บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 461 - บทที่ 470

ในแววตาของหนิงหว่านเผยรอยยิ้มความมั่นใจ เย่อหยิ่ง และท้าทายชายหนุ่มที่วางตัวสูงส่ง อยู่เหนือผู้อื่นมาเสมอ กลับชะงักไปเพียงชั่วอึดใจ และกลับมาเลือดเย็นไร้ความปราณีอีกครั้ง"จัดการให้เรียบร้อย"!!!หนิงหว่านยังนึกว่าถ้าตัวเองบอกสาเหตุการตายของพี่ชายใหญ่ของเขา แล้วเขาจะเดินมาตรงหน้า เพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่ใครจะคิดเขาเพียงแค่ประหลาดใจไปเพียงเสี้ยววินาที ก็สั่งให้คนจัดการเธออีกครั้ง นี่เขาไม่สนใจพี่ชายใหญ่ของตัวเองเลยสักนิดหรือไง?หนิงหว่านไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็รับไม่ได้อย่างมาก เธอเบิกตาโตจ้องชายหนุ่มที่ไม่เคยแยแสเธอตั้งแต่เด็กแต่เธอก็ยังหลงใหลเขา"นาย...ไม่อยากรู้ความจริงเรื่องการเสียชีวิตของพี่ชายใหญ่ของนายหรือไง?!"จี้ซือหานค่อยๆถอดถุงมือออกจากปลายนิ้วอย่างไม่รีบร้อน พร้อมกับกวาดสายตาเย็นชามองหนิงหว่านที่คุกเข่าอยู่บนพื้น"ถึงเธอไม่บอก ฉันก็สืบเองได้"หรือในอีกความหมายนึงก็คือ ไม่ว่าเธอจะเป็นคนเดียวที่รู้ความจริง หรือกำลังพูดพล่ามไปเรื่อยก็ตาม สำหรับเขาแล้ว เขาไม่สนใจทั้งนั้นเป้าหมายของเขาในตอนนี้คือกำจัดเธอซะ กำจัดรากเหง้าที่จะสร้างหายนะในภายหลังนี้ซะ ส่วนเรื่องอื

เธอกดรับสาย เสียงน่าสังเวชของเสิ่นหนานอี้ที่ดังมาจากอีกฝั่งก็ดังขึ้น "ลูกศิษย์ เธอยังมีชีวิตอยู่สินะ..."หลังจากที่เมื่อกี้ซูหว่านออกจากห้องที่ไนท์คลับ ก็ไม่เห็นเสิ่นหนานอี้ โทรหาก็ไม่มีคนรับเธอยังคิดว่าเสิ่นหนานอี้จ้างพวกกุ๊ยมามากมายขนาดนั้น น่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงส่งแค่ข้อความไปให้เขา แล้วก็กลับบ้านตอนนี้ได้ยินเสียงของเสิ่นหนานอี้เป็นแบบนี้ หัวใจก็หวิวขึ้นมา เธอถามอย่างร้อนรน "อาจารย์เสิ่น เป็นอะไร?"เสิ่นหนานอี้ส่ายหน้ายิ้มขมขื่น "ฉันไม่เป็นไร ก็แค่อยากจะบอกเธอว่านอกจากรองเท้าทองคำแล้ว เธอยังติดค้างมือขวาทองคำฉันด้วย"ได้ยินเขาบอกว่าไม่เป็นไร ซูหว่านก็โล่งใจ แต่แล้วก็ขมวดคิ้วถามอีก "มือขวาทองคำอะไร ทำไมฉันฟังไม่เข้าใจ..."เสิ่นหนานอี้ยกยิ้มในเส้นระนาบ แล้วหัวเราะ "เธอไม่ต้องเข้าใจหรอก คืนให้ฉันก็พอ..."คำว่า "ทองคำ" เธอฟังจนจะอ้วกแล้ว "ได้ รอค่าจ้างองค์การนาซ่าออกมาแล้ว ฉันจะไปให้เจ้าของร้านทองทำให้"เสิ่นหนานอี้เห็นว่าเธอรับปากแล้ว ในใจก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย "อย่าลืมทำมือซ้ายให้อีกข้าง ถ้าสมมาตรกันล่ะก็ จะได้ดูสวยหน่อย..."ซูหว่านรีบพยักหน้ารัวๆ "ได้ๆๆ คุณอยากได้อ

ซูหว่านมองไปยังห้องทำงานขนาดใหญ่ จู่ๆหัวใจก็ค่อยๆเต้นตึกตักขึ้นมาเหมือนเลือดร้อนของพี่สาวกำลังเดือดพล่าน ส่งเสียงโห่ร้องอยู่ ทำให้เธอหันไปพยักหน้าให้เสิ่นหนานอี้อย่างไม่รู้ตัว"ตกลง..."ทันทีที่สิ้นสุดเสียงของเธอ เสียงขบวนรถบดถนนก็ดังขึ้นจากชั้นล่าง รถหรูสิบกว่าคันนําโดยคอนิกเส็กก์ จอดลงที่ประตูบอดี้การ์ดที่สวมสูทสีดําและผูกเน็คไท พากันลงจากรถ ยืนเรียงเป็นสองแถว อยู่ที่ด้านซ้ายและขวาของบริษัท...ภายในรถคอนิกเส็กก์ ซูชิงลงจากรถด้วยความรวดเร็ว อ้อมไปยังตำแหน่งข้างคนขับ เปิดประตูรถออก เชิญชายหนุ่มผู้มีเกียรติด้านในให้ออกมาภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง รูปร่างของชายหนุ่มสูงเพรียว กับเครื่องหน้าประณีตได้สัดส่วน งดงามไร้ที่ติภายใต้คิ้วที่ราวกับถูกวาดนั้น เป็นดวงตาคมเรียวที่สง่างามดังหมอก เป็นดวงตาสว่างสไวกับฟันขาวสะอาดที่สะกดวิญญาณผู้คนที่บริเวณสันจมูกโด่ง สวมแว่นกันขอบสีทอง เลนส์ขนาดใหญ่เพื่อปกปิดดวงตาดำขลับชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูรถ เปลี่ยนสไตล์ชุดสูทสีดําและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เคยใส่เป็นประจำ เปลี่ยนเป็นชุดสูทสีน้ําเงินสีน้ำเงินที่สั่งทําพิเศษและดูหรูหรา ขับให้ชายหนุ่มราวกั

หลังจากที่จี้ซือหานพูด "ขอโทษ" คำนึง ก็ปล่อยซูหว่านออก จากนั้นนั่งตัวตรง หันไปทางประตู"ซูชิง"ได้ยินเสียงเย็นชาลอดมาจากด้านใน ซูชิงก็รีบปล่อยเสิ่นหนานอี้ทันที หมุนตัวหยิบกระเป๋าเอกสาร เดินเข้าไปข้างในเสิ่นหนานอี้ถลึงตามองแผ่นหลังของซูชิง สาบานอยู่ในใจว่า ความเดือดดาลในวันนี้ จะต้องหาวิธีเอาคืนไอ้งี่เง่านี่ให้ได้!หลังจากที่เขากัดฟันลอบสาบานเสร็จ ก็เดินตามเข้าไป และก็เห็นซูหว่านกำลังจัดแจงเสื้อผ้าที่ยับเยินพอดี...เสิ่นหนานอี้กวาดตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนังโดยอัตโนมัติ จากนั้นมองเหยียดจี้ซือหาน เข้าไปใกล้หูซูหว่าน แล้วพูดเตือนเธอเสียงเบา"เขาเสร็จเร็วเกิน เธอพิจารณาอีกหน่อยไหม ยังไงซะเรื่องบนเตียงก็มีผลกับความยืนยาวในชีวิตคู่"ซูหว่านเกือบจะสำลักตายเพราะเขา "คุณพูดบ้าอะไร..."เสิ่นหนานอี้อยากจะเกลี้ยกล่อมซูหว่านต่อ แต่สัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชากระหายเลือดกำลังจ้องมาที่มือซ้ายของเขาอยู่เขาค่อยๆหันกลับไป ก็เห็นดวงตาคมกริบลึกล้ำคู่นั้นกำลังจับจ้องที่มือซ้ายของเขาไม่กระพริบ...สายตาที่ท่านประธานจี้มองมือของเขานั้น ทำให้รู้สึกคุ้นๆยังไงไม่รู้ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน...ตอนนี

เสิ่นหนานอี้ขึ้นชั้นบนไปด้วยความเร่งรีบ พุ่งไปตรงหน้าซูหว่านด้วยความตื่นเต้น "ห้าพันล้าน ต้องไปคนทั้งบริษัทไปฉลองหน่อย!"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็ดึงสายตากลับมามองเสิ่นหนานอี้ "คุณอยากฉลองยังไง?"เสิ่นหนานอี้กอดอก จับคางครุ่นคิดแล้วว่า "ฉันได้ยินว่าตัวท็อปของเฉียวเกาจงเด็ดกว่าไนท์คลับอีก ไม่งั้น...ก็ไปสุดเหวี่ยงกันที่ไนท์คลับของหล่อนเถอะ!"ซูหว่านเห็นว่าความตัณหาในใจของเขากลับ ก็พูดติดตลกว่า "อาจารย์เสิ่น แล้วความเป็นอาจารย์ของคุณล่ะ?"เสิ่นหนานอี้พูดด้วยความจริงจัง "เธอเข้าใจผิด ฉันไม่ใช่อาจารย์ ฉันไม่ได้เป็นคนด้วยซ้ำ ฉันเป็นแค่สัตว์ชั้นสูงก็เท่านั้น"ซูหว่านอดขำไม่ได้ หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาซานซาน ให้เธอจองห้องวีอีไอพีไว้ให้ค่าจ้างจากองค์การนาซ่าออกพอดี เสิ่นหนานอี้โอนเงินเข้าบัญชีของเธอผ่านฝ่ายบัญชีบริษัท แล้วก็มีเงินพาคนในบริษัทไปปาร์ตี้อีกด้วยเพียงแต่ ซูหว่านงยหน้ามองเสิ่นหนานอี้ "คนในบริษัท น่าจะเคยเจอพี่สาวฉันนะ จะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"เสิ่นหนานอี้โบกมือ "ชูยีอยู่อังกฤษเป็นเวลานาน ไม่ค่อยกลับมาเท่าไหร่ อีกอย่างคนในบริษัท ก็เป็นคนที่ฉันรับเข้ามาทีหลัง"ซูหว่านได้ยินดังนั