บทที่ 240 อับอาย

"ทำอะไร?"

ที่ประตู เสียงของฮั่วจิ้นเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธ

แทบจะไม่ลังเล เขาเดินจากประตูไปหาหลีเกออย่างรวดเร็ว แล้วจับมือเธอโดยไม่พูดอะไร

หลีเกอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกเขาลากออกไป

"...นั่นคืออะไร" หลีเกอเงยหน้าขึ้น ถามด้วยความไม่เชื่อ

ฮั่วจิ้นเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้อธิบายอะไร "ไม่ว่าเธอจะเห็นอะไรเมื่อกี้ อย่าคิดมาก"

แต่ในใจของหลีเกอกลับยิ่งประหลาดใจมากกว่าเก่า

รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น

"...แปลกเกินไปแล้ว" หลีเกอบ่น คิดถึงสิ่งที่เธอเพิ่งเห็น

สายตาของเธอหยุดอยู่ที่ใบหน้าของฮั่วจิ้นเฉิง แล้วก็ถามในที่สุดว่า "ทำไมรูปขาวดำของคุณถึงได้แขวนอยู่บนผนัง ฮั่วจิ้นเฉิง คุณเป็นผีเหรอ?"

ฮั่วจิ้นเฉิงโกรธ

"อย่าพูดไร้สาระ คุณคงตาฝาดไป"

"...จริงเหรอ" หลีเกอถามอีกครั้ง เมื่อพูดจบ เธอถึงสังเกตเห็นว่ามือของฮั่วจิ้นเฉิงจับมือเธอไว้แน่น จึงรีบดึงออกโดยไม่ลังเล

"...งานเลี้ยงวันเกิดจะเริ่มแล้ว ลงไปกันเถอะ" ฮั่วจิ้นเฉิงมือว่างเปล่า แต่ก็ยังอดทนชวนเธอ

แม้ว่าหลีเกอจะสงสัยในใจ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองอาจจะคิดมากไปจริง ๆ

ตอนนี้ฮั่วจิ้นเฉิงตัวเป็น ๆ ก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่เหรอ?

"คุณย่าล่