Share
บทที่ 235 ห้ามเรียกพี่
Related chapter
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 236 ความรู้สึกช้าไปหน่อย
โม่อี้เฟยอดไม่ได้ที่จะพูดต่อ "เมื่อก่อนพวกเธอจ้องเล่นงานหลีเกอ ใส่ร้ายหลีเกอสารพัด ไม่เห็นนายจะรู้สึกอะไร""แต่ตอนนี้พูดแค่สองสามคำก็มีปฏิกิริยาขนาดนี้แล้ว ฉันว่านายความรู้สึกช้าไปหน่อยนะ"ฮั่วจิ้นเฉิงตอบอย่างไม่รีบร้อน "วันนี้นายก็พูดมากไปหน่อยเหมือนกัน"โม่อี้เฟยเห็นว่าเขาตอบไม่ตรงคำถาม ก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น เขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ฮั่วจิ้นเฉิง "เพื่อน นายกำลังรอใครอยู่หรือเปล่า?"ใครที่โม่อี้เฟยพูดถึงก็คือหลีเกอมุมปากของฮั่วจิ้นเฉิงกระตุก "นายว่างมากหรือไง?"โม่อี้เฟยปฏิเสธอย่างรวดเร็ว "เปล่า แค่เป็นคนอยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย""แต่เพื่อน ฉันขอเตือนนายด้วยความหวังดีนะ ถ้าตอนนี้นายรู้ใจตัวเองแล้ว และอยากจะตามง้อหลีเกอกลับมา นายต้องแสดงความจริงใจให้เป็น""เรื่องที่ทำผิดพลาดไปในอดีต นายต้องยอมรับ ต่อให้โดนทุบตีก็ต้องยืนนิ่ง ๆ ให้เธอทำ!"ในดวงตาของโม่อี้เฟยหยีเป็นรอยยิ้ม "ขอพูดประโยคเดียวแล้วกัน ปฏิบัติกับเธอให้ดี"ฮั่วจิ้นเฉิงตอบกลับอย่างไม่พอใจ "ไม่ต้องรอให้นายสอนหรอก!"ขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น มาเซราติสีขาวก็ปรากฏอยู่ในสายตา โม่อี้เฟยอดไม่ได้ที่จะผิวปาก เสียงของเขาลอยต
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 237 หน้าด้านจริง ๆ
"แต่หลีเกอ ฉันได้ยินมาว่าเธอดูแลบริษัทตี้เซิ่งอยู่นี่นา เป็นประธานบริษัทซะด้วย เก่งจริง ๆ เลยนะ บริษัทของอาเขยเธอเมื่อไม่นานมานี้มีการปลดพนักงานออก เขาตกงานอยู่พอดี เธอช่วยดูให้หน่อยได้ไหมว่าเขาพอจะย้ายไปทำงานที่ตี้เซิ่งได้หรือเปล่า?"หลีเกอไม่ได้ตอบแต่ฮั่วซวงซวงกลับไม่รู้สึกโกรธเคือง "ก่อนหน้านี้อาเขยของเธอเป็นแค่หัวหน้าแผนก ฉันว่าถ้าเขาย้ายไปตี้เซิ่ง บางทีอาจจะนั่งแท่นผู้จัดการได้สบาย"คุณย่าฮั่วที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินเข้าก็ทำตาเขียวหลีเกอเห็นดังนั้นจึงพูดว่า "พูดอะไรแบบนี้ คุณเป็นสมาชิกตระกูลฮั่ว บริษัทใหญ่โตอย่างฮั่วกรุ๊ปจะจัดสรรงานให้ญาติสักงานคงไม่ใช่เรื่องยาก บริษัทเราเล็กเกินไป คงไม่สามารถรองรับบุคคลใหญ่โตเช่นนี้ได้"คำพูดของหลีเกอตรงไปตรงมาไร้ความเกรงใจสีหน้าของฮั่วซวงซวงเปลี่ยนไปในทันที หลีเกอพูดจี้จุดอ่อนของเธอ ถ้าเข้าฮั่วกรุ๊ปได้ เธอต้องมาอึดอัดแบบนี้เหรอ?ก็เพราะว่าสามีของเธอไม่มีความสามารถอะไรเลย ฮั่วจิ้นเฉิงถึงเอาแต่ดูถูกเขา!แต่เมื่อหลีเกอพูดออกมา คราวนี้ฮั่วซวงซวงกลับโกรธจนหน้าแดง"หลีเกอ เธอจะหยิ่งอะไรนักหนา! แค่ให้จัดการงานให้สักงานก็ไม่ยอม สมควรแล้วที่จิ้นเ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 238 ยุยงให้แตกแยก
แต่ตอนนี้สถานะของหลีเกอเปลี่ยนไปเป็นสูงส่งค้ำฟ้า คนส่วนใหญ่ที่เห็นแก่ผลประโยชน์ต่างก็อยากจะเข้าหาเธอ ต่างก็พากันเข้าไปหาหลีเกอ เอาใจหลีเกอเรื่องนี้ทำให้ฮั่วอวิ๋นเจินไม่พอใจมาก"อาคะ รู้ไหมว่าทำไมฮั่วซินถึงถูกเนรเทศไปแอฟริกา?"หลังจากฮั่วซวงซวงแต่งงานออกไป เธอก็ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องภายในตระกูลฮั่ว จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฮั่วซินได้ยินหลี่ซูฉินพูดว่าฮั่วซินย้ายไปเรียนที่แอฟริกาแต่แอฟริกาเป็นสถานที่แบบไหน ตระกูลฮั่วถึงแม้จะตกอับ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะส่งลูกหลานไปเรียนที่นั่น เรื่องราวเบื้องลึกเบื้องหลังนี้เธอไม่รู้จริง ๆ จึงถามไปว่า "เธอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังเหรอ?"ฮั่วอวิ๋นเจินชี้ไปที่หลีเกอซึ่งอยู่ในกลุ่มคน"จะเพราะอะไรได้ล่ะ ก็เพราะเธอไงคะ""หมายถึงหลีเกอเหรอ เธอจะมีความสามารถขนาดนั้นได้ยังไง?"ฮั่วอวิ๋นเจินมีท่าทางเหมือนจะบอกว่าประเมินเธอคนนั้นต่ำเกินไป "ลืมแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนป้าสะใภ้รองกับฮั่วซินพากันรุมรังแกเธอยังไงบ้าง เธอเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น แก้แค้นสิบปีไม่สาย! ตอนนี้ได้โอกาสแล้ว ก็เลยลงโทษฮั่วซินอย่างหนัก ฉันได้ยินมาว่าฮั่วจิ้นเฉิงถึงขั้นลั่นวาจาว่าฮั่วซินคงจะกลับมาไ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 239 ประจบสอพลอ
ในชั่วพริบตา หลีเกอกลายเป็นที่สนใจของทุกคนราวกับดวงดาวที่ส่องแสงคุณย่าฮั่วเห็นดังนั้นก็รู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่หลี่ซูฉินที่นั่งอยู่มุมโถงตลอดเวลากลับรู้สึกหงุดหงิดกลุ่มคนเหล่านี้เคยประจบสอพลอจนเป็นนิสัยเมื่อลมพัดไปทางไหนก็จะพัดไปทางนั้น เมื่อก่อนตอนที่เธอมีอำนาจ ทุกคนก็พากันประจบสอพลอ แต่ตอนนี้กลับพากันเข้าหาหลีเกอสิ่งนี้ทำให้เธออดนึกถึงฮั่วซินไม่ได้ตอนนี้ฮั่วซินยังคงทุกข์ทรมานอยู่ในแอฟริกา แต่หลีเกอกลับมีชีวิตที่สุขสบาย หลี่ซูฉินรู้สึกเจ็บปวดในใจ"คุณแม่คะ เธอไม่ใช่คนในครอบครัวของเราแล้ว คุณแม่เชิญเธอมาได้ยังไงคะ?"คุณย่าฮั่วไม่พอใจ "เสี่ยวเกอเป็นแขกของฉัน เธอถือดียังไงมาก้าวก่าย ถ้าว่างมากก็เข้าไปช่วยในครัว อย่ามายุ่งวุ่นวายที่นี่"หลี่ซูฉินเห็นดังนั้นก็ทำได้เพียงยอมแพ้เธอหันหลังเดินไปทางห้องครัวในเวลานี้ คุณย่าฮั่วก็ยื่นมือไปปิดหน้าอกตัวเอง บริเวณดังกล่าวรู้สึกเจ็บแปลบดูเหมือนว่าอาการเก่าจะกำเริบเธอจึงลุกขึ้นเดินไปที่บันได ตั้งใจจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน"หลีเกอ..." ฮั่วอวิ๋นเจินฝ่าฝูงชนมาหาเธอ หลีเกอรู้สึกดีกับฮั่วอวิ๋นเจินอยู่แล้ว พี่สาวคนนี้มักจะใจดี ไม่เคยรังแกเ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 240 อับอาย
"ทำอะไร?"ที่ประตู เสียงของฮั่วจิ้นเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธแทบจะไม่ลังเล เขาเดินจากประตูไปหาหลีเกออย่างรวดเร็ว แล้วจับมือเธอโดยไม่พูดอะไรหลีเกอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกเขาลากออกไป"...นั่นคืออะไร" หลีเกอเงยหน้าขึ้น ถามด้วยความไม่เชื่อฮั่วจิ้นเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้อธิบายอะไร "ไม่ว่าเธอจะเห็นอะไรเมื่อกี้ อย่าคิดมาก"แต่ในใจของหลีเกอกลับยิ่งประหลาดใจมากกว่าเก่ารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น"...แปลกเกินไปแล้ว" หลีเกอบ่น คิดถึงสิ่งที่เธอเพิ่งเห็นสายตาของเธอหยุดอยู่ที่ใบหน้าของฮั่วจิ้นเฉิง แล้วก็ถามในที่สุดว่า "ทำไมรูปขาวดำของคุณถึงได้แขวนอยู่บนผนัง ฮั่วจิ้นเฉิง คุณเป็นผีเหรอ?"ฮั่วจิ้นเฉิงโกรธ"อย่าพูดไร้สาระ คุณคงตาฝาดไป""...จริงเหรอ" หลีเกอถามอีกครั้ง เมื่อพูดจบ เธอถึงสังเกตเห็นว่ามือของฮั่วจิ้นเฉิงจับมือเธอไว้แน่น จึงรีบดึงออกโดยไม่ลังเล"...งานเลี้ยงวันเกิดจะเริ่มแล้ว ลงไปกันเถอะ" ฮั่วจิ้นเฉิงมือว่างเปล่า แต่ก็ยังอดทนชวนเธอแม้ว่าหลีเกอจะสงสัยในใจ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองอาจจะคิดมากไปจริง ๆตอนนี้ฮั่วจิ้นเฉิงตัวเป็น ๆ ก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่เหรอ?"คุณย่าล่
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 241 ถ้าไม่ใช่พี่น้องกันน่าจะดีเนอะ
แต่ฮั่วจิ้นเฉิงไม่พูดอะไรเลย เขาพูดออกมาตามตรงว่า “ฉันต้องการแค่เธอ"หลีเกอโกรธจัด จึงปฏิเสธว่า "คุณฮั่วคะ ฉันไม่สะดวก"สีหน้าของฮั่วจิ้นเฉิงเคร่งขรึม ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เขาไม่สามารถบังคับเธอได้ ในที่สุดก็ถูกฮั่วอวิ๋นเจินดึงตัวไปหลังจากที่พวกเขาจากไป คุณย่าฮั่วจึงรีบเดินไปหาหลีเกอ ถามด้วยความเป็นห่วงว่า "เสี่ยวเกอ หนูไม่เป็นไรนะ"หลีเกอได้สติ จึงรีบส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไรค่ะ คุณย่า คุณย่าสบายดีขึ้นหรือยังคะ?""ย่าไม่เป็นไรมากหรอก แค่โรคประจำตัวเฉย ๆ น่ะ..."ทันทีที่พูดจบ ฮั่วซวงซวงก็ดึงหูเด็กชายอายุประมาณแปดขวบคนหนึ่งลงมาจากชั้นบน ตัวของเด็กชายเปื้อนสีเต็มไปหมด ในมือถือพู่กันสองด้าม ร้องไห้โฮเพราะถูกกระชากลงมา"ไอ้ลูกดื้อคนนี้ ดูซิว่าแกทำอะไรลงไป!"เด็กชายร้องไห้โฮออกมาทันที เสียงร้องไห้ดังก้องไปทั่วห้องโถงคุณย่าฮั่วไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ตวาดสีหน้าบึ้งตึ้ง "พอได้แล้ว ไม่รู้จักอายหรือไง"ฮั่วซวงซวงก็คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน เธอตั้งใจจะเล่นงานหลีเกอ แต่กลับทำให้ฮั่วจิ้นเฉิงเปรอะเปื้อนไปทั้งตัวถ้าฮั่วจิ้นเฉิงรู้เข้า ไม่รู้ว่าจะจัดการกับลูกชายของเธอยั
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 242 ไม่ซื่อสัตย์ครั้งเดียว ต้องชดใช้ไปตลอดชีวิต
ฮั่วอวิ๋นเจินเห็นเขาผละหนีออกไปจากตัวเองราวกับผีเข้า เธออดหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้กลับมาอยู่กับร่องกับรอยอีกครั้งเธอหลุบตาลง กำมือแน่นความโกรธที่ถูกปฏิเสธปรากฏชัดบนใบหน้า อดคิดไม่ได้ถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ที่บันได ฮั่วจิ้นเฉิงปกป้องหลีเกอโดยสัญชาตญาณ...ไม่ใช่ว่าหย่ากันแล้วเหรอทำไมตัดบัวแล้วยังไม่ขาดเยื่อใยล่ะ?ดวงตาของฮั่วอวิ๋นเจินดูหม่นหมองลง พร้อมกับความโหดเหี้ยมแวบผ่านในดวงตา...หลังจากฮั่วจิ้นเฉิงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับมาที่ห้องโถงแล้ว เขาก็หาหลีเกอทั่วทั้งงาน แต่ไม่เจอแม้แต่เงาคุณย่าฮั่วเห็นเช่นนั้นก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า "เสี่ยวเกอกลับไปแล้ว..."ฮั่วจิ้นเฉิงรู้สึกประหลาดใจ อดไม่ได้ที่จะบ่น "คุณย่า คุณย่าไม่รั้งเธอไว้หน่อยล่ะครับ?""เด็กคนนี้ พูดความจริงกับย่ามาตรง ๆ เถอะ แกคิดยังไงกับเธอกันแน่?"น้ำเสียงของคุณย่าฮั่วไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด "...ตอนแรกย่าขอให้แกเอาใจเสี่ยวเกอให้มาก แกกลับเอาแต่ดื้อรั้น ตอนนี้หย่ากันแล้ว แกก็ยังดิ้นรนตามง้อเธออีก ไม่คิดว่าทำตัวน่าสมเพชอยู่หรือไง?""คุณย่า! พูดแบบนี้ไม่ถูกนะครับ!"แต่คุณย่าฮั่วกลับไม่พอใจ "ตอนนั้นแกควบคุมแม่ผู้ห
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 243 ยาขนานเอก
"จริงด้วย ไหน ๆ วันนี้เธอก็มาที่ร้านพอดี ฉันนึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้"เจี่ยงอีอีขัดจังหวะความคิดของเธอ จากนั้นจึงพูดต่อ "ก่อนหน้านี้มีลูกค้าระบุชื่อเธอ ขอให้เธอออกแบบชุดราตรีให้หน่อย""ชุดราตรีแบบไหน?"เจี่ยงอีอีพลิกใบสั่งซื้อของลูกค้าบนเคาน์เตอร์ แล้วส่งให้หลีเกอ "ลูกค้าเสนอราคาสามล้านบาท ไม่มีกำหนดเวลา ภายในหกเดือนนี้เมื่อไหร่เธอว่างค่อยทำก็ได้"หลีเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วรับมาดูคำสั่งซื้อนั้นเรียบง่าย ไม่มีอะไรหรูหรา มีเพียงชื่อและหมายเลขโทรศัพท์เท่านั้น"ลึกลับจัง เธอมีข้อกำหนดอะไรเกี่ยวกับชุดราตรีเป็นพิเศษหรือเปล่า?""ไม่ได้บอกอะไรเลย บอกแค่ว่าเมื่อไหร่เธอว่างค่อยนัดหมายคุยรายละเอียดกันตัวต่อตัว เธอลองดูแล้วกันว่าจะรับงานนี้ดีไหม"หลีเกอเบ้ปาก มุมปากเผยรอยยิ้มที่สวยงาม"รับสิ จะไม่รับได้ยังไง นี่ถือเป็นงานชิ้นใหญ่ของร้านเรา เราต้องรับไว้อยู่แล้ว""เรื่องนี้ให้ฉันจัดการเอง ช่วงนี้บริษัทค่อนข้างยุ่ง ไว้ฉันจะติดต่อเธออีกทีตอนจัดการอะไร ๆ ลงตัว""ได้ เอาตามที่เธอว่าเลย"...วันจันทร์มาถึงในพริบตาหลีเกอมาถึงบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่ พอเข้ามาชั้นล่างก็เจอฉีอวิ๋นเทียน ฉีอวิ๋นเที
Latest chapter
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 340 กุหลาบมีหนาม
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 339 เอาชีวิตมาทิ้งหรือไง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 338 ธุรกิจมืด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 337 ค้นพบห้องลับ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 336 คนที่ทำให้ขายหน้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 335 ฉายแสงเจิดจ้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 334 ได้รับเชิญให้ขึ้นเวที
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 333 ตีงูต้องตีที่หัว
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 332 ต้องการอะไร
