บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 481 - บทที่ 490

ซานซานมองไปยังผู้ชายที่แผ่ออร่าความไม่พอใจออกมาตรงหน้า แล้วความกดดันอย่างมหาศาลที่ไร้รูปร่างก็บังเกิดขึ้นนี่ทำให้เธอคิดไปถึงครั้งแรกที่ได้พบกับจี้ซือหาน จะบอกว่าคล้ายกันก็คงไม่ได้ ต้องบอกว่าเหมือนกันไม่มีผิด ออร่าแรงมาก ความกดดันเต็มเปี่ยมแต่ว่าระหว่างทั้งสองคนนี้ก็ไม่เหมือนกันเลย จี้ซือหานดูสูงส่งและหลีกเลี่ยงตัณหา ให้ความรู้สึกกดดันแบบเหน็บหนาว ส่วนคุณลู่กลับเป็นความกดดันแบบ...คลุ้มคลั่งอย่างเช่นในตอนนี้ที่เขาไม่ตอบอะไรซานซานก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก กระทั่งว่าอยู่ต่อหน้าเขา เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ...เธอจำครั้งแรกที่คุณลู่มาเหมาสถานที่ได้แม่น เป็นเพราะพนักงานรินเหล้าผิดพลาด เขาถึงกับซัดแก้วเหล้าเลยเมื่อเธอเห็นว่าลูกค้าคนนี้มีนิสัยขี้หงุดหงิดเอาใจยากจึงรีบให้พนักงานออกไป ส่วนตัวเธอไปบริการเขาเองบางทีอาจเป็นเพราะการบริการของเธอไม่เลวครั้งนี้เมื่อคุณลู่มาอีกก็เลยเจาะจงเรียกให้เธอมาบริการซานซานคิดว่าคุณลู่ต้องการให้เธอรินเหล้าให้ แต่เขากลับเงยดวงตาดำขลับของเขาทั้งคู่จ้องมองประเมินใบหน้าของเธอเมื่อถูกสายตาก้าวร้าวเอาแต่ใจอย่างนี้จับจ้องมาที่ตัวเอง ก็ทำให้ซานซานที่เป็นคนสงบเ

ซานซานเพิ่งจะได้เห็นคุณชายที่เอาแต่เสเพลไปวันๆ แสดงท่าทีและสีหน้าตื่นตระหนกแบบนี้เป็นครั้งแรก นี่เขาคงจะไม่..."นายน้อยที่เจ็ด ที่คุณแคร์ และตื่นตระหนกแบบนี้ คงจะไม่ได้ชอบฉันจริงๆ หรอกนะคะ?"นิ้วมือของจี้เหลียงชวนชะงักไป เขาหลุบตาลงจ้องมองไปยังใบหน้าที่งดงามของซานซาน แล้วงุนงงไปชั่วขณะเขาเหรอชอบเธอ จะเป็นไปได้ยังไง ก็แค่เคยนอนด้วยกันมาสามปี ก็เลยปล่อยวางไม่ได้เท่านั้นแหละเขา จี้เหลียงชวนเคยมีผู้หญิงมาตั้งมากมาย จะไปมีใจให้กับผู้หญิงที่เคยหย่าร้างมาแล้วได้ยังไง นี่ไม่มีทาง!"ลู่เฉินซีเป็นศัตรูกับพี่รองผม คุณเป็นแฟนเก่าผม ทางที่ดีอย่าไปเกี่ยวข้องกับเขาจะดีกว่า..."ข้ออ้างของเขามันฟังไม่ขึ้นจนทำให้ซานซานเชื่อไม่ลง แต่ซานซานก็ไม่ได้ถามอะไรมากอีกจี้เหลียงชวนเป็นคนหลายใจเกินไป ไม่ใช่คู่ชีวิตที่ดีของเธอ เธอเคยหย่ามาแล้ว ก็ไม่ใช่คู่ชีวิตที่ดีของเขาเช่นกันสามปีที่ผ่านมาของพวกเขาก็เป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกายที่ฉาบฉวย ไม่ว่าใครก็ไม่ควรมีใจให้ใคร...ซานซานพยักหน้าให้กับเขา "ไม่ใช่ก็ดี..."เมื่อเธอพูดจบก็หันไปทางอันเหยียนที่ยืนรอจี้เหลียงชวนอยู่ที่สุดทางเดินไกลๆ "ถึงคุณอันจะเอาแต่ใจไป

ในขณะที่ในใจของเธอกำลังสับสน กอดจี้ซือหานแน่นอยู่นั้น บอดี้การ์ดที่สวมสูทผูกไทด์โดยการนำของจี้เหลียงชวน ก็รีบเดินลงมาจากทั้งลิฟท์และบันไดหนีไฟอย่างรวดเร็ว คนในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งล้อมคนของลู่เฉินซีเอาไว้อย่างรวดเร็ว"พี่รอง!"ถึงแม้จะรู้ว่าในด้านพละกำลัง ลู่เฉินซีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่รองมาตั้งแต่เล็ก แต่เขาพาคนมาเยอะขนาดนี้ จี้เหลียงชวนก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีใครจะไปรู้ว่าเมื่อแหวกฝูงชนออกดู พี่รองที่มาตัวคนเดียวกลับสามารถจับลู่เฉินซีกดไว้ที่ประตูลิฟท์จนไม่อาจจะขยับตัวได้ในขณะที่จี้เหลียงชวนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็หันไปมองลู่เฉินซีที่ใกล้จะสิ้นใจด้วยสายตาดูแคลน "ยอมแพ้เถอะ แกสู้พี่รองของฉันไม่ได้หรอก!"ลู่เฉินซีร่างกายอ่อนแอ แต่กลับเป็นคนมีศักดิ์ศรีมาก เขาไม่ยอมก้มหัวเลยสักนิด "...แน่จริง...ก็ฆ่าฉันเลยสิ!"การปากแข็งของเขาแลกมาด้วยกำลังที่เพิ่มมากขึ้น หากไม่ใช่ซูหว่านดึงแขนเสื้อของจี้ซือหานเอาไว้อีกครั้ง เกรงว่าลู่เฉินซีคงจะถูกเขาบีบคอตายไปจริงๆ แน่จี้ซือหานสะบัดตัวของลู่เฉินซีออก จากนั้นก็รับผ้าขนหนูเปียกหมาดที่บอดี้การ์ดส่งมาให้อย่างรวดเร็ว พลางเช็ดนิ้วมือไป พลางมองเขาอย่างดูแคลน"ไ

"หว่านหว่าน เกะเสื้อเชิ๊ตออกหน่อย"ที่เขาพูดว่าให้แกะเสื้อเชิ๊ต หมายถึงให้แกะกระดุมคอของเสื้อเชิ๊ตซูหว่านจะกล้าแตะเขาต่อที่ไหน แน่นอนว่าต้องไม่ยอม "คุณทำเองสิ"จี้ซือหานขยับร่างกายท่อนล่างนิดหน่อย เพียงแค่การขยับเล็กน้อยก็ทำให้เกิดความรู้สึกสั่นสะท้านจนซูหว่านหูแดงไปหมด"ช่วยคุณแกะก็ได้ แต่ปล่อยฉันลงก่อนสิ"ชายหนุ่มส่งเสียงเย้ายวนราวกับพยายามเก็บกดอารมณ์ขึ้นจากในลำคอ "อืม..."เมื่อซูหว่านเห็นเขาตอบถึงได้ยกมือไปจับเสื้อเชิ๊ตผ้าซาตินสีเงินนั้นหลังจากที่เธอช่วยเขาแกะกระดุมสามเม็ดบนแล้ว ก็เห็นของภายใต้คอเสื้อที่เปิดออกด้วย...หน้าอกแข็งแกร่ง อีกทั้งผิวขาวสะอาด กระดูกไหปลาร้าเด่นชัดดูเซ็กซี่ ลูกกระเดือกเย้ายวนน่าหลงไหลเมื่อกวาดสายตาขึ้นไป ก็เห็นเป็นใบหน้าหล่อเหลาที่เห็นไม่ค่อยชัดเจนภายใต้แสงไฟสลัว...ซูหว่านมองดูจี้ซือหานที่แผ่ออร่าเย้ายวนใจ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าเขากำลังใช้ร่างกายเขาล่อลวงเธอ..."หว่านหว่าน ผมต้องการคุณมาก"ชายหนุ่มที่นอนเอาหัวพิงโซฟา เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักของตัวเอง ไม่ได้แตะต้องเธอมานานแล้ว คิดถึงอยู่นะแน่นอนว่าซูหว่านที่ถูกจี้ซือหานทรมานในเรื

บริกรคืออะไร?เสิ่นหนานอี้ไม่เข้าใจ เลยมองไปที่ซูหว่านซูหว่านเองก็ไม่เข้าใจ ก็เลยส่ายหน้าให้กับเขาในตอนที่ศิษย์อาจารย์กำลังงงอยู่นั้น ซูชิงก็พาหนุ่มหล่อที่แต่งหน้าแต่งตาสวยงามเดินเข้ามาจากข้างนอกเสิ่นหนานอี้ยังคิดอยู่ว่าบริกรคงจะไม่ใช่กระเทยคนนี้มั้ง ก็เห็นซูชิงยกมือชี้มาทางเขา "ไปอยู่เป็นเพื่อนเขาหน่อย!"เสิ่นหนานอี้มองดูบริกรที่เดินบิดสะโพกเข้ามา ในใจก็เกิดคำสบถขึ้นมาเต็มไปหมด เชี่ยเอ๊ย!เขาตกใจจนรีบลุกขึ้นวิ่ง แต่ก็ถูกบริกรที่ "เรี่ยวแรงมหาศาล" "หน้าตาน่ารัก" กดตัวลงไปกับโซฟากลิ่นน้ำหอมที่สามารถใช้ได้ทั้งสองเพศ โชยเข้ามาในจมูกเขา เสิ่นหนานอี้เกือบจะอ้วกออกมาทีเดียว "ไอ้บ้าเอ๊ย รีบปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะเว้ย!"บริกรไม่เพียงไม่ปล่อย แถมยังยื่นมือไปลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขาอีก "พี่ชาย คืนนี้เค้าเป็นคนของตัวเองแล้วน้า เดี๋ยวเค้าจะช่วยตัวเองปลดปล่อยความอัดอั้นอันร้อนรุ่มเอง!""ปลดปล่อย..." คำว่า "แม่" ยังไม่ทันได้ออกจากปาก เสิ่นหนานอี้ก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่แก้ม!ดวงตาสุกสกาวเบิกโพลง จนแทบจะเป็นวงกลมเลยทีเดียว เสิ่นหนานอี้รู้สึกจิตใจพังทลาย!"เชี่ย! ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว!"เหล่าสถ