แชร์

บทที่ 486

ในขณะที่ในใจของเธอกำลังสับสน กอดจี้ซือหานแน่นอยู่นั้น บอดี้การ์ดที่สวมสูทผูกไทด์โดยการนำของจี้เหลียงชวน ก็รีบเดินลงมาจากทั้งลิฟท์และบันไดหนีไฟอย่างรวดเร็ว คนในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งล้อมคนของลู่เฉินซีเอาไว้อย่างรวดเร็ว

"พี่รอง!"

ถึงแม้จะรู้ว่าในด้านพละกำลัง ลู่เฉินซีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่รองมาตั้งแต่เล็ก แต่เขาพาคนมาเยอะขนาดนี้ จี้เหลียงชวนก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี

ใครจะไปรู้ว่าเมื่อแหวกฝูงชนออกดู พี่รองที่มาตัวคนเดียวกลับสามารถจับลู่เฉินซีกดไว้ที่ประตูลิฟท์จนไม่อาจจะขยับตัวได้

ในขณะที่จี้เหลียงชวนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็หันไปมองลู่เฉินซีที่ใกล้จะสิ้นใจด้วยสายตาดูแคลน "ยอมแพ้เถอะ แกสู้พี่รองของฉันไม่ได้หรอก!"

ลู่เฉินซีร่างกายอ่อนแอ แต่กลับเป็นคนมีศักดิ์ศรีมาก เขาไม่ยอมก้มหัวเลยสักนิด "...แน่จริง...ก็ฆ่าฉันเลยสิ!"

การปากแข็งของเขาแลกมาด้วยกำลังที่เพิ่มมากขึ้น หากไม่ใช่ซูหว่านดึงแขนเสื้อของจี้ซือหานเอาไว้อีกครั้ง เกรงว่าลู่เฉินซีคงจะถูกเขาบีบคอตายไปจริงๆ แน่

จี้ซือหานสะบัดตัวของลู่เฉินซีออก จากนั้นก็รับผ้าขนหนูเปียกหมาดที่บอดี้การ์ดส่งมาให้อย่างรวดเร็ว พลางเช็ดนิ้วมือไป พลางมองเขาอย่างดูแคลน

"ไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status