บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 211 - บทที่ 220

ฮั่วจิ้นเฉิงพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้แสร้งทำเป็นไม่สนใจอะไรเขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา"กี่เพ้าชุดนี้สวยดี..."หลีเกอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกพิเศษที่ฮั่วจิ้นเฉิงมีต่อกี่เพ้าชุดนี้ เธอจึงถามกลับ "ประธานฮั่วเองก็สนใจกี่เพ้าชุดนี้ด้วยเหรอคะ?"ฮั่วจิ้นเฉิงไม่ได้อธิบายอะไรมากนักเขาเพียงพูดว่า "ของดี ใคร ๆ ก็ชอบ เท่านั้นเอง"หลีเกอสังเกตเห็นว่าเขาดูเหมือนจะมีเรื่องราวอะไรในใจแต่เธอก็ไม่คิดให้ความสนใจอะไรมาก"ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณประธานฮั่วที่ยอมเสียสละให้ค่ะ"พูดจบ หลีเกอก็เตรียมตัวจะจากไปฮั่วจิ้นเฉิงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงเฝ้ามองเธอก้าวเดินจากไปใครจะรู้วินาทีถัดมาหานเสวี่ยเอ้อร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลกลับหน้าด้านเดินเข้ามาหา "ประธานฮั่วคะ พอจะให้ฉันยืมเงินสักสามล้านได้ไหมคะ?"ฮั่วจิ้นเฉิงหันกลับมามองไปที่หานเสวี่ยเอ้อร์ซึ่งสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังแววตาของเขาฉายแววเย้ยหยันสุดท้ายก็ตอบกลับไปว่า "ผมไม่มีนิสัยชอบให้ใครยืมเงิน"การปฏิเสธที่ชัดเจนแบบนี้ทำให้หานเสวี่ยเอ้อร์ถึงกับหน้าชาแต่ตอนนี้เธอไม่มีเงินเพียงพอแม้แต่หนึ่งล้านเพื่อจ่ายราคาประมูลสุดท้ายก็ถูกเจ้าหน

งานแฟชั่นโชว์ในเมืองปินเฉิงจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ดีไซเนอร์ชื่อดังระดับโลก นักออกแบบหน้าใหม่ในวงการ และสื่อมวลชนจากทั้งในและต่างประเทศมาร่วมงานจำนวนมากผู้คนมากมายต่างเฝ้ารอคอยงานแฟชั่นโชว์ครั้งสำคัญนี้หลีเกอรีบมาถึงงานตั้งแต่เช้าตรู่ และทำงานยุ่งวุ่นวายอยู่หลังเวทีเจี่ยงอีอีก็อยู่เป็นเพื่อนเธอ คอยคุมช่างแต่งหน้าดูแลช่างแต่งหน้าให้กับนางแบบ และจัดชุดเสื้อผ้ากับนางแบบให้เข้าชุดกันงานโชว์ในวันนี้มีความสำคัญมาก เธอจึงต้องตรวจสอบทุกรายละเอียดอย่างใกล้ชิดห้ามไม่ให้มีข้อผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้นหลีเกอรู้สึกกังวลตลอดเวลาเจี่ยงอีอีเห็นดังนั้นจึงรีบยื่นน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว "ที่รัก ดื่มน้ำหน่อยสิ!"หลีเกอรับมาพร้อมกับพูด "ขอบคุณนะ"หลังจากเตรียมงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสองถึงค่อยโล่งใจ"แขกด้านหน้ามาเกือบครบแล้ว เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนแฟชั่นโชว์จะเริ่ม เธอไปพักผ่อนได้"หลีเกอพยักหน้าทันใดนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลีเกอก็ดังขึ้นเมื่อเห็นเบอร์โทรเข้า พบว่าเป็นพี่ชายคนที่สามของเธอ หลีหราน คนคนนี้ไม่ได้ติดต่อเธอมาเป็นเวลานานแล้ววันนี้เขาโทรมาหาเธอทำไม?หลีเกอใช้ช่วงเวล

"ทำไงกันดี หลีเกอ อีกแค่ห้านาทีงานก็จะเริ่มแล้ว เราจะทันหรือเปล่า?"เจี่ยงอีอีเดินไปเดินมาที่หลังเวทีด้วยน้ำเสียงวิตกกังวลหลีเกอพยายามจัดการแก้ปัญหาอย่างรวดเร็วแล้วแท้ ๆ แต่เสื้อผ้าในมือก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง"หรือเราจะไปขอให้ผู้จัดงานเลื่อนเวลาออกไปอีกหน่อยดี..."เจี่ยงอีอีเสนอ แต่หลีเกอกลับปรามไว้"ไม่ได้ งานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้สำคัญมาก ถ้าขอเลื่อนเวลาออกไป จะส่งผลกระทบอย่างมาก""แล้วจะทำไงดีล่ะ? จะปล่อยให้พวกเขารอเฉย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ"หลีเกอเคลื่อนไหวร่างกายเร็วขึ้น เธอหยิบเข็มและด้ายในมือขึ้นมาเย็บ พร้อมกับครุ่นคิดอย่างหนัก จากนั้นก็พูดขึ้น "นอกซะจากว่า... จะหาเหตุผลที่เหมาะสมได้""โอ๊ย เวลาจวนตัวจะแย่แล้ว เหตุผลอะไรถึงเหมาะสมล่ะ?"ทีมงานหลังเวทีช่วยกันครุ่นคิดกันอย่างหนัก ทุกคนมองหน้ากันไปมา แต่ก็ไม่มีใครคิดอะไรออก"ถ้าจำเป็นจริง ๆ ก็ให้นางแบบเซตแรกเดินวนบนเวทีหลาย ๆ รอบ อย่างน้อย ๆ ก็จะได้เวลาเพิ่มขึ้นมาสิบนาที""แต่บรรดานักข่าวไม่ได้คนโง่นะ ถ้าเดินหลายรอบ พวกเขาก็จะเดาได้ทันทีว่ามีปัญหาเกิดขึ้นที่หลังเวที""งานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้มีผู้คนให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก ถ้าเกิดเ

"อาจจะดังไปทั่วโลกเลยก็ได้นะ""..."ผู้อำนวยการหูฟังผู้คนรอบข้างพูดคุยกันอย่างออกรส ส่วนใหญ่ชื่นชมแฟชั่นโชว์นี้เป็นเสียงเดียวกัน แต่สีหน้าของเขากลับมืดมนจนน่าเกลียดผู้ช่วยข้าง ๆ ถึงกับปาดเหงื่อที่หน้าผากแล้วก็กระซิบเบา ๆ ว่า "ผู้อำนวยการหูครับ ถึงยังไงชุดหลักของพวกเธอก็ขาดวิ่นไปแล้ว ถึงยังไงงานก็ต้องพัง..."ใครจะรู้ว่าเขายังไม่ทันจะพูดจบนางแบบที่สวมชุดหลักก็ปรากฏตัวบนเวทีทันทีที่เธอปรากฏตัว บรรยากาศทั้งงานก็เงียบกริบ สายตาทุกคู่จ้องไปที่กลางเวที ชุดหลักที่หลีเกอเพิ่งแก้ทรงไปเมื่อครู่ ไม่เพียงแต่จะเลือกใช้สีสันที่แหวกขนบและใช้สไตล์การตัดเย็บที่แปลกใหม่เท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นคือมันมีความพิเศษมากทำให้ผู้คนละสายตาไม่ได้"ถ่ายเร็ว! สไตล์การตัดเย็บของชุดนี้มีมิติจริง ๆ เป็นชุดที่สวยที่สุดในค่ำคืนนี้เลย""ดีไซน์เนอร์คนนี้เก่งมาก! ถ่ายทอดสไตล์แปลกใหม่ออกมาได้อย่างสมบูรณ์""หลังจากจบงาน ฉันต้องไปขอสัมภาษณ์เธอให้ได้!""เธอสามารถออกแบบชุดที่มีความพิเศษขนาดนี้เชียว ทำให้วัฒนธรรมจีนดั้งเดิมของเราดังไกลไปทั่วโลก ดีไซน์เนอร์คนนี้ต้องมีจิตใจรักชาติอย่างเต็มเปี่ยม""เธอสมควรได้รับ

"ตรวจสอบแล้ว..."ฟู่ซิวเป่ยเดินออกมาจากความมืด แล้วมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหลีเกอ "กล้องวงจรปิดทุกตัวในสถานที่จัดงานได้รับการเช็กย้อนหลังแล้ว พบเบาะแสบางอย่างจริง แต่ตอนนี้เห็นผู้กระทำแค่จากด้านหลัง ไม่เห็นหน้าตรง""ว่าไงนะ! มีคนจงใจทำให้งานพังจริง ๆ ด้วย!" เจี่ยงอีอีโกรธมาก"ถ้าเห็นแค่ด้านหลังจะตามตัวได้ไหมคะ?" หลีเกอถามฟู่ซิวเป่ยตบไหล่เธอเพื่อปลอบโยน"วางใจเถอะ! มันหนีไปไหนไม่รอดหรอก"หลีเกอจึงวางใจ"ช่วงนี้ทุกคนต่างก็เหนื่อยกันมามากพอแล้ว คืนนี้ผมจองห้องส่วนตัวไว้ ออกไปผ่อนคลายกันสักหน่อยเถอะ!"เมื่อฟู่ซิวเป่ยพูดจบ เจ้าหน้าที่ที่อยู่รอบ ๆ ก็ร้องเฮไปตาม ๆ กัน"เยี่ยมเลยค่ะ! ขอบคุณคุณหนูหลี!""ขอบคุณประธานฟู่!""..."แต่หลีเกอกลับหันไปจับมือหลีหราน "ไปกันเถอะ! คืนนี้ไปสนุกด้วยกันสิคะ?"หลีหรานยักไหล่แล้วตอบตกลง "ได้อยู่แล้ว!"แต่หลีเกอก็ยังไม่ยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ!เธอโทรหาเจินซินเดี๋ยวนั้นเป็นไปตามคาดทันทีที่ได้ยินว่าหลีหรานกลับมา เจินซินก็รีบถามหาโลเคชั่นทันทีหนึ่งชั่วโมงต่อมาห้องส่วนตัวที่หรูหราที่สุดในห้องคาราโอเกะฮวนเถิง คนทั้งกลุ่มมาถึงกันครบแล้วเจินซินเห็นหล