All Chapters of มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: Chapter 381 - Chapter 390

ในจวนอ๋องสามได้เงียบร้างมาโดยตลอด มู่จิ่วซีรู้สึกดูหมิ่นเล็กน้อย ถึงอย่างไรพระพันปีหลวงก็ปฏิบัติกับพวกเขาไม่เลว อีกทั้งยังให้เงินไม่น้อยอีกด้วย แต่ต้องแสร้งทำอย่างกับจะเป็นจะตายและน่าสงสารเวทนาด้วยงั้นหรอ?บ่าวรับใช้ไม่กี่คนกับองครักษ์ทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์รอบนอกที่เฝ้าท่านอ๋องสามก็ล้วนใช้เงินของราชวงศ์ ดังนั้นสำหรับพวกเขาแล้ว ชีวิตแทบจะสบายอย่างมากพอมาถึงห้องของเซียวหลิงเย่ว์ ก็เห็นเซียวหลิงเย่ว์พิงอยู่ตรงหัวเตียง ใบหน้ายังคงค่อนข้างซีดขาว แต่ว่าแววตากลับคมกริบอย่างมาก"มู่จิ่วซี เจ้ามาทำอะไร?" เซียวหลิงเย่ว์ทำสีหน้าไม่ดีใส่มู่จิ่วซี แม้ว่าครั้งนี้มู่จิ่วซีจะช่วยนางเอาไว้ แต่นางกลับพูดต่อหน้าโม่จุนว่าไม่ใช่นาง ในใจของนางโกรธแค้นมากมาตลอด อีกอย่างโม่จุนก็ไม่ได้มาเยี่ยมนางอีกเลย"ก็มาเยี่ยมดูบาดแผลของพระชายาสามว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้วไง?" มู่จิ่วซีกล่าว "เอ๋ ไม่ใช่บอกว่าองค์หญิงสือได้เข้ามาอยู่ในจวนอ๋องสามแล้วหรอกเหรอ? ทำไมไม่เห็นเลยล่ะ?""องค์หญิงสือกับท่านอ๋องสามเล่นหมากรุกกันอยาก" ชิวจวี๋ที่อยู่ข้างๆ ตอบ"หรอ?" มู่จิ่วซียิ้มขึ้นมา "ดีมาก ท่านอ๋องสามก็คงเบื่อและเหงา พระชายาสามอ

มู่จิ่วซีพาเย่ฮานและชิงเฟิงไปที่หอโม่ช่างเหวิน พอเห็นว่าไป๋ชิงและไป๋เฟิ่งหว่านกำลังยุ่งอยู่ นางก็เผยยิ้มตรงปากขึ้นมานางรู้ว่าการลากสองพี่น้องนี้เข้ามาจะต้องเป็นเรื่องที่ถูกต้องหอโม่ช่างเหวินช่วงไม่กี่วันนี้กำลังก่อสร้างตกแต่ง ส่วนความเห็นของมู่จิ่วซีก็ได้บอกกับไป๋ชิงไปแล้ว ดังนั้นไป๋ชิงก็ช่วยนางดูแลจัดการอย่างเป็นระบบขั้นตอนมากส่วนไป๋เฟิ่งหว่านก็สนใจในร้านชานมมาก นางทำชานมด้วยตัวเองและรู้สึกภูมิใจอย่างเต็มเปี่ยม ใบหน้าของนางเมื่อก่อนมักจะยโสโอหังอยู่ตลอด แต่ตอนนี้กลับประดับด้วยรอยยิ้มของสาววัยเยาว์ ราวกับว่าหาความสุขในชีวิตจนเจอมู่จิ่วซีพอเห็นก็ปลื้มปิติยินดีอย่างมาก แต่ว่าคุณหนูของจวนอัครมหาเสนาบดีทั้งสองท่านออกมาเผยโฉมต่อสาธารณะชนแบบนี้ นางถือว่ามีความผิดไหม?แต่ทว่าเห็นได้ชัดว่านางคิดมากเกินไป พอมีมู่จิ่วซีอย่างนางซึ่งเป็นแบบอย่างของคุณหนูใหญ่ หญิงสาวคนอื่นพอทำตามก็ไม่ได้เรียกว่าแปลกแยก"มู่จิ่วซี!" ไป๋ชิงอยู่ตรงชั้นสองเห็นมู่จิ่วซีมาถึง ทันใดนั้นก็ดีใจจนตะโกนเรียกและหันหลังวิ่งลงมาชั้นล่าง"ไป๋ชิง เจ้าช่างมีความสามารถ หลังจากนี้ชายใดได้แต่งงานกับเจ้าถือว่าเป็นบุญวาสนามาก

เย่ฮานกลัวจนนิ่งค้างไป พอเห็นอู๋ถงซึ่งโชกไปด้วยเลือดทั้งตัวก็รู้สึกว่าทำเกินไปจริงๆ อีกทั้งนี่มันเท่ากับการตบหน้าคุณหนูใหญ่ตรงๆรู้อยู่ชัดๆ ว่าร้านชานมนี้เป็นของคุณหนูใหญ่มู่ อู๋ถงเองก็เป็นคนของคุณหนูใหญ่ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าลงโทษอย่างรุนแรงก่อนที่คุณหนูใหญ่จะมาถึง เย่ฮานรู้สึกว่าคนที่ลงโทษคงเบื่อที่จะทนมีชีวิตอยู่แล้วสินะเขารีบปล่อยอู๋ถงลงมา ด้านนอกก็มีเจ้าหน้าที่หลายคนกรูกันเข้ามา พอพวกเขาเห็นมู่จิ่วซีกำลังคลุ้มคลั่งก็ตกใจจนหน้าซีดขาว พร้อมกับรีบช่วยเย่ฮานหามอู๋ถงเอาไปไว้บนกระดานไม้ข้างๆ"เย่ฮาน ไปจับไอพวกเจ้าหน้าที่ชาติหมาออกมาให้ข้า!" มู่จิ่วซีโกรธจัดจนหน้าแดงขึ้นมา"คุณหนูใหญ่มู่ ตอนนี้กระทรวงราชทัณฑ์เป็นใต้เท้าสวีสั่งการขอรับ" มีบางคนคุกเข่าลงในทันทีและพูดกับมู่จิ่วซี"ใต้เท้าสวี? เป็นใคร?" มู่จิ่วซีถาม"รองเสนาบดีกระทรวงราชทัณฑ์สวีซานเหอขอรับ เพราะเรื่องในจวนของเลขาธิการใตเท้าฉีหู่ซาน ช่วงนี้เขาเลยไม่ได้มาที่กระทรวงราชทัณฑ์ ทั้งหมดเลยมอบให้ใต้เท้าสวีตัดสินใจขอรับ""สวีซานเหอ งั้นเป็นเขาใช่ไหมที่ออกคำสั่งให้เฆี่ยนตีอู๋ถง?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว"ขอรับ ใช่ขอรับ" บรรดาเ

ใบหน้าของไป๋ชิงก็ร้อนผ่าวขึ้นมาพร้อมกับพูด : "เมื่อก่อนตอนไปที่ร้านของอู๋ถง ข้าได้คุยกับเขาอยู่สองสามครั้ง รู้สึกว่าเขาไม่เลวเลย ถือว่าเป็นเพื่อน ดังนั้นก็เลยอยากมาเยี่ยมเขามู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว : "อย่างนั้นหรอ? แล้วทีตอนใต้เท้าเย่เย่อู่เหิงได้รับบาดเจ็บ ทำไมไม่เห็นเจ้าไปเยี่ยมเขาเลย เขาก็ถือว่าเป็นเพื่อนของเจ้าปะ"ไป๋ชิงนิ่งชะงักไป จากนั้นก็หน้าแดงขึ้นมาพร้อมกับพูด : "ใต้เท้าเย่ไม่ใช่ว่ามีเพื่อนเยอะแยะหรอกเหรอ อู๋ถงเขาน่าสงสารกว่า""หรอ.... น่าสงสาร คุณหนูใหญ่ไป๋ของเราเห็นอกเห็นใจอู๋ถงสินะ" น้ำเสียงของมู่จิ่วซีน่าขำยิ่งกว่าอะไร"ไอ้หยา จิ่วซี เจ้าเลิกพูดเพ้อเจ้อได้แล้ว เขาไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นข้าไปล่ะ" ไป๋ชิงเขินอายจนนางต้องรีบวิ่งออกไป"นี่ๆๆ ทำผิดอะไรหรือไงถึงได้วิ่งหนีเร็วขนาดนี้" มู่จิ่วซีคว้านางเอาไว้ "มื้อเย็นข้าต้องกลับจวนไปทาน เจ้าอยากไปเยี่ยมอู๋ถงไหมล่ะ?"ไป๋ชิงชะงักไป จากนั้นก็มองท้องฟ้าข้างนอก : "งั้นข้าขอกลับหอโม่ช่างเหวินก่อน เดี๋ยวดึกหน่อยข้าค่อยไปหาเจ้าที่จวนมู่""ได้" มู่จิ่วซีมองยิ้มให้กับไป๋ชิง รอยยิ้มนั้นชั่วร้ายอย่างมากไป๋ชิงทันใดนั้นก็นางอย่างเคืองๆ

กระดาษหนังวัวออกเหลืองแผ่นนี้เป็นนางที่มอบให้กับท่านพ่อ เป็นผู้ดูแลมู่ที่พบกระดาษรายชื่อของไส้ศึกที่ลู่เวยหย่าเอาไปซ่อนจนพบเพราะก่อนหน้านี้มู่จิ่วซีได้สังเกตอย่างละเอียดมาก คุณภาพของกระดาษข้อความแผ่นนี้เทียบกับกระดาษหนังวัวทั่วไปแล้วจะหนากว่าหน่อย เป็นงานฝีมือที่ใช้การอัดกระดาษแบบพิเศษ ปรากฎเป็นรอยพิมพ์รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนหากไม่ได้สังเกตอย่างละเอียดก็จะมองไม่เห็นอะไรประเด็นคือมู่จิ่วซีเป็นคนเฉียบแหลมเกินไป แค่ถือกระดาษข้อความแผ่นนั้นก็รู้สึกได้ถึงความต่าง ดังนั้นก็เลยเอากลับมาเทียบตรวจสอบ ที่แท้คุณภาพกระดาษ 2 แผ่นนี้เหมือนกันทุกประการมุมปากของนางเผยรอยยิ้มอันเย็นเยือก ทันใดนั้นนางก็เรียกเย่ฮานและไปยังศาลต้าหลี่ด้วยกันสองคนเพราะว่าเย่อู่เหิงค่อนข้างจะศึกษาเรื่องพวกนี้มาบ้าง ถึงอย่างไรคดีของศาลต้าหลี่ก็ล้วนเป็นคดีใหญ่ เรื่องแปลกๆ หายากที่เกี่ยวข้องจะมีค่อนข้างเยอะอยู่บ้างเย่อู่เหิงไม่คาดคิดว่าพบมู่จิ่วซีตอนเช้าแล้ว ตอนเย็นนางก็จะยังมาหาอีก ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกตื่นเต้น นางกำลังเป็นห่วงเขางั้นเหรอ ?แต่พอมู่จิ่วซีหยิบกระดาษออกมา เขาก็รู้ทันทีว่าเขานั้นคิดเองเออเอง"กระดา