"หรือว่านี่เป็นแผนของคุณตั้งแต่แรก?""จุดประสงค์ของคุณคืออะไร? ต้องการไล่ผมออกจากตี้เซิ่งเหรอ?""..."ฉีอวิ๋นเทียนพูดเน้นทีละคำ แต่ละคำล้วนคมคายบาดลึก ทำให้ผู้อำนวยการหูพูดไม่ออก อึกอักอยู่นานก็ยังพูดประโยคที่สมบูรณ์ไม่ได้แต่ฉีอวิ๋นเทียนไม่ได้สนใจเขา กลับมองไปทางหลีเกอที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นก็พูดว่า "ประธานหลี คุณคิดว่าไงครับ?"หลีเกอเหลือบมองผู้อำนวยการหูอย่างเย็นชา จากนั้นก็พูดอย่างใจเย็น "ประธานฉีเป็นลูกชายคนโตของตระกูลฉีในประเทศ F และยังเคยเป็นอดีตคู่หมั้นที่ทางครอบครัวของเราสองคนจัดการให้ เขาเข้ามาทำงานที่ตี้เซิ่งด้วยความกระตือรือร้นและมีศักยภาพอย่างแท้จริง ทุกวันนี้ทุกคนคงเห็นความสามารถของท่านประธานฉีแล้ว โครงการตานตงเป็นสิ่งที่เขาทำการเจรจาและได้มาด้วยตัวเอง เรื่องในวันนี้ ทุกคนจำเป็นต้องอธิบายให้ประธานฉีฟังโดยละเอียด"สายตาของหลีเกอกวาดไปรอบ ๆ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่นักบัญชี ความเย้ยหยันในดวงตาปรากฏชัดเจน"ในเมื่อคุณแจ้งเบาะแสด้วยชื่อจริง แสดงว่าคุณมีหลักฐานอยู่ในมือน่ะสิ?""งั้นตอนนี้ก็แสดงหลักฐานออกมา! ถ้าหามาไม่ได้ คุณก็จะเข้าข่ายความผิดฐานแจ้งความเท็จ ติดคุกสถานเดียว"
หลีเกอและฉีอวิ๋นเทียนสบตากัน ทั้งสองคนเข้าใจตรงกันผู้อำนวยการหูเห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่ลังเล คว้าตัวเสี่ยวเจิ้งมาแล้วผลักให้ล้มลงไปอยู่ตรงหน้าหลีเกอ"ไอ้สารเลว พูดมาเดี๋ยวนี้ว่าแกทำจริงรึเปล่า! กล้าใส่ร้ายประธานฉีว่ารับสินบน ฉันว่าแกคงกินหมีกินเสือเข้าไปสินะ!"เสี่ยวเจิ้งตกใจกลัวจนตัวสั่นคลานขึ้นมาจากพื้นตรงหน้าหลีเกอแล้ววิงวอนขอร้องไม่หยุด "ประธานหลี ให้อภัยผมเถอะครับ! ผมแค่คิดร้ายชั่ววูบ เผลอทำผิดอย่างร้ายแรงลงไป ผมไม่ได้ตั้งใจ..."หลีเกอจ้องมองเขาจากมุมมองที่สูงกว่าโดยไม่สะทกสะท้านเสี่ยวเจิ้งหันไปขอร้องฉีอวิ๋นเทียนที่อยู่ข้าง ๆ "ประธานฉี ได้โปรดเถอะครับ ปล่อยผมไปเถอะ... ผมไม่กล้าทำอย่างนี้อีกแล้ว"ฉีอวิ๋นเทียนค่อย ๆ ย่อตัวลง มุมปากยกขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มร้ายกาจ"...ให้อภัยคุณ ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้หรอกนะ แต่คุณต้องบอกผมมาตามตรงว่าใครสั่งให้คุณทำแบบนี้..."เสี่ยวเจิ้งเงยหน้าขึ้นมองผู้อำนวยการหูที่อยู่ข้าง ๆ อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แล้วก็รีบหลุบตามองพื้นยอมรับผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว"ไม่มีใครสั่งผมครับ ผมแค่อิจฉาประธานฉีที่ได้งานชิ้นใหญ่มา เลยอยากหาทางทำให้ประธานฉีห
ฉีอวิ๋นเทียนรู้สึกเป็นครั้งแรก ว่าการที่เขาเป็นคนตระกูลฉีก็ดีเหมือนกัน..."โครงการตานตงนี้ บริษัทของเรารับช่วงแต่เพียงผู้เดียวคงมีความเสี่ยงอยู่บ้าง ดังนั้นผมขอแนะนำให้หาบริษัทที่มีฐานะทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งพอ ๆ กันมาร่วมมือ ความเสี่ยงของเราก็จะลดลงไปมาก..."เมื่อพูดถึงเรื่องงาน ใบหน้าของฉีอวิ๋นเทียนไม่มีความเหลาะแหละเหลวไหลอีกแล้วจากนั้นก็พูดต่อ "ในบรรดาบริษัทชั้นนำในเมืองปินเฉิง นอกจากบริษัทฮั่วกรุ๊ปแล้ว ก็มีบริษัทเอฟแอลกรุ๊ปที่แข็งแกร่งที่สุด อีกทั้งประธานบริษัทก็คือฟู่ซิวเป่ย พวกคุณทั้งสองร่วมมือกันอย่างแข็งแกร่ง ก็จะได้ผลลัพธ์ที่มากกว่าหนึ่งบวกหนึ่งแน่นอน"หลีเกอแสดงความแปลกใจออกมา "คุณหมายความว่าจะให้เราร่วมมือกับเอฟแอลกรุ๊ปงั้นเหรอ?"ฉีอวิ๋นเทียนพยักหน้า "เอฟแอลกรุ๊ปเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่อย่าลืมว่า..."ฉีอวิ๋นเทียนหยุดพูดไป แล้วเงยหน้ามองหลีเกอ "ยังมีอีกตัวเลือกหนึ่ง นั่นคือฮั่วกรุ๊ป""ฮั่วจิ้นเฉิงเหรอ?" หลีเกอพูดชื่อนี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ส่ายหน้าเบา ๆ ปฏิเสธทันที "ไม่ลิสต์ฮั่วกรุ๊ปไว้ในการพิจารณาแล้วกัน เอาเป็นเอฟแอลกรุ๊ปดีกว่า"เพราะเธอไม่อยากมีส่วนเกี่ย
"คุณเจิ้ง วันนี้มีงานอะไรบ้างคะ"เจิ้งหลิ่วเดินตามเธอโดยเว้นระยะห่างครึ่งก้าว รายงานตารางงานของเธอ "เช้าวันนี้สิบโมง มีประชุมกับบริษัทต่างชาติผ่านวิดีโอ บ่ายสองนัดคุยเรื่องโครงการกับผู้จัดการบริษัทฉีหัง ตอนเย็นหนึ่งทุ่ม เข้าร่วมงานฉลองครบรอบแต่งงานห้าสิบปีของประธานของหมิงจื้อกรุ๊ปและภรรยาของเขา...""โอเค จำได้แล้ว"ทันทีที่พูดจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลีเกอดังขึ้น "ไงจ๊ะ ที่รัก ยุ่งอยู่หรือเปล่า?"เสียงของเจี่ยงอีอีดังมาจากโทรศัพท์ "ครั้งก่อนที่ฉันบอกเธอว่ามีลูกค้าต้องการให้เราออกแบบเสื้อผ้าในงบสามแสน วันนี้เธอเข้ามาที่ร้านแล้วนะ""ลูกค้าระบุว่าอยากเจอเธอโดยตรง พอจะมีเวลาแวะมาที่นี่สักแป๊บไหม?"ขณะที่ผลักประตูเข้าไปในห้องทำงาน หลีเกอถาม "เมื่อไหร่?""ฉันถามแล้ว ขอแค่ก่อนเที่ยง ตอนไหนก็ได้""โอเค ไว้เจอกัน"เจี่ยงอีอีวางสาย ไม่ลืมเสิร์ฟกาแฟให้อีกฝ่าย "คุณจิน รอสักครู่นะคะ ดีไซเนอร์ของเรากำลังจะเดินทางมาเร็ว ๆ นี้..."หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าคุณจินพยักหน้ารับเล็กน้อย ไม่พูดอะไรทันใดนั้นหน้าร้าน ร่างที่คุ้นเคยหยุดยืนนิ่ง เฉียวซีอวิ๋นเพิ่งออกจากคุกวันนี้ สิ่งแรกที่เธอทำ คือใช้บัตร
"ออกมาเพื่ออาละวาดน่ะเหรอ?" หลีเกอเยาะเย้ยอย่างไม่เกรงใจสีหน้าของเฉียวซีอวิ๋นเปลี่ยนไป แต่ก็อดกลั้นความโกรธในอกไว้ มุมปากยกยิ้มหยัน "รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงออกมาได้?""จิ้นเฉิงยอมควักเงินประกันตัวไม่อั้นเพื่อฉัน เข้าใจหรือยังล่ะหลีเกอ ในใจของจิ้นเฉิงมีแต่ฉันคนเดียวมาตลอด ส่วนเธอก็แค่เมียเก่าที่เขาเกลียดชัง"เมื่อได้ยินแบบนั้น หลีเกอไม่ได้โกรธ ไม่โมโหใด ๆ ยกแขนกอดอก สีหน้าไม่สะทกสะท้าน"งั้นก็ขอความกรุณาล่ามโซ่ให้อยู่กับที่ด้วย อย่าออกมาไล่กัดคนอื่นอีกเลย""แก!" เฉียวซีอวิ๋นกัดฟัน จ้องมองหลีเกออย่างดุร้าย "ฉันจะบอกอะไรให้ หลีเกอ ที่ผ่านมาฉันต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหน ฉันก็จะให้เธอได้ลิ้มรสด้วยเหมือนกัน""ถ้าเธออยากเข้าคุกอีกรอบก็ลองดูสิ"คำพูดของหลีเกอมีพลังข่มขวัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเฉียวซีอวิ๋นที่เพิ่งออกจากคุกมา คำพูดนี้ไม่ต่างอะไรกับการกางอาณาเขตร่างกายของเฉียวซีอวิ๋นสั่นสะท้านเธอไม่อยากเหยียบย่างเข้าไปในคุกอีกเลยตลอดชีวิตนี้"...แก ระวังไว้ให้ดีเถอะ"เฉียวซีอวิ๋นพูดจาข่มขู่บ้างแต่ทันทีที่เธอพูดจบหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาด้านหลังกลับเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวประคองถ้วยก
"ชุดหลักที่จัดแสดงในงานแฟชั่นโชว์ที่ปินเฉิงก่อนหน้านี้ เป็นผลงานการออกแบบของคุณใช่ไหม! มันยอดเยี่ยมมากเลย ฉันได้ยินชื่อเสียงเกี่ยวกับคุณเยอะเลยตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศ F"พูดจบ จินชั่นชั่นก็ยื่นมือมาหาหลีเกอ "สวัสดีค่ะ ฉัน จินชั่นชั่น!""สวัสดีค่ะ คุณจิน ก่อนอื่นต้องขอบคุณสำหรับคำเตือนสติที่กล้าหาญของคุณเมื่อกี้มากเลยนะคะ ถ้าวันข้างหน้าคุณอยากมาเลือกซื้อเสื้อผ้าที่ร้านของเราในอนาคต ฉันจะลดราคาให้เฉพาะคุณแปดเปอร์เซ็นต์"จินชั่นชั่นยิ้มยินดี พูดติดตลก "แค่พูดความจริงสองสามคำ ดูเหมือนว่าจะได้กำไรไม่น้อยเลยนะ""คุณต้องการชุดราตรีแบบสั่งตัดพิเศษด้วยใช่ไหมคะ?" หลีเกอถามดวงตาของจินชั่นชั่นเจือรอยยิ้มบาง ๆ จากนั้นก็พูดว่า "ฉันอยากสั่งตัดชุดราตรีเครื่องลายครามแบบเดียวกันกับในงานแฟชั่นโชว์เพื่อเข้าร่วมกิจกรรม ฉันเลยนึกถึงคุณเป็นคนแรก พอจะมีเวลาช่วยตัดให้ฉันหรือเปล่า?""แน่นอนค่ะ ฉันจะวัดตัวให้คุณตอนนี้เลย"หลีเกอวัดตัวให้จินชั่นชั่น ทั้งสองสาวพูดคุยกันถูกคอก่อนจากไป จินชั่นชั่นยื่นนามบัตรให้กับหลีเกอ "...ถ้าชุดเสร็จเมื่อไหร่ อย่าลืมโทรหาฉัน ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะคะ"หลีเกอรับมา "ด้
แต่ฮั่วจิ้นเฉิงยังคงจ้องไปยังทิศทางที่หลีเกอจากไป ถามกลับ "เฉียวซีอวิ๋น คุณจงใจใช่ไหม? คุณรู้ว่าหลีเกออยู่ที่นี่ ก็เลยจงใจเรียกผมมาแสดงละครลิงให้เธอเห็นเหรอ?""...จิ้นเฉิง เข้าใจผิดแล้ว!""พอเถอะ ผมรู้ดีว่าคุณเป็นคนยังไง"“ที่ผมยอมประกันตัวคุณออกมา ไม่ใช่ให้คุณมาที่นี่เพื่อแสดงความเย่อหยิ่งและหยาบคายนะ""ขอเตือนคุณไว้เลย อยู่ให้ห่างจากหลีเกอมากเท่าไหร่ยิ่งดี ไม่อย่างนั้น ผมจะส่งคุณกลับเข้าไปเอง""..."เฉียวซีอวิ๋นโกรธมาก เธออยากจับแขนฮั่วจิ้นเฉิง แต่เขากลับสะบัดออก "พอซะที อย่ามาเสแสร้งทำตัวน่าสงสารที่นี่ บัตรเครดิตผมก็ให้คุณไปแล้ว อยากซื้ออะไรก็ซื้อเอง ครั้งหน้าอย่าโทรหาผมอีก"หลังจากพูดประโยคนี้จบ ฮั่วจิ้นเฉิงก็ไม่สนใจสีหน้าที่น่าเกลียดของเฉียวซีอวิ๋น ทิ้งไว้เพียงแค่แผ่นหลังอันเด็ดเดี่ยวให้เธอมองตามในรถฮั่วจิ้นเฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก "ผมให้คุณตามดูเฉียวซีอวิ๋น มีความคืบหน้าอะไรบ้าง?""คุณฮั่ว ตอนนี้ยังไม่มีข่าวอะไรครับ...""คอยดูให้ดี ถ้ามีความเคลื่อนไหวอะไร รายงานให้ผมรู้ทันที""ครับ คุณฮั่ว"หลังจากวางสาย ฮั่วจิ้นเฉิงก็โยนโทรศัพท์ไปด้านข้างเขาเงยหน้าขึ้น
ฟู่ซิวเป่ยกลับไม่แสดงอาการใด ๆ เขาส่งเมนูให้เธอโดยตรง "เอาแค่นี้แหละ! ถ้าอยากกินอะไรเพิ่มเติมค่อยสั่งทีหลัง"หลังจากพนักงานเสิร์ฟเดินจากไปหลีเกอจึงวางแก้วน้ำลง แล้วพูดว่า "พี่ซิวเป่ย ทำไมคุณรู้ว่าฉันไม่กินต้นหอมกับขิง?"แม้แต่ฮั่วจิ้นเฉิงที่แต่งงานกับเธอมาตั้งสามปียังไม่รู้เรื่องนี้เลยฟู่ซิวเป่ยรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?ฟู่ซิวเป่ยเงยหน้าขึ้น ดวงตาลึกล้ำของเขามองไปเธอ ก่อนจะพูดในที่สุดว่า "พี่ชายคุณเคยบอก""พี่ชายเหรอ?"ฟู่ซิวเป่ยพยักหน้าเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ไม่ได้บอกตรง ๆ ว่ารายละเอียดเหล่านี้เป็นผลมาจากการสังเกตอย่างละเอียดของเขาเองหลีเกอก็ไม่สงสัย"หลีเกอ นั่นเธอเหรอ?" จู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้น ทำให้หลีเกอเผลอขมวดคิ้ว จากนั้นฮั่วซวงซวงก็เดินมาหาหลีเกอเธอไม่สนใจสิ่งใด สายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอมองสลับไปมาระหว่างหลีเกอกับฟู่ซิวเป่ยในฐานะอาสาวของฮั่วจิ้นเฉิง เธอไม่ชอบหน้าหลีเกอมาโดยตลอด แต่ไม่คิดว่าหลังหลีเกอออกจากตระกูลฮั่วไปแล้วจะได้ผูกสัมพันธไมตรีกับชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมคนนี้"พวกเธอเป็นอะไรกัน?" ฮั่วซวงซวงถามหลีเกอไม่มีความรู้สึกในแง่บวกต่อคน
เมื่อได้ยินเช่นนั้นร่างกายของผู้หญิงกลุ่มนี้ก็สั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว เห็นได้ชัดว่าพวกเธอเคยลิ้มรสความโหดเหี้ยมของแส้มาก่อนในเวลานี้ เฉวียนเย๋ หัวหน้ากลุ่มก็เดินออกมาดวงตาไร้ความรู้สึกจ้องมองหลีเกอ "ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้… ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็หนีออกมาได้แล้ว"หลีเกอมองเขาอย่างเย็นชา น้ำเสียงไร้ความอบอุ่น"ปล่อยเราไป ไม่งั้นฉันจะถล่มที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลอง"ชายคนนั้นกลับหัวเราะราวกับได้ยินเรื่องตลก แล้วก็ตบมือ เดินเข้ามาหาหลีเกอต้องยอมรับว่าหลีเกอมีเครื่องหน้าที่สวยมาก แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมสมบุกสมบันแบบนี้ แต่ก็ยังคงมีความสวยที่แตกต่างออกไป นางฟ้านางสวรรค์แบบนี้ ถ้าพาไปขายในตลาดมืดคงจะได้ราคาดีไม่น้อยแต่ก็เท่านั้นแหละ สวยก็ส่วนสวย แต่กลับเป็นกุหลาบมีหนาม"ปล่อยพวกเธอไปเหรอ ฝันไปเถอะ"พูดจบ เขาก็โบกมือให้บอดี้การ์ดสองสามคนเดินเข้าไปแต่ในเวลานี้ลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา "พี่เฉวียน ไม่ดีแล้ว บาร์ของเราถูกปิดล้อมแล้ว"สีหน้าของพี่เฉวียนเปลี่ยนไปทันที ตะโกนด้วยความโกรธ “ได้ยังไงวะ?!""คำสั่งของตระกูลหลี ตระกูลหลีมหาเศรษฐีครับ"พี่เฉวียนคว้าค
"จะทำยังไงดี พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะถูกส่งตัวออกไปแล้ว… จะไม่มีวันได้เจอครอบครัวอีกแล้วใช่ไหม?""ฮือฮือฮือ ฉันไม่อยากตาย ใครก็ได้ช่วยเราที""..."พูดจบก็มีเสียงสะอื้นดังระงมหลีเกอเห็นภาพตรงหน้าแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมาก ไม่เคยคิดมาก่อนว่าท่ามกลางสังคมที่เจริญแล้วเช่นนี้ จะยังมีเรื่องราวมืดดำแบบนี้ซุกซ่อนอยู่สายตาของเธอเหลือบมองไปตามเสียงสะอื้นแต่ในวินาทีถัดมา เธอกลับสบเข้ากับดวงตาคู่หนึ่งที่เย็นชาอย่างมาก ซึ่งขัดกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าหญิงสาวดังกล่าวดูอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี แต่กลับมีความเยือกเย็นและเฉลียวฉลาดเหมือนผู้ใหญ่ใบหน้าของเธอไร้อารมณ์ แต่ดวงตากลับจ้องมองหลีเกอราวกับต้องการจะมองให้ทะลุปรุโปร่งทั้งสองฝ่ายต่างเงียบ ไม่พูดอะไรผ่านไปครึ่งชั่วโมงหญิงสาวจึงเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก "คุณจะช่วยเราออกไปได้จริง ๆ เหรอ?"หลีเกอตอบอย่างมั่นใจ "เชื่อฉันสิ เราต้องออกไปได้แน่นอน"ประโยคนี้เปรียบเสมือนผู้ไถ่บาปที่ทำให้บรรดาหญิงสาวมีความหวัง แต่ในวินาทีถัดมา หญิงสาวก็เห็นว่าหลีเกอถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ความหวังที่เพิ่งผุดขึ้นดับวูบลงไปหลีเกอลดสายตาลง
ชายในห้องเดินออกมาหลังจากนั้น เมื่อเห็นหลีเกอก็ตาเป็นประกาย "โอ้โห นี่มันของดีจากไหนกัน..."บางคนจำหลีเกอได้ว่าเป็นคนที่เข้ามาพร้อมกับฉีอวิ๋นเทียน จึงกระซิบบอกชายคนนั้นว่า "พี่เฉวียน คนนี้เป็นแขกที่คุณชายฉีพามาครับ"เมื่อชายคนนั้นได้ยินชื่อฉีอวิ๋นเทียน สีหน้าก็เปลี่ยนไปแล้วก็เดินเข้ามาหาหลีเกอ "เมื่อกี้เธอเห็นอะไร ได้ยินอะไรบ้าง?"หลีเกอจ้องเขม็งมองเขา ไม่มีแววความกลัวในดวงตา "พวกคุณทำธุรกิจอย่างเปิดเผย แต่ที่ไหนได้ กลับมีธุรกิจมืดอีกอย่างหนึ่งซ่อนอยู่ ผู้หญิงในห้องนั้น พวกคุณลักพาตัวมาใช่ไหม?"ชายคนนั้นยิ้ม แววตาแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม "ดูเหมือนวันนี้เธอคงไม่อยากออกไปจากที่นี่แล้ว...แต่ก็ดี ของดีแบบเธอน่ะหายาก"พูดจบก็โบกมือให้ลูกน้องเดินเข้ามาหลีเกอหัวเราะเยาะ "อยากจับฉัน ก็ลองดูสิว่าพวกนายมีปัญญาหรือเปล่า"ทันทีที่พูดจบ ชายร่างกำยำหลายคนก็กรูเข้ามา หลีเกอมีสีหน้าเคร่งขรึม ลงมือสวนกลับอย่างรวดเร็วและแม่นยำ เตะตัดขาของคู่ต่อสู้ทุกการออกแรงไม่มีความลังเลเลย เตะจนคู่ต่อสู้ถอยหลังไปหลายก้าวชายที่ถูกเรียกว่าพี่เฉวียนรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที "ดูเหมือนตั้งใจมาหาเรื่องสินะ"พูดจบ
ฉีอวิ๋นเทียนพยักหน้ารัวเร็ว "แหงสิ นอกเหนือจากเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่นไม่สำคัญ""แต่ฉันสังหรณ์ใจว่าคุณน่าจะได้เจอกับเนื้อคู่ของคุณเร็ว ๆ นี้"เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉีอวิ๋นเทียนก็ตกใจ "เทพธิดา ล้อกันเล่นหรือเปล่า?"หลีเกอขมวดคิ้ว "ทำไม ไม่เชื่อเหรอ?""ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ในโลกนี้ นอกจากคุณแล้ว หายากมากที่จะมีใครทำให้หัวใจผมสั่นไหวอีก"ฉีอวิ๋นเทียนพูดจบก็ถอนหายใจ "แต่เมื่อเทียบกับตัวผมแล้ว ความสุขของเทพธิดาสำคัญกว่า..."เพราะอย่างนั้นเขาถึงได้ตัดสินใจลาออกจากตี้เซิ่งโดยไม่ลังเล เพื่อให้เธอมีความสุขส่วนความสุขของตัวเขาเองนั้นไม่สำคัญเลย"คืนนี้มีงานเลี้ยง คุณก็อยู่ร่วมด้วยสิ"หลีเกอเพิ่งจะปฏิเสธ ฉีอวิ๋นเทียนกลับทำหน้าตาอ้อนวอน "เทพธิดา มาเถอะนะ ไม่งั้นปู่ผมไม่ยอมปล่อยผมไปแน่ ๆ เลย..."หลีเกอหัวเราะคิกคัก เมื่อนึกว่าฉีอวิ๋นเทียนผู้ไม่เคยหวาดกลัวอะไรเลย กลับมีลาสบอสที่ทำให้เขากลัวหัวหดนับว่าเป็นเรื่องที่แปลกใหม่ดี ในที่สุดเธอก็ตอบตกลง "ได้"ฉีอวิ๋นเทียนดีใจมาก "ตกลงตามนั้นนะ ไว้เจอกันตอนเย็น"...ตกเย็นหลีเกอเปลี่ยนไปสวมชุดลำลองสบาย ๆ แล้วก็ออกจากบ้าน สถานที่ที่ฉีอวิ๋นเทียนจั
เมื่อได้ยินคำพูดของคุณนายคนนั้น นิ้วของซ่งเซียงเซียงก็จิกเข้าไปในเนื้ออย่างเงียบ ๆ แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเอาซะเลยในเวลานี้ ซ่งฟู่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เดินตรงมาหาซ่งเซียงเซียงได้ยินเสียงตบดัง ‘เผียะ’ ซ่งเซียงเซียงเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา ปากก็พูดด้วยความน้อยใจ "พ่อ ตบฉันทำไมคะ!"ซ่งฟู่โกรธมากเมื่อครู่หลี่หานได้ส่งคนมาเตือนเขาแล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะซ่งเซียงเซียงพยายามกลั่นแกล้งหลีเกอ"ซ่งเซียงเซียง แกนี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ก่อนมาฉันเคยเตือนแกว่ายังไง? กล้าดียังไงถึงกล้าไปยุ่งกับคุณหนูหลี!"ซ่งเซียงเซียงปิดหน้าไม่น่าเชื่อว่าพ่อที่รักเธออย่างสุดหัวใจ กลับลงมือตบหน้าเธอต่อหน้าคนอื่นเพราะหลีเกอคนเดียวเธอหลุบตาลง ไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับโทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดของหลีเกอซ่งฟู่จ้องเธอด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวสุดขีด แล้วพูดต่อว่า "ถ้าแกทำให้คุณหนูหลีขุ่นเคือง บริษัทเหม่ยห่าวอิเล็กทริคของเราต้องล่มสลายแน่ รู้ตัวไหมว่าแกทำอะไรลงไป!"ซ่งเซียงเซียงกัดริมฝีปากแน่น ไม่ยอมพูดอะไรซ่งฟู่เห็นว่าเธอยังไม่สำนึก จึงพูดตรง ๆ "อย่ามาทำให้ฉันขายหน้าอยู่ที่นี่ รีบกลับไปเดี๋ยวน
ในทันใดนั้นเอง หลีเกอก็เริ่มบอกเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์การบริหารของตัวเองอย่างคล่องแคล่วคำพูดของเธอทั้งแฝงอารมณ์ขันและดึงดูดความสนใจ ไม่โอ้อวดมากเกินไปและไม่ถ่อมตัวจนน่ารำคาญ จับจุดได้อย่างเหมาะเจาะการอธิบายง่าย ๆ สิบนาที ทุกคนในที่นั้นกลับพร้อมใจกันตั้งใจฟัง จนกระทั่งจบลง ห้องประชุมก็เงียบไปหลายวินาที ก่อนที่จะปรบมือกันอย่างกึกก้อง"คุณหนูหลีเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจจริง ๆ!""มีหลักแนวคิดที่ชัดเจน ผ่อนคลายและเข้มงวดในเวลาเดียวกัน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอบริหารตี้เซิ่งให้เจริญรุ่งเรืองได้""คุณหนูหลีเป็นคนที่เราควรเรียนรู้เอาเป็นเยี่ยงอย่างจริง ๆ! ถึงเธอจะยังอายุน้อย แต่แนวคิดทางธุรกิจของเธอก็มมมีความเป็นปัจเจกสูงมาก""ถ้ามีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณหนูหลี จะถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยล่ะสำหรับพวกเรา!""..."เมื่อได้ยินเสียงสรรเสริญรอบข้าง ซ่งเซียงเซียงก็อึ้งงันไปเดิมทีเธอต้องการหาทางโจมตีหลีเกอแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ไม่คาดคิดว่าจะทำให้เธอโด่งดังในครั้งนี้เป็นไปไม่ได้!เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?"เดี๋ยวก่อน..."ซ่งเซียงเซียงส่งเสียงเรียกหลีเกอที่กำลังจะลงจากเวทีไว้ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งน
เธอเดินหลังตรงไปที่หลังเวทีไม่นานนัก พิธีเปิดการประชุมสุดยอดทางธุรกิจก็เริ่มขึ้น พิธีกรยืนอยู่บนเวทีแล้วกล่าวเปิดงานอย่างคล่องแคล่วในไม่ช้า บรรยากาศของการประชุมสุดยอดทางธุรกิจก็ถึงจุดพีคของงาน"ผมเชื่อว่าทุกท่านที่อยู่ ณ ที่นี้ล้วนเป็นสุดยอดของสุดยอดในแวดวงธุรกิจของเรา ตามธรรมเนียมปฏิบัติเดิม เราจะสุ่มเลือกผู้โชคดีขึ้นมาแบ่งปันประสบการณ์การบริหารธุรกิจ"เมื่อพิธีกรพูดจบซ่งเซียงเซียงก็เดินออกมาจากหลังเวที หันไปมองหลีเกอด้วยสีหน้ามืดมนในใจก็คิดอะไรบางอย่างหลังจากนั้น เธอก็เดินไปหาคุณนายผู้ร่ำรวยกลุ่มนั้น แล้วก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ย "เดี๋ยวรอดูได้เลย มีเรื่องสนุก ๆ เกิดขึ้นแน่"คุณนายผู้ร่ำรวยไม่เข้าใจว่าซ่งเซียงเซียงกำลังคิดจะทำอะไร จึงเตือนว่า "คุณหนูซ่ง อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า"ซ่งเซียงเซียงเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งยโสโดยไม่พูดอะไรในใจคิดว่าต้องทำให้หลีเกออับอายขายหน้าให้ได้แต่ในเวลานี้ พิธีกรบนเวทีกลับหันไปมองหลีเกอที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน"วันนี้เรามีบุคคลสำคัญผู้ทรงอิทธิพลมากท่านหนึ่งมาร่วมงานของเรา นั่นก็คือประธานบริษัทตี้เซิ่ง คุณหนูหลีเกอ ทางเราขอเชิญคุณหนูหลีเกอขึ้นมาแ
หลีเกอจ้องเขม็งมองเธอ ซ่งเซียงเซียงรู้สึกผิดจึงหดคอลงตีงูต้องตีที่หัวหลีเกอรู้ว่าซ่งเซียงเซียงกังวลสิ่งใดมากที่สุดดังนั้น เธอจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา"ถึงเวลาที่สมควรแก่การปฏิรูปบริษัทเหม่ยห่าวอิเล็กทริคแล้ว งานประชุมสุดยอดทางธุรกิจครั้งนี้ เธอถอนตัวไปเถอะ"เมื่อได้ยินแบบนั้นซ่งเซียงเซียงก็ร้อนรนขึ้นมาจริง ๆ"ไม่ได้"เธอโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว เหม่ยห่าวอิเล็กทริคเป็นความหวังเดียวของครอบครัว ถ้าเธอถอนตัวออกจากการประชุมทางธุรกิจครั้งนี้ บริษัทก็จะได้รับความเสียหายอย่างมหาศาล"หลีเกอ ฉันจะยอมทำตามที่เธอต้องการทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนี้ ฉันให้ไม่ได้จริง ๆ"หลีเกอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ตอนนี้ถ้าถอนตัวไปซะเราก็ยังพอจะประนีประนอมกันได้ แต่ถ้าไม่ยอม เมื่อถึงเวลาที่ต้องถูกบีบให้ถอนตัว คราวนี้เหม่ยห่าวอิเล็กทริคจะถึงคราวพินาศของจริง"ซ่งเซียงเซียงรู้สึกเข่าอ่อนความกลัวจากภายในจู่โจมทั่วทั้งร่าง ไม่คิดเลยว่าหลีเกอจะมีความคิดและกลยุทธ์ที่เฉียบคมแบบนี้ในเวลานี้เธอเสียใจจนแทบจะกลั้นใจตาย แต่ก็ยังพยายามต่อรอง "หลีเกอ เหม่ยห่าวอิเล็กทริคเป็นความหวังของครอบครัวเรา อย่าทำลายมันเลยนะ""ฉ
"คุณหนูหลี ผมทำธุรกิจส่งออก หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมมือกับคุณในอนาคตนะครับ""บริษัทของเราส่วนใหญ่ดำเนินธุรกิจด้านโลจิสติกส์ ฉันหวังว่าคุณหลีจะให้คำแนะนำแก่ฉันในอนาคต""..."เมื่อเผชิญกับการต้อนรับอย่างอบอุ่นของผู้คน หลีเกอก็ยิ้มตอบอย่างสุภาพ ไม่วางตนโอ้อวดและไม่ดูถูกใคร จึงได้รับความชื่นชมจากผู้คนจำนวนมากแม้แต่นักธุรกิจหลายรายก็เสนอความร่วมมือกับหลีเกอโดยตรง หลีเกอก็ใช้โอกาสนี้กอบโกยคำสั่งซื้อจำนวนมากให้กับบริษัทตี้เซิ่งซ่งเซียงเซียงก็เฝ้าดูเหตุการณ์เหล่านี้อยู่ตลอดโลกทัศน์ของเธอพังทลายลงตั้งแต่หลีหานแนะนำตัวตนของหลีเกอเธอรู้สึกมึนงงไปหมดเมื่อนึกย้อนไปถึงช่วงสมัยเรียน เธอกับเพื่อน ๆ ทั้งดูถูก เหยียดหยาม และพูดจาไม่ดีใส่หลีเกอสารพัดคิดแล้วก็ให้รู้สึกเสียใจจนแทบขาดใจทั้ง ๆ ที่มีทรัพยากรที่ดีขนาดนี้อยู่ใกล้ตัว แต่เธอกลับทำลายมันไปเอง"เซียงเซียง มัวยืนอยู่ตรงนี้ทำไม?""พ่อไม่ได้กำชับให้ลูกไปทำความรู้จักกับคุณหนูหลีหรอกเหรอ เพื่อจะได้หาคำสั่งซื้อเพิ่ม แล้วทำอะไรอยู่?"ซ่งฟู่ดึงซ่งเซียงเซียงมาตำหนิเบา ๆซ่งเซียงเซียงยังไม่รู้สึกตัว ตอนนี้เธอจิกเล็บลงไปในเนื้อตัวเองอย่างแ