“ทำไมคุณถึงหน้าแดง? หรือเพราะคุณปู่อยากให้เรานอนห้องเดียวกันคืนนี้?”เย่เทียนหยู่นึกถึงสิ่งที่ชายชราพูดทางโทรศัพท์แล้วเดาดู“ก็ ก็ประมาณนั้นล่ะ” หลินหว่านหรูรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ส่ายหัวทันทีและพูดว่า “ไม่ได้หรอก หรือว่าตัวคุณมีราคาแค่ห้าแสนกันล่ะ?”“นายพูดเหลวไหลอะไรอยู่ยะ!”หลินหว่านหรูรู้สึกละอายใจและรำคาญ เธอจึงพูดอย่างรุนแรง: “ต่อให้นายตกลงไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยให้นายได้รับสิ่งที่นายต้องการหรอก ในทางกลับกัน ถ้านายปฏิเสธ ฉันสามารถให้เงินนายได้”“ตกลง” เย่เทียนหยู่เห็นด้วย“คุณเห็นด้วยเหรอ?”“อือ แต่ว่าห้าแสนไม่พอหรอกครับ ผมต้องการห้าล้าน”หลินหว่านหรูแอบสาปแช่งเขา แต่เธอก็ตอบตกลง: “เอาล่ะ” ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบเช็คที่มีข้อความห้าล้านเขียนไว้ออกมาแล้วมอบให้เย่เทียนหยู่ทั้งสองเดินเข้าไปข้างใน มีเพียงสองสามีภรรยาตระกูลหลินอยู่ในห้องนั่งเล่นเมื่อเห็นเย่เทียนหยู่เข้ามาใกล้ หลิวอวิ๋นซิ่วก็พูดโดยตรงโดยไม่รอให้เขาพูด: “เย่เทียนหยู่ ฉันขอเตือนให้แกล้มเลิกความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ของแกไปซะ”“ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลที่คนบ้านนอกแบบแกจะล้อเล่นด้วยได้หร

“เอาล่ะ ผมมีอย่างอื่นต้องทำและผมไม่มีเวลาคุยกับคุณ”เย่เทียนหยู่ผลักหลินหงออกไปและปิดประตูหลินหงตกตะลึงทันทีที่แท้เขาคือตัวตลกหลังจากกลับมาถึงบ้านเขาก็เล่าให้ภรรยาฟังทั้งคู่โกรธมากจนแทบจะหักเตียงเป็นชิ้น ๆตอนเที่ยงเย่เทียนหยู่เพิ่งเดินไปที่ห้องนั่งเล่นและสองสามีภรรยาตระกูลหลินกับอีกหนึ่งหนุ่มคุยกัน“พ่อ แม่ รอดูเถอะ เขามันก็แค่คนบ้านนอก ดูสิว่าอีกสักพักผมจะจัดการกับเขายังไง ผมมั่นใจว่าเขาจะต้องกลัวตายแน่”“เอาล่ะ จื่อตงก็ขึ้นอยู่กับพ่อแม่ของคุณ”“ไม่ต้องกังวล ลูกพวกคุณเป็นใครกันครับ? เป็นเผด็จการอันดับหนึ่งในเมืองเทียนไห่ การจัดการกับเขาจะใช้เวลาไม่กี่นาที”“เขาจะเชื่อฟังแน่ ขอตบเขาเพียงไม่กี่ครั้ง ไม่อย่างนั้นผมจะให้เขาเดินไปมาโดยไม่มีอาหารกินระหว่างทางซะ”“เขามาแล้ว” หลิวอวิ๋นซิ่วกล่าวเมื่อหลินจื่อตงได้ยินแบบนี้ เขาก็หันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่ เขายืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้าอย่างภาคภูมิใจพูดว่า “เจ้าหนู แกเป็นคนที่คอยรบกวนน้องสาวของฉันหรือเปล่า”เย่เทียนหยู่มีการได้ยินที่ไม่ธรรมดาและได้ยินการสนทนาของพวกเขาเมื่อนานมาแล้ว และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถูกต้อง เด็กดี ลองเรียกผมว

จางเป้าที่โกรธมากในตอนแรกและยังวางหมาดหยิ่งมาก จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีนี่ นี่คือคนที่ประธานบอกเราโดยเฉพาะว่าอย่าไปยุ่งด้วยใช่ไหมเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเพราะหากเขาล่วงเกินประธาน สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือโดนทุบตี แต่หากล่วงเกินเขา ทั้งประธานและราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้“คุณปู่หลิน ประตูนี้มีอะไรผิดปกติ?”ในตอนนั้นเอง มีคนสองคนปรากฏตัวที่ประตู ผู้นำเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เมื่อดูจากชุดของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนร่ำรวยท่านปู่มองดูและตระหนักว่านี่คือ หลิวเจี๋ย จากตระกูลหลิวไม่ใช่หรือหลิวเจี๋ยเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลหลิว และตระกูลหลิว มีอำนาจมากในเมืองเทียนไห่ เขาอาจมีวิธีแก้ไขปัญหานี้เขารีบทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม: “หลิวเจี๋ย คุณอยู่ที่นี่ด้วย โปรดเข้ามาเร็ว”ในตอนนั้นเอง ในที่สุด จางเป้าก็กลับมามีสติ เมื่อนึกถึงคำสั่งของประธานาธิบดีที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของอีกฝ่าย เขาจึงโค้งคำนับไปทางเย่เทียนหยู่ด้วยความเคารพและพูดต่อ“คุณหลิน เนื่องจากมีบุคคลสำคัญในตระกูลหลิน เราจึงจะปล่อยเรื่องนี้ไว้และตัดมันทิ้งไป เราไปกันก่อนนะ”

เมื่อหลิวอวิ๋นซิ่วได้ยินแบบนี้ เขาก็ชื่นชม: “นายน้อยหลิว ควรแล้วที่เป็นลูกชายคนโตของครอบครัวที่ร่ำรวย ความมีน้ำใจและความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของเขาไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริงกับคนธรรมดาทั่วไป ไม่ต้องพูดถึงคนป่าเถื่อนและโง่เขลาจากภูเขา”“ก็นั่นน่ะสิ บางคนครเรียนไว้บ้างนะ อย่าวันๆ เอาแต่กินข้าวสุกอยู่ในบ้านไม่ทำอะไร แล้วยังเที่ยวใส่ร้ายคนอื่นไปวัน ๆ”เนื่องจากหลิวเจี๋ยช่วยตระกูลหลินมาก ท่านปู่จึงรู้สึกว่าหลิวเจี๋ยเป็นคนดี และพูดว่า: “คุณชายหลิว เป็นแบบอย่างสำหรับทุกคนจริง ๆ ตอนนี้คุณชายหลิวพูดแล้วถ้าอย่างนั้น หว่านหรู หลานจะพาเทียนหยู่ไปงานเลี้ยงเมื่อถึงเวลา”แม้ว่า หลินหว่านหรูจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ยังพยักหน้าเช้าวันรุ่งขึ้นเย่เทียนหยู่ได้รับรูปถ่ายจาก หยางต้าฝูบนโทรศัพท์มือถือของเขา เขาตกตะลึง นี่มันผู้หญิงที่เขาขอให้หยางต้าฝูตามหา“คุณชายเย่ คุณเคยเห็นรูปนั้นไหม?” หยางต้าฝูโทรมาทันที“เห็นแล้วครับ นี่คือคนที่ผมกำลังมองหา คุณพบเธอแล้วหรือยัง?” เย่เทียนหยู่รู้สึกประหลาดใจและมีความสุข เขาไม่คาดคิดว่าหยางต้าฝูจะพบบุคคลนั้นอย่างรวดเร็วโดยอาศัยข้อมูลเพียงเล็กน้อยจากตัวเขาเอง“ถ้าเป็นเธอ

“จางลี่ คุณเป็นหนี้ตระกูลหลินห้าสิบล้านและยังไม่ได้จ่ายคืน เรื่องเมื่อวันก่อนฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเลย คุณกล้าดียังไงมาปรากฏตัวอีก?” หลินว่านหยูถามด้วยความโกรธ“ผมมีเงินห้าสิบล้านนั่นอยู่แล้ว แต่คุณไม่ไปที่บ้านของผมเพื่อรับมันเอง!”“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อน พูดไปมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดเป็นบ้า!”จางลี่หัวเราะเยาะ: “ทำไมผมวางยาคุณแล้วคุณดันไปหาคนอื่นซะล่ะ?”“แกกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร!” หลินหว่านหรูรู้สึกละอายใจและโกรธ“ผมพูดไร้สาระไปเหรอ? เธอไม่ได้หนีไปแล้วหาผู้ชายมาแก้ปัญหาด้วยตัวเองหรอกเหรอ? ช่างน่าทึ่งมาก แต่อย่ากังวล เพราะวันนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอลำบากแน่”“แกกล้าเหรอ!”หลินหว่านหรูตกใจและโกรธ“ลองดูสิว่าฉันกล้าไหม!” จางลี่หัวเราะเสียงดังเขารู้จักผู้หญิงที่เหนือกว่าเหล่านี้ดีที่สุด และจะถ่ายวิดีโอและรูปถ่ายมากมายหลังจากเสร็จแล้ว ดังนั้นเธอจะไม่กล้าเผยแพร่ต่อไม่งั้นทำไมไม่กล้าแจ้งตำรวจถึงเรื่องที่แล้ว?ติงฮุยมองดูและรู้สึกว่าบางทีเขาอาจมีโอกาสที่จะสร้างความแตกต่าง แต่เขาต้องถามให้ชัดเจนก่อน: “คุณหนูหลินพวกเขาเป็นใคร”“เจ้าของบาร์มีคนหลายสิบคนที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเข