All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 461 - Chapter 470

ต่อมาแม้แต่หลิวกั๋วฮุยผู้ว่าการเจียงโจวก็โทรมาสอบถามเรื่องนี้ด้วยตนเองเหยาปินก็ประหลาดใจมาก ไม่คิดว่าเส้นสายของหลินเฟิงจะกว้างขวางขนาดนี้คนใหญ่คนโตมากมายในเจียงโจวขอความเมตตาให้เขาหากเป็นกรณีปกติ เหยาปินอาจจะปล่อยหลินเฟิงไปแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีทางตัวเองเป็นคนของสำนักสำนักเสินฉือ สำนักเสินฉือมีความลำบาก เขาก็จำเป็นที่จะต้องช่วยเหลือไม่งั้นตัวเองอาจจะผิดใจกับสำนัก และตายอย่างน่าสังเวชยิ่งกว่าหลินเฟิงยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า: “ถ้าคุณปล่อยผมตอนนี้ เรื่องวันนี้ ผมก็จะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”“รอให้สำนักเสวียนเทียนรุ่งโรจน์ ผมจะเหลือตำแหน่งให้คุณ”“ล้อเล่นอะไรกัน ฉันไม่ใช่คนเนรคุณคน วันนี้ต่อให้พญายมมาขอความเมตตาจากฉันมันก็ไม่ช่วยอะไร”พูดจบ เหยาปินก็เริ่มที่จะลงมือ“ปัง” จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากนอกประตูต่อให้เป็นภายในห้องลับพที่ปิดสนิท ทั้งคู่ก็ได้ยินอย่างชัดเจนเหยาปินขมวดคิ้ว อยากจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นเพิ่งจะออกประตูไป ก็ได้เห็นลูกน้องวิ่งพรวดเข้ามา“พี่ใหญ่ ท่าไม่ดีแล้ว ข้างนอกมีคนกลุ่มใหญ่มา”เหยาปินไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย: “ใครกันที่มีความกล้าขนาดนี้ กล้าบุกเข้ามาเข

“อุ๊ย คุณท่าน คุณพูดเรื่องอะไรอยู่ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน มีที่ไหนกันที่จะไม่สามารถช่วยได้ มีเรื่องอะไรก็สามารถบอกมาได้เลย”“โจวอวี้เฟิ่งคนนี้ถ้าเรื่องไหนช่วยได้ ต้องช่วยแน่นอนอยู่แล้ว”หลี่ไห่ซานพอได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มอย่างพอใจ พยักหน้าแล้วพูดว่า: “อดีตสามีของฮุ่ยหรานกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย เขาถูกคนจับตัวไป ผมหวังว่าคุณจะสามารถใช้กองกำลังของเจียงหนาน ช่วยเหลือคนคนนี้ให้ผม” โจวอวี้เฟิ่งขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นก็มองดูหลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ข้าง ๆไม่ต้องคิดก็รู้ว่า มันต้องเป็นยัยเด็กคนนี้แน่ ๆ ที่ขอให้คุณท่านคนนี้ออกมาวิ่งเต้นเองหลังจากครุ่นคิดอยู่นานก็พูดว่า: “คุณท่าน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ แต่หลินเฟิงนี้กระทำผิดต่อกฎหมาย คุณจะให้ฉันทำอย่างไรคะ”คุณท่านรีบขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว: “หลินเฟิงเป็นคนที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดี เขาต้องถูกยัดเยียดข้อหาแน่ ๆ คุณช่วยเขาออกมาก่อน หลังจากนั้นพวกเราก็ค่อยตรวจสอบเรื่องนี้ให้ดี ๆ”หลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ข้าง ๆ ก็คุกเข่าลงดังโครมต่อหน้าโจวอวี้เฟิ่ง และอ้อนวอนขอร้องอย่างทุกข์ใจ: “คุณอาสะใภ้ ขอร้องนพคพ ได้โปรดช่วยหลินเฟิงด้ว

ในใจเธอรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก ไม่คิดว่า ในเวลาแบบนี้ยังมีคนที่คิดถึงมิตรภาพในวัยเด็กอีก“คุณชายกู้ ขอบคุณนะคะ……”กู้เฉินถามด้วยความประหลาดใจ : “ใช่แล้วฮุ่ยหราน หลินเฟิงคนนี้เป็นอะไรกับคุณเหรอครับ?”หลี่ฮุ่ยหรานพูดว่า: “หลินเฟิงเป็นอดีตสามีของฉัน”กู้เฉินพอได้ยินแบบนี้ก็เข้าใจได้ในทันที: “ผมได้ยินมาบ้างเรื่องการแต่งงานของคุณ เพียงแต่ว่าในเวลานั้นอยู่ต่างประเทศ ไม่สามารถที่จะไปงานแต่งของคุณได้ น่าเสียดายจริง ๆ ”“แต่ผมได้ยินมาว่าสามีเก่าของคุณไม่ดีนัก กินฟรีอยู่ฟรีที่มาบ้านคุณมาตลอดสามปี แม้แต่งานการก็ไม่มีทำ”“คนแบบนี้ คุณจะช่วยเขาไปเพื่ออะไรกัน?”หลี่ฮุ่ยหรานไม่รู้ว่าจะอธิบายไปว่าอย่างไรดีแต่ทันทีที่ยกเรื่องของหลินเฟิงขึ้นมา เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข: “แม้ว่าหลินเฟิงจะไม่มีความสามารถก็ตาม แต่ตอนที่ฉันได้อยู่กับเขาฉันก็มีความสุขมาก”“แต่ตอนแรกก็มีความสับสนอยู่บ้าง จึงหย่ากับเขาไป ฉันเองก็รู้สึกว่าเสียใจภายหลังอยู่มาก”“หลินเฟิงทั้งดีกับฉันมาก ดังนั้นฉันจึงหวังว่าคุณกู้จะช่วยเหลือได้ ต้องช่วยหลินเฟิงให้ได้ เขาต้องถูกคนอื่นยัดเยียดข้อหาแน่ ๆ ”กู้เฉินพ

หลินเฟิงก็ขึ้นรถไปเลย เสิ่นหานไม่กล้าที่จะชักช้า เลยรีบที่จะตามไปหลี่ฮุ่ยหรานยืนอยู่ข้างถนนและดูหลังรถที่จากไป ในใจผิดหวังกับหลินเฟิงอย่างมากกู้เฉินเดินออกมาในเวลานี้ มองตาที่แดงก่ำของหลี่ฮุ่ยหรานแล้วพูดว่า: “ฮุ่ยหราน ไม่คิดว่าสามีเก่าของคุณจะเป็นคนแบบนี้”“ขอโทษค่ะ ทำให้คุณได้เห็นเรื่องที่ตลกแล้ว”กู้เฉินยิ้มเบา ๆ : “ไม่เป็นไร เรื่องนี้คุณไม่ผิด และผมช่วยคุณ ไม่ได้ช่วยเขา”“ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราไปดื่มสักสองแก้ว ผ่อนคลายหน่อย?”หลี่ฮุ่ยหรานส่ายหน้า: “ไม่เป็นไร ฉันยังมีธุระ และต้องกลับไปก่อนแล้ว”“วันหลังฉันจะเป็นคนเลี้ยงเอง”กู้เฉินก็ไม่ได้ร้องขออะไรออกไปอีก เขาก็รู้ว่ามันยังไม่ใช่เวลา……ช่วงหัวค่ำ ภายในบริเวณวิลล่าของอ่าวเจียงโจวเหยาปินรีบไปที่วิลล่าพอถึงห้องรับแขก ก็ได้พบกับโอวหยางชิ่งในตอนที่เจอโอวหยางชิ่ง เหยาปินก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าข้างหนึ่งทันที : “เหยาปินศิษย์ของสำนักเสินฉือยินดีที่ได้พบคุณหนู” “ลุกขึ้นเถอะ หน้าของคุณเป็นอะไรไป?” โอวหยางชิ่งวางตัวสูงส่งได้เห็นถึงใบหน้าที่โดนทำร้ายของเหยาปิน เธอก็ประหลาดใจมากเหยาปินไม่กล้าที่จะปิดบัง ทำได้แค่พูดอย่างซื

หลินเฟิงก้าวเท้าไปไม่เปลี่ยน รังสีอาฆาตก็ยิ่งรุนแรงขึ้น“ลุงซื่อ ดูเหมือนว่าครั้งนี้ต้องรบกวนให้คุณแสดงฝีมือแล้ว จัดการหมอนี่ที่อวดดีให้ดี ๆ”สีหน้าของโอวหยางชิ่งเปลี่ยนเป็นเคารพนับถือ และโค้งคำนับเล็กน้อย“ลุงซื่อ?”ไม่รอที่จะให้หลินเฟิงนั้นโต้ตอบอะไร จู่ ๆ ก็มีลมพัดกระหน่ำเข้ามาด้านหลังศีรษะของเขา เสมือนว่ามีนกร้อยตัวร้องเรียก การโจมตียังไม่เริ่มต้นขึ้น เสียงดังเข้าหูทําให้หลินเฟิงหงุดหงิดพักหนึ่ง“ผู้อ่อนอาวุโส นายอวดดีซะจริง ดูเหมือนว่าฉันจะต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว จะได้รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!”ชายชราที่มีเสียงแหลมโผล่ออกมาจากเงามืดที่อยู่เบื้องหลังหลินเฟิง เขามีความชำนาญในการขยับนิ้วเหมือนสายฟ้า กระทบที่คอด้านหลังหลินเฟิงตรง ๆ“เหอ ฉวยโอกาสลอบทำร้ายในตอนที่กล่าวคำสั่งสอนอีก นี่คือวิธีการของสำนักเสินฉืองั้นเหรอ?!”หลินเฟิงนั้นรู้สึกถึงออร่าที่อยู่ข้างหลังเขามาอยู่มาก่อนแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าลมปราณนี้จะเคลื่อนไหวเร็วขนาดนี้กล่าวอีกนัยหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะไร้ยางอายเช่นนี้ปากเรียกเขาว่าผู้อ่อนอาวุโส คิไม่ถึงว่าจะลอบตีใช้กลยุทธ์ที่น่ารังเกียจเช่นนี้“หยวน