All Chapters of ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: Chapter 521 - Chapter 530

ซูหว่านกุมหน้าอกที่อัดแน่นและหายใจไม่ออก เงยหน้ามองจี้ซือหาน"คุณ..."ยังไม่ได้พูดออกมา ก็เห็นผู้ชายถือมีดดาบนึง พุ่งเข้ามาจากด้านหลังจี้ซือหาน"ระวัง!"จี้ซือหานตอบสนองรวดเร็วอย่างไม่คาดคิด ทันทีที่เสียงกรีดร้องของซูหว่านสิ้นสุด เขาก็จับกระบองเหล็กในมือโจมตีคนที่อยู่ข้างหลังอย่างรุนแรง!ผู้ชายถูกฟาดลงตรงกลางแกนตัว แม้แต่มีดในมือก็จับไม่ได้อีกต่อไป เขากุมท้อง ล้มลงกับพื้นแล้วร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดคนอื่นๆเห็นดังนั้น ก็ได้แต่กรูกันเข้ามา เดิมทีนึกว่าคนจำนวนกลุ่มนึงจะเอาเขาลงกับพื้นได้ แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาเล่นงานระเนระนาด!จี้ซือหานปกป้องซูหว่าน ไปพร้อมๆกับทุ่มกำลังทั้งหมดไว้ที่กระบองเหล็ก ไม่ว่าจะมากี่คน เขาก็โต้ตอบได้หมดเขาเคลื่อนไหวราวกับสายน้ำไหล ยังไม่ทันได้กระพริบตา จิตสังหารที่แผ่ซ่านรอบกาย ก็ทำเอาคนที่ล้อมรอบเขากลัวจนหัวหด...หนิงรุ่ยเฉิงที่ถูกป้องกันอยู่ไกลๆ เห็นรังศีทรงพลังที่มีมาแต่กำเนิดของจี้ซือหาน ก็พ่นซิการ์ออกมาคำนึงอย่างไม่รีบร้อนถ้าเป็นเมื่อก่อน หนิงรุ่ยเฉิงต้องเชิดชูจี้ซือหาน ไม่กล้าทำผิดต่อเขาแน่แต่เพราะเขาทอดทิ้งลูกสาวของตน เพื่อผู้หญิงชั้นต่ำที่หน

"จี้ซือหาน...จี้ซือหาน..."เสียงเรียกตะโกนที่ราวกับหัวใจจะแตกสลายของซูหว่าน ผ่านป่าไม้ที่เงียบสงัด เข้าไปในบ้านไม้ วิ่งกระแทกเข้าสู่หัวใจถึงกระนั้นชายหนุ่มที่มีเลือดท่วมทั้งตัวนอนอยู่บนพื้น ไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย บริเวณรอบๆ เหลือไว้เพียงความเงียบสงัดเขาเหมือนคนใกล้ตาย ช้อนดวงตาสีแดงระเรื่อ มองผ่านกิ่งไม้ที่หนาแน่น ไปสู่เงาที่ห่างจากเขามากขึ้นเรื่อยๆเขาอ้าปาก หวังอยากจะเรียกหว่านหว่านเป็นครั้งสุดท้าย แต่ส่งเสียงไม่ออก จึงได้แต่มองดูเธออยู่ไกลๆอย่างเงียบๆกระทั่งเงาร่างในสายตานั้นหายลับไปแล้ว ขนตาดำขลับเป็นแพก็ค่อยๆประกบปิดลงอย่างฝืนไม่อยู่อีก...หว่านหว่าน ฉันเคยให้สัญญาเธอเอาไว้ทั้งชีวิต ถ้าชาตินี้ฉันกลืนคำพูดตัวเองไป งั้นเอาชาติหน้ามาแลก ตกลงไหม...ซูหว่านที่ถูกจิเหยียนโจวบังคับให้พาดอยู่บนไหล่ กำหมัดสองข้างแน่น ออกแรงดิ้นรน ขัดขืนสุดชีวิตราวกับคนบ้า"จิเหยียนโจว ปล่อยฉัน ให้ฉันไปช่วยเขา ขอร้องล่ะ ให้ฉันไปช่วยเขา!"ในน้ำเสียงแหบแห้งไร้เรี่ยวแรงนั้น นอกจากความหวาดกลัวแล้วก็คือความอกสั่นขวัญแขวนเธอไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า ถ้าหากเสียจี้ซือหานไป ตัวเองจะกลายเป็นยังไงเธอรู้

ไม่นานรถก็มาจอดลงหน้าโรงพยาบาลของอลัน รองผู้อำนวยการเห็นจี้ซือหานที่เลือดออกไปทั้งตัว ก็ตกใจจนหน้าซีดแต่ไม่นานก็สงบนิ่ง สั่งเจ้าหน้าที่กูภัยให้ส่งเข้าห้องฉุกเฉิน พร้อมกับถามอาเจ๋อที่ตามอยู่ด้านหลังมาติดๆ "บาดเจ็บตรงไหน?"อาเจ๋อกหมัดทั้งสองข้างแน่น คุมน้ำเสียงให้มั่นคง แล้วพูดอย่างรักษาท่าทีสงบ "บาดแผลจากมีสองที่ แผลอยู่ด้านหลัง ศีรษะถูกกระบอกฟาดเข้า แต่ฟาดไปกี่ครั้งผมไม่แน่ใจ ต้องให้พวกคุณเช็คและประเมิน!"รองผู้อำนวยการได้ยินว่าศีรษะได้รับบาดเจ็บ คิ้วก็ขมวดเข้าหากันแน่น เดินขึ้นหน้า สวมถุงมือปลอดเชื้อ แล้วตรวจสอบศีรษะของจี้ซือหานดูเบื้องต้น "ศีรษะถูกตีสองครั้ง ท้ายทอยอีกหนึ่งครั้ง บาดเจ็บจนถึงชีวิต!"เมื่อนึกไปถึงว่าส่วนศีรษะของประธานจี้ยังมีโรคร้ายอย่างอื่นอยู่ด้วย หัวใจก็โหวงขึ้นมา จึงรีบสั่งผู้ช่วยอย่างรวดเร็ว "รีบโทรหาผู้อํานวยการที่วอชิงตัน ให้เขาติดต่อออนไลน์กับฉันเดี๋ยวนี้!"รองผู้อำนวยการพูดจบ ก็หันไปมองหมอคนอื่นๆ "แจ้งหมอใหญ่แผนกศัลยกรรม ให้รีบมาจัดการรอยแผลที่ถูกมีดฟัน แล้วติดต่อผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง ให้มาที่ห้องฉุกเฉินด่วน!"หมอกลุ่มนึงรับคำสั่ง จากนั้นรีบเข็นจี้ซือหาน

คำว่าโรคทางสมอง ทำให้คนในตระกูลจี้คิดถึงพี่ชายใหญ่จี้สืออวี้ ตอนนั้นเขาก็เสียชีวิตไปด้วยโรคทางสมองไม่คิดเลยว่าเวลาผ่านไปหลายปี จี้ซือหานก็เป็นโรคทางสมองเหมือนกัน มิหนำซ้ำยังเป็นเนื้องอกในกะโหลกศีรษะเป็นก็ว่าแย่แล้ว เขายังเลือกปิดบังเอาไว้ ไม่ยอมทำการรักษาด้วยการผ่าตัดหากไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุในครั้งนี้ คนในตระกูลจี้ก็ยังคงถูกปิดบังไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้อะไรเลยจี้รั่วซีที่มีความเป็นผู้ใหญ่และอารมณ์มั่นคงมาตลอด ได้ยินเรื่องนี้ ก็โมโหอย่างมาก"นี่มันไร้สาระชัดๆ!"เธอขมวดคิ้ว ถามรองผู้อำนวยการ "คุณกำลังจะบอกว่า เพราะมีเนื้องอกในกะโหลกศีรษะ แล้วยังได้รับการกระทบกระเทือนจากภายนอก เพราะแบบนั้นก็เลยไม่ฟื้นงั้นสิ?"รองผู้อำนวยการก้มหน้า ตอบด้วยความสัตย์ "ตามที่หมอวินิจฉัย หากไม่ฟื้นขึ้นมาภายในสี่สิบแปดชั่วโมง มีความเป็นไปได้สูงที่จะไม่ต่างอะไรกับคนตาย ยกเว้นแต่จะมีปาฏิหารย์ นอกจากนี้แม้จะฟื้นขึ้นมาแล้ว โอกาสที่อาการจะกำเริบ ก็มีเปอร์เซ็นสูงครับ..."จี้รั่วซีหยุดหายใจไปชั่วขณะ ใบหน้างดงามประณีต ค่อยๆถูกความหวาดกลัวเข้าครอบงำ แต่ไม่นานก็ทำจิตใจให้สงบ "นายน้อยรองของฉันถูกทำร้ายมาตั้งแต่

ซูหว่านฟื้นขึ้นมาจากอาการเวียนหัว วินาทีที่ลืมตาขึ้น ก็พบว่าสถานที่ที่ตัวเองอยู่นั้นค่อนข้างคุ้นตาโคมไฟระย้าขนาดใหญ่หรูหรา สไตล์การตกแต่งแบบฝรั่งเศส หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เป็นคฤหาสน์แถวสไตล์อังกฤษ และทะเลอันกว้างใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่นี่คือ...ประเทศอังกฤษ!วิลล่าของจิเหยียนโจวกับชูยี!ซูหว่านหยุดหายใจไปชั่วขณะ รีบยันร่างให่ลุกขึ้น หวังจากลงจากเตียง แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดกับความเหนื่อยล้า กลับทำให้เธอล้มลงกับเตียงทันควันเธอยกมือขาวนวลขึ้น นวดหน้าผากที่ตึงเครียด แล้วนึกย้อนอย่างละเอียดว่ามาที่อังกฤษได้ยังไง แต่นึกยังไงก็นึงไม่ออกจิเหยียนโจวที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก ราวกับได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านใน ก็ลุกขึ้นจากโซฟา ยกแก้วน้ำบนโต๊ะ ยกฝีเท้าผละกประตูเข้าไปซูหว่านที่กำลังกุมหน้าผากอยู่ เห็นจิเหยียนโจวเดินเข้ามา คิ้วเรียวสวยก็ขมวดขึ้นทันที "คุณให้ฉันกินยาไปใช่ไหม?"เธอเวียนหัว สติไม่เข้าที่ ร่างกายอ่อนเพลียไปทั้งตัว มีแต่กินยาเท่านั้นที่จะทำให้เป็นแบบนี้ได้จิเหยียนโจวก็พูดอย่างไม่ละอาย "ฉันป้อนยานอนหลับให้เธอเป็นระยะๆ เป็นยังไง หลับสบายดีใช่ไหมล่ะ?"เขายืดอกยอมรับ