All Chapters of ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: Chapter 441 - Chapter 450

สวนคฤหาสน์ตระกูลจี้หลังจากที่อลันตรวจอาการป่วยจี้ซือหานแล้ว ก็ขมวดคิ้วและพูดเตือนว่า "ประธานจี้ คุณเลือดออกในกระเพาะอาหารหลายครั้งแล้ว แล้วยังไม่กินอะไรหลายวันติดต่อกันอีก ทำให้สุขภาพแย่ลงมากนะคะ ถ้าคุณยังไม่พักผ่อนให้เพียงพอ เกรงว่าร่างกายของคุณคงจะรับไม่ไหวก่อนค่ะ"จี้ซือหานไม่ใส่ใจคำพูดของอลันเลยสักนิด เขาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ในห้องหนังสือ มองออกไปข้างนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยดวงตาทั้งสองที่เดิมทีเต็มไปด้วยประกาย ตอนนี้กลับไร้ชีวิตชีวา เหมือนดั่งหลุมดำที่ไม่มีแสงประกายเลยสักนิดอลันเห็นเขาเป็นเช่นนี้ ก็ส่ายหัวเบา ๆ หลังจากที่ทิ่มเข็มลงบนหลังมือของเขาแล้วก็พูดกับเขาอีกครั้งว่า "ประธานจี้ ไม่มีสุขภาพที่ดี คุณจะจีบคุณซูกลับมาได้ยังไงคะ เข้มแข็งขึ้นมาให้ได้ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยค่ะ"หลังจากที่เธอพูดจบ เห็นจี้ซือหานยังไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใด ๆ จึงไม่ได้พูดอะไรมากอีก จากนั้นถือกล่องยาลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปจากห้องหนังสือหลังจากที่อลันเดินจากไป จี้ซือหานก็ค่อย ๆ ละสายกลับมา มองไปที่ตู้นิรภัย หลังจากที่จ้องมองอยู่นานสองนาน จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นยืนเขาผลักเสาใส่น้ำเกลือเดินไปข้างหน้าต

จี้ซือหานยิ้มอ่อนให้กับคำถามของเธอ ดูเหมือนจะอยากปฏิบัติด้วยความจริงใจแต่ภายใต้การล้อมของตำรวจ และพนักงาน เขาไม่สามารถตอบกลับได้เมื่อเสิ่นหนานอี้เห็นว่าคนที่มาคือจี้ซือหาน กลับตกตะลึงมากกว่าซูหว่านเสียอีก..."ท่านประธานจี้ งานอดิเรกสุดพิเศษของคุณ คงไม่ใช่การปลอมตัวมาแอบบังคับคนอื่นหรอกนะครับ?"จี้ซือหานขมวดคิ้วเล็กน้อย ความเย็นชาที่เผยออกมาทางแววตานั้นเย็นประดุจน้ำแข็งก่อตัวอยู่บนร่างของเสิ่นหนานอี้เสิ่นหนานอี้สัมผัสถึงแววตานั้น มองดูเท้าของตัวเองโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่วันนี้ไม่ได้ใส่รองเท้าแตะออกมาจี้ซือหานค่อย ๆ ละสายตาออกมามองไปที่ซูหว่าน เห็นเธอจ้องมองตนเองตาแข็ง ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างฉับพลันเขาอยากบอกความจริงกับเธอจะแย่ กลับลืมไปแล้วว่าในอดีต ตนเองเคยใช้วิธีการแบบนั้นบังคับเธอถ้าเธอรู้ว่าเขาก็คือคุณเย่ คงมีแต่จะทำให้โกรธแค้นเขามากยิ่งขึ้นเพราะในสายตาของเธอนั้น คุณเย่ก็คืออาชญากรคนหนึ่งที่ให้อภัยไม่ได้...จี้ซือหานยืนอยู่กับที่ หลังจากครุ่นคิดสองสามวิ ความหดหู่ใจที่อยู่ในดวงตาก็ค่อย ๆ จางหายไปเขาเอ่ยปากเล็กน้อย ถามซูหว่านกลับ "คุณเย่อะไรกัน?"ซูหว่านได้ยินเช่นนี้

ซูหว่านมองไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามด้วยความสงสัย ยังไงเธอก็รู้สึกว่าการปรากฏตัวของจี้ซือหานมันบังเอิญเกินไปหน่อย...เขามีคฤหาสน์ส่วนตัวอยู่ที่เมืองเอ และมีโรครักความสะอาดขั้นรุนแรง ไม่ว่าโรงแรมจะหรูแค่ไหนก็ไม่ไปพัก แล้วทำไม...ในขณะที่ซูหว่านคิดไม่ตกนั้น เสิ่นหนานอี้ก็ดูโทรศัพท์ของเธอแวบหนึ่ง"ว่าไงนะ? คุณเย่ไม่มาแล้ว?!"ตำรวจที่ตั้งใจจะไปเฝ้าอาชญากรที่ทางเดินหนีไฟ ได้ยินเสียงตกตะลึงของเสิ่นหนานอี้ ต่างก็หยุดเดิน"เกิดอะไรขึ้น?"ซูหว่านตั้งสติขึ้นมา รีบอธิบายกับตำรวจ"คุณตำรวจ ขอโทษด้วยนะคะ คุณเย่อาจจะรู้การเคลื่อนไหวของเราล่วงหน้า เขาเปลี่ยนเวลาแล้ว วันนี้ไม่มาแล้วค่ะ"หลังจากที่เธอขอโทษเสร็จ ก็โค้งคำนับตำรวจหนึ่งครั้ง"ขอโทษมากจริง ๆ ค่ะ วันนี้ทำให้พวกคุณมาเสียเที่ยวแล้ว"แม้ว่าตำรวจรู้สึกสิ้นเปลืองกำลังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าคนที่แจ้งความ กลับย้ำพวกเขาทั้งสองคนว่า ถ้ามีเหตุการณ์อะไรมาหาพวกเขาได้อีกหลังจากที่ซูหว่านกับเสิ่นหนานอี้ขอบคุณตำรวจอีกครั้ง พวกเขาก็พาคนออกไป พนักงานโรงแรมคนอื่น ๆ ก็ลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว...หลังจากที่พวกเขาเดินไปแล้ว เสิ่นหนานอี้กับซูหว่านก็เดิน

ผู้ชายคนนั้นถูกตบหน้า เจ็บจนน้ําตาไหล แต่กลับไม่กล้าร้องโวยวายอีกหลังจากที่เขาร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาก็อ้าปากและอธิบายให้พวกเขาฟังอย่างชัดเจน"ผมก็แค่... ฉีกเสื้อผ้าของเธอ จับมือและเท้าของเธอ และ... เคยทับร่างเธอก็แค่นั้นครับ""แต่ผมสาบานได้ว่า ผมเคยแตะต้องเธอเท่านั้น ไม่เคยทำอะไรเธอเด็ดขาด พวกคุณอย่าลงมือกับผมเพราะเหตุนี้เลยนะครับ!""บ้านผมมีทั้งคนแก่และคนหนุ่มสาว ผม..."บทพูดที่ท่องจนจําขึ้นใจ ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกอาเจ๋อตบหน้าอย่างแรงอีกครั้ง"หุบปากเดี๋ยวนี้!!!"ตั้งแต่เขาจัดการกับคนเลวมากมายขนาดนี้ ก็ยังไม่เคยเห็นคนหนวกหูขนาดนี้มาก่อน จนเขาหูจะหนวกแล้ว!!!ถ้าไม่ใช่คุณผู้ชายมาจัดการด้วยตัวเอง เขาจะอุดปากนี้ไม่ให้มันส่งเสียงออกมาแม้แต่คําเดียว!จี้ซือหานไม่เห็นคําพูดของผู้ชายอยู่ในสายตาเลย มีดเล็กในมือค่อย ๆ เลื่อนลงไป"ทําร้ายเธอตรงไหนบ้าง?"ครั้งนี้ผู้ชายไม่กล้าถ่วงเวลาอีก รีบอธิบายอย่างตรงไปตรงมาว่า "แขน ก็ใช้มีดแทงไปทีหนึ่ง ไม่กล้าลงมือรุนแรงครับ"ภารกิจที่เขาได้รับคือข่มขืนเธอ ไม่ใช่ทําร้ายเธอ เขาก็กลัวว่าถึงเวลาจะถูกแก้แค้น จึงไม่กล้าลงมืออย่างเหี้ยมโหดใครจะรู้ว่าต่

เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นและทรงพลังดังมาจากประตูใหญ่ที่ปิดสนิทอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินเข้าประตูไปทีละก้าวๆ จู่ ๆ ก็หยุดลงซูหว่านคิดว่าอีกฝ่ายจะเปิดประตูทันที แต่นึกไม่ถึงว่าข้างในจะเงียบกริบ กําลังจะยกมือขึ้นเคาะอีกครั้งประตูก็เปิดออกทันทีมือที่เห็นข้อต่อชัดเจนข้างหนึ่งคว้าข้อมือของเธอไว้ แล้วดึงเธอเข้าไปอย่างรวดเร็วเสิ่นหนานอี้ที่อยู่นอกประตูเห็นเพียงมือข้างหนึ่งยื่นออกมา จากนั้นซูหว่านก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วแท่งเหล็กเล็ก ๆ ที่เขาซื้อมาและจ้างมาเฟีย ไม่ได้ใช้แม้แต่อย่างเดียว แถมคนยังถูกพาเข้าไปด้วย...เขายืนอยู่ที่เดิม เมื่อมุมปากกระตุกและใบหน้าบิดเบี้ยว กลุ่มบอดี้การ์ดก็โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้คนที่เป็นผู้นํา ชี้ไปที่เขาและตะโกนว่า "ส่งพวกเขาเข้าไปสถานีตำรวจและฟ้องพวกเขาให้รวมตัวกันเพื่อสร้างปัญหา!"เมื่อคนกลุ่มนั้นได้ยินว่าจะส่งพวกเขาเข้าไปสถานีตำรวจ ตกใจจนโยนแท่งเหล็กทิ้งและวิ่งหนีไปทุกทิศทางแท่งเหล็กเหล่านั้นตกลงมากระแทกเท้าของเสิ่นหนานอี้ เจ็บจนเขาแยกเขี้ยวยิงฟันและเหงื่อไหลไม่หยุดยังไม่ทันได้หายใจ หัวหน้าบอดี้การ์ดก็นั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเขา ตบไหล่เขาอย่างแรงอย่างเป็นม