บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 231 - บทที่ 240

ผู้อำนวยการหูเห็นฮั่วจิ้นเฉิงแววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ประธานฮั่ว ลมอะไรหอบคุณมาถึงตี้เซิ่งได้ครับ?”ฮั่วจิ้นเฉิงเงยหน้าขึ้น มองผู้อำนวยการหูด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเหนือกว่า แค่เพียงสบตากัน ฮั่วจิ้นเฉิงก็ชนะไปครึ่งหนึ่งแล้ว“ทำไม ตี้เซิ่งไม่ต้อนรับผมเหรอ?”ผู้อำนวยการหูยิ้มเจื่อน“คุณฮั่วพูดอะไรอย่างนั้นครับ... แต่ตอนนี้คุณหลีคงไม่สะดวกพบคุณหรอก…”คำพูดนี้แฝงไปด้วยความกำกวม!ผู้อำนวยการหูเป็นคนฉลาด พอจะเดาใจฮั่วจิ้นเฉิงออกฮั่วจิ้นเฉิงไม่มองหน้าผู้อำนวยการหูด้วยซ้ำ แต่หันมองไปทางหลีเกอและฉีอวิ๋นเทียน แล้วตอบกลับอย่างไม่เกรงใจ“สะดวกหรือไม่สะดวก ไม่ใช่คุณที่เป็นคนตัดสิน”ผู้อำนวยการหูหน้าเสีย ได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อน “ประธานฮั่วพูดถูกครับ…”แต่ฮั่วจิ้นเฉิงไม่สนใจเขาอีกหลังจากโยนคำพูดทิ้งไว้ฮั่วจิ้นเฉิงก็เดินไปหาหลีเกอหลีเกอเห็นฮั่วจิ้นเฉิงเธอคิ้วขมวดเล็กน้อย ไม่ให้ความสนใจ“หลีเกอ…”ถึงแม้ฮั่วจิ้นเฉิงจะร้องเรียกเธอก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียอย่างนั้นผลักประตูห้องทำงานเข้าไปหลานหนีเกาจมูกตัวเองด้วยความอึดอัด ตัดสินใจเดินเลี่ยงไป“ประธานฮั่ว ฉันจะไปรอคุณข้าง

หลีเกอได้สติกลับคืนมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง “ว่าไงนะ?”ฉีอวิ๋นเทียนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศพิเศษระหว่างหลีเกอกับฮั่วจิ้นเฉิง เขาจึงพูดด้วยความผิดหวัง “... ถ้าคุณอยากจะกลับไปหาเขา ผมจะเคารพการตัดสินใจของคุณ”หลีเกอหัวเราะออกมา “ทำไมล่ะ? ไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?”ฉีอวิ๋นเทียนพูดต่อ “ถ้าคู่แข่งคือฮั่วจิ้นเฉิง แพ้ให้เขาก็ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย แต่ว่านะเทพธิดา คุณต้องคิดให้รอบคอบนะ ปัญหาในตอนนั้นใช่จะคลี่คลายง่าย ๆ ถ้าพวกคุณจะกลับมาคบกันอีกครั้ง อย่างน้อยก็ควรจะสะสางปัญหานั้นก่อน”หลีเกอได้ยินดังนั้นก็รีบขัดจังหวะเขา “ใครบอกว่าฉันจะกลับไปคบกับเขา?”ดวงตาของฉีอวิ๋นเทียนเป็นประกาย จ้องมองเธออย่างจดจ่อ“เทพธิดา คุณไม่ได้…”หลีเกอพยักหน้าเล็กน้อย “อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่มีความคิดที่จะกลับไปคบกับเขา”ฉีอวิ๋นเทียนร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น! “เทพธิดา คำพูดของคุณหมายความว่าผมยังมีโอกาสใช่ไหม?”หลีเกอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาวันนี้เธอตั้งใจจะใช้โอกาสนี้พูดให้ชัดเจนกับเขาเหมือนกัน“ฉีอวิ๋นเทียน คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าฉันคือตัวเลือกสุดท้ายในชีวิตคุณ?”ฉีอวิ๋นเทียนพ

แถมลูกชายอีกฝ่ายยังเก่งขนาดนี้ไม่เหมือนเธอที่ทั้งชีวิตมีลูกสาวอย่างฮั่วอวิ๋นเจินเพียงคนเดียว!แน่นอนว่าเธอต้องด้อยกว่าอีกฝ่ายอยู่แล้ว ดังนั้นระหว่างคนทั้งสองจึงขัดแย้งเหน็บแนมกันเป็นประจำ"ฉันหาคู่ให้เจินเจินของฉัน มันไปขวางหูขวางตาอะไรเธอ ได้ยินมาว่าฮั่วซินถูกจิ้นเฉิงส่งไปแอฟริกาแล้ว คงยังไม่ถึงคิวเธอในเร็ว ๆ นี้หรอกมั้ง"เมื่อได้ยินคำพูดนี้สีหน้าของหลี่ซูฉินก็เปลี่ยนไปทันทีเหมือนเป็นหนามแหลมแทงเข้ามาในหัวใจ"...ซินซินของเราแค่ไปแอฟริกาพักหนึ่ง เดี๋ยวก็กลับมา"แต่เมื่อพูดจบ หลี่ซูฉินก็หมดความมั่นใจและเดินจากไปอย่างหมดอารมณ์กัวเหลียนชนะอย่างราบคาบ เธออดไม่ได้ที่จะดึงมือคุณย่าฮั่ว "แม่ ช่วยดูให้หน่อยนะคะ ประธานของเอฟแอลกรุ๊ป ฟู่ซิวเป่ย หล่อเหลาและมีความสามารถมาก ภายในเวลาไม่กี่เดือนก็ทำให้บริษัทกลายเป็นที่ยอมรับขึ้นมาได้ เขาเป็นคนเก่งกาจมาก..."คุณย่าฮั่วขมวดคิ้วเล็กน้อยและปรามเธอ"พอแล้ว ไว้เดี๋ยวค่อยคุยกัน"กัวเหลียนเม้มริมฝีปากด้วยความไม่พอใจ "ก็ได้ค่ะ คุณแม่"จากนั้นก็หันไปมองฮั่วอวิ๋นเจิน "เจินเจิน ดูสิ! ลูกต้องชอบฟู่ซิวเป่ยคนนี้แน่ ๆ"แต่ฮั่วอวิ๋นเจินกลับไม่สนใจ

"แต่หลีเกอ ฉันได้ยินมาว่าเธอดูแลบริษัทตี้เซิ่งอยู่นี่นา เป็นประธานบริษัทซะด้วย เก่งจริง ๆ เลยนะ บริษัทของอาเขยเธอเมื่อไม่นานมานี้มีการปลดพนักงานออก เขาตกงานอยู่พอดี เธอช่วยดูให้หน่อยได้ไหมว่าเขาพอจะย้ายไปทำงานที่ตี้เซิ่งได้หรือเปล่า?"หลีเกอไม่ได้ตอบแต่ฮั่วซวงซวงกลับไม่รู้สึกโกรธเคือง "ก่อนหน้านี้อาเขยของเธอเป็นแค่หัวหน้าแผนก ฉันว่าถ้าเขาย้ายไปตี้เซิ่ง บางทีอาจจะนั่งแท่นผู้จัดการได้สบาย"คุณย่าฮั่วที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินเข้าก็ทำตาเขียวหลีเกอเห็นดังนั้นจึงพูดว่า "พูดอะไรแบบนี้ คุณเป็นสมาชิกตระกูลฮั่ว บริษัทใหญ่โตอย่างฮั่วกรุ๊ปจะจัดสรรงานให้ญาติสักงานคงไม่ใช่เรื่องยาก บริษัทเราเล็กเกินไป คงไม่สามารถรองรับบุคคลใหญ่โตเช่นนี้ได้"คำพูดของหลีเกอตรงไปตรงมาไร้ความเกรงใจสีหน้าของฮั่วซวงซวงเปลี่ยนไปในทันที หลีเกอพูดจี้จุดอ่อนของเธอ ถ้าเข้าฮั่วกรุ๊ปได้ เธอต้องมาอึดอัดแบบนี้เหรอ?ก็เพราะว่าสามีของเธอไม่มีความสามารถอะไรเลย ฮั่วจิ้นเฉิงถึงเอาแต่ดูถูกเขา!แต่เมื่อหลีเกอพูดออกมา คราวนี้ฮั่วซวงซวงกลับโกรธจนหน้าแดง"หลีเกอ เธอจะหยิ่งอะไรนักหนา! แค่ให้จัดการงานให้สักงานก็ไม่ยอม สมควรแล้วที่จิ้นเ

ในชั่วพริบตา หลีเกอกลายเป็นที่สนใจของทุกคนราวกับดวงดาวที่ส่องแสงคุณย่าฮั่วเห็นดังนั้นก็รู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่หลี่ซูฉินที่นั่งอยู่มุมโถงตลอดเวลากลับรู้สึกหงุดหงิดกลุ่มคนเหล่านี้เคยประจบสอพลอจนเป็นนิสัยเมื่อลมพัดไปทางไหนก็จะพัดไปทางนั้น เมื่อก่อนตอนที่เธอมีอำนาจ ทุกคนก็พากันประจบสอพลอ แต่ตอนนี้กลับพากันเข้าหาหลีเกอสิ่งนี้ทำให้เธออดนึกถึงฮั่วซินไม่ได้ตอนนี้ฮั่วซินยังคงทุกข์ทรมานอยู่ในแอฟริกา แต่หลีเกอกลับมีชีวิตที่สุขสบาย หลี่ซูฉินรู้สึกเจ็บปวดในใจ"คุณแม่คะ เธอไม่ใช่คนในครอบครัวของเราแล้ว คุณแม่เชิญเธอมาได้ยังไงคะ?"คุณย่าฮั่วไม่พอใจ "เสี่ยวเกอเป็นแขกของฉัน เธอถือดียังไงมาก้าวก่าย ถ้าว่างมากก็เข้าไปช่วยในครัว อย่ามายุ่งวุ่นวายที่นี่"หลี่ซูฉินเห็นดังนั้นก็ทำได้เพียงยอมแพ้เธอหันหลังเดินไปทางห้องครัวในเวลานี้ คุณย่าฮั่วก็ยื่นมือไปปิดหน้าอกตัวเอง บริเวณดังกล่าวรู้สึกเจ็บแปลบดูเหมือนว่าอาการเก่าจะกำเริบเธอจึงลุกขึ้นเดินไปที่บันได ตั้งใจจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน"หลีเกอ..." ฮั่วอวิ๋นเจินฝ่าฝูงชนมาหาเธอ หลีเกอรู้สึกดีกับฮั่วอวิ๋นเจินอยู่แล้ว พี่สาวคนนี้มักจะใจดี ไม่เคยรังแกเ