บทที่ 488

"หว่านหว่าน เกะเสื้อเชิ๊ตออกหน่อย"

ที่เขาพูดว่าให้แกะเสื้อเชิ๊ต หมายถึงให้แกะกระดุมคอของเสื้อเชิ๊ต

ซูหว่านจะกล้าแตะเขาต่อที่ไหน แน่นอนว่าต้องไม่ยอม "คุณทำเองสิ"

จี้ซือหานขยับร่างกายท่อนล่างนิดหน่อย เพียงแค่การขยับเล็กน้อยก็ทำให้เกิดความรู้สึกสั่นสะท้านจนซูหว่านหูแดงไปหมด

"ช่วยคุณแกะก็ได้ แต่ปล่อยฉันลงก่อนสิ"

ชายหนุ่มส่งเสียงเย้ายวนราวกับพยายามเก็บกดอารมณ์ขึ้นจากในลำคอ "อืม..."

เมื่อซูหว่านเห็นเขาตอบถึงได้ยกมือไปจับเสื้อเชิ๊ตผ้าซาตินสีเงินนั้น

หลังจากที่เธอช่วยเขาแกะกระดุมสามเม็ดบนแล้ว ก็เห็นของภายใต้คอเสื้อที่เปิดออกด้วย...

หน้าอกแข็งแกร่ง อีกทั้งผิวขาวสะอาด กระดูกไหปลาร้าเด่นชัดดูเซ็กซี่ ลูกกระเดือกเย้ายวนน่าหลงไหล

เมื่อกวาดสายตาขึ้นไป ก็เห็นเป็นใบหน้าหล่อเหลาที่เห็นไม่ค่อยชัดเจนภายใต้แสงไฟสลัว...

ซูหว่านมองดูจี้ซือหานที่แผ่ออร่าเย้ายวนใจ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าเขากำลังใช้ร่างกายเขาล่อลวงเธอ...

"หว่านหว่าน ผมต้องการคุณมาก"

ชายหนุ่มที่นอนเอาหัวพิงโซฟา เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักของตัวเอง ไม่ได้แตะต้องเธอมานานแล้ว คิดถึงอยู่นะ

แน่นอนว่าซูหว่านที่ถูกจี้ซือหานทรมานในเรื