บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 451 - บทที่ 460

ถังหว่านที่อยู่บนโซฟาฟังด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ไม่คิดเลยว่าวันนี้ยังจะได้กินเผือกลูกใหญ่แบบนี้ ตอนนี้คุณนายเถียนก็ไม่สนใจหน้าตาแล้ว ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดด่าทอ “ไอ้สารเลว แกกำลังพูดกันถึงเรื่องอะไรน่ะ”เถียนอวี่ขมวดคิ้วมุ่ยและเอ่ยถามว่า “เมื่อครู่นี้นายพูดว่าอะไร?”“เธอไปเข้าเรียนที่นายเหรอ?”กัวเวยพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ใช่แล้ว ตอนแรกคุณนายเถียนเรียนเต้นรำในสตูดิโอของผม และผมก็ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วย”“เพียงเพื่อให้ผมทำอะไรกับเธอได้ง่ายขึ้น ถึงได้บอว่าผมเป็นลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของเธอ เพื่ออาศัยอยู่ในบ้านของคุณ...”เขาก็อดกลั้นกับคุณนายเถียนมาพอนานแล้ว โดยปกติก็มักจะไปไนต์คลับเพื่อระบายอารมณ์ออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าจะติดโรคเข้าแล้วเดิมทีอยากจะใช้โสมมังกรหัวของตระกูลเถียนรักษาให้ตัวเอง แต่คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นเขาอธิบายทั้งหมดออกมาในคราวเดียวถึงยังไงเงินของตัวเองก็เพียงพอแล้ว เพียงแค่สามารถรักษาชีวิตน้อย ๆก็ได้แล้วเถียนอวี่โกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ โกรธมากจนเกือบจะเป็นลมเขาไม่เคยคิดเลยว่า ภรรยาของตัวเองจะสวมเขาให้ภายใต้เปลือกตาของตัวเองทั้งตัวเองยั

ได้ยินคำตอบของเถียนอวี่ หลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้รู้สึกประหลาดใจสักนิด ในเมื่อนี่เป็นสมบัติตกทอดของตระกูลเถียนจะขายให้พวกเธอง่าย ๆ ได้อย่างไรโจวอวี้เฟิ่งที่อยู่ด้านข้างได้ยินแบบนี้สีหน้าก็เคร่งขรึมอย่างมาก: “ไอ้หนุ่ม พวกเราตระกูลหลี่ต้องการโสมมังกรหัวของนายถือว่าเป็นเกียรติของนาย”“ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานของเราตอนนี้ใช้ประโยชน์นาย นายต้องแสดงออกให้ดี ฉันจะกลับไปรายงานกับผู้นำตระกูล ไม่แน่ตระกูลเถียนของพวกนายอาจจะรุ่งโรจเรื่องลือไปด้วยก็ได้”“ไม่อย่างนั้น ถ้าลูกสาวของฉันเกิดอะไรขึ้น ตระกูลเถียนของนายก็จบเห่แล้ว”คำพูดนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังข่มขู่อยู่ เถียนอวี่กำหมัดแน่น และโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่เมื่อคิดถึงตระกูลหลี่เมืองเจียงหนาน เขาก็อดกลั้นความโมโหเอาไว้ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานมีอำนาจใหญ่โต มีตัวตนเหมือนกับอิทธิพลท้องถิ่นเถียนอวี่พึ่งพาแค่เพียงกำลังของตัวเองอยากจะต่อต้านตระกูลหลี่นั้นเป็นไปไม่ได้แต่โชคดีที่โสมมังกรหัวไม่ได้อยู่ในมือของเขาแล้วหลี่ฮุ่ยหรานรีบพูดอธิบาย: “คุณเถียน อาสะใภ้ของฉันไม่ได้มีความคิดชั่วร้ายอย่างอื่น เพียงแค่เป็นห่วงลูกสาวของเธอมากไปหน่อย”“อาการป่วยของน้

โจวอวี้เฟิ่งได้ยินก็อดที่จะเร่งเร้าไม่ได้: “งั้นยังรออะไรอีก? รีบไปเร็วเข้าสิ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของฉัน พวกเธอจะแบกรับไหวไหม?”“ใช่ใช่ใช่” เมื่อจางกุ้ยหลานได้ยินแบบนี้ ก็รีบพูดกับลูกสาว “ฮุ่ยหราน ลูกรีบไปที่บ้านของหลินเฟิง แล้วเอาต้นโสมมังกรหัวมา”“แม่ หลินเฟิงจะเอาต้นโสมมังกรหัวให้พวกเราโดยไม่มีเหตุผลได้ยังไง?”หลี่ฮุ่ยหรานแบมืออย่างจนปัญญาตอนนี้จางกุ้ยหลานก็ไม่ได้สนใจมากขนาดนั้น และพูดออกมาตรง ๆ “โอ๊ย เมื่อก่อนหลินเฟิงคนนั้นเคยเชื่อฟังลูก ลูกอยู่ต่อหน้าเขาก็แสดงท่าทีสักหน่อย เขาก็เชื่องเหมือนกับลูกสุนัขตัวหนึ่งและเอาโสมมังกรหัวมาให้ลูกแน่นอน”เห็นลูกสาวตัวเองไม่ยอมไป เธอเลยพูดอย่างจริงจัง: “ฮุ่ยหราน คราวนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายของตระกูลหลี่ของพวกเราเลยนะ”“ลูกต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วย”เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางแบบนี้ของแม่ตัวเองแล้ว หลี่ฮุ่ยหรานก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้: “หนูรู้แล้ว”หลี่ฮุ่ยหรานทำได้เพียงนั่งรถไปหาหลินเฟิงคนเดียว......ภายในวิลล่าอ่าวเทียนสุ่ย หลินเฟิงใช้ประโยชน์จากโสมมังกรหัวกับวัตถุดิบยาจีนอื่น ๆ จนในที่สุดก็กลั่นเป็นยาเม็ดออกมาได้สำเร็จหลังจากเอาให

หลินเฟิงพยักหน้าในเวลานี้เพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ถังหว่านบอกเมื่อสักครู่เป็นความจริง“เมื่อสักครู่นี้ตอนที่แม่ของคุณโทรมาหาผม ผมได้นำโสมมังกรหัวกลั่นเป็นยาเม็ดแล้ว”ถึงแม้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานจะผิดหวังเล็กน้อยที่ได้ยิน แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร โสมมังกรหัวไม่มีแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอายาเม็ดเปลี่ยนเป็นโสมมังกรหัวบางทีนี่อาจจะเป็นโชคชะตาก็ได้ในเมื่อโสมมังกรหัวอันนี้ก็ไม่มีความหมายสำหรับเธอ และหลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่ได้ผิดหวังมากนัก“งั้น...งั้นก็ช่างมันเถอะ”หลินเฟิงมองไปที่หลี่ฮุ่ยหราน และครุ่นคิดอยู่นานแล้วพูดขึ้น “ไม่รู้ว่าญาติของครอบครัวคุณป่วยเป็นโรคอะไร ผมสามารถช่วยไปดูให้ได้”“นี่....ช่างมันเถอะ หมอเทวดาพวกนั้นในเจียงเป่ยต่างก็รักษาไม่หาย...”เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานพูดแบบนี้ถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองนั้นพูดผิดและรีบเปลี่ยนคำพูด “ ความหมายของฉันก็คือ อาการป่วยของเธอร้ายแรง และหมอเทวดามากมายต่างก็พูดว่าจำเป็นต้องใช้โสมมังกรหัว”หลินเฟิงยิ้ม “ในตอนนั้นที่คุณปู่ป่วยหนักแทบจะไม่รอดก็เป็นผมที่รักษาหาย ็็็็นนนอย่างน้อยก็ต้องลองกันสักหน่อยไหม”หลี่ฮุ่ยหรานรีบเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลินเฟิงทันที ในใจรู

โจวอวี้เฟิ่งได้ยินก็เอ่ยอย่างไม่พอใจ “ใช่แล้ว พวกเราตระกูลหลี่เจียงหนานอยู่เหนือกว่าคนอื่น ๆ”เธอชี้ไปหน้าของหลินเฟิงก่อนจะตะโกน “ตอนนี้ฉันให้โอกาสนายไถ่โทษ ขอโทษฉันกับลูกสาวของฉันซะ”โจวอวี้เฟิ่งมั่นใจในอำนาจของตระกูลตัวเองเป็นอย่างมาก ไอ้หมอนี่รู้แล้วว่าตัวเองคือคนของตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานแล้วยังไม่มาขอโทษเธออย่างว่าง่ายอีกแต่เธอก็ประเมินหลินเฟิงต่ำไปจริง ๆหลินเฟิงหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “ขอโทษพวกคุณฝันกลางวันหรือเปล่า? วันนี้อย่าพูดว่าให้ผมขอโทษคุณเลย แม้แต่การรักษาโรคของลูกสาวคุณก็อย่าได้คิดเลย”“ดีจริงไอ้หลินเฟิง คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าไม่เห็นตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานของฉันอยู่ในสายตา”โจวอวี้เฟิ่งโกรธอย่างมากหลี่เยว่หรูที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็พูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “ แม่ พวกเราไม่ต้องให้เขารักษา หนูไม่เชื่อหรอกว่าบนโลกนี้จะไม่มีหมอเทวดาที่รักษาหนูจนหายได้”“นี่....”หวังไห่รีบห้ามปราม “คุณนายโจว โปรดสงบสติอารมณ์หน่อย ในตอนนี้มีหมอเทวดามาอยู่ตรงหน้าแล้ว อาการป่วยของคุณหลี่ก็จะหายดีเป็นปกติในทันที”“อีกทั้งพวกคุณยังเป็นครอบครัวเดียวกัน ทำไมต้องมาก่อเรื่องราวใหญ่โตกับเรื