บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 251 - บทที่ 260

"น้องสี่ จำไว้นะ อย่าให้ความล้มเหลวด้านความรักครั้งหนึ่งกลายเป็นกำแพงปิดกั้นตัวเอง สำหรับพี่ เธอคู่ควรกับสิ่งที่ดีที่สุด..."เมื่อได้ยินแบบนั้น หลีเกอก็รู้สึกอบอุ่นใจ"รู้แล้วค่ะ พี่ใหญ่ มีพี่ มีพวกพี่อยู่ด้วย แค่นี้ก็พอแล้ว"หลีหานเอื้อมมือไปลูบหัวเธอ "เด็กคนนี้ พูดเหมือนพี่เป็นคนอื่นคนไกล เรื่องของความรู้สึกเธอควรรู้ได้ด้วยตัวเองนะ""ต้องเผชิญหน้ากับหัวใจของตัวเองอย่างถูกต้อง อย่าปล่อยให้คนที่รักเธออย่างแท้จริงหลุดมือไป"หลีเกอพยักหน้า แต่กลับรู้สึกว่าวันนี้หลีหานพูดมากกว่าปกติ "พี่ใหญ่ พี่กลายเป็นคนนินทาเรื่องคนอื่นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?""ผิดเหรอ? พี่ก็แค่เป็นห่วงเธอเท่านั้นเอง พี่ไม่สามารถละเลยเรื่องสำคัญในชีวิตเธอได้อีกแล้ว หลังจากเจอเรื่องแย่ ๆ มาครั้งหนึ่ง ก็ควรจะเรียนรู้ให้เข็ดหลาบ""ที่เดิม ไม่ควรสะดุดล้มสองครั้ง""ตราบใดที่คนนั้นไม่ใช่ฮั่วจิ้นเฉิง ไม่ว่าสุดท้ายเธอจะเลือกอยู่กับใคร พวกเราตระกูลหลีก็สนับสนุนอย่างเต็มที่"คำพูดของหลีหานแสดงให้เห็นท่าทีของเขาอย่างชัดเจนและนั่นก็คือท่าทีของทั้งตระกูลหลีหลีเกอพยักหน้า "รู้แล้วค่ะ พี่ใหญ่ พี่ไม่ต้องเป็นห่วง"เมื่อพ

"ไป เอาโทรศัพท์ของคนที่ชื่อหลีเกอมาให้ฉัน..."เมื่อคำพูดนี้จบลง เด็กแว๊นหลายคนก็กรูกันเข้ามา ใช้ค้อนทุบกระจกรถ สิ้นเสียง "ปัง" แค่ครั้งเดียว กระจกหน้ารถก็แตกละเอียด เศษกระจกกระเด็นไปโดนหลีเกอ เสียงสัญญาณในรถดังเตือนหนวกหู"เธอ หลีเกอใช่ไหม เอาโทรศัพท์มานี่"พอพูดจบเขาก็ตั้งท่าจะเอื้อมมือเข้ามาแย่งโทรศัพท์ในมือหลีเกอหลีเกอหลบไปทางด้านข้าง ยกขาขึ้นเตะไปที่หัวของชายคนนั้นด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ เลือดกำเดาไหลออกมาทางจมูกของเขาในทันที"กล้านักนะ ต่อหน้าคนตั้งมากมาย พวกแกคิดจะทำอะไร?"ชายคนนั้นเจ็บปวดมาก ยกมือกุมหน้าตัวเอง “นังบ้าเอ๊ย ฉันจะจัดการกับแกยังไงดี?!"พูดจบก็ตั้งท่าจะปีนเข้ามาในรถแต่ทันใดนั้น รถเก๋งสีดำหรูหราหลายคันก็ขับเข้ามา เสียงเบรกดังขึ้นต่อเนื่อง บอดี้การ์ดที่ผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีกรูล้อมรอบกลุ่มคนเหล่านี้ไว้ราวกับหน่วยรบสวรรค์ที่ถูกส่งลงมาอย่างทันท่วงที พวกเขามีส่วนสูงเฉลี่ย 185 เซนติเมตร ร่างกายกำยำแข็งแรง ทำให้พวกเด็กแว๊นผอมแห้งแรงน้อยที่อยู่โดยรอบตกใจกลัว"มัวยืนอยู่ทำไมวะ วิ่งสิโว้ย!"แต่ตอนนี้ พวกเขาถูกล้อมรอบเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีทางหนีรอดไปได้ส่วนชายท

"อวิ๋นเจินโตจนถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมทำอะไรไม่หัดคิดหน้าคิดหลังซะบ้าง คราวนี้ถือว่าเป็นบทเรียนก็แล้วกัน""แม่ครับ ผมมีลูกสาวแค่คนเดียว ถ้าเธอต้องติดคุก คนเป็นพ่ออย่างผมจะอยู่ยังไง?"แต่คุณย่าฮั่วกลับไม่สะทกสะท้าน "เธอโตแล้ว ควรรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ"ฮั่วเจี้ยนกั๋วไม่คิดว่าคุณย่าฮั่วจะเด็ดขาดขนาดนี้ จึงพูดขู่ "แม่ครับ ถ้าอวิ๋นเจินเป็นอะไรไป ผมก็จะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วเหมือนกัน ถ้าแม่ไม่อยากสูญเสียลูกชายในวัยชรา งั้นก็ตามใจ"พูดจบฮั่วเจี้ยนกั๋วก็เดินออกไปอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง เหลือไว้เพียงคุณย่าฮั่วที่ถอนหายใจด้วยความสิ้นหวังสุดท้าย คุณย่าฮั่วก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปหาฮั่วจิ้นเฉิง "จิ้นเฉิง เรื่องนี้หลานน่าจะต้องไปหาเสี่ยวเกอจริง ๆ เธอเป็นคนใจอ่อน ลองเจรจากันดูซิว่าพอจะมีวิธีไกล่เกลี่ยกันได้ไหม?"ฮั่วจิ้นเฉิงเปลี่ยนไปสวมชุดสูทเรียบร้อยแล้ว ใบหน้าเย็นชา ไม่มองหน้าใคร "คุณย่า เรื่องนี้ยกให้ฝ่ายกฎหมายของตระกูลฮั่วจัดการเถอะครับ"เขาไม่มีหน้าไปขอร้องหลีเกอ เพราะการขโมยความลับของบริษัทไม่ใช่เรื่องเล็ก ชุดข้อมูลสำคัญเมื่อหลุดออกไปอาจทำให้บริษัททั้งบริษัทล้มละลายได้ดังนั้น เขาจึงต

ผู้อำนวยการหูเห็นว่าท่าทีของหลีเกอผิดปกติไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าเรื่องนี้ทำให้หลีเกอตั้งตัวไม่ทัน เธอเลยยังไม่ทันมีปฏิกิริยาใด ๆดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ผิดหรือไม่ผิด ฝ่ายตรวจสอบบัญชีจะตรวจสอบให้ชัดเจน ขณะนี้คณะตรวจสอบอยู่ที่บริษัท คุณหลีจะออกไปดูหน่อยไหม?"หลีเกอมองเขาอย่างมีนัยยะ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปที่ห้องทำงานของฉีอวิ๋นเทียนขณะนี้มีกลุ่มคนสวมเครื่องแบบกำลังหาหลักฐานต่าง ๆ แต่ ฉีอวิ๋นเทียนกลับนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ท่าทางไม่สนใจอะไรเลย"ตรวจสอบเสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วก็อย่ามายุ่งกับงานของผมอีก..." ฉีอวิ๋นเทียนพูดอย่างไม่แยแสแต่กลุ่มคนที่สวมเครื่องแบบเหล่านั้นไม่ได้สนใจเขา ยังคงค้นหาต่อไปฉีอวิ๋นเทียนหัวเราะเสียงเย็น สายตาค่อย ๆ เย็นชาลง หลีเกอเดินเข้ามา เห็นภาพแล้วสีหน้าไม่ดีเลย"พวกคุณกำลังทำอะไร"หัวหน้ากลุ่มคนที่สวมเครื่องแบบหยุดลง โค้งให้หลีเกอแล้วพูดว่า "ประธานหลี สวัสดีครับ พวกเรากำลังปฏิบัติหน้าที่! มีคนแจ้งเบาะแสด้วยชื่อจริงว่า คุณฉีอวิ๋นเทียนใช้ตำแหน่งหน้าที่เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวในระหว่างปฏิบัติงาน ยักยอกเงินจำนวนมาก"หลีเกอยิ้ม มุม

"หรือว่านี่เป็นแผนของคุณตั้งแต่แรก?""จุดประสงค์ของคุณคืออะไร? ต้องการไล่ผมออกจากตี้เซิ่งเหรอ?""..."ฉีอวิ๋นเทียนพูดเน้นทีละคำ แต่ละคำล้วนคมคายบาดลึก ทำให้ผู้อำนวยการหูพูดไม่ออก อึกอักอยู่นานก็ยังพูดประโยคที่สมบูรณ์ไม่ได้แต่ฉีอวิ๋นเทียนไม่ได้สนใจเขา กลับมองไปทางหลีเกอที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็พูดว่า "ประธานหลี คุณคิดว่าไงครับ?"หลีเกอเหลือบมองผู้อำนวยการหูอย่างเย็นชา จากนั้นก็พูดอย่างใจเย็น "ประธานฉีเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฉีในประเทศ F และยังเคยเป็นอดีตคู่หมั้นที่ทางครอบครัวของเราสองคนจัดการให้ เขาเข้ามาทำงานที่ตี้เซิ่งด้วยความกระตือรือร้นและมีศักยภาพอย่างแท้จริง ทุกวันนี้ทุกคนคงเห็นความสามารถของท่านประธานฉีแล้ว โครงการตานตงเป็นสิ่งที่เขาทำการเจรจาและได้มาด้วยตัวเอง เรื่องในวันนี้ ทุกคนจำเป็นต้องอธิบายให้ประธานฉีฟังโดยละเอียด"สายตาของหลีเกอกวาดไปรอบ ๆ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่นักบัญชี ความเย้ยหยันในดวงตาปรากฏชัดเจน"ในเมื่อคุณแจ้งเบาะแสด้วยชื่อจริง แสดงว่าคุณมีหลักฐานอยู่ในมือน่ะสิ?""งั้นตอนนี้ก็แสดงหลักฐานออกมา! ถ้าหามาไม่ได้ คุณก็จะเข้าข่ายความผิดฐานแจ้งความเท็จ ติดคุกสถานเดียว"