ได้ยินคำพูดนี้ พวกผู้ชายที่มาด้วยกันต่างพากันหยิบสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะอาหารที่สามารถใช้โจมตีได้ พุ่งเข้ามาโดยตรงเพียงแต่ว่าพวกเขาที่มีฝีมืออย่างคนธรรมดา จะเป็นคู่ต่อสู้ของเย่เทียนหยู่ได้อย่างไรอีกอย่างภายใต้ความโมโหของเย่เทียนหยู่ แย่งชิงอุปกรณ์ที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายมาอย่างง่ายดาย จากนั้นออกแรงทุบศีรษะของแต่ละคน และถีบพวกเขาออกไปทันใดนั้นแต่ละคนนอนหัวแตกเลือดไหลส่งเสียงร้องโหยหวนอยู่ตรงนั้น ลุกไม่ขึ้นด้วยซ้ำ และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไม่กล้าลุกขึ้นหรือเปล่าหลิวหมิงงุนงงไปหมด เขาคิดไม่ถึงว่าความสามารถของอีกฝ่ายจะทรงพลังขนาดนี้ ทั้งตกตะลึงทั้งโมโห มองดูเย่เทียนหยู่เดินเข้ามาทีละก้าวและพูดอย่างร้อนใจ: “แก แกอย่าเข้ามา ฉันเป็นผู้จัดการธนาคาร หรือว่าพวกแกไม่อยากกู้เงินแล้วเหรอ?”ซูถิงได้ยินก็รีบพูดขึ้นทันที: “เย่เทียนหยู่ เขาคือผู้จัดการธนาคารหลิว นายอย่าทำร้ายเขา ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรง”“ถูกต้อง ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน ฉันรับรองว่าแกต้องเดือดร้อนแน่นอน”“ไม่เพียงกู้เงินไม่ได้สักบาท แถมยังต้องชดใช้อย่างสาหัส”“เหรอ ฉันก็อยากจะเห็นว่านายจะทำให้ฉันชดใช้อะไร”เย่เทียนหยู่เดินเข้า
อ่านเพิ่มเติม