เมื่อซูหว่านได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่กลับพยักหน้า "ได้..."เมื่อเห็นว่าเธอตกลง มุมปากของจี้ซือหานก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆเขาเปิดกล้องขึ้นมาใหม่ ยื่นแขนยาวๆ ของตัวเองออกไปคว้าเอวของซูหว่านเข้ามาก่อนที่จะกดปุ่มถ่ายรูป จี้ซือหานก็แอบหยิกผู้หญิงในอ้อมแขนของตัวเองเบาๆพอซูหว่านเจ็บก็เงยหน้าขึ้นมามองไปยังชายหนุ่มข้างตัวโดยสัญชาตญาณริมฝีปากแดงเผยอออกน้อยๆ ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรก็เห็นเขาก้มหัวจูบเธอลงมาแล้วและในเวลาเดียวกัน นิ้วมือเรียวยาวก็กดปุ่มถ่ายรูป...ซูหว่านเข้าใจว่าเขาต้องการถ่ายรูปคู่ แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นรูปคู่แบบนี้เมื่อเห็นเขาเก็บมือถือกลับมา ก็รีบเขย่งเท้าชะโงกหน้าไปดูทางหน้าจอทันที...ก็เห็นภาพเธอเงยหน้า เขาก้มหน้า ทั้งสองคนจูบกันอย่างหวานซึ้งท่ามกลางท้องฟ้าสีคราม แก้มก็แดงขึ้นในทันที"รีบลบเลย ถ่ายใหม่อีกรูปหนึ่ง..."หลังจากที่จี้ซือหานคว้านิ้วมือที่คิดแต่จะลบรูปนั้นไว้ได้ ก็รีบเก็บมือถือทันที"หว่านหว่าน ผมพาคุณไปทานอาหารนะ"เขากำมือของเธอเอาไว้แน่น จูงมือเธอเดินไปทางโซนพักผ่อน แต่ซูหว่านกลับเอาแต่จ้องไปที่กระเป๋าเสื้อสูทของเขาอีกเดี๋ยวตอนกินข้าว หากว่าเข
ซูหว่านเดินขึ้นมาถึงห้องนอนที่อยู่ชั้นสอง ไม่ได้เปิดไฟ อาศัยแสงไฟสลัวๆ มองไปยังรถโคนิเซ็กที่จอดอยู่ข้างล่างคันนั้น อีกทั้งชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถ...กระจกรถถูกลดระดับลงมาครึ่งหนึ่ง เหมือนกับว่าเขากำลังพิมพ์อะไรอยู่ในมือถือ ไม่กี่วินาทีต่อมา มือถือของซูหว่านก็สั่นขึ้น...เธอหยิบมือถือออกมาจากในกระเป๋า เปิดดูแอปพลิเคชั่นไลน์ เห็นว่าเขาส่งรูปมารูปหนึ่ง เป็นรูปถ่ายคู่กันระหว่างทั้งสองคนเขาพิมพ์มาแปดคำ [หว่านหว่าน อย่าลบ เก็บเป็นที่ระลึก]ที่ระลึก...ทำไมถึงเป็นที่ระลึกล่ะ?ซูหว่านอยากจะตอบเขา แต่ก็เห็นว่าจู่ๆ รูปโปรไฟล์ของเขาก็ถูกเปลี่ยนเป็นรูปของเธอแล้วเขาส่งมาอีกประโยคแล้ว [หว่านหว่าน ผมรักคุณ ฝันดีนะ]ซูหว่านพิจรณาอยู่หลายวินาทีก่อนจะตอบกลับไปว่า [ฝันดี...]เช้าวันถัดมา ซูหว่านก็ได้รับดอกกุหลาบPink O'Hara ที่เขาส่งมาให้อย่างตรงเวลา ซูชิงเป็นคนเอามาส่งให้ เขาไม่ได้มาซูชิงอธิบายว่า "คุณซู วันนี้ประธานจี้มีนัดประชุมนานาชาติหลายงาน เลยให้ผมมาส่งให้แทน ขอคุณอย่าได้ถือสาเลยนะครับ"ซูหว่านส่ายหน้า "ไม่เป็นไร คุณช่วยไปบอกขอบคุณเขาแทนฉันทีนะคะ..."ซูชิงตอบกลับว่า "ได่ครับ" หลังจาก
ความเย็นจากการถูกไวน์แดงสาดลงบนใบหน้า ทำให้ซานซานหลับตาลงโดยสัญชาตญาณ ใบหน้าเชิดๆ ที่ไม่เคยก้มลงก็หดตามไปด้วยเธอค่อยๆ หลุบสายตาลง ดูอับจนหนทาง เธอในตอนนี้ ดูโดดเดี่ยวน่าสงสาร เหมือนกับเด็กน้อยที่ไม่มีคนช่วยเหลือเมื่อเห็นซานซานที่เป็นคนเด็ดเดี่ยวมั่นใจมาตลอด แสดงสีหน้าโดดเดี่ยวอ้างว้างแบบนี้ หัวใจของจี้เหลียงชวนก็กระตุก จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา...เขารีบเอามือที่โอบเอวของอันเหยียนอยู่ออก อยากจะเอื้อมไปหยิบกระดาษบนโต๊ะ ก็เห็นซานซานยื่นมือเรียวขาวของเธอออกไปก่อนเขาแล้วหลังจากที่เธอดึงกระดาษออกมาหลายแผ่น เช็ดไวน์แดงบนใบหน้าของเธอจนแห้งดีแล้ว ก็ค่อยๆ ลุกขึ้น เชิดหน้า...สายตาของเธอมองเลยอันเหยียนไปยังจี้เหลียงชวนอย่างเย็นชา "นายน้อยที่เจ็ดจี้ จบแล้วล่ะ"เธอหมายถึงว่าหมดเวลาการให้บริการแล้ว จี้เหลียงชวนเข้าใจว่าเรื่องระหว่างพวกเขามันจบลงแล้วเขารู้สึกหวั่นใจน้อยๆ อยากจะคว้าไปที่ข้อมือของซานซาน แต่ยังไม่ทันจะแตะโดน ก็เห็นเธอหยิบเบียร์ขึ้นมาขวดหนึ่งเธอเขย่าหลายทีแล้วใช้ฟันเปิดมันออกโดยไม่แม้แต่จะใช้ที่เปิดขวดเลยด้วยซ้ำ เบียร์ที่อยู่ภายในพุ่งกระฉูดออกมาทันทียังไม่ทันที่จี้เหลียง
ซานซานยกริมฝีปากขึ้นมาเป็นรอยยิ้มเย้ายวน"ไม่เกี่ยวอะไรกับนายน้อยที่เจ็ดจี้หนิคะ"ไม่เกี่ยว?จี้เหลียงชวนผู้ซึ่งมีความเป็นสุภาพบุรุษ ปฏิบัติกับผู้หญิงอย่างอ่อนโยนเสมอ ตอนนี้กลับมีสีหน้าถมึงทึง"เฉียวซานซาน คุณแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าจะท้าทายผม?"ซานซานรู้สึกว่าเขากำลังพูดบิดเบือนความเป็นจริงอยู่ ดังนั้นสีหน้าของเธอจึงงอง้ำไม่พอใจเช่นกัน"นายน้อยที่เจ็ดจี้ เอาดีๆ นะ คุณต่างหากที่พาผู้หญิงคนอื่นมาท้าทายฉันก่อน""นั่นก็ไม่ใช่เพราะว่าเมื่อหลายวันก่อนคุณไม่รู้ความ ปฏิเสธผมโดยไม่คิดหรอกเหรอ!"ความโกรธเคืองในแววตาของซานซาน กลับกลายเป็นความฉงนสงสัยทันทีจี้เหลียงชวนเคยมีผู้หญิงมามากมาย แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรพอได้ปุ๊บเขาก็จบความสัมพันธ์ ไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนว่ากันตามเหตุผล หลังจากเลิกกัน เขาไม่มีทางลดตัวลงมาขอเธอคืนดีอีกครั้งแน่นอนแต่ว่าคืนนั้น เขาอาศัยความกล้าจากฤทธิ์เหล้ากอดเธอ ราวกับเด็กตัวน้อยๆ คนหนึ่ง ซุกหน้าซบอยู่ตรงคอของเธอ"พี่ซานซาน ผมรู้สึกคิดถึงคุณ อย่าเลิกกับผมเลยจะได้ไหม?"พอเธอได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจากตัวเขาก็ยังคิดอยู่เลยว่าเขาคงจะแค่พูดไปเรื่อย คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะจริงจั
ซานซานมองไปยังผู้ชายที่แผ่ออร่าความไม่พอใจออกมาตรงหน้า แล้วความกดดันอย่างมหาศาลที่ไร้รูปร่างก็บังเกิดขึ้นนี่ทำให้เธอคิดไปถึงครั้งแรกที่ได้พบกับจี้ซือหาน จะบอกว่าคล้ายกันก็คงไม่ได้ ต้องบอกว่าเหมือนกันไม่มีผิด ออร่าแรงมาก ความกดดันเต็มเปี่ยมแต่ว่าระหว่างทั้งสองคนนี้ก็ไม่เหมือนกันเลย จี้ซือหานดูสูงส่งและหลีกเลี่ยงตัณหา ให้ความรู้สึกกดดันแบบเหน็บหนาว ส่วนคุณลู่กลับเป็นความกดดันแบบ...คลุ้มคลั่งอย่างเช่นในตอนนี้ที่เขาไม่ตอบอะไรซานซานก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก กระทั่งว่าอยู่ต่อหน้าเขา เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ...เธอจำครั้งแรกที่คุณลู่มาเหมาสถานที่ได้แม่น เป็นเพราะพนักงานรินเหล้าผิดพลาด เขาถึงกับซัดแก้วเหล้าเลยเมื่อเธอเห็นว่าลูกค้าคนนี้มีนิสัยขี้หงุดหงิดเอาใจยากจึงรีบให้พนักงานออกไป ส่วนตัวเธอไปบริการเขาเองบางทีอาจเป็นเพราะการบริการของเธอไม่เลวครั้งนี้เมื่อคุณลู่มาอีกก็เลยเจาะจงเรียกให้เธอมาบริการซานซานคิดว่าคุณลู่ต้องการให้เธอรินเหล้าให้ แต่เขากลับเงยดวงตาดำขลับของเขาทั้งคู่จ้องมองประเมินใบหน้าของเธอเมื่อถูกสายตาก้าวร้าวเอาแต่ใจอย่างนี้จับจ้องมาที่ตัวเอง ก็ทำให้ซานซานที่เป็นคนสงบเ
เมื่อซานซานเห็นมือของเหล่าบอดี้การ์ดจับไปที่ด้านหลังเอวอีกครั้ง หัวใจของเธอก็ตื่นเต้นจนสั่นไหว แต่ก็พยายามที่จะรักษาความสงบในจิตใจไว้ แล้วเริ่มพูดจาเหลวไหว"เธออยู่ที่อังกฤษกับคุณจิ จิเหยียนโจวค่ะ หากว่าคุณต้องการพบเธอก็ไปหาที่อังกฤษเถอะ..."ไปเถอะ ไปวุ่นวายกับจิเหยียนโจว ฉันก็อยากจะรู้ว่าระหว่างพวกคุณสองคนใครจะชนะ...เมื่อได้ยินประโยคนี้ อารมณ์โมโหที่แทบจะควบคุมไม่อยู่ของคุณลู่ก็แผ่ซ่านออกมาจากดวงตาดำขลับ"ผมไปสืบมาแล้ว เธอกลับมาจากอังกฤษแล้ว และคนแรกที่มาพบก็คือคุณ ที่นี่แหละ!"ครั้งแรกที่เขามาที่นี่ก็เพื่อที่จะถามเรื่องชูยีกับเธอ แต่กลับถูกพนักงานเสริฟทำให้โมโหจนพูดไม่ออกครั้งนี้พอปรับอารมณ์เรียบร้อย กลับมาที่นี่อีกครั้ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าแสร้งโง่ต่อหน้าเขา ช่างรนหาที่ตายเหลือเกิน!เมื่อเขาพูดจบก็ลุกขึ้นทันที รูปร่างสูงใหญ่ ทำให้ซานซานที่ถึงแม้จะสวมส้นสูงอยู่แต่ก็สูงเพียงหน้าอกของเขาเท่านั้นถูกบดบังจนมิดเขาค้อมตัวลง ใช้สายตาก้าวร้าวไม่พอใจจับจ้องมาที่ซานซานเขม็ง"คุณเฉียว ขอถามอีกครั้ง เธออยู่ที่ไหน?"ซานซานถูกเขาบีบคั้นด้วยท่าทางแบบนี้จึงตกใจจนก้าวถอยไปหนึ่งก้าว แต่ก
ซานซานเพิ่งจะได้เห็นคุณชายที่เอาแต่เสเพลไปวันๆ แสดงท่าทีและสีหน้าตื่นตระหนกแบบนี้เป็นครั้งแรก นี่เขาคงจะไม่..."นายน้อยที่เจ็ด ที่คุณแคร์ และตื่นตระหนกแบบนี้ คงจะไม่ได้ชอบฉันจริงๆ หรอกนะคะ?"นิ้วมือของจี้เหลียงชวนชะงักไป เขาหลุบตาลงจ้องมองไปยังใบหน้าที่งดงามของซานซาน แล้วงุนงงไปชั่วขณะเขาเหรอชอบเธอ จะเป็นไปได้ยังไง ก็แค่เคยนอนด้วยกันมาสามปี ก็เลยปล่อยวางไม่ได้เท่านั้นแหละเขา จี้เหลียงชวนเคยมีผู้หญิงมาตั้งมากมาย จะไปมีใจให้กับผู้หญิงที่เคยหย่าร้างมาแล้วได้ยังไง นี่ไม่มีทาง!"ลู่เฉินซีเป็นศัตรูกับพี่รองผม คุณเป็นแฟนเก่าผม ทางที่ดีอย่าไปเกี่ยวข้องกับเขาจะดีกว่า..."ข้ออ้างของเขามันฟังไม่ขึ้นจนทำให้ซานซานเชื่อไม่ลง แต่ซานซานก็ไม่ได้ถามอะไรมากอีกจี้เหลียงชวนเป็นคนหลายใจเกินไป ไม่ใช่คู่ชีวิตที่ดีของเธอ เธอเคยหย่ามาแล้ว ก็ไม่ใช่คู่ชีวิตที่ดีของเขาเช่นกันสามปีที่ผ่านมาของพวกเขาก็เป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกายที่ฉาบฉวย ไม่ว่าใครก็ไม่ควรมีใจให้ใคร...ซานซานพยักหน้าให้กับเขา "ไม่ใช่ก็ดี..."เมื่อเธอพูดจบก็หันไปทางอันเหยียนที่ยืนรอจี้เหลียงชวนอยู่ที่สุดทางเดินไกลๆ "ถึงคุณอันจะเอาแต่ใจไป
ในขณะเดียวกันที่จี้ซือหานโอบซูหว่านเอาไว้แน่น สายตาเย็นชาของเขาก็จับจ้องไปที่ลู่เฉินซีเขม็งนิ้วมือที่จับข้อมือนั้นไว้ออกแรงเต็มกำลัง ถ้าหากจับลึกกว่านี้อีกนิดคงกระดูกหลุดแน่ลู่เฉินซีดิ้นไม่หลุดจากพันธนาการ ใบหน้าของเขาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที สายตาก็ฉายแววโหดร้ายขึ้นมา"จี้ซือหาน ฉันว่าแกต่างหากที่อยากตาย!"หลังจากที่เขาพูดอย่างเย็นชาจบ ก็ยกอีกมือหนึ่งโบกออกไปตรงหน้า บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งก็รีบกรูกันเข้ามาอย่างรวดเร็วซูหว่านที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของจี้ซือหาน เมื่อเห็นว่าเขามาตัวคนเดียวก็หวาดกลัวจนใจเต้นรัว"จี้ซือหาน คุณรีบไปเร็ว"เมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน ก็เห็นชัดว่ารู้จักกัน อีกทั้งยังมีความแค้นต่อกันมากด้วย ครั้งนี้จี้ซือหานไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาด้วย เกรงว่าจะสู้กับอีกฝ่ายไม่ไหวในขณะที่ซูหว่านกำลังเป็นกังวล จู่ๆ เขาก็หลุบตาลง ดวงตาดอกท้อสดใสแจ่มชัด ส่งสายตาให้เธอเป็นเชิงวางใจ"หว่านหว่าน ไม่ต้องกลัว"เมื่อพูดจบ ขายาวๆ ก็ยกขึ้นมาถีบไปที่บอดี้การ์ดที่กรูเข้ามาอย่างแรงบอดี้การ์ดคนที่ถูกรองเท้าหนังหนาและหนักเตะไปกองบนพื้น รู้สึกเจ็บที่หัวใจ วินาทีต่อมา เลือดสดๆ ก็กระอักออกมาจ