แชร์

บทที่ 467

หลังจากที่จี้ซือหานพูด "ขอโทษ" คำนึง ก็ปล่อยซูหว่านออก จากนั้นนั่งตัวตรง หันไปทางประตู

"ซูชิง"

ได้ยินเสียงเย็นชาลอดมาจากด้านใน ซูชิงก็รีบปล่อยเสิ่นหนานอี้ทันที หมุนตัวหยิบกระเป๋าเอกสาร เดินเข้าไปข้างใน

เสิ่นหนานอี้ถลึงตามองแผ่นหลังของซูชิง สาบานอยู่ในใจว่า ความเดือดดาลในวันนี้ จะต้องหาวิธีเอาคืนไอ้งี่เง่านี่ให้ได้!

หลังจากที่เขากัดฟันลอบสาบานเสร็จ ก็เดินตามเข้าไป และก็เห็นซูหว่านกำลังจัดแจงเสื้อผ้าที่ยับเยินพอดี...

เสิ่นหนานอี้กวาดตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ผนังโดยอัตโนมัติ จากนั้นมองเหยียดจี้ซือหาน เข้าไปใกล้หูซูหว่าน แล้วพูดเตือนเธอเสียงเบา

"เขาเสร็จเร็วเกิน เธอพิจารณาอีกหน่อยไหม ยังไงซะเรื่องบนเตียงก็มีผลกับความยืนยาวในชีวิตคู่"

ซูหว่านเกือบจะสำลักตายเพราะเขา "คุณพูดบ้าอะไร..."

เสิ่นหนานอี้อยากจะเกลี้ยกล่อมซูหว่านต่อ แต่สัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชากระหายเลือดกำลังจ้องมาที่มือซ้ายของเขาอยู่

เขาค่อยๆหันกลับไป ก็เห็นดวงตาคมกริบลึกล้ำคู่นั้นกำลังจับจ้องที่มือซ้ายของเขาไม่กระพริบ...

สายตาที่ท่านประธานจี้มองมือของเขานั้น ทำให้รู้สึกคุ้นๆยังไงไม่รู้ แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน...

ตอนนี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status