บทที่ 58

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่ซิว ดวงตาของเซี่ยซิ่วซิ่วก็แสดงความตื่นตระหนกออกมา

หน้าต่างในห้องปิดอยู่ หากจะเปิดออกก็ต้องใช้เวลาสักพัก

เย่ซิวเหลือบมองไปรอบ ๆ จากนั้นดึงเซี่ยซิ่วซิ่วไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้า

ตู้เสื้อผ้ามีขนาดใหญ่ แต่เก็บเสื้อผ้าไว้จำนวนมาก

ดังนั้นเย่ซิวและเซี่ยซิ่วซิ่วจึงต้องแอบในพื้นที่อันคับแคบ ทั้งสองจึงเบียดเสียดกัน

คนสองคนหันหน้าเข้าหากัน

บรรยากาศแปลก ๆ ค่อย ๆ แพร่กระจายออกไป

ในเวลานั้น ประตูด้านนอกถูกเปิดออก

ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนสองคนเดินเข้ามา

คนหนึ่งมั่นคงมีพลัง ส่วนอีกคนหนึ่งฝีเท้าเบานิ่มนวล

เห็นได้ชัดว่าคนหนึ่งเป็นชาย อีกคนเป็นหญิง

เย่ซิวมองผ่านรอยแยกออกไปข้างนอก

เห็นผู้หญิงสวยสง่าในชุดเดรสสีดำ และชายร่างกำยำในชุดสูทอายุประมาณสี่สิบปีเดินเข้ามา

ชายคนนั้นปิดประตูอย่างนุ่มนวล แล้วกอดผู้หญิงจากด้านหลัง

“ไม่เจอกันนาน คิดถึงผมบ้างรึเปล่า?”

“ให้ตายเถอะ หยุดพูดไร้สาระ แล้วมาทำกันเร็วเข้า อีกประมาณหนึ่งชั่วโมง หวังห่าวและหวังหู่ก็จะกลับมาแล้ว”

“หึหึ ถ้าบอกให้พวกเขาสองคนรู้ว่าหวังเฟยเป็นลูกชายของคุณกับผม ผมอยากรู้นักว่าพวกเขาจะโกรธจนกระอักเลือดรึเปล่า?”

“แน่อย