บททั้งหมดของ ย้อนรักทวงแค้น: บทที่ 151 - บทที่ 160

เขาไร้ซึ่งหนทางจะห้ามเลือดที่ไหลออกจากบาดแผลนั้นได้นี่มันเกิดอะไรขึ้น?หมอหม่าไม่รู้เลยว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับร่างกายของเขา ทันใดนั้นเขาก็มองไปยังเจียวกุ้ยเฟยและฮ่องเต้ เขาคุกเข่าลงต่อหน้าทั้งสอง ก่อนจะก้มหัวลงอย่างสิ้นหวังด้วยใจปรารถนาที่จะมีชีวิตรอด"ได้โปรดฝ่าบาทและกุ้ยเฟย ทรงช่วยชีวิต… ช่วยชีวิตกระหม่อมด้วย!"เลือดสีแดงสดเจิ่งนองไปทั่วพื้นทำให้ผู้ที่ได้เห็นต่างพากันรู้สึกสะอิดสะเอียนฮ่องเต้ถึงกับบีบจมูกไม่อาจทนมองดูภาพตรงหน้านี้ได้เหล่าข้าราชบริพารต่างรีบเข้ามาขวางทางเดินของหมอเทวดาหม่าทันที เพื่อยับยั้งไม่ให้เขาสร้างมลทินใดเปรอะเปื้อนต่ออาภรณ์ของฮ่องเต้ใบหน้าของเจียวกุ้ยเฟยบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด เมื่อมองดูผู้ที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดา ซึ่งขณะนี้เขาทั้งไร้ประโยชน์ไม่อาจแม้แต่จะหยุดเลือดจากบาดแผลของตัวเองได้ นางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "หมอเทวดาหม่าเจ้าเป็นหมอ แต่ไม่อาจรักษาบาดแผลเล็ก ๆ นี้ได้กระนั้นหรือ?”หมอหม่ามีท่าทีกระอักกระอ่วนเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุใดเขาจึงไม่อาจห้ามเลือดจากบาดแผลนั้นได้แม้จะใช้วิธีต่าง ๆ มากมายก็ตาม ซูชิงอู่เย้ยหยัน นางพูดอย่างเคร่งขรึม "ใ

เย่เสวียนถิงลูบศีรษะของซูชิงอู่ใบหน้าอันเย็นชาและงดงามของบุรุษผู้นั้นดูอ่อนโยนอย่างยิ่งดวงตาหงส์ของเย่เสวียนถิงหรี่ลงเล็กน้อย เขาเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า "ข้าเชื่อเจ้า"ซูชิงอู่สุขใจเป็นอย่างมากท้ายที่สุดแล้ว เมื่อนางแนะนำให้เขาใช้พิษผึ้งเพื่อทำให้ขาของตนดูเหมือนบาดเจ็บสาหัส อีกฝ่ายก็ทำตามโดยไม่ลังเลทันทีพวกเขาทั้งสองเพิ่งพักผ่อนในห้องโถงด้านข้างได้เพียงชั่วครู่ ทันใดนั้นกลับมีเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกประตูนางกำนัลอาวุโสที่อยู่เคียงข้างซูเฟยรายงานที่นอกประตูว่า “ซูเฟยเชิญท่านทั้งสองไปที่ตำหนักจิ้งอี๋เพคะ”ตำหนักจิ้งอี๋เงียบมาก ซูเฟยกำลังนั่งรอทั้งสองคนอยู่บนที่นั่งหลัก เมื่อเห็นซูชิงอู่พยุงเย่เสวียนถิงเข้ามาทางประตู นางก็ลุกขึ้นก้าวเดินมายังด้านข้างของเย่เสวียนถิงทันที“เสวียนถิง อาการบาดเจ็บที่ขาเป็นเช่นไรบ้าง? เมื่อครู่ขันทีข้างกายฝ่าบาทส่งตราประทับหงส์มาให้แม่ อีกทั้งยังกล่าวว่าแม่ควรทำหน้าที่เป็นตัวแทนของหกตำหนักฝ่ายใน…”เห็นได้ชัดว่าซูเฟย ไม่ค่อยมีความสุขมากนักนางไม่ชอบการแย่งชิงอำนาจในวัง โชคดีที่ไม่มีใครยุ่งกับนาง แต่ จู่ ๆ การมีอำนาจในมือก็ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

เป็นตามที่นางคาดการณ์ไว้ นางได้ยินซูชิงอู่พูดต่อว่า "เช่นนั้นแล้วหากพระนางไม่ต้องการ พระนางก็จงเลือกเป็นซูเฟยต่อไป อย่าได้ข้องเกี่ยวสิ่งใดกับท่านอ๋อง แต่หากพระนางต้องการยืนหยัดเคียงข้างท่านอ๋อง พระนางต้องทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือเขา" แม้ว่าซูเฟยจะมีนิสัยอ่อนโยน แต่นางก็ไม่ใช่คนโง่ที่ไม่อาจจะคาดเดาได้ว่าซูชิงอู่หมายถึงอะไรซูเฟยมองไปที่เย่เสวียนถิงอีกครั้ง ร่างกายของนางสั่นเล็กน้อย "เสวียนถิง เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้า..."เย่เสวียนถิงพูดขึ้นอย่างไม่ลังเล "ความปรารถนาของชายาเสวียน ก็คือความปรารถนาของลูกเช่นกัน"เมื่อถูกบังคับให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ทันใดนั้นซูเฟยก็สงบลงทันที นางยังคงเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ ทว่านางกลับจมดิ่งสู่ห้วงความคิดอย่างลึกซึ้งนางเลี้ยงดูเย่เสวียนถิงมานานหลายปีแล้ว เช่นนั้นนางจึงมีความผูกพันกับเขาเป็นธรรมดานอกจากนี้นางยังคงเฝ้ามองดูเขาเติบโตจากเด็กไร้เดียงสาขึ้นสู่เทพเจ้าสงครามผู้มีชื่อเสียง ไม่เพียงเท่านั้นเขายิ่งเก่งกล้าและมีความสามารถมากขึ้นในทุกวัน เช่นนั้นแล้วนางจึงอดไม่ได้ที่จะภูมิใจในตัวเขาอย่างมากนางรู้สึกราวกับว่าจะสูญเสียกำลังทั้งหมด แต่เมื่

ซูเฟยผงะ ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างซึ่งทำให้หนังศีรษะของนางรู้สึกชาหนึบในทันที“ข้าจำได้ว่าพี่สาวของฮองเฮาถูกวางยาพิษโดยฮ่องเต้องค์ก่อนเพราะไสยศาสตร์ของนาง เช่นนั้นเรื่องนี้จึงกลายเป็นเรื่องต้องห้าม และฮองเฮาก็ไม่ยอมให้สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ปรากฏในพระราชวัง… เพราะเหตุนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านจึงไม่มีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้น แล้วใครกันที่กล้าทำเลวร้ายเช่นนี้?”ซูชิงอู่กรอกตาจะเป็นใครได้อีกเล่า?ผู้มีอำนาจในเหล่าสตรีของฮ่องเต้ นอกจากฮองเฮาแล้ว ก็คือ เจียวกุ้ยเฟย“ไม่ว่าใครจะเป็นผู้บงการที่แท้จริงเบื้องหลังเรื่องนี้ หากซูเฟยยังคงอยู่เฉย ๆ เช่นนี้ต่อไป หม่อมฉันเกรงว่าท่านอาจจะไม่เหลือแม้แต่กระดูกหรือเศษซากให้แร้งกัดกิน”ใบหน้าของซูเฟยซีดเผือด นางเต็มไปด้วยความละอายใจในชีวิตก่อนหน้าองค์ชายหกสิ้นพระชนม์ด้วยอาการป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ และพบว่ามีบางคนใช้ไสยศาสตร์ในวังหลวงแห่งนี้ฮองเฮาโกรธเคืองอย่างมากเมื่อทราบเรื่องนี้เนื่องจากเหตุการณ์ดังกล่าวซูเฟยจึงถูกลงโทษและกักขังในตำหนักจิ้งอี๋ รวมทั้งไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากประตูตำหนักตลอดชีวิตต้องขอบคุณตระกูลหลินซึ่งช่วยเหลืออยู

ฮุ่ยเฟยลดสายตาลง ก่อนจะกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "หากซูเฟยต้องการทำอะไรกับองค์ชายหก นางก็จะไม่มาในวันนี้ และเพียงรอข่าวการตายของฉางอิ๋งอย่างเงียบ ๆ ในตำหนักของนาง นี่คือเหตุผลที่ข้ายอมให้นางมาเยี่ยมฉางอิ๋ง…”ซูเฟยอยู่ในห้องกำลังมองซูชิงอู่ด้วยสีหน้ากังวล "เจ้าตกลงกับฮุ่ยเฟยเช่นนี้ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับองค์ชายหกในมือของเรา ... "ซูชิงอู่สัมผัสชีพจรขององค์ชายหกด้วยมือหนึ่งขณะตอบคำถามของซูเฟย“มีข้อควรระวังอะไรบ้าง?”ในสายตาของนาง หากสิ่งใดรักษาได้ก็ได้ และหากรักษาไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่มีอะไรไปมากนี้นี่เป็นเพียงปัญหาที่ทั้งยากและง่ายชีพจรขององค์ชายหกอ่อนแอมากซึ่งดูเหมือนว่าจะมีสาเหตุมาจากความบกพร่องแต่กำเนิด เมื่อตรวจสอบชีพจรเขาอย่างรอบคอบ นางจึงสามารถค้นพบความผิดปกติที่ละเอียดอ่อนนั้นได้ซูเฟยเดินไปมาอยู่ในห้อง“แม้ว่าข้าจะช่วยองค์ชายหกได้ครั้งหนึ่ง แต่ข้าเกรงว่าคนเหล่านั้นจะยังไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ ไม่ว่าจะเป็นฮองเฮาหรือเจียวกุ้ยเฟย ข้าเกรงว่าพวกนางไม่ต้องการให้องค์ชายหกมีชีวิตอยู่”ซูชิงอู่เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “จะช่วยคนต้องช่วยให้ถึงที่สุด เมื่อช่วยแล้วก็ต้องช่วยจนกว่าจะสำเร็จ อนาคตในวังห