บทที่ 475

เธอยืนอยู่หน้าประตูวิลล่า ยืนอยู่สักพัก ก็เห็นรถของจี้ซือหานขับมาตรงหน้าเธอ

หน้าต่างรถลดลงมา แสงอาทิตย์ส่องเข้าไปในรถ เผยให้เห็นใบหน้าคมสัน เครื่องหน้าประณีต

แว่นกันแดดสีดำแนบอยู่บนสันจมูกของเขา ตอนที่หันข้างมามองเธอ ทำให้เห็นแววตาไม่ชัดเจนนัก

เขาผลักประตูออก ลงมาจากรถ รูปร่างสูงโปร่งบอดบังซูหว่านไว้ใต้ร่างกาย

เขาปรายตาต่ำสำรวจหญิงสาวที่แผ่ออร่าความบริสุทธิ์อย่างละเอียด ผ่านแว่นกันแดด

"หว่านหว่าน วันนี้...เธอ"

เขาโน้มตัวลง เอียงศีรษะเข้ามาใกล้ใบหูของเธอ แล้วพูดเย้ายวน "สวยมาก"

ซูหว่านยกมือขึ้นปิดใบหู รักษาระยะห่างลมหายใจอุ่นๆให้อยู่หลังมือ

"คุณ...ทุกครั้งไม่ต้องพูดใกล้ขนาดนี้ได้ไหม ฉันไม่ได้หูหนวกสักหน่อย..."

ริมฝีปากบางของชายหนุ่มที่เม้มอยู่เบาๆ ก็ค่อยๆยกยิ้มมุมปาก

เขาลูบผมจุกของเธออ่อนโยนอย่างรักใคร่ "ผมของเธอยาวแล้ว..."

น่าจะไม่ต้องรอนาน ก็ได้เห็นเธอที่เคยผมยาวเท่าเอวแล้วมั้ง

หวังว่า...เขาจะรอจนได้เห็น

เขาจูงมือซูหว่านที่ไม่ได้พูดอะไร เปิดประตูข้างคนขับ ให้เธอขึ้นรถ จากนั้นหยิบช่อดอกไม้จากหลังรถส่องให้เธอ

เมื่อซูหว่านเห็นกุหลาบpink o'haraที่สวยงามอ่อนช้อย ก็ช้อนสายตาขึ