บทที่ 652

ครั้งเดียวที่เขาเป็นฝ่ายรุกก่อน ก็คือตอนที่เห็นเคซีย์พาพี่น้องในราชวงศ์มาตามจีบชูยีอย่างบ้าคลั่ง ทั้งยังลากชูยีออกจากสนามฟุตบอลไปด้วย

ทั้งคู่วิ่งรับแสงในช่วงพระอาทิตย์ตกอยู่บนสนามฟุตบอล คนที่อยู่รอบๆต่างก็ส่งเสียงเชียร์พวกเขา ราวกับกำลังแสดงหนังรักแห่งยุคอะไรเทือกนั้น...

จิเหยียนโจวยัดมือข้างนึงลงกระเป๋ากางเกง แล้วแค่นเสียงเย็นอย่างไม่แยแส เขาคิดว่าชูยีไม่มีทางตอบตกลงเคซีย์ จึงไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

กระทั่งจอร์จบอกเขาว่าชูยีไม่ได้กลับบ้านเลย

ตอนนั้นเพื่อให้สะดวกกับการวาดรูป ชูยีจึงไปเช่าห้องที่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัย เป็นห้องเช่าที่เป็นของจอร์จ

จิเหยียนโจวกลัวว่าชูยีอยู่คนเดียวจะไม่ปลอดภัย จึงให้จอร์จที่อาศัยอยู่ข้างห้องไปคอยเยี่ยมชูยีบ่อยๆ

ครั้งนี้จอร์จลับมาพอดี เห็นว่าในห้องของชูยีไม่เปิดไฟเลย จึงโทรไปหาจิเหยียนโจว

จิเหยียนโจวได้ยินว่าชูยีไม่ได้กลับบ้าน มือที่กำลังจับพู่กันอยู่ก็ชะงักไป

สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว ดันเป็นภาพที่ชูยีเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มเคซีย์

เขาคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นบ้าไปแล้ว ชูยีชอบแค่เขา จะไปจุ๊บเคซีย์ได้ยังไง

เขาปลอบใจตัวเองว่า เป็นไปไม่ได้!

แต่เขาที่ยิ่งค