บทที่ 523

ทันทีที่จี้ซือหานกำลังเสียหลัก กระบอกอันที่สองและสาม ก็เหวี่ยงเข้าไปยังแผ่นหลังของเขาอย่างรุนแรง...

ซูหว่านตกใจจนรีบปล่อยมือของเขา อยากจะไปรับแทน แต่กลับถูกจี้ซือหานที่กำลังดึงสติมาจากอาการสะลึมสะลือ จับข้อมือเอาไว้

เขาที่อ่อนกำลังลงถึงที่สุดแล้ว พลิกตัวขึ้นกดเธอไว้บนประตูไม้ ใช้ร่างของตัวเองห้อมล้อมกำบังเธอเอาไว้

ตอนที่เขาปกป้องเธอเอาไว้ในอ้อมอก มีใครบางคนถือมีดคม ทันใดนั้นก็แทงเข้าที่เอวหลังของเขา...

ซูหว่านได้ยินแค่เสียงเฮือกทีนึง วินาทีต่อมามือเรียวยาวก็กดศีรษะของเธอลง ไม่ให้เธอเห็นสภาพของเขาในเวลานี้

"หว่านหว่าน อีกแค่แป๊บเดียว ก็จะมีคนมาช่วยเธอ..."

อาเจ๋อทำงานเร็วมาก จะต้องตามมาในอีกไม่ช้าแน่ ขอแค่เขาปกป้องซูหว่านให้ดี เธอจะต้องไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

ที่เขาพูดคือ "มาช่วยเธอ" ไม่ได้พูดว่า "มาช่วยพวกเรา" ประโยคนั้นทำให้ซูหว่านหน้าซีดจนตัวสั่นไปทั้งร่าง

"จี้ซือหาน คุณรีบปล่อยฉัน..."

มือทั้งสองข้างที่ถูกกดไว้กับแผงอก อยากจะขัดขืนไปจับแผ่นหลังของเขา แต่กลับถูกเขากุมเอาไว้ในอ้อมกอด จนขยับไม่ได้

จี้ซือหานก้มต่ำจนเห็นแพขนตาหนา ในแววตาล้ำลึก เต็มไปด้วยความรักสุดล้นที่มีต่อเธ