LOGINShare
บทที่ 60
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 61
ความแค้นครั้งใหญ่ได้รับการสะสางแล้ว หวังห่าวมองไปทางเย่ซิ่ว “คุณจะรักษาคำพูดรึเปล่า?”“ผมสัญญาว่าผมจะไม่ฆ่าคุณ”“ดี ฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง”หวังหู่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็หลับตาลงด้วยความจำใจเย่ซิวจัดการพวกเขาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ทำให้พวกเขาไม่สามารถใช้แผนสำรองได้มาถึงจุดนี้แล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้คือทำให้ตระกูลของเขาได้สืบสายเลือดต่อไปเย่ซิ่วกดติดต่อหมายเลขที่เข้ารหัสไม่มีเสียงตอบรับจากอีกด้านหนึ่ง มีแต่ความเงียบที่ฟังหวังห่าวพูดรหัสลับบางอย่างเกี่ยวกับการติดต่อกับกองกำลังก่อการร้ายต่างชาติหวังห่าวพูดคุยเกี่ยวกับเนื้อหามากมาย ใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงในระหว่างขั้นตอนนี้ เย่ซิวยังคงจับตามองตาของพวกเขาตลอดเวลาจึงยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้โกหกข้อมูลที่หวังห่าวเปิดเผย ถ้าใช้ให้ดี มีโอกาสสูงที่จะกำจัดกองกำลังก่อการร้ายต่างชาติได้ทั้งหมดด้วยวิธีนี้ แรงกดดันที่มีต่อประเทศหลงเถิงก็จะน้อยลงมากหลังจากที่เขาพูดจบ เย่ซิวก็พูดเข้าไปทางปลายสายว่า “ระดมกำลังพลจากทั้งสี่หน่วยของเรา ใครที่ไม่มีภารกิจต้องเข้าร่วมด้วย เราจะต้องขุดรากถอนโคนศัตรูออกไปในคราวเดียว!”เสียงที่หนักแน่นและทรงพลัง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 62
งานแกะสลักไดละเอียดประณีตมาก มีสวิตช์อยู่ข้างในด้วยหลังจากเปิดแล้วจะมีชิปขนาดเท่าเล็บอยู่ผู้หญิงคนนั้นบอกเย่ซิวว่า ทีมยอดฝีมือนี้มีชื่อว่า กองกำลังหมาป่าราตรีแต่ละคนมีชิปฝังอยู่ในร่างกายด้วยตราบใดที่ถือตราประทับชิ้นนี้ไว้ ก็จะสามารถควบคุมพวกเขาได้เพราะชิปถูกฝังเข้าไปในตัวพวกเขาตั้งแต่ยังแบเบาะหลังจากผ่านไปกว่าสิบปี มันถูกหลอมรวมเข้ากับเลือดเนื้อของพวกเขาแล้ว มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาชิปออกไปเพื่อยืนยันให้แน่ใจว่าพวกเขาจะอยู่ในกำมือ ไม่อาจดิ้นหลุดไปไหนได้เย่ซิ่วหยิบชิปออกมาและติดตั้งลงในโทรศัพท์ของเขาโทรศัพท์มือถือของเขาได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษ มีฟังก์ชันมากมาย ไม่สามารถถูกติดตามหรือระบุตำแหน่งได้โดยซอฟต์แวร์ใด ๆเย่ซิวพูดกับผู้หญิงคนนั้น “ให้บอดี้การ์ดข้างนอกเข้ามา ให้พวกเขาพาบอดี้การ์ดที่หมดสติในห้องหมายเลขหกออกไป”“แล้วใช้เงินส่วนตัวของคุณจ่ายค่าชดเชยให้พวกเขาแต่ละคน แล้วให้พวกเขาทั้งหมดออกไปจากที่นี่”“หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว คุณก็ไปได้ จำไว้ ถ้าคุณกล้าเปิดเผยเรื่องราวในวันนี้แม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลก คุณต้องตายสถานเดียว”ในประโยคสุดท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 63
ทั้งสองออกจากคฤหาสน์เรื่องหลังจากนี้จะมีคนจัดการต่ออย่างเหมาะสมเซี่ยซิ่วซิ่วกลับไปยังตระกูลเซี่ยงานที่ต้องทำต่อจากนี้จะหนักมาก เธอบอกเย่ซิวว่าเธอคงไปมหาวิทยาลัยไม่ได้อีกหลายวัน และกลับไปที่บ้านเช่าก็ไม่ได้ด้วยเพื่อจำแนกธุรกิจต่างๆ ของตระกูลหวังจำเป็นต้องเตรียมการมากมายก่อนอื่นต้องหาพันธมิตรมาเพิ่มมิฉะนั้นเย่ซิวผู้เป็นมือใหม่ และมีทรัพย์สินมหาศาลตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ จะต้องถูกคนนอกหมายปองจ้องเอาเปรียบแน่นอนบริษัททั้งเล็กและใหญ่ ย่อมเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ แน่นอนมีคำกล่าวที่ว่า ปัญหายิ่งเล็ก ยิ่งยากจะป้องกันเย่ซิวไม่อาจทำทุกเรื่องด้วยตัวเองได้ดังนั้นการหาพันธมิตรจึงเป็นเรื่องจำเป็นมากนอกจากตระกูลเซี่ยแล้ว เซี่ยซิ่วซิ่วยังบอกเย่ซิวว่าเธอรู้จักพี่ใหญ่คนหนึ่งด้วยอีกฝ่ายทำธุรกิจคลับหรูเธอผูกขาดธุรกิจทั้งหมดในเมืองเจียงเฉิงเอาไว้เซี่ยซิ่วซิ่วแนะนำว่าทางที่ดีให้ร่วมมือกับอีกฝ่ายจะได้ผลประโยชน์มากกว่าอีกฝ่ายอยากรุกเข้าสู่ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์มาโดยตลอด แต่ไม่มีช่องทางดี ๆ สักทีเย่ซิวเห็นด้วยแล้วโทรหาลู่เสวี่ยเอ๋อร์ และถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเธอในตอนนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 64
น้อยมากที่เย่ซิวจะปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมา พลังทำลายล้างที่เกิดขึ้นนั้นมหาศาลนักไม่นานนัก เย่ซิวก็ยับยั้งพลังของตัวเองลงมองดูสีหน้าของกองกำลังหมาป่าราตรีที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาก็ได้พูดอย่างเยือกเย็นว่า“ขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อเย่ซิว จอมยุทธ์ขั้นสูงสุดระดับเก้า”ทันทีที่พูดออกไป ดูเหมือนว่าหัวของพวกเขาถูกค้อนขนาดใหญ่ทุบอย่างแรงสำหรับพวกเขา จอมยุทธ์ขั้นสูงสุดระดับเก้าคือตำนานที่ไม่อาจก้าวบรรลุได้เช่นเดียวกับมดตัวหนึ่งที่ไม่มีวันเอื้อมถึงเหยี่ยวที่บินอยู่บนท้องฟ้าเย่ซิวมองไปที่พวกเขาและพูดอย่างใจเย็น “ฉันเข้าใจสถานการณ์ของพวกนาย หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกนายจะได้แก่ไปตามช่วงวัย"“แต่การเสียชีวิตขณะทำภารกิจบางอย่างนั้นเป็นไปได้สูง”“ไม่มีใครรู้ว่าพวกนายเคยมีตัวตน ไม่มีใครรู้สึกเจ็บปวดกับพวกนาย และยิ่งไม่มีใครมาทำความสะอาดหลุมศพให้พวกนายด้วย”ทุกคนต่างเงียบไปคำพูดของเย่ซิวแทงเข้าจุดอ่อนของพวกเขา“ฉันจะให้โอกาสพวกนายได้มีชีวิตใหม่” น้ำเสียงเย่ซิวนั้นราวกับมีเวทมนตร์“ฉันสามารถกำจัดชิปในร่างกายของพวกนายออกได้และยังช่วยให้พวกนายก้าวข้ามไปสู่การเป็นจอมยุทธ์ระดับสอง ร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 65
หลางอีสามารถทะลวงเข้าสู่จอมยุทธระดับสองได้สำเร็จจอมยุทธระดับสองมุ่งเน้นไปที่การเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายและเส้นลมปราณเป็นหลักหากไม่มีข้อจำกัดจากชิป เขาสามารถใช้พลังการต่อสู้ได้มากขึ้น ในอนาคตของเขาก็จะยิ่งประสบความสำเร็จได้ยิ่งขึ้นไปอีกความก้าวหน้าของหลางอี ทำให้ทุกคนตื่นเต้นเขาคุกเข่าตรงหน้าเย่ซิวและคำนับสามครั้ง“ผมจะไม่ลืมความเมตตาที่มอบชีวิตใหม่ให้ผมเลย ต่อไปผมจะะทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อรับใช้นายท่าน!”เย่ซิวโบกมือ “ลุกขึ้นเถอะ ในเมื่อทะลวงไปได้อีกระดับแล้ว ก็ไปเตรียมเอาสมุนไพรเหล่านี้ตั้งเตา จับเวลาครบเวลาแล้วให้ปิดเตา”“รับทราบครับ!”ในตอนนี้ความเคารพชื่นชมในตัวเย่ซิวของหลางอีก็สูงจนไม่มีใครเทียบได้สภาพร่างกายของพวกเขานั้นเกินกว่าเทคโนโลยีขั้นนสูงในปัจจุบันก็ไม่อาจแก้ไขได้ด้วยซ้ำแต่เย่ซิวกลับจัดการได้จากนี้ไป เขาจะเป็นมนุษย์ที่มีเกียรติ มีศักดิ์ศรีอย่างสมบูรณ์ภาพดวงตาของหญิงสาวคนนั้นปรากฏขึ้นในใจของเขา และเขาก็อดไม่ได้ที่จะกำมือแน่น“รอฉันก่อนนะ ฉันสามารถมอบความสุขให้เธอได้แล้ว!”เย่ซิวเรียกอีกคน“หลางเอ้อร์ นอนลง”หลางเอ้อร์เป็นผู้หญิงผมสั้น ผิวสีเหลือง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 66
เย่ซิวคิดว่าตอนนี้ตัวเองก็มีเงินมากมายแล้ว จึงคิดอยากจะซื้ออะพาร์ตเมนต์ที่เช่าอยู่ตอนนี้ต่อจากเซี่ยซิ่วซิ่ว ราคาที่อยู่อาศัยในละแวกใกล้โรงเรียนนั้นมีราคาสูง อะพาร์ตเมนต์ที่เย่ซิวอาศัยอยู่ตอนนี้ก็มีราคาประมาณ หนึ่งแสนหยวนต่อตารางเมตรหากจะซื้อก็ต้องใช้เงินสิบกว่าล้านหยวนแต่สำหรับเย่ชิวที่ตอนนี้มีทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งพันล้านหยวนนั้นถือเป็นเรื่องเล็กน้อยมากพึ่งเดินทางไปได้ครึ่งทาง เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นคนที่โทรเข้ามาคือเซี่ยซิ่วซิ่วหลังจากกดรับ น้ำเสียงอ่อนโยนของเธอก็ดังขึ้นที่ปลายสาย “เพื่อนนักศึกษาเย่ ตอนนี้นายว่างหรือเปล่า?”“ว่าง มีอะไรเหรอ?”“รุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังก่อนหน้านี้ เธออยากพบนาย นายพอจะมีเวลาว่างมาที่นี่หน่อยไหม?”“ได้สิ อยู่ที่ไหนล่ะ?”เซี่ยซิ่วซิ่วบอกที่อยู่คลับไป่ฮวากับเขา หลังจากวางสาย เขาก็ขอให้คนขับกลับรถบนรถ เย่ซิวถามคนขับว่า “คุณลุง รู้เรื่องเกี่ยวกับคลับไป่ฮวาไหมครับ?”เมื่อคนขับได้ยิน ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น และดูสนใจขึ้นมาทันที “รู้สิ รู้แน่นอน!”“ที่นั่นเป็นคลับที่หรูหราและมีมาตรฐานสูงที่สุดในเมืองเจียงเฉิงข
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 67
หญิงสาวในชุดกี่เพ้าสีขาวเดินเข้ามาจากด้านหน้า เผยรูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้งที่สมบูรณ์เธอมีผมสีดำตรงยาว และแต่งหน้าอ่อน ๆ สามารถให้คะแนนหุ่นของเธอได้แบบเก้าเต็มสิบหน้าตาก็ให้เก้าคะแนนเช่นกันมีความสง่างามอันสูงส่งแผ่ออกมาจากตัวของเธอเช่นเดียวกับคุณหนูจากตระกูลสูงศักดิ์แถบเจียงหนานในสมัยโบราณเธอเดินไปข้างหน้าเย่ซิวและเซี่ยซิ่วซิ่ว น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล ใบหน้าของเธอแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่สามารถละลายใจคนได้“หรูฮว่ายินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่าน พี่เม่ยเอ๋อร์รออยู่สักพักแล้ว กรุณาตามฉันมาได้เลยค่ะ”เธอผายมือเชิญขณะที่พูด เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มและพูดว่า “พี่หรูฮว่าสวยขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะคะ ผู้ชายคนไหนจะทนได้”หรูฮว่ายิ้มพร้อมกับแอบเหลือบมองไปที่เย่ซิว “นายน้อยข้าง ๆ คุณหนูซิ่วซิ่วนี่ไงคะที่ทนได้”ผู้ชายที่เคยพบเห็นเธอ ไม่ว่าจะเป็นมหาเศรษฐีหรือชนชั้นสูงในสังคม ล้วนแล้วแต่มีสีหน้าที่เหมือนต้องการจะกลืนกินเธอทั้งนั้น แม้ว่าบางคนจะซ่อนมันไว้อย่างดี แต่หรูฮว่าก็อ่านคนมานับไม่ถ้วน จึงสามารถมองทะลุความคิดที่แท้จริงของพวกเขาได้อย่างง่ายดายแต่เย่ซิวนั้นต่างออกไปหลังจากที่เห็น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 68
เธอมีใบหน้ารูปไข่ ดวงตาเรียวราวกับสุนัขจิ้งจอกแสงที่ปล่อยออกมาจากดวงตาของเธอ ทำให้ผู้คนตกหลุมรักได้เพียงแค่สบตาหูเม่ยเอ๋อร์ยืนขึ้น มีรูปร่างที่อวบอิ่มเธอสูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซนติเมตรมีผมยาวสีแดงอ่อนผิวขาวราวหิมะ ริมฝีปากสีแดงเพลิงรูปร่างสมบูรณ์แบบอย่างหาที่สุดไม่ได้โดยเฉพาะรอบอก ที่แทบจะอยู่ในระดับเดียวกันกับหลิ่วเมิ่งอิ๋นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เซี่ยซิ่วซิ่วได้พบกับหูเม่ยเอ๋อร์แต่ทุกครั้งที่เธอพบก็มักจะรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าไม่ว่าจะในด้านรูปร่าง หน้าตา ท่าทาง หรือทักษะ เธอไม่สามารถเทียบหูเม่ยเอ๋อร์ได้เลยหูเม่ยเอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง และแทบจะไม่มีข้อบกพร่องเลย“สองท่าน ฉันรอพวกคุณมาสักพักแล้ว เชิญนั่งสิคะ”เสียงของหูเม่ยเอ๋อร์ฟังราวกับหยดน้ำที่ไหลเข้าสู่หัวใจของคนอย่างไม่รู้ตัวเพียงคำพูดง่าย ๆ ประโยคเดียวก็ทำให้ความเก้อเขินระหว่างการพบกันครั้งแรกหายไปทันทีเย่ซิวหรี่ตาลงหูเม่ยเอ๋อร์ไม่ธรรมดาไม่ต้องพูดถึงจิตใจและทักษะด้านการจัดการเลย เธอยังเป็นจอมยุทธ์ยอดฝีมืออีกด้วยแต่อยู่ระดับไหนนั้น เย่ซิวยังไม่รู้ต้องประลองกันก่อน เย่ซิวถึงจะสาม
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1159
เย่ซิวรู้สึกหมดคำจะพูดทำไมทุกทีที่เขากำลังจะเข้าสู่จุดสำคัญ ผู้หญิงคนนี้ต้องโผล่มาขัดจังหวะตลอดเลยนะเขาไม่อยากเสียเวลาเถียงจึงเลือกกลืนเม็ดยาลงไปตรง ๆจากนั้นก็เริ่มเดินกำลังเดินกำลังภายในเพื่อกลั่นพลังโอสถพลังโอสถอันหนักแน่นและทรงพลังแผ่กระจายออกมาภายในร่างเขาราวกับภูเขาไฟขนาดยักษ์ระเบิดออกในพริบตาสำหรับเย่ซิว ระดับนี้ไม่ใช่เรื่องยาก และทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรากฐานพลังของเขาลึกเกินไปจนต้องใช้โอสถไปถึงห้าเม็ดถึงจะสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับถอดจิตได้สำเร็จพลังวิญญาณในร่างกลายเป็นของเหลวหนืดเหนียวสุดขีด วิญญาณก่อกำเนิดก็ขยายขนาดใหญ่ขึ้นเป็นสิบเท่าทั้งพลังบำเพ็ญและความสามารถในการต่อสู้ก็เพิ่มขึ้นพร้อมกันสิบเท่าเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอันรุนแรงที่แผ่กระจายอยู่ทั้งภายนอกและภายใน เย่ซิวก็รู้สึกว่าดวงตาตัวเองสว่างวาบต่อให้ตอนนี้ต้องเผชิญหน้ากับเจ้าสำนักอีกครั้ง แม้จะยังไม่ใช่คู่มือที่แท้จริง แต่ก็คงไม่ถึงขั้นไม่มีทางสู้เหมือนเมื่อก่อนแล้วอย่างน้อยถ้าคิดจะหนีก็หนีรอดแน่นอนการทะลวงเข้าสู่ระดับถอดจิตยังส่งผลเสริมพละกำลังร่างกายของเย่ซิวอีกด้ว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1158
เย่ซิวอายุแค่นี้เองนะ!แต่กลับสามารถกลั่นโอสถระดับสุดยอดออกมาได้ถ้าให้เวลาเขาอีกหน่อย แบบนี้ไม่บินขึ้นฟ้าไปเลยเหรอเจ้าสำนักกับภรรยาหันไปมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างเห็นความจริงจังและความตกตะลึงในแววตาของกันและกันดูเหมือนต้องประเมินเย่ซิวใหม่เสียแล้วจางเสี่ยวอวี๋ถึงกับหยิกเนื้อแขนตัวเองแรง ๆ แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนฝันอยู่ดี“ไม่จริงน่า เขาจะกลั่นสุดยอดโอสถได้ยังไง…ถึงว่าทำไมวันนั้นฉันไปหาเขา เขาถึงได้ทำตัวเย็นชาใส่ ที่แท้ในสายตาเขาฉันก็เป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่ง”ในขณะที่คนทั้งสนามกำลังตะลึงอยู่ สีหน้าของหนานกงอู๋ซวงกับเฉินเยียนจือก็เริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ทุกคนได้รับโอสถกันหมด มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้นที่ไม่มีมันชัดเจนมากว่าเย่ซิวตั้งใจเมินพวกเขาเฉินเยียนจือโกรธจนตัวสั่น ก่อนชี้หน้าเย่ซิวพลางตะโกน “นี่มันหมายความว่ายังไง ทำไมทุกคนมีกันหมด แต่ฉันกับพี่อู๋ซวงไม่มี!”เย่ซิวไหล่ตกก่อนจะทำหน้าไร้เดียงสา “อ๋อ พวกคุณก็อยู่ด้วยเหรอ ขอโทษที พอดีโอสถหมดพอดีเลยเอาแบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้พวกคุณทั้งคู่มาหาผมสิ เดี๋ยวผมจะกลั่นให้ส่วนตัวเลย”เฉินเยียนจือไม่พูดอะไรอีก แต่จ้องเย่ซิวด้วยสายตาเย็นเฉียบส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1157
เสาไอพลังโอสถพุ่งขึ้นฟ้าด้วยแรงมหาศาลราวกับค้อนยักษ์ที่มองไม่เห็นทุบกระแทกลงกลางใจของทุกคนอย่างแรงรั่วอวิ๋นแทบล้มทั้งยืน ปากสวย ๆ ของเธออ้าค้างจนสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้หลายฟองเธอมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอย ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดีเย่ซิวโบกมือเบา ๆ จากนั้นโอสถจำนวนมหาศาลก็ลอยออกมาจากเตากลั่นและพุ่งขึ้นไปลอยเหนือศีรษะของเขาดูแล้วมีไม่ต่ำกว่าหมื่นเม็ดโอสถจำนวนมากขนาดนั้นรวมตัวกันจนกลายเป็นเมฆโอสถที่ปกคลุมอยู่เหนือหัวไม่ต้องพูดถึงบรรดาศิษย์ แต่ละคนถึงกับอ้าปากค้างไปแล้วแม้แต่ผู้อาวุโสทั้งหลายก็ไม่เคยเห็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจแบบนี้มาก่อนทุกคนตกตะลึงจนพูดไม่ออกเย่ซิวโบกมืออีกครั้งโอสถกว่าหมื่นเม็ดแยกออกเป็นส่วนย่อย ๆ ลอยกระจายไปตรงหน้าของทุกคนในสนามจากนั้นก็ได้ยินเสียงเย่ซิวพูดว่า “ในเมื่อผมมาอยู่ที่นี่แล้ว เราก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกันโอสถพวกนี้ก็ถือเป็นของขวัญแนะนำตัวจากผมก็แล้วกันผมเป็นคนคุยง่ายนะ ถ้าคุณให้เกียรติผม ผมก็จะให้เกียรติคุณแต่ถ้าคิดจะเล่นสกปรกกับผม ผมก็จะขยี้ให้แหลกไม่เหลือเหมือนกัน”เด็กสาวหน้ากลมคนหนึ่งมองเย่ซิวอย่างไม่แน่ใจ “ศิษย์พี่เย่พู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1156
เพียงแต่ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ เขาย่อมไม่สามารถแสดงความไม่พอใจออกมาตรง ๆ ได้“เอาล่ะ การประลองครั้งนี้ถือว่าจบลงตรงนี้ เหล่าศิษย์ใหม่ทั้งหลายกลับไปพักผ่อนเถอะ อีกหนึ่งถึงสองวันจะมีประกาศว่าพวกนายจะได้เป็นศิษย์ของท่านอาวุโสท่านใด”“เดี๋ยวก่อนครับ”จู่ ๆ เย่ซิวก็พูดขึ้นมาอีกครั้งเจ้าสำนักเริ่มหมดความอดทนแล้ว ก่อนจะมองเย่ซิวด้วยสายตาเย็นเฉียบ “นายยังมีอะไรอีก”เขาเริ่มหมดความอดทนกับเจ้าหมอนี่ที่ทำให้เขาเสียหน้า แถมยังทำให้เขาเสียหายหลายอย่างด้วยเย่ซิวทำเหมือนไม่เห็นสีหน้าที่เย็นยะเยือกน่ากลัวของอีกฝ่าย ยังคงยิ้มแล้วหันไปเอ่ยกับทุกคนว่า“พวกคุณอาจจะลืมไปเรื่องหนึ่ง นั่นคือผมเป็นนักปรุงยา”เฉินเยียนจือที่ตอนนี้ไม่ว่าจะมองเย่ซิวยังไงก็ไม่ชอบใจเอาเสียเลยทันทีที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบแย้งขึ้นมา “นายเพิ่งจะได้เป็นศิษย์ของผู้อาวุโสรั่วอวิ๋นเอง ยังไม่ทันได้เป็นนักปรุงยาฝึกหัดด้วยซ้ำ กล้าพูดจาแบบนี้ได้ยังไง”เย่ซิวมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ “อายุแค่นี้ทำไมพูดมากนักล่ะ พ่อแม่ไม่สอนเรื่องมารยาทรึไง? ไร้การอบรมเสียจริง!”เจ้าสำนักที่อยู่ไม่ไกลถึงกับหน้าบึ้งอย่างเห็นได้ชัดเขาอยากจะตบเจ้าเด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1155
สีหน้าของเจ้าสำนักเริ่มบึ้งตึงเล็กน้อยความรู้สึกที่มีต่อเย่ซิวแย่ลงทันตาจนถึงขั้นรู้สึกขยะแขยงเรื่องที่ทุกคนในที่นี้ก็ดูออกกันหมด ไม่รู้ว่าเขาแกล้งโง่หรือไม่รู้จริง ๆคนที่มีไหวพริบหน่อยก็ควรจะแกล้งทำเป็นไม่รู้และปล่อยให้เรื่องผ่านไปเงียบ ๆแต่เย่ซิวกลับพูดออกมาตรง ๆ ต่อหน้าทุกคน ไม่มีการไว้หน้าเลยแม้แต่น้อยแถมยังจะเหมารางวัลสิบอันดับแรกไปคนเดียว มันช่างโลภเสียจริงแต่เขาก็ไม่คิดย้อนดูตัวเองบ้างว่าเป็นคนตอบตกลงไปก่อนเอง แล้วตอนนี้จะมาขอเปลี่ยนใจได้ยังไงเฉินเยียนจือลุกพรวดขึ้นมาทันที ก่อนจะใช้นิ้วชี้หน้าเย่ซิวแล้วตะโกนด่าอย่างไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่น้อย “นายนี่ชักจะเกินไปแล้ว นายพูดกับเจ้าสำนักแบบนี้ได้ยังไง? ไม่มีสัมมาคารวะเลยสักนิด รีบคุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้!”เย่ซิวไม่หันไปมองเฉินเยียนจือเลยแม้แต่น้อยเขาได้ยินคำพูดที่ผู้หญิงคนนี้พูดก่อนหน้านี้ชัดเจนทุกคำ ได้ยินทั้งคำพูดหยาบคายและดูถูกเขาแบบไม่ตกหล่นสักคำเย่ซิวเกาหูเบา ๆ แล้วเงยหน้ามองฟ้า “แปลกแฮะ ทำไมได้ยินเสียงหมาเห่าล่ะ?”“นาย!!!” เฉินเยียนจือหน้าแดงก่ำ พลางจ้องเย่ซิวตาไม่กะพริบ “ไม่เคยมีใครกล้าพูดแบบนี้กับฉันมาก่อนเลยนะ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1154
“อาคมธาตุลมที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ คนทั่วไปไม่มีทางใช้ได้แน่นอน หรือว่าเขาจะมีรากวิญญาณกลายพันธุ์หายาก!”“ให้ตายเถอะ ไม่คิดเลยว่าชาตินี้จะได้เห็นคนที่มีรากวิญญาณกลายพันธุ์กับตา!”“รากวิญญาณแบบนี้มีศักยภาพสูงมาก อาจจะกลายเป็นอัจฉริยะที่มีโอกาสทะลวงถึงระดับมหายานในอนาคตเลยนะ”“เย่ซิวคงถึงคราวลำบากแล้ว ต่อให้เขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่น่าจะสู้กับคนที่มีรากวิญญาณธาตุลมได้หรอก”……สายตาของหนานกงอู๋ซวงลุกวาวขึ้นมาทันทีเขาจ้องมองเด็กหนุ่มที่เปล่งประกายอยู่บนเวทีอย่างไม่กะพริบตา “ในที่สุดก็เจอคนที่ทำให้ฉันรู้สึกอยากสู้ด้วยสักที”เย่ซิวยิ้มมุมปาก “ที่โอหังแบบนี้ก็เพราะมีรากวิญญาณกลายพันธุ์สินะ”ท่ามกลางอาคมลมอันรุนแรงที่อีกฝ่ายปล่อยออกมา เย่ซิวก็กำหมัดขวาแน่น พลังโลหิตในร่างพลุ่งพล่านแล้วชกออกไปหมัดหนึ่งทันทีที่หมัดถูกปล่อยออกไปก็เหมือนกับมีเสียงกลองยักษ์ดังสนั่นขึ้นมาจนทำให้หลายคนลมหายใจติดขัด สีหน้าตกใจสุดขีดจากนั้นพวกเขาก็เห็นว่าลมทั้งหมดที่อยู่บนเวทีถูกหมัดนั้นกวาดหายไปหมดเด็กหนุ่มคนนั้นถูกแรงปะทะของหมัดที่ทรงพลังจนถอยกรูดไปไกลเป็นร้อยเมตรใบหน้าเขาขาวสลับแดง หัวใจรู้สึกตื่นตระ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1153
เย่ซิววิ่งพุ่งเข้าไปหาศิษย์คนสุดท้ายเขาต่อยออกไปหมัดหนึ่ง แต่ในวินาทีนั้นเอง แววตาของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปทันทีเหมือนจากคนธรรมดากลายเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ในพริบตาอีกฝ่ายใช้ฝีเท้าอันแปลกประหลาดก้าวไปบนเวทีและทิ้งเงาร่างไว้เป็นสาย พลางหลบหลีกการโจมตีของเย่ซิวไปได้อย่างหวุดหวิดปัง! ปัง! ปัง!เสียงของผู้เข้าแข่งขันอีกแปดคนที่ร่วงจากเวทีเพิ่งจะดังขึ้นในตอนนั้นตูม!เสียงที่เหมือนมีฟ้าผ่าลั่นกลางลานประลองทำเอาทุกคนในสนามรวมถึงเหล่าผู้อาวุโสถึงกับตกตะลึงเดิมทีต่างก็คิดว่าเย่ซิวแค่ทำตัวเด่นและเรียกร้องความสนใจทว่าเมื่อเขาเผยพลังเพียงเล็กน้อยออกมา ทุกคนถึงได้รู้ว่าที่แท้เขาไม่ได้เย่อหยิ่งโอหัง แต่เป็นเพราะเขามีพลังแข็งแกร่งเหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันอย่างแท้จริงต่างหากทันใดนั้นเอง สายตาของผู้คนที่มองเขาก็เปลี่ยนไปชนิดพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ“โห ศิษย์พี่เย่ซิวเก่งมากเลย” “แถมในอนาคตยังจะได้เป็นนักปรุงยาอีก หน้าตาก็หล่อเหลาสุด ๆ” “เขาคือคู่ชีวิตในฝันของฉันเลย” “เขาแต่งงานแล้วหรือยังนะ?” “อยากแต่งงานกับเขาจังเลย”……แววตาของหนานกงอู๋ซวงวาววับขึ้นมาส่วนเฉินเยียนจือที่นั่งข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1152
และผู้อาวุโสสองคนนั้นก็นั่งหลับตาพริ้มราวกับไม่สนใจสถานการณ์ภายนอกเลยแม้แต่น้อยดูจากท่าทีแล้วน่าจะเป็นคนจากฝ่ายอนุรักษนิยมทุกครั้งที่มีการประลองระหว่างศิษย์ใหม่แบบนี้ สิบอันดับแรกมักจะถูกดึงตัวไปอยู่สายเซียนกระบี่ทุกครั้งพอนานเข้าฝ่ายอนุรักษ์ก็เลยเริ่มจะปลง ๆแต่ละปีจึงส่งแค่ผู้อาวุโสสองคนมาร่วมงานเท่านั้นส่วนที่เหลือจะไปปิดด่านบำเพ็ญตนหรือไม่ก็ออกเดินทางโดยหวังจะไปเจอศิษย์ฝีมือดีสักคนแค่นี้ก็พอมองออกแล้วว่าฝ่ายอนุรักษ์กำลังอยู่ในจุดลำบากแค่ไหนเย่ซิวพลันมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาเพียงแต่ความคิดนี้ยังไม่สมบูรณ์เขาเดินกลับมาที่ด้านหลังรั่วอวิ๋นรั่วอวิ๋นหันไปมองเขาตาขวาง “เจ้าเด็กนี่ ชอบหาเรื่องให้ปวดหัวจริง ๆ”เย่ซิวยิ้ม ๆ ไม่ได้เถียงอะไรกับเธอท่าทางแบบนั้นยิ่งทำให้รั่วอวิ๋นโมโหเข้าไปใหญ่เหมือนเธอเป็นคนงี่เง่าอยู่ฝ่ายเดียวยังไงยังงั้นการแข่งขันยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆยิ่งเวลาผ่านไป ศิษย์ใหม่หลายคนก็เริ่มเผยความสามารถจนดึงดูดความสนใจจากเหล่าผู้อาวุโสได้ไม่น้อยจากนั้นก็เริ่มผ่านการคัดออกทีละรอบ ๆ จากกว่าห้าร้อยคนจนเที่ยงวันเหลืออยู่เพียงยี่สิบคนอีกไม่นานก็จะไ
