All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 51 - Chapter 60

เสียงเพียะดังอย่างชัดเจน ใบหน้าซีกหนึ่งของเควินก็บวมขึ้น ฟันสองสามซี่ก็ร่วงหลุดเขาโกรธมากและตะโกนใส่อธิการบดีว่า “ถ้าคุณยังไม่ห้ามเขา หากมีอะไรเกิดขึ้นกับผม คุณลองไปคิดให้ดีแล้วกันว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศจะมีปัญหาหรือไม่”ประเทศจ้านอิงตี้มีอำนาจเหนือกว่ามาโดยตลอดแม้ว่าคนของตัวเองจะเป็นคนก่อเรื่องขึ้นก่อน พวกเขาก็จะปกป้อง ถึงขนาดให้คนของประเทศที่ถูกรังแกต้องมาขอโทษและชดใช้ให้ในประวัติศาสตร์ เรื่องพรรค์นี้เกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้วอธิการบดีรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยและมองไปทางเย่ซิว “นักศึกษา เขาพูดถูกแล้ว หยุดเถอะ หากชกเขาอีกอาจทำให้เกิดข้อพิพาทระหว่างสองประเทศได้”เมื่อเห็นอธิการบดียอมแพ้ เควินก็หัวเราะเยาะออกมา และมองเย่ซิวอย่างหยิ่งยโส “ได้ยินแล้วใช่ไหม? หากนายกล้าแตะต้องฉันอีก นายจบไม่สวยแน่ ในประเทศจ้านอิงตี้ของฉันยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ใครจะกล้าหาเรื่องฉัน?!”แม้ว่าทุกคนจะโกรธ แต่พวกเขาก็ต้องยอมรับว่าคือสิ่งที่เขาพูดนั้นคือความจริงประเทศจ้านอิงตี้เป็นอันดับหนึ่งของโลกทั้งด้านการทหาร การเงิน วิทยาศาสตร์ และการศึกษา ไม่มีประเทศใดเทียบเคียงได้แน่นอนว่านั่นมันเป็นเรื่อง

เย่ซิวดึงเข็มเงินออกมาจากทั้งสองคนแล้วโยนทิ้งลงถังขยะทั้งสองทั้งสองค่อยๆ ฟื้นคืนสติ สับสนงุนงงเล็กน้อยเหมยฮวาลุกขึ้นจากพื้น ชี้ไปที่เย่ซิวแล้วตะคอกออกมา “หนุ่มน้อย แกทำอะไรกับฉัน?!”เย่ซิวมองเธออย่างเย็นชาและไม่ตอบอะไร“ถอยไป ถอยไปให้หมด!”“ตำรวจกำลังทำงาน ห้ามทุกคนถ่ายรูป!”เมื่อตำรวจมาถึง เควินและเย่เหมยฮวาก็ยังไม่รู้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์จนกระทั่งถูกใส่กุญแจมือแล้วถึงรู้สึกตัวเควินทั้งโกรธและตกใจ “พวกคุณบ้าไปแล้วเหรอ? มาจับผมทำไม? ผมเป็นพลเมืองของประเทศจ้านอิงตี้ พวกคุณมาจับผมแบบนี้ คิดถึงผลที่จะตามมาบ้างไหม?!”เหมยฮวาตะโกนกรีดร้องไม่หยุด “คุณมาจับฉันทำไม? ควรไปจับนางสารเลวนั่นสิ ฉันเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงนะ พวกคุณจับผิดคนแล้ว!"ไม่มีใครสนใจเสียงตะโกนกรีดร้องของพวกเขา ตำรวจพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ทันทีหลังจากที่พวกเขาออกไป ทุกคนก็ส่งเสียงไชโยหลิ่วเมิ่งอิ๋นรู้สึกตื้นตันใจมากจนไม่สนผู้คนที่อยู่ที่นี่ และรีบวิ่งไปหาเย่ซิวแต่ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ที่มือไวตาไวคว้าตัวเธอมากอดไว้ก่อน “น้องหลิว ดีใจมากที่เธอไม่เป็นไร เมื่อกี้ทำฉันตกใจกลัวแทบตาย”หลิ่วเมิ่งอิ๋นพูดไ

เย่ซิวแบกเธอไปที่หน้าต่างและพลางหันบอกลู่เสวี่ยเอ๋อร์ว่า “ไปเอายามาล้างแผลก่อน เดี๋ยวผมกลับมา”ลู่เสวี่ยเอ๋อร์พยักหน้า “ระวังตัวด้วย อย่าทำอะไรผิดกฎหมายล่ะ”เธอกลัวว่าเย่ซิ่วจะหุนหันพลันแล่นทำลงมือทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น“ไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่าอะไรควรไม่ควร”เย่ซิวแบกผู้หญิงคนนั้นกระโดดออกไปนอกหน้าต่างข้างล่างเป็นสนามหญ้า ด้วยความแข็งแกร่งของเย่ซิว เขาย่อมไม่เป็นอะไรแล้วเขาก็แบกเธอตรงไปยังเนินเขาด้านหลังผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะรู้ตัวว่าอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พยายามจะขอความช่วยเหลือแต่เย่ซิ่วออกแรงเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เธอพูดอะไรไม่ได้แล้วในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงเนินเขาด้านหลังและเย่ซิวบีบคอเธอด้วยแรงมหาศาลมีเสียงกรอบดังขึ้น ผู้หญิงคนนั้นคอหักและเสียชีวิตทันทีลู่เสวี่ยเอ๋อร์เป็นจุดอ่อนของเขาและมีความสำคัญมากใครก็ตามที่กล้าคิดร้ายต่อเธอ จะต้องเจอการตอบโต้ที่บ้าคลั่งจากเย่ซิวจากนั้นเย่ซิวก็หยิบขวดออกมา เปิดฝา แล้วเทของเหลวบางอย่างลงบนศพทันใดนั้นเสียงดังซู่ ๆ ก็ดังขึ้น ศพละลายด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เพียงสิบวินาทีกว่า ๆ ก็ละลา

จากนั้นเย่ซิวก็ลากเขาเข้าไปในห้องน้ำเซี่ยซิ่วซิ่วเดาได้ว่าเขากำลังจะทำอะไร? จึงไม่กล้าเข้าไปแม้ว่าเธอจะมีลักษณะเป็นหญิงเก่งในวงการธุรกิจแล้ว แต่เรื่องแบบนี้เธอก็ยังไม่กล้าเข้าไปดูเย่ซิวโยนหวังเฟยลงบนพื้นห้องน้ำ แล้วหยิบน้ำยาพิเศษออกมาแล้วเทราดใส่ร่างเขาแล้วก็เปิดฝักบัวปล่อยน้ำออกมาหลักฐานทุกอย่างหายไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อเดินออกจากห้องน้ำ เขาก็พูดกับเซี่ยซิ่วซิ่วที่ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ว่า “ไปบ้านตระกูลหวังกันเถอะ”เซี่ยซิ่วซิ่วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ทั้งรู้สึกกังวลและคาดหวังในเวลาเดียวกันเย่ซิวไม่ใช่คนบุ่มบ่ามขนาดหลังจากได้ยินเธอประเมินตระกูลหวังให้ฟัง เขาก็ยังดูไม่แยแสนี่เป็นการพิสูจน์ว่าเขามั่นใจอย่างเต็มที่ทั้งสองออกจากโรงแรม และตรงไปที่บ้านของตระกูลหวังทันทีตระกูลหวังอาศัยอยู่ในพื้นที่คนรวย มีคฤหาสน์ที่หรูหราใหญ่โตมากเมื่อมาถึงนอกคฤหาสน์ ทั้งสองก็ลงจากรถเซี่ยซิ่วซิ่วพูดกับเย่ซิวว่า “ฉันใช้เส้นสายของตระกูลเซี่ยตรวจสอบแล้ว”“หวังหู่ ปู่ของหวังเฟยและหวังห่าวพ่อของเขาจะกลับมาคืนนี้ น่าจะช่วงสองถึงสามทุ่ม”เย่ซิวตรวจสอบเวลา ตอนนี้เพิ่งหกเย็นโมงเอง“ถ้าอย่าง

บอดี้การ์ดกำลังเปิดปากตะโกนเย่ซิวลงมืออย่างรวดเร็ว พุ่งไปถึงตัวอีกฝ่าย ก่อนที่เสียงจะหลุดออกมาเขาใช้มือหนึ่งปิดปาก มืออีกข้างสับลงไปที่ท้ายทอยของอีกฝ่ายอย่างแรงเขาหมดสติลงตรงนั้นทันทีรีบลากเขาไปที่ห้องข้าง ๆ แล้วปิดประตูสำหรับบอดี้การ์ดเหล่านี้ เย่ซิวจะทำให้พวกเขาหมดสติ ไม่ฆ่าพวกเขาจากนั้นเขาก็หยิบผงแป้งบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อ ผสมกับน้ำและเกลี่ยให้ทั่วใบหน้าของบอดี้การ์ดหลังจากนั้นไม่กี่นาที ผงนั้นก่อเป็นรูปใบหน้าของมนุษย์จากนั้นก็หน้ากากหน้ามนุษย์นั้นมาแปะที่ใบหน้าของตัวเองจากนั้นเขาก็ถอดชุดสูทของอีกฝ่ายออกแล้วสวมมันเข้าไปจากนั้นกระดูกในร่างกายของเขาก็ปรับตัวอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากเสียงกรอบแกรบจบลง ความสูงและรูปร่างหน้าตาของเขาก็เหมือนกับของบอดี้การ์ดคนนั้นทุกประการนี่เป็นทักษะการปลอมตัวขั้นสูง เป็นหนึ่งในวิชานอกรีตในตอนนี้มีคนที่เชี่ยวชาญในศาสตร์นี้มีน้อยมากจากนั้นเขาก็ลากบอดี้การ์ดไปซ่อนไว้ที่มุมหนึ่ง แล้วเดินออกไปอย่างผึ่งผายหลังจากเดินไปได้สองสามก้าว บอดี้การ์ดอีกสองคนเดินเข้ามาเย่ซิ่วพยักหน้าให้ทางพวกเขาก่อน แต่อีกฝ่ายไม่เห็นความผิดปกติใด ๆจากนั้นเย