บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 651 - บทที่ 660

คลิปที่ชูยีทิ้งเอาไว้ ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้กล่าวโทษเขาเลยสักคำ เอาแต่ขอโทษเขาไม่หยุดระหว่างเขาและเธอ เขาอยู่สูงส่งเสมอ ส่วนเธอนั้นได้แต่ร้องขอความรักเพียงน้อยนิดด้วยความต่ำต้อยจิเหยียนโจวนึกถึงตอนที่เจอชูยีครั้งแรก เขานั่งอยู่ในรถ ลดหน้าต่างลงครึ่งนึง ทอดสายตาลงมองชูยีกับเคซีย์ที่ถูกกลุ่มคนจรจัดล้อมเอาไว้ด้วยความเรียบเฉยตอนนั้น รถจอดอยู่ข้างทาง กำลังรอสัญญาณไฟจราจร เขาที่รู้สึกเบื่อๆ ก็แค่ปรายตาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็เห็นเข้ากับชูยีที่เอาแขนกอดศีรษะไว้ นั่งยองลงกับพื้น ขดตัวแน่นท่ามกลางกลุ่มคนสกปรกพวกนั้นจังหวะที่เขาเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา ในแววตาเปร่งประกายแสงสะอาดบริสุทธิ์ ความสะอาดบริสุทธิ์นั้นไม่คู่ควรที่จะมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สกปรกและมั่วสุมแบบนั้น เขาเกิดความคิดขึ้นมา จากนั้นก็ตะโกนออกไปว่าให้หยุดเขาในตอนนั้น ยังไม่รู้ว่าเคซีย์ที่คอยปกป้องอยู่ข้างกายชูยี ก็คือลูกชายนอกสมรสของตระกูลจิ เป็นพี่ชายต่างแม่ ถ้าหากว่าเขารู้ว่าเคซีย์อยู่กับชูยี งั้นเขาก็คงไม่มีทางส่งเสียชูยีเขาเคยได้ยินชูยีบอกว่า นับตั้งแต่ที่เขาส่งเสียเธอ เธอมักจะแอบเฝ้ารออยู่หน้าประตูบ้านตระกูลจิหลังเลิ

เขารู้สึกว่าท่าทางของเธอที่ไม่พูดอะไรแบบนี้ เย้ายวนมากกว่าเมื่อกี้นี้ซะอีก อยู่ๆก็รู้สึกอยากลิ้มรสชาติของเธอให้ดูดดื่มกว่านี้อย่างห้ามใจไม่อยู่ท่าทางของชูยีในตอนนั้น ฝังลึกอยู่ในสมองของจิเหยียนโจว ทุกครั้งที่นึกถึง เขามักจะอดยิ้มออกมาไม่ได้เธอเบิกตาโพล่ง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาใสบริสุทธิ์คู่นั้น เริ่มจากความประหลาดใจ กลายเป็นตกใจ และเปลี่ยนเป็นความยินดี ทั้งหมดนั้นเป็นเวลาหนึ่งนาทีเต็มๆสุดท้ายตอนที่เขาปล่อยเธอออก เธอเงยหน้าขึ้น กอดคอเขาด้วยสีหน้าเบิกบาน แล้วถามด้วยรอยยิ้มเขินอาย"เหยียนโจว ถ้าเทียบกับเป้ยซือแล้ว คุณชอบฉันมากกว่าสินะ?"จิเหยียนโจวไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แต่จับคางของเธอไว้ เลิกคิ้วขึ้น "ถ้ายังพูดมากอีก ฉันก็จะจูบเธออีก"ทว่าชูยีกลับเขย่งปลายเท้าขึ้น ขยับเข้าไปใกล้ใบหูของเขาอย่างไม่เคอะเขิน แล้วพูดกับเขาว่า "เหยียนโจว ฉันชอบให้คุณจูบฉัน"ลมหายใจอุ่นๆ รินรดลงที่ใบหู ทำให้จิเหยียนโจวหันข้างมาในแววตากับมุมปากกลับถูกปกคลุมด้วยรอยยิ้ม เพราะประโยคเดียวของเธอคืนนั้นเอง ไม่รู้ว่าใครเป็นคนผลักใครลง แต่เอาเป็นว่าพวกเขาก็คบกันไปโดยปริยายก่อนที่จะเปิดประสบการณ์รั

เคซีย์เห็นท่าทางจิเหยียนโจวที่อยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอด ก็รู้สึกสำราญใจอย่างบอกไม่ถูก เผยอริมฝีปากบางออก ค่อยๆเฉือนให้ตายทั้งเป็นต่อไป"เหยียนโจว ฉันรู้อยู่แล้วว่าจะทะลวงหัวใจของนายยังไง เพราะงั้นหลังจากที่นายออกจากคุก ฉันเลยเตรียมโชว์สุดพิเศษไว้เพื่อนายโดยเฉพาะ"เคซีย์ปรบมืออีกสองสามที หน้าจอก็สลับเปลี่ยนเป็นอีกคลิปนึง...เป็นภาพที่ชูยีกับเคซีย์ร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนบนเตียง ส่วนเขาถูกมัดไว้กับเก้าอี้ โดนบังคับให้ดู!เส้นเลือดบนหลังมือของจิเหยียนโจวระเบิดขึ้นมาในทันที เขากำหมัดแน่นทั้งสองข้าง พุ่งเข้าไปจะต่อยหน้าเคซีย์อย่างจังแต่เขาที่ถูกล่ามโซ่เอาไว้ คว้าได้เพียงแค่ส้นผมที่ปรกตรงหน้าผากของเคซีย์ จากนั้นก็ไม่สามารถสัมผัสได้แม้แต่ผิวของเคซีย์...เขาดวงตาแดงก่ำ กัดฟันคำรามใส่เคซีย์ "ฉันจะฆ่าแก! จะต้องฆ่าแกแน่!"เคซีย์แค่นเสียงเย็นทีนึง "เหยียนโจว ถ้าฉันยังเป็นคนเร่ร่อนเหมือนเมื่อก่อน การที่แกจะฆ่าฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเหยียบมดตัวนึง แต่น่าเสียดายที่ฉันดวงดี ใครจะไปคิดว่าฉันจะถูกราชวงศ์รับเลี้ยง แม้แต่พ่อของแกก็ยังตกใจน่าดูเลยไม่ใช่หรอ?"เคซีย์ยื่นหน้าออกมาข้างหน้า ให้มือของจิเหยีย

ตอนที่จิเหยียนโจวได้ยินประโยคนั้น หัวใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาความเจ็บที่เหมือนกับความเศร้าใจ กลับไม่ได้ทำให้เขาพุ่งเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง ตรงกันข้ามกับพูดออกมาอย่างไม่คิดว่า"คนที่สมควรตาย ก็ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้"ชูยีที่ถือตัวอ่อนอยู่ ตัวแข็งทื่อไปแล้วหันกลับมามองเขาช้าๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อตอนนั้นเขามีสีหน้ายังไงน่ะหรอ จิเหยียนโจวจำไม่ได้แล้วเหมือนกันน่าจะยืนมองดูเธอด้วยสายตาและท่าทางเย็นชาไร้ความรู้สึกล่ะมั้งยังไงก็ตาม หลังจากที่ชูยีห็นสีหน้าของเขา ความตกใจในแววตาค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความผิดหวังสุดท้ายเธอไม่ได้พูดอะไร แค่ก้มหน้าลง จ้องตัวอ่อนในมืออย่างเหม่อลอยหลังจากที่เขาเดินจากไปไกลแล้ว ถึงได้ยินเสียงของเธอแว่วมาจากด้านหลัง"ที่แท้ฉันสมควรตายนี่เอง"จิเหยียนโจวชะงักฝีเท้าลง หันกลับไปมองชูยีที่ยืนอยู่ข้างถังขยะด้วยใบหน้าซีดขาวแวบนึงสภาพของเธอที่ผอมแห้งลีบไปทั้งตัวราวกับคนใกล้ตายนั้น ทำให้ทุกครั้งที่จิเหยียนโจวนึกถึงก็ต้องรู้สึกผิดจนสุดหัวใจมาจนถึงทุกวันนี้!แม้แต่ความทรงจำเขาก็ยังไม่กล้าย้อนกลับไปคิดถึง ก็เพราะกลัวว่าตัวเองจะถูกความมืดดำแบบนี้ดูดกลืนเข้าไป แ

ถ้าปะปี๊เป็นคนยิงอาแปลกด้วยตัวเองล่ะก็ อาแปลกจะต้องเหมือนกับลุงบอดี้การ์ดคนนั้น เลือดสาดมาโดนตัวของเธอ ปิดตาหลับไปตลอดกาลถ้าเธอเป็นคนยิง บางทีกระสุนอาจจะไม่ออกมา และอาแปลกก็อาจจะมีโอกาสรอดคิดมาถึงตรงนี้ กั่วกัวก็ตั้งท่าที่ถูกต้องตามมาตราฐาน ชูปืนในมือขึ้น แล้วลั่นไกอย่างเฉียบขาด..."ไม่!"จอร์จที่กระเสือกกระสนจากห้องใต้ดินมาจนถึงตรงนี้ เห็นภาพช็อตนั้น ก็ตกใจจนตะโกนร้องออกมา"กั่วกัว หนูจะฆ่าพ่อแท้ๆของตัวเองไม่ได้!"ถึงกระนั้น กั่วกัวก็ลั่นไกออกไปแล้ว...ที่โชคดีก็คือ มันไม่มีลูกกระสุน เป็นเพียงการยิงลม!กั่วกัวที่ถือปืนอยู่ ก็โล่งอกในทันทีจอร์จที่คลานอยู่บนพื้น สีหน้าตึงเครียดของเขาก็คลายลงเช่นเดียวกันมีเพียงผู้ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ จ้องกั่วกัวด้วยใบหน้าขาวซีด...ลูกสาวของเขา ได้ตกเป็นเครื่องมือแก้แค้นให้กับเคซีย์โดยสมบูรณ์แบบน่าขำ!ทั้งที่เขาสามารถให้การศึกษา ให้ชีวิตที่ดีกว่านี้กับกั่วกัวได้ แต่เพราะอีโก้ของตัวเองที่ทำลายกั่วกัว!ที่ชีวิตตอนนี้ตกต่ำมาจนถึงจุดนี้ น่าจะเป็นการลงโทษที่สวรรค์มอบให้เขาล่ะมั้ง?แต่มันสมควรเป็นเขา ไม่ใช่กั่วกัว!ทำไมต้องให้กั่วกัวเล่น