังคงยั่วยวนเย่ซิวอย่างต่อเนื่องตอนแรกเย่ซิวยังพอทนได้ แต่หลังจากถูกยั่วยวนอยู่หลายครั้งเขาก็หมดความอดทนเขาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วก้าวยาว ๆ พาเธอเข้าไปในห้องนอนทันทีเสี่ยวเหม่ยที่อัดอั้นมานานบวกกับความมึนเมาทำให้เธอมีพลังเหลือล้นในช่วงชั่วโมงแรกเธอเหมือนอยู่ในสภาวะไร้สติ เคลื่อนไหวโดยสัญชาตญาณของร่างกายล้วน ๆแต่หลังจากนั้นเธอก็เริ่มรู้สึกตัวและตระหนักได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทว่ากลับไม่สามารถหยุดตัวเองได้เธอทำได้เพียงหลับตาลง พยายามไม่คิดว่าการกระทำนี้จะเป็นการทรยศคู่หมั้นของตัวเอง และทุ่มเททั้งกายและใจให้กับค่ำคืนนี้ในที่สุดหลังจากที่ผ่านไปสักพัก เสี่ยวเหม่ยก็นอนหอบหายใจหนักอยู่บนเตียงอย่างหมดแรงเธอหันหลังให้เย่ซิว ทั้งไม่อยากและไม่กล้าหันไปมองเขาเย่ซิวเข้าใจดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเย็นจากนั้นเขาก็เดินไปดูชูตงที่กำลังนอนหลับอยู่เธอดูนอนหลับสบายมากเย่ซิวยิ้มบาง ๆ แล้วนอนลงข้าง ๆ ก่อนจะโอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนอีกด้านหนึ่ง เสี่ยวเหม่ยลุกขึ้นจากเตียงอย่างอ่อนแรง ก่อนจะเดินกระเผลกไปยังห้องน้ำในห้องต