บทที่ 521

เธอยังไม่ทันได้ถามสาเหตุอย่างละเอียด เชือกที่มักมือมัดเท้าอยู่ ก็ถูกมีดในมือของหนิงรุ่ยเฉิงตัดออก

ซูหว่านนึกว่าหนิงรุ่ยเฉิงจะปล่อยตัวเอง แต่ที่ไหนได้จู่เขาก็พลิกคมมีด ทันใดนั้นใบมีคมก็กดลงมาที่คอ

จากนั้นน้ำเสียงน่าเกรงขม ก็ดังขึ้นมาจากเหนือศีรษะ "คุณซู คอของคุณเรียวมาก แทงเข้าไปสักครั้ง น่าจะขาดได้เลยมั้ง??"

เมื่อมีดที่เย็นเฉียบ เฉือนเข้ามาที่ผิวหนัง ทันใดนั้นเม็ดเหงื่อบนหน้าผากของซูหว่านก็หยดลงมา...

แต่เธอกลับบังคับตัวเองให้สงบ ช้อนสายตาขึ้นมองชายวัยกลางคนที่อยู่เหนือศีรษะ

"ผอ.หนิง ฉันบอกว่าไม่รู้ว่าเขาก็เป็นใคร ก็คือไม่รู้สิ ต่อให้คุณฆ่าฉัน ฉันพูดไม่ออก คุณจะทรมานฉันไปทำไม?"

เธอพูดจากนุ่มนวล แต่ในแววตากลับเผยสายตาที่แน่วแน่

ไม่ว่าใคร ก็อย่าหวังจะดึงข้อมูลคุณเย่ไปจากปากของเธอ

เธอจะปกป้องจี้ซือหาน จะไม่ให้เขาต้องถูกทำร้ายแม้แต่นิดเดียว ต่อให้ตัวเองถูกข่มขู่ ก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!

หนิงรุ่ยเฉิงเห็นเธอยังปากแข็งขนาดนี้ จึงรู้ว่าเธอเดาได้ว่าตัวเองจะไม่ฆ่าเธอ เพราะงั้นจะเป็นจะตายถึงได้ไม่ยอมรับแบบนี้

ดูท่าทางต้องให้เธอทรมานซะบ้าง ถึงยังไงซะคนเราเมื่อมาถึงจุดสิ้นหวังแล้ว ก็ย่อมเลือ