All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 781 - Chapter 790

คุณชายตู้ค่อยๆ คลายกำปั้นที่กำแน่น แล้วฮึ่มเสียงเย็นๆ พยักหน้า“ก็ช่างเถอะ มันก็คือแค่กลุ่มนักเรียน วันนี้ฉันจะใจดีสักครั้ง ปล่อยพวกเขาไป”แม้จะถูกข่มขู่ แต่ก็ยังต้องพูดจาให้ดูดีเห็นได้ชัดว่าหลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจคำพูดพวกนี้“ได้ยินไหม? พวกเธอไปก่อน”หลินเฟิงหันไปมองที่อวี๋จื่อเสวียนและคนอื่นๆ“แต่... แล้วคุณล่ะ?”อวี๋จื่อเสวียนรู้ดีว่าหลินเฟิงทำเช่นนี้เพื่อช่วยพวกเธอแต่เธอก็ยังมีความสงสัยในตัวหลินเฟิงเมื่อสักครู่ ทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกลังเลการเดินออกไปแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกผิดท่าทางของหลินเฟิงในตอนนี้ทำให้ดูเหมือนกับฮีโร่ในหนัง เขาสามารถแสดงความสงบและพลังออกมาได้ ซึ่งทำให้สาว ๆ ทุกคนรู้สึกชื่นชมเขาอย่างมาก“อย่าห่วงผม พวกเธอกับอาอวี๋รีบกลับบ้านไปเถอะ ผมจะตามไปเดี๋ยวนี้”หลินเฟิงยิ้มอย่างสงบ ไม่ได้สนใจคุณชายตู้และคนอื่นๆ ตรงหน้าเลยตอนนี้การกระทำของเขาก็ดูเหมือนจะทำให้คุณชายตู้เคลียร์พื้นที่เช่นกันเพราะสิ่งที่เขากำลังจะทำในไม่ช้า คงไม่ใช่เรื่องที่นักเรียนกลุ่มนี้สามารถมองเห็นได้“ทำอะไรอยู่ อย่ามัวแต่ยืนนิ่งอยู่! รีบไป!”ชายที่ใส่ชุดสูทขมวดคิ้วตะโกนใส่นักเรียน“ครับๆ เ

“เป็นไง? ตอนนี้แกเริ่มมีความมั่นใจแล้วใช่ไหม?”หลินเฟิงมองไปที่คุณชายตู้และยิ้มด้วยความสนุกสนาน“แค๊กๆ...”มีฝุ่นละอองจำนวนมาก ทำให้คุณชายตู้และน้องชายของเขาหอบหายใจไม่หยุด“ด้วยความสามารถของแก... อยากจะช่วยฉันเป็นหัวหน้าแก๊ง น่าจะ... น่าจะไม่มีปัญหา”คุณชายตู้เช็ดเหงื่อที่ไหลออกจากใบหน้า ขณะพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัดเขาอดไม่ไหวที่จะเช็ดเหงื่อจากหัว แล้วพูดว่า “แต่ว่าแค่การต่อสู้อย่างเดียวก็ไม่พอ หากฉันต้องการเป็นหัวหน้าแก๊งเลี่ยหยาง หลายคนอาจจะไม่เห็นด้วย”“ถ้าหากไม่เห็นด้วย ก็ต้องใช้พลังทำให้พวกเขายอมรับ”“ส่วนที่เหลือ ก็เป็นหน้าที่ให้แกคิดหาวิธีเอาเอง”“ถ้าได้เป็นหัวหน้า แกก็น่าจะเข้าใจถึงข้อดีแน่นอน แกก็ต้องมีความพยายามบ้างใช่ไหม?”หลินเฟิงกล่าวพร้อมกับยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้ มุมปากของคุณชายตู้กระตุก ในใจเขาก็นึกทดแทนอยู่ มองไปที่น้องชายของเขาพร้อมกับสายตาที่มีความผิดหวังมากขึ้น แกทำยังไงนะ ถึงไปยุ่งกับคนอันตรายแบบนี้ได้…”“ชื่อแกว่าอะไรนะ?”หลินเฟิงถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “อ๊ะ... คุณชายหลิน ผมชื่อตู้ไหว” คุณชายตู้ตอบอย่างจริงจัง และเปลี่ยนการเรียกของตัวเองให้กับหลิน

หลงเสี่ยวจวิ้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้า“ก็ได้ จื่อเสวียน เห็นแก่หน้าเธอ ฉันลองโทรหาพ่อของฉันฉันดูก็ได้ แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าคุณชายตู้จะปล่อยเขา ในเมื่อเรื่องที่ไอ้หมอนั่นทำมันเกินขอบเขตเกินไป”“นิสัยของคุณชายตู้แย่มาก ถ้าหากโมโหขึ้นมา เกรงว่าก็คงไม่ไว้หน้าพ่อของฉัน”“ไม่เป็นไร”อวี๋จื่อเสวียนฝืนยิ้มออกมาหลงเสี่ยวจวิ้นล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเดินไปที่มุมห้อง จากนั้นแสร้งทำเป็นกดเบอร์โทรศัพท์โทรออกไป และพยักหน้าไม่หยุดแต่ความเป็นจริง เขาไม่ได้โทรศัพท์หาพ่อของตัวเองด้วยซ้ำถึงแม้หลงเสี่ยวจวิ้นปากพูดว่าจะช่วยเหลือ แต่เขาก็รู้ว่า หากเขาขอความช่วยเหลือจากพ่อ นอกจากถูกด่าแล้ว ก็ไม่ได้รับสิ่งอื่นใดถ้าจะให้พ่อของเขาขอให้คุณชายตู้ไว้หน้า เรื่องนี้คงยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีกไม่อย่างนั้นเมื่อครู่นี้เขาก็คงไม่ถูกน้องชายของคุณชายตู้ตบหน้าโดยที่ไม่พูดพล่ำทำเพลงเลยด้วยซ้ำพูดถึงที่สุด ท่าทางของเขาแบบนี้ก็แค่แสร้งทำไปแบบนั้นสำหรับหลินเฟิงเขาจะเป็นจะตาย เกี่ยวข้องอะไรกับเขาด้วย?ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหลินเฟิงแย่งหน้าแย่งตาเขาหลงเสี่ยวจวิ้นมองไปทางเด็กสาวที่

ชุมชนกลางเมือง บ้านหลังเล็กที่มีลานบ้านขนาดย่อมหลินเฟิงกับอวี๋จื่อเสวียนเพิ่งจะถึงบ้าน ก็เห็นอาอวี๋ที่รออยู่หน้าบ้านเป็นเวลานานแล้วอาอวี๋ถือโทรศัพท์เอาไว้ในมือ และร้อนรนอย่างมากในตอนที่เห็นหลินเฟิงกับอวี๋จื่อเสวียนกลับมาอย่างปลอดภัย ถึงได้ถอนหายใจอย่างแรง และเดินเข้าไปยิ้มพูด:“คุณหลินเฟิง เมื่อครู่ผมโทรศัพท์ไปหาคุณหลานเฟยแล้ว คิดไม่ถึงว่าเธอจะช่วยคุณออกมาได้เร็วขนาดนี้”“หึหึ ไม่ต้องแล้ว อาอวี๋ คุณรีบโทรศัพท์ไปแจ้งคุณหลานเฟย ให้เธอไม่ต้องมาแล้ว”“ดีดีดี”อาอวี๋รีบโทรศัพท์ไป เห็นได้ชัดว่า หลินเฟิงได้ยินน้ำเสียงที่จนปัญญาของหลานเฟย“เอาโทรศัพท์ให้หลินเฟิง”อาอวี๋ยื่นโทรศัพท์ไปให้หลินเฟิงด้วยความระมัดระวัง ส่วนหลานเฟยก็พูดอยู่ในโทรศัพท์ด้วยความจนปัญญา: “คุณหลินเฟิง เพิ่งวันแรกก็ก่อเรื่องให้ฉันแล้วเหรอ?”“อย่าโทษผม”หลินเฟิงเหลือบมองอวี๋จื่อเสวียนที่อยู่ข้างกาย จากนั้นยิ้มพูด: “มีพวกคนโง่กลุ่มหนึ่งจะจัดการอาอวี๋ ผมถึงได้ลงมือ”“อาอวี๋...”ในตอนที่หลานเฟยพูดถึงอาอวี๋คำพูดก็หยุดชะงัก จากนั้นเธอก็ถอนหายใจแรง ๆ พูดว่า:“ต่อไปเรื่องของอาอวี๋คุณไม่ต้องยุ่งแล้ว เอาเป็นว่า อาอวี๋

เวลาดึกขนาดนี้แอบย่องเข้ามาในห้องของผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง แถมยังนั่งลงบนเตียงโดยไม่สนใจใยดีตัวเองมาส่งให้ถึงที่ ในฐานะผู้ชายที่บรรลุนิติภาวะทั่วไป จะไม่คิดซี้ซั้วได้อย่างไร“เอาเป็นว่าขอโทษที่มารบกวนคุณดึกขนาดนี้แล้ว”อวี๋จื่อเสวียนปรับสีหน้าของตัวเองเล็กน้อย จากนั้นเธอมองไปทางหลินเฟิง และพูดอย่างจริงจัง:“คุณชื่อหลินเฟิงใช่ไหม? ที่ฉันมาหาคุณดึกขนาดนี้ อันที่จริงเพราะมีเรื่องจะขอร้อง”“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง”หลินเฟิงก็ขี้เกียจจะคิดเล็กคิดน้อย เขาโบกมือพูด: “พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไร?”“วันนี้ฉันเห็นคุณต่อสู้เก่งมาก คุณบอกฉันได้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร? คุณมีพลังพิเศษบางอย่างเหรอ?”อวี๋จื่อเสวียนสายตาเผยความแปลกประหลาดออกมา“พลังพิเศษบ้าบออะไรกัน...”หลินเฟิงพูดอย่างจนใจ: “ฉันเป็นนักบู๊ นักบู๊ที่ฝึกฝนกำลังภายในและศิลปะการต่อสู้”“ความสามารถของฉันแข็งแกร่งมากพอ อย่าว่าแต่เรื่องในวันนี้ ต่อให้มีคนมากขึ้นอีกหลายร้อยคนฉันก็ไม่แพ้”“ชิ...”อวี๋จื่อเสวียนเบะปาก คิดแค่ว่าหลินเฟิงกำลังคุยโวโอ้อวด เธอพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อถือ: “คุณนี่ขี้โม้จริง ๆ เลยนะ! คุณช่วยเก็บอาการนิสัยแย่ ๆ ของตัวเ