บทที่ 468

หลินเฟิงก็ขึ้นรถไปเลย เสิ่นหานไม่กล้าที่จะชักช้า เลยรีบที่จะตามไป

หลี่ฮุ่ยหรานยืนอยู่ข้างถนนและดูหลังรถที่จากไป ในใจผิดหวังกับหลินเฟิงอย่างมาก

กู้เฉินเดินออกมาในเวลานี้ มองตาที่แดงก่ำของหลี่ฮุ่ยหรานแล้วพูดว่า: “ฮุ่ยหราน ไม่คิดว่าสามีเก่าของคุณจะเป็นคนแบบนี้”

“ขอโทษค่ะ ทำให้คุณได้เห็นเรื่องที่ตลกแล้ว”

กู้เฉินยิ้มเบา ๆ : “ไม่เป็นไร เรื่องนี้คุณไม่ผิด และผมช่วยคุณ ไม่ได้ช่วยเขา”

“ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราไปดื่มสักสองแก้ว ผ่อนคลายหน่อย?”

หลี่ฮุ่ยหรานส่ายหน้า: “ไม่เป็นไร ฉันยังมีธุระ และต้องกลับไปก่อนแล้ว”

“วันหลังฉันจะเป็นคนเลี้ยงเอง”

กู้เฉินก็ไม่ได้ร้องขออะไรออกไปอีก เขาก็รู้ว่ามันยังไม่ใช่เวลา

……

ช่วงหัวค่ำ ภายในบริเวณวิลล่าของอ่าวเจียงโจว

เหยาปินรีบไปที่วิลล่า

พอถึงห้องรับแขก ก็ได้พบกับโอวหยางชิ่ง

ในตอนที่เจอโอวหยางชิ่ง เหยาปินก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าข้างหนึ่งทันที : “เหยาปินศิษย์ของสำนักเสินฉือยินดีที่ได้พบคุณหนู”

“ลุกขึ้นเถอะ หน้าของคุณเป็นอะไรไป?” โอวหยางชิ่งวางตัวสูงส่ง

ได้เห็นถึงใบหน้าที่โดนทำร้ายของเหยาปิน เธอก็ประหลาดใจมาก

เหยาปินไม่กล้าที่จะปิดบัง ทำได้แค่พูดอย่างซื