เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 265 ฉากที่คุ้นเคย
บทที่เกี่ยวข้อง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 266 หลี่เซียวซี ผมกลับมาที่จีนแล้ว
แต่ฮั่วจิ้นเฉิงยังคงจ้องไปยังทิศทางที่หลีเกอจากไป ถามกลับ "เฉียวซีอวิ๋น คุณจงใจใช่ไหม? คุณรู้ว่าหลีเกออยู่ที่นี่ ก็เลยจงใจเรียกผมมาแสดงละครลิงให้เธอเห็นเหรอ?""...จิ้นเฉิง เข้าใจผิดแล้ว!""พอเถอะ ผมรู้ดีว่าคุณเป็นคนยังไง"“ที่ผมยอมประกันตัวคุณออกมา ไม่ใช่ให้คุณมาที่นี่เพื่อแสดงความเย่อหยิ่งและหยาบคายนะ""ขอเตือนคุณไว้เลย อยู่ให้ห่างจากหลีเกอมากเท่าไหร่ยิ่งดี ไม่อย่างนั้น ผมจะส่งคุณกลับเข้าไปเอง""..."เฉียวซีอวิ๋นโกรธมาก เธออยากจับแขนฮั่วจิ้นเฉิง แต่เขากลับสะบัดออก "พอซะที อย่ามาเสแสร้งทำตัวน่าสงสารที่นี่ บัตรเครดิตผมก็ให้คุณไปแล้ว อยากซื้ออะไรก็ซื้อเอง ครั้งหน้าอย่าโทรหาผมอีก"หลังจากพูดประโยคนี้จบ ฮั่วจิ้นเฉิงก็ไม่สนใจสีหน้าที่น่าเกลียดของเฉียวซีอวิ๋น ทิ้งไว้เพียงแค่แผ่นหลังอันเด็ดเดี่ยวให้เธอมองตามในรถฮั่วจิ้นเฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก "ผมให้คุณตามดูเฉียวซีอวิ๋น มีความคืบหน้าอะไรบ้าง?""คุณฮั่ว ตอนนี้ยังไม่มีข่าวอะไรครับ...""คอยดูให้ดี ถ้ามีความเคลื่อนไหวอะไร รายงานให้ผมรู้ทันที""ครับ คุณฮั่ว"หลังจากวางสาย ฮั่วจิ้นเฉิงก็โยนโทรศัพท์ไปด้านข้างเขาเงยหน้าขึ้น
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 267 หมาบ้าวิ่งพล่านเต็มไปหมด
ฟู่ซิวเป่ยกลับไม่แสดงอาการใด ๆ เขาส่งเมนูให้เธอโดยตรง "เอาแค่นี้แหละ! ถ้าอยากกินอะไรเพิ่มเติมค่อยสั่งทีหลัง"หลังจากพนักงานเสิร์ฟเดินจากไปหลีเกอจึงวางแก้วน้ำลง แล้วพูดว่า "พี่ซิวเป่ย ทำไมคุณรู้ว่าฉันไม่กินต้นหอมกับขิง?"แม้แต่ฮั่วจิ้นเฉิงที่แต่งงานกับเธอมาตั้งสามปียังไม่รู้เรื่องนี้เลยฟู่ซิวเป่ยรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?ฟู่ซิวเป่ยเงยหน้าขึ้น ดวงตาลึกล้ำของเขามองไปเธอ ก่อนจะพูดในที่สุดว่า "พี่ชายคุณเคยบอก""พี่ชายเหรอ?"ฟู่ซิวเป่ยพยักหน้าเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ไม่ได้บอกตรง ๆ ว่ารายละเอียดเหล่านี้เป็นผลมาจากการสังเกตอย่างละเอียดของเขาเองหลีเกอก็ไม่สงสัย"หลีเกอ นั่นเธอเหรอ?" จู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้น ทำให้หลีเกอเผลอขมวดคิ้ว จากนั้นฮั่วซวงซวงก็เดินมาหาหลีเกอเธอไม่สนใจสิ่งใด สายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอมองสลับไปมาระหว่างหลีเกอกับฟู่ซิวเป่ยในฐานะอาสาวของฮั่วจิ้นเฉิง เธอไม่ชอบหน้าหลีเกอมาโดยตลอด แต่ไม่คิดว่าหลังหลีเกอออกจากตระกูลฮั่วไปแล้วจะได้ผูกสัมพันธไมตรีกับชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมคนนี้"พวกเธอเป็นอะไรกัน?" ฮั่วซวงซวงถามหลีเกอไม่มีความรู้สึกในแง่บวกต่อคน
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 268 พบกันครั้งแรก
หลังจากครั้งนั้น หลินซืออี้ก็ถูกทางบริษัทปรับลดตำแหน่ง จากที่เคยเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของประธานบริษัท ตอนนี้ถูกย้ายไปเป็นหัวหน้าฝ่ายขายแทนหลินซืออี้ไม่พอใจเรื่องนี้อย่างยิ่งเธอแอบไปหาฟู่ซิวเป่ยหลายครั้ง แต่ก็ถูกเขาปฏิเสธอย่างไม่ใยดีหลินซืออี้คิดไปคิดมา เกรงว่าจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปลี่ยนความคิดของฟู่ซิวเป่ยได้ และมีบทบาทสำคัญพอสมควรคนคนนั้นก็คือหลีเกอ"คุณฟู่" หลินซืออี้พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทายฟู่ซิวเป่ย จากนั้นมองไปที่หลีเกอ ท่าทีของเธอยังคงมีความเคารพ "ประธานหลี"หลีเกอยิ้มตอบเธอ แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของฟู่ซิวเป่ยหลินซืออี้ก็อุ้มกองเอกสารเดินตามเข้ามาด้วย "คุณฟู่ เอกสารของแผนกขายบางส่วนนี้ต้องรอให้คุณเซ็นชื่อค่ะ"ฟู่ซิวเป่ยทำสัญญาณเชิญให้นั่งลง จากนั้นหยิบปากกาขึ้นมา มือใหญ่ของเขาขยับว่องไว ตวัดเซ็นชื่อของตัวเองลงไปอย่างมั่นคงช่วงนี้ฟู่ซิวเป่ยไม่ค่อยเข้ามาที่บริษัท มีงานค้างอยู่มากมายที่ยังไม่ได้จัดการ หลีเกอนั่งรอเขาอยู่ตรงโซฟาหยิบนิตยสารมาพลิกดูผ่าน ๆ ด้วยความเบื่อหน่ายจนกระทั่งฟู่ซิวเป่ยจัดการเสร็จ หลีเกอก็ทนความง่วงไม่ไหว ผล็อยหลับไปบนโซฟาก่อน
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 269 มาเป็นสามีหนูเถอะ
คำว่าพี่ซิวเป่ย ทำให้หัวใจของฟู่ซิวเป่ยพองฟูอย่างบอกไม่ถูก เขาจับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ขี่ม้าเล่นอยู่ในบริเวณคฤหาสน์ดวงตาของหลีเกอน้อยกวาดมองไปรอบ ๆ ถามคำถามมากมาย"พี่ซิวเป่ย ทำไมเจ้าม้าน้อยถึงไม่พูดกับเราเลยล่ะ?""ทำไมท้องฟ้าถึงเป็นสีฟ้า""ทำไมนกถึงบินได้""ทำไมโลกนี้มีเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิง""..."หลีเกอตัวน้อยเหมือนเป็นเจ้าหนูจำไมที่ในหัวมีคำถามมากมายหลายหมื่นคำถาม แต่ฟู่ซิวเป่ยตัวน้อยกลับไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย ตอบเธอทีละคำถามด้วยความอดทน"ว้าว พี่ซิวเป่ยเก่งจัง รู้ทุกอย่างเลย"หลีเกอตัวน้อยมองเขาด้วยความชื่นชม ดวงตาของเธอเป็นประกายสดใส ฟู่ซิวเป่ยตัวน้อยรู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างที่สุดน้องสาวคนนี้ช่างน่ารักจนใจเจ็บ"...เสี่ยวเกอ เธอเป็นน้องสาวคนเดียวของพี่ตลอดไปได้ไหม?"หลีเกอตัวน้อยส่ายหัว "ไม่ได้" พูดจบ เธอก็ใช้นิ้วมือนับเลขอย่างจริงจัง "ที่บ้านหนูมีพี่ชายสามคน... รวมพี่ซิวเป่ยด้วย ตอนนี้หนูมีพี่ชายสี่คนแล้ว"สีหน้าของฟู่ซิวเป่ยห่อเหี่ยวลงทันทีความหึงหวงพุ่งขึ้นมา"เธอมีพี่ชายสามคนแล้วเหรอ... แต่พี่มีเธอเป็นน้องสาวคนเดียวนะ"ดวงตาของหลีเกอตัวน้อยกลอกไปมา สุดท้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 270 ดอกไม้มีใจ น้ำไม่มีรัก
"ก๊อก ก๊อก" เสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดจังหวะความคิดของฟู่ซิวเป่ยเขาเรียกสติกลับมาอย่างรวดเร็วเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเสียมารยาทไปชั่วขณะเห็นว่าหลีเกอหลับสนิท ฟู่ซิวเป่ยจึงไม่รบกวนเธอ แต่เดินไปที่ประตู กีดกันกลุ่มคนที่กำลังจะเข้ามารายงานความคืบหน้าของงานไว้ที่หน้าประตู "...ถ้าเป็นเรื่องงาน ค่อยไปจัดการในห้องประชุมทั้งหมด"ทุกคนมองหน้ากัน ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนสถานที่ชั่วคราว แต่ก็ยังเดินไปที่ห้องประชุมอย่างเชื่อฟังหลีเกอนอนหลับสนิททีเดียว จนกระทั่งเธอตื่นขึ้นมา ห้องทำงานขนาดใหญ่กลับว่างเปล่า เธอลุกขึ้น ทันใดนั้นผ้าห่มผืนบางก็ร่วงลงมาที่พื้นหลีเกอรีบหยิบขึ้นมาแล้วลุกขึ้น วินาทีถัดมา ประตูสำนักงานก็ถูกผลักเปิด ฟู่ซิวเป่ยเดินเข้ามา สบตากันพอดี เสียงทุ้มต่ำของเขาทักทาย "ตื่นแล้วเหรอ?"หลีเกออึ้งไปเล็กน้อย รู้สึกเขินอาย "ฉันหลับไปนานไหมคะ?""อืม สักพักใหญ่..."ฟู่ซิวเป่ยเดินไปหาเธอโดยตรง มุมปากมีรอยยิ้มบาง ๆ "อยากออกไปเดินเล่นหน่อยไหม?"หลีเกอประหลาดใจ "ได้เหรอคะ?""อยู่แล้ว"หลังจากได้รับคำตอบยืนยัน หลีเกอก็พยักหน้า จากนั้นฟู่ซิวเป่ยก็พาเธอไปทัวร์ทั่วบริษัทเอฟแอลกรุ๊ป
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 271 ความสง่างามบนสนามแข่งม้า
"เอาตรง ๆนะ ฉันว่าเป็นอย่างนั้นชัวร์แปดสิบเปอร์เซ็นต์... ทำไมคุณฟู่ต้องหันมาสนใจเลขาฯ ล่ะ ถ้าจะหาคู่ครองทั้งที ก็ควรจะเป็นคนที่ฐานะสมกันอย่างคุณหนูหลีสิถึงจะเหมาะสม""..."หลินซืออี้ยืนอยู่หน้าประตู ฟังพนักงานพูดคุยกัน หัวใจรู้สึกปั่นป่วน มือทั้งสองข้างที่วางอยู่ข้างลำตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัวดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าหมองอีกด้านหนึ่ง หลีเกอและฟู่ซิวเป่ยเดินสำรวจบริษัทจนทั่ว หลีเกอพอจะทำความเข้าใจเกี่ยวกับการดำเนินงานของบริษัทโดยคร่าวแล้วฟู่ซิวเป่ยพูดต่อ "เป็นยังไงบ้าง? คุณหนูหลี สนใจจะร่วมมือหรือยัง"หลีเกอยกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "ต้องคิดด้วยเหรอคะ อย่าปล่อยให้เงินทองไหลไปสู่มือคนอื่นเลย เราตกลงกันตรงนี้เลยดีกว่า"ฟู่ซิวเป่ยพยักหน้า "ดี! งั้นพรุ่งนี้ก็ให้พนักงานของทั้งสองบริษัทมาประสานงานกัน แล้วรีบเซ็นสัญญากันให้เร็วที่สุด""ได้เลยค่ะ! พี่ซิวเป่ย เราทำงานกันได้มีประสิทธิภาพดีจริง ๆ""..."ทั้งสองคนเดินไปตามทางพลางพูดคุยกัน ฟู่ซิวเป่ยอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุยเรื่องงานเสร็จแล้ว ออกไปพักผ่อนข้างนอกกันไหม?"ดวงตาของหลีเกอเต็มไปด้วยความสนใจ "พี่ซิวเป่ย อยากพาฉันไปไหนเหรอคะ?"ฟู่ซิวเป
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 272 ผู้อยู่เบื้องหลัง
ฮั่วจิ้นเฉิงตอบกลับ "...เธอเข้าไปคนเดียวเถอะ"ฮั่วอวิ๋นเจินกัดริมฝีปากล่างเมื่อเห็นว่าฮั่วจิ้นเฉิงไม่สนใจ ก็เลยเดินตามอยู่ข้าง ๆ ไม่นานลูกค้าที่พวกเขาพูดถึงอย่างประธานหูก็มาถึง"ขอโทษด้วยนะครับ ประธานฮั่ว ผมมาช้าไปหน่อย"ฮั่วจิ้นเฉิงรักษาความเป็นมืออาชีพได้ดีเยี่ยม ท่าทางไม่เย่อหยิ่งหรือชักสีหน้า ยื่นมือออกไปหาประธานหู"ประธานหู ไม่เป็นไรเลยครับ ได้ยินมาว่าคุณชอบขี่ม้า วันนี้เลยถือโอกาสนัดคุยกันที่สนามแข่งม้าโดยเฉพาะเสีย คาดหวังว่าจะได้เห็นท่วงท่าการขี่ม้าของประธานหูนะครับ""ประธานฮั่วเกรงใจเกินไปแล้วครับ ได้ยินมาว่าประธานฮั่วเองก็พอมีความรู้เรื่องการขี่ม้าอยู่บ้างเหมือนกัน วันนี้เราต้องมาประลองกันสักหน่อยแล้ว"ทั้งสองคนพูดคุยกันเดินไปที่สนามแข่งม้าไปพลางฮั่วอวิ๋นเจินไม่สนใจการขี่ม้า จึงแยกไปนั่งพักที่โซนพักผ่อน"เด็กเสิร์ฟ ขอเครื่องดื่มให้ฉันหน่อย..."ฮั่วอวิ๋นเจินพูดกับพนักงานเสิร์ฟที่อยู่ด้านหลัง แล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา เงยหน้าขึ้นมองไปทางสนามแข่งม้า วินาทีถัดมา สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเงาที่คุ้นเคยฮั่วอวิ๋นเจินผุดลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง"ห
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 273 กลยุทธ์ยั่วยุไม่ได้ผล
ประธานหูพยักหน้ารัว"มาเจรจาความร่วมมือกับประธานฮั่วจากฮั่วกรุ๊ปน่ะครับ แล้วถือโอกาสขี่ม้าด้วยสักหน่อย คุณฟู่สนใจไหมครับ? เราไปด้วยกันได้นะ?"แต่ฟู่ซิวเป่ยกลับปฏิเสธทันที"ขอโทษครับ ผมไม่สะดวก"ประธานหูหันไปมองหลีเกอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ จากนั้นก็เข้าใจทันที "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วครับ งั้นคุณฟู่ ผมขอตัวก่อนนะครับ เอาไว้ค่อยนัดหมายวันว่างกันใหม่"หลังจากทักทายฟู่ซิวเป่ยแล้ว ประธานหูก็จากไป"คุณฮั่ว เราไปกันเถอะครับ"ฮั่วจิ้นเฉิงตอบกลับเสียงเย็นชา "ไม่ไปแล้วครับ ประธานหู ความร่วมมือของเราจบลงเท่านี้"ประธานหูงงเป็นไก่ตาแตก"คุณฮั่ว เมื่อกี้คุณยังไม่ได้พูดแบบนี้เลยนะครับ?"ฮั่วจิ้นเฉิงตอบกลับอย่างไม่ไว้หน้า "คุณก็พูดเองนี่ครับ ว่าเมื่อกี้"ประธานหูก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าตัวเองทำผิดตรงไหน แต่ด้วยอำนาจบารมีของฮั่วกรุ๊ป ทำให้เขาก็ไม่กล้าแสดงความโกรธออกมาอย่างเปิดเผยได้แต่ทำเสียงฮึดฮัดก่อนจะหันหลังเดินจากไปฮั่วจิ้นเฉิงยืนอยู่ข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไร แต่สายตาของเขากลับจ้องไปที่หลีเกอราวกับเปลวไฟที่ลุกโชนพร้อมจะแผดเผาเธอหลีเกอรับรู้สายตาของเขา จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น แล้วก็สบตาก
บทล่าสุด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 340 กุหลาบมีหนาม
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 339 เอาชีวิตมาทิ้งหรือไง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 338 ธุรกิจมืด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 337 ค้นพบห้องลับ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 336 คนที่ทำให้ขายหน้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 335 ฉายแสงเจิดจ้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 334 ได้รับเชิญให้ขึ้นเวที
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 333 ตีงูต้องตีที่หัว
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 332 ต้องการอะไร
