บทที่ 654

เคซีย์พีบประตูห้องดูหนังออก ทันใดนั้นแสงไฟก็สว่างขึ้น

เขาสวมรองเท้าบูททหาร เดินลงมาจากขั้นบันไดด้านบน มาตรงหน้าจิเหยียนโจวทีละก้าว

มือที่สวมถุงมือหนัง กดปุ่มที่เบาะแถวหน้า

เบาะตัวนั้นค่อยๆหมุนกลับมาช้าๆ จากนั้นเคซีย์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ มองจิเหยียนโจวด้วยท่าทีเหยียดหยาม

"นายน่าจะเดาได้แล้วสินะ ที่นายต้องเข้าคุก มันเป็นเหตุการณ์ที่ฉันจัดฉากขึ้นมาเอง"

จิเหยียนโจวดึงความคิดกลับ ดวงตาที่มืดมิดค่อยๆช้อนขึ้นกวาดมองเคซีย์ด้วยความเย็นชา

"ตั้งแต่เด็กจนโตอัลเลนทำดีกับแก เรียกว่าเป็นพี่ชายของแกยังได้ ทำไมแกต้องฆ่าเขา?"

"ใครที่มันขวางทางฉัน ก็ต้องตายให้หมด ไม่สนว่าเขาจะเป็นพี่ชายฉันไหม ที่สำคัญยังไงก็ไม่ใช่เพี่น้องแท้ๆ มีอะไรให้ต้องเมตตา"

เคซีย์ยกมุมปากขึ้นยิ้มเรียบๆอย่างไม่รู้สึกรู้สา ราวกับว่าในสายตาของเขา สิ่งที่เรียกว่าชีวิตคนเดิมทีก็ไม่ต่างอะไรจากของเล่น

"แกคิดว่าฆ่าอัลเลนแล้ว ราชวงศ์จะยกมรดกไว้ในมือแกหรือไง?"

ลูกบุญธรรมที่ไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไข ราชวงศ์จะให้เขาสืบทอดต่อได้ยังไง ฝันล้มๆแล้งๆ

"ราชวงศ์ไม่ยกมรดกให้ฉันอยู่แล้ว ที่ฉันทำแบบนี้ จริงๆแล้วก็เพื่อนาย..."

เพื่อจิเหยียนโจว เขาสร้