บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 1201 - บทที่ 1210

“ถูกต้อง”เห็นหลินเฟิงท่าทางสับสน เจียงปินมองว่าเป็นท่าทางประหม่า เขาคิดว่าเขารู้จักภูมิหลังของหลินเฟิงเป็นอย่างดี จึงเงยหน้าพูดขึ้น“พ่อของผมไม่มีความสามารถ เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเถิงหูเมืองเจิ้งเต๋อ และโรงพยาบาลแห่งนี้ของพ่อผม ยังเป็นบริษัทในเครือของซึ่งเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในหัวตงอีกด้วย“อะไรนะ?!”ได้ยินชื่อของเผิงกวงฉี่ เพื่อนนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงโจวพากันมองเจียงปินด้วยความตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าพ่อของเขา จะเป็นลูกน้องของเผิงกวงฉี่เศรษฐีอันดับหนึ่งของหัวตง ตำแหน่งนี้น่าหวาดกลัวจริงๆดูท่าสามารถเชิญบุคคลใหญ่โตเหล่านี้มาได้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลแต่ความจริงนั้นมีเพียงเจียงปินที่รู้ดีเผิงกวงฉีได้เปิดโรงพยาบาลหลายร้อยแห่งในตงหัว พ่อของเขาเป็นเพียงหนึ่งในโรงพยาบาลเล็กๆฟังดูน่ากลัว แต่อันที่เป็นเพียงแค่หมาตัวหนึ่งในมือของเผิงกวงฉี่เท่านั้นเองเขาสั่งแค่ประโยคเดียวก็สามารถถีบหัวส่งพ่อของเขาได้แล้วดังนั้นจีงไม่มีสิทธิพิเศษอะไร คนที่อยู่นอกวงการเกรงว่าได้ยินชื่อของเผิงกวงฉี่ก็คงจะตกใจมากแต่สำหรับบุคคลใหญ่โตของเมืองเจียงโจวเหล่านี้ เคยเห็นจนชิน คุณที่เป็นแค่ผู้อำนว

“อ่อ”เมื่อได้ยินเสียงโน้มน้าวของผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง หลินเฟิงก็เงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองไปที่บุคคลทใหญ่โตของเจียงโจวที่อยู่บนเวที พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย“หึหึ ทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”ประโยคแรกนี้ทำให้อาจารย์และนักศึกษาที่อยู่ในห้องนั้นทั้งหมดต่างก็ตกตะลึงกันไปชั่วครู่โจวเสี่ยวหางและหลินเสวี่ยฮุ่ยอ้าปากกว้าง พร้อมกับสีหน้าสีตกตะลึง ประโยคนี้หมายความว่ายังไง?เป็นการรำลึกความหลังงั้นเหรอ?หรือว่าหลินเฟิงก็รู้จักกับบุคคลที่มีชื่อเสียงเหล่านี้มานานแล้ว?หรือว่า....เขาเสแสร้งออกมางั้นเหรอ?แกล้งทำเป็นรู้จักกับคนที่มีชื่อเสียงเหล่านี้งั้นเหรอ? นี่จะพยายามมากเกินไปสำหรับศักดิ์ศรีของเขาแล้วไหม?เจียงปินก็ยังคงยิ้มเยาะโดยที่ยืนอยู่แข็งทื่ออยู่ที่เดิมเหมือนเป็นรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ลางสังหรณ์ค่อย ๆผุดขึ้นมาในใจของเขา“หรือว่า....หรือว่าคนเหล่านี้ จะเป็นไอ้แมงดาคนนั้นเชิญมาที่นี่? มันจะเป็นไปได้ยังไง?!”“เขาจะมีเกียรติแบบนี้ได้อย่างไร? มีความสามารถแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?!”แต่ไม่นาน จินตนาการครั้งสุดท้ายของเจียงปินก็พังทลายลงเพียงแค่เห็นผู้ว่าเจียงโจวที่อยู่บนเวที หลิวกั๋วฮุยผู้ท

“ถุย! เขาเทียบขนขาของศาสตราจารย์หลินไม่ได้ด้วยซ้ำ!”“เชี่ย อย่ามาดูถูกขนขาของศาสตราจารย์หลินนะ!”“อะไรนะ? ขนขาของศาสตราจารย์หลิน? ฉันจะจ่ายเงินซื้อ ราคาเท่าไหร่?”เมื่อได้ยินเสียงเยาะเย้ย ทั้งแสดงความคิดเห็นและกลอกตาไปมาของเหล่านักศึกษาที่อยู่ด้านล่าง เจียงปินที่ก้มหน้าอยู่ ก็เกือบจะกัดฟันของตัวเองจนหัก“ไอ้สารเลว....”เขาก้มหน้าพร้อมกับด่าในใจอย่างบ้าคลั่งแถมที่ด้านหลังของเขาก็เป็นหลินเสวี่ยฮุ่ย และไม่อาจทนให้เธอเห็นสภาพนี้ได้ไม่ต้องพูดถึงโอกาสที่จะได้จีบเลยจากนี้ไปเขา เจียงปินก็จะเป็นหนูเร่ร่อนข้างถนน และชื่อเสียงที่เหม็นโฉ่และถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายไปถึงเมืองเจิ้งเต๋อ พ่อของเขาที่อยู่ที่นั่นละก็เกรงว่าสิ่งที่รอเขาอยู่จะไม่ใช่เพียงการดุด่าเท่านั้น แต่รวมถึงการถูกทุบตีจากพ่อและตัดการสนับสนุนทางการเงินอีกด้วย เพราะการกระทำของเขา ทำให้ชื่อเสียงพ่อของเขาได้รับความเสียหายอย่างมากหลังจากนี้หากมีใครก็ตามที่มาหาพ่อของเขา แล้วพูดถึงเจียงปิน เช่นนั้นจะต้องเป็นการถูกคนอื่นหัวเราะเยาะและล้อเลียนแน่ ๆ!“หลินเฟิง....หลินเสวี่ยฮุ่ย โจวเสี่ยวหาง พวกแก...พวกนายรอฉันก่อนเถอะ ฉันจะ

เห็นได้ชัดว่าหลินเสวี่ยฮุ่ยรู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อย แต่ก็ทำได้เพียงปล่อยหลินเฟิง แล้วเดินลงจากเวทีไปอย่างไม่เต็มใจ“คุณหลิน บอกฉันหน่อย คุณคิดยังไงกับหลินเสวี่ยฮุ่ย?”โจวเสี่ยวหางรับใบปริญญา พร้อมกับเอ่ยถามเสียงต่ำว่า :“เสวี่ยฮุ่ย? เธอเป็นน้องสาวของผม เป็นคนที่อาจารย์ของผมฝากฝังให้ดูแลไปตลอดชีวิต”หลินเฟิงยิ้มเบา ๆอย่างสงบเสงี่ยมแล้วพูดขึ้นว่า :“อืม ฉันเข้าใจแล้ว”โจวเสี่ยวหางพยักหน้า ก่อนจะโค้งคำนับหลินเฟิง แล้วเดินออกจากเวทีไปพร้อมกับใบปริญญาเมื่อมองไปที่ร่างของโจวเสี่ยวหาง หลินเฟิงก็เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างเห็นได้ชัดว่าเด็กสาวคนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเพื่อน ๆหลังจากมอบใบปริญญาเสร็จแล้วก็เป็นการแสดงทางศิลปวรรณคดีอิ่นนั่วเจียขึ้นนำไปบนเวทีเพื่อแสดงเรียกน้ำย่อยก่อน แล้วร้องเพลงให้ครูและนักเรียนทุกคนฟัง ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ตกตะลึง และทำได้แค่เพียงพูดว่าสมแล้วที่เป็นซูเปอร์สตาร์ของประเทศมังกร ไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ด้านการแสดงเท่านั้น แต่น้ำเสียงก็ยังยอดเยี่ยมอีกด้วยหลังจากที่อิ่นนั่วเจียลงจากเวทีไปก็มีคนที่ไม่คาดฝันปรากฏตัวขึ้น“ฮ่าฮ่า ศาสตราจารย์หลิน คิดไม่ถึงเ

“พี่หลินเฟิง ไม่..ไม่ต้องสนใจฉัน พี่รีบหนีเร็ว!”หลินเสวี่ยฮุ่ยที่ยังคงมีสติอยู่ และเมื่อเผชิญหน้ากับอันธพาลที่ดุร้ายสี่สิบห้าสิบคน เธอก็รู้สึกว่าหลินเฟิงอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาขณะดิ้นรน ก็ตะโกนไปทางหลินเฟิง“เสวี่ยฮุ่ย.....”คิ้วของหลินเฟิงผ่อนคลายลง จากนั้นก็กำหมัดแน่น“หึ หลินเฟิง ทั้งหมดมันเป็นเพราะนาย ไอ้สารเลว วันนี้ทำให้ฉันต้องเสียหน้า ไม่ต้องห่วง หลังจากที่ฉันจัดการกับนายแล้ว ฉันก็จะปรนนิบัติสาวของแกเป็นอย่างดีเลย”เจียงปินดึงผมของหลินเสวี่ยฮุ่ย ก่อนจะเอาหน้าไปเข้าใกล้กับหลินเสวี่ยฮุ่ย แล้วสูดดม พูดอย่างเคลิบเคลิ้มว่า :“เป็นอย่างที่คิดไว้ สาวงามประเทศมังกรแตกต่างจากสาวต่างประเทศพวกนั้น ไม่เพียงไม่เหม็นสาบ แต่ยังมีกลิ่นที่หอมอีกด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊ หลินเฟิง นายมีน้องสาวที่ดี จริง ๆเลย ฮ่าฮ่าฮ่า....”เจียงปินหัวเราะเสียงดังลั่นหลินเสวี่ยฮุ่ยที่ถูกดึงผมเอาไว้รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากจนน้ำตาไหลนองหน้า แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ เธอก็ยังคงดิ้นรนต่อไป“พี่หลินเฟิง พี่รีบหนีไปเร็ว!”“ขอโทษ ฉันไม่ควรเรียกพี่มาเลย พี่หลินเฟิง พี่หนีไปเร็ว.....”“เฮ้อ....”หลังจากได้ยินคำพูดของเส