บทที่ 660

ร่างกายของกั่วกัวแข็งทื่อในทันที ค่อยๆช้อนดวงตาที่คละคลุ้งไปด้วยน้ำตาขึ้นมา มองคนที่ใช้ปืนกดลงบนหัวของเธอ

"ปะปี๊ จะฆ่าหนูหรอคะ?"

"ไม่ ปะปี๊แค่อยากเล่นเกมกับหนูเฉยๆ"

เคซีย์ยื่นมือไปหากั่วกัว

"กั่วกัว มา มาเล่นเกมยิงปืนกับปะปี๊ต่อ"

กั่วกัวส่ายหน้า ยื่นมือเล็กๆออกไปกอดรอบคอของอาแปลก

เธอห้อยตัวอยู่บนร่างของเขาแน่น ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมยิงอีกแล้ว

เมื่อเห็นภาพนั้น รอยยิ้มในแววตาของเคซีย์ค่อยๆจางลง

"กั่วกัว หนูไม่เชื่อฟังแล้วนะ เด็กไม่ดีที่ไม่เชื่อฟัง จะต้องถูกลงโทษนะคะ"

กั่วกัวนึกถึงทุกครั้งที่ไม่เชื่อฟังแล้วจะถูกปะปี๊ขังเอาไว้ในห้องเล็กๆมืดๆ ก็ตกใจจนหน้าเล็กๆซีด

เมื่อสัมผัสได้ถึงร่างเล็กๆในอ้อมกอดสั่นไม่หยุด หัวใจของจิเหยียนโจวก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

ความเจ็บปวดนั้นมันแฝงไว้ด้วยความเจ็บใจ ความปวดใจ ความรู้สึกผิด แต่ความนึกเสียดาย ความรู้สึกซับซ้อนที่ไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้ ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ

เขากอดกั่วกัวแน่น จากนั้นคลายกอดออก ยื่นมือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูด คว้ากระบอกปืนที่กดอยู่บนหัวกั่วกัวเอาไว้

เขาอยากจะแย่งปืนกระบอกนั้นมา แต่ยิงเคซีย์ให้ล้มลงสักนัด!

อย่างไรก็ต