All Chapters of มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: Chapter 401 - Chapter 410

พระมเหสีเลี่ยวหลังจากดื่มชาผ่อนคลายอารมณ์แล้ว นางก็เริ่มร้องไห้พร้อมกับมองโม่จุนและมู่จิ่วซีด้วยแววตาอ้อนวอน"เรื่องนี้มีแค่ข้ากับแม่นมเฝิงเท่านั้นที่รู้ วันนี้ตอนข้าตื่นขึ้นมาก็เห็นกระดาษข้อความแผ่นหนึ่งวางเพิ่มขึ้นมาบนโต๊ะ เลยได้รู้ว่าหยวนชิงไม่อยู่แล้ว"จากนั้นท่านก็เลยมาหาโม่จุนทันทีเลยหรือเพคะ?" มู่จิ่วซีถาม"ใช่ เดิมทีข้าอยากจะไปที่หาแม่ทัพใหญ่มู่เพื่อพบคุณหนูใหญ่มู่ แต่พอนึกได้ว่าหยวนชิงเป็นมกุฎราชกุมาร หากเกิดอะไรขึ้นคงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ดังนั้นก็เลยมาหาท่านผู้สำเร็จราชการแทน ข้าไปที่จวนของท่านผู้สำเร็จราชการแทนมาแล้ว ที่นั่นบอกว่าท่านอยู่นี่ ข้าก็เลยรีบมาที่กรมพระราชวังนครบาล""ดังนั้นตอนนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องหกหายไปเมื่อคืนหรือว่าวันนี้กันแน่สินะ ไม่มีใครคนอื่นเห็นเขาเลยเหรอ?""องครักษ์ในเรือนของหยวนชิงไม่มีใครรู้ตัวเลยสักคน ข้าเองก็ไม่กล้าจะขึ้นเสียงก็เลยรีบออกมา""สามารถลักพาตัวน้องหกออกไปได้ อีกทั้งองครักษ์ยังไม่รู้ตัวด้วย แสดงว่าวรยุทธจะต้องแข็งแกร่ง" โม่จุนหรี่ตาลง จากนั้นก้หันมองมู่จิ่วซี"เจ้าคิดว่าเป็น..." มู่จิ่วซีอยากจะบอกว่าเป็นเซวียนหยวนเชา แต่ว่าไม่อาจพูดได

มู่จิ่วซีดีดนิ้วพร้อมกับพูด : "ใช่ ง่ายมากๆ ถ้าเจ้าไม่ฟังข้า ข้าจะไปเอง แบบนี้ต่อให้ผลลัพธ์เป็นแบบไหนข้าก็จะรับผิดชอบเอง แต่ว่าหากเจ้าไม่ให้ข้าไป จนทำให้เรื่องนี้เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมา ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าเลย!"พูดจบนางก็หรี่ตาลงและจ้องโม่จุน : "โม่จุน ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ข้าก็หวังว่าเจ้าจะเชื่อใจข้า เหมือนกับที่ข้าเชื่อใจเจ้า"โม่จุนสั่นสะท้านไปทั้งตัว สี่ดวงตาสอดประสาน เขาเห็นความแน่วแน่จริงจังอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ในสายตาของมู่จิ่วซี"ข้าก็แค่กังวลจะเกิดเรื่องกับเจ้า" โม่จุนยอมแพ้ ทุกครั้งเรื่องแบบนี้ เขาล้วนรู้สึกจนปัญญา ส่วนผลลัพธ์ในตอนท้ายสุด มู่จิ่วซีก็มักจะถูกต้องเสมอ"ไม่จำเป็นต้องกังวล พูดตามตรงข้าเองไม่ค่อยกังวล ต่อให้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็ก ขอเพียงไม่ตายและช่วยท่านอ๋องหกออกมาได้ถือว่าเป็นอันสำเร็จ" มู่จิ่วซีกล่าว "เชื่อข้า แล้วข้าจะบอกแผนการคืนนี้กับเจ้า""เจ้ามีแผน?" โม่จุนถลึงตาโต นางทำหน้าทะเล้นพูดมาตั้งนาน เขาคิดว่านางก็แค่พูดไปอย่างนั้น ที่แท้ก็มีแผน? นางวางแผนการไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่"ข้าทำงานล้วนมีแผนการตลอด" ขณะพูดก็ชี้ไปที่สมองอันชาญฉลาดของน

"เจ้าได้ยินไหม?" โม่จุนเห็นมู่จิ่วซีเอาแต่จ้องมองเขาไม่พูดไม่จา เขาเลยถามไปอีกคำ "เจ้าห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด เข้าใจไหม?"มู่จิ่วซีถูกเขาเขย่าอย่างแรงจนได้สติอย่างรวดเร็ว จากนั้นนางก็ยิ้มให้เขาอย่างชั่วร้ายและกล่าวขึ้นมา : "โม่จุน เจ้าหลงรักข้าแล้วใช่ไหม?"โม่จุนตกตะลึงทันที จากนั้นก็ปล่อยนาง ดวงตาของเขาแวววาว หลังจากเขาหันไปก็กล่าวด้วยเสียงแหบพร่า : "เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ข้าไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก รู้แค่ว่าแคว้นเกาอวิ๋นยังต้องการเจ้า เจ้าห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด!"ขณะพูดก็ได้เดินออกไปมู่จิ่วซีรีบเข้าไปคว้าแขนของเขาพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มร้ายๆ : "ข้าเข้าใจแล้ว ท่านใต้เท้าท่านผู้สำเร็จราชการแทน เพื่อไม่ให้ท่านผู้สำเร็จราชการแทนแห่งแคว้นเกาอวิ๋นเสียใจ ข้ามู่จิ่วซีคนนี้จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้"โม่จุนหันไปมองใบหน้าหัวหมอและเจ้าเล่ห์ของนางและกล่าว : "เจ้าทำไมไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย?""กังวลไปแล้วได้อะไร ข้าไม่กังวลไม่ได้หมายความว่าข้าไม่ให้ความสำคัญ โม่จุน เจ้าควรรู้ ข้ารักชีวิตของข้าเองมากกว่าใคร ข้าจะต้องหาเงินให้มากๆ มะรืนนี้หอโม่ช่างเหวินก็จะเปิดใหม่อีกครั้ง ข้าจะไม่ไปร่วมได้ยังไง

มู่จิ่วซีเหลือบมองไปยังด้านในโลงศพ เห็นว่าข้างในไม่ใช่โม่หยวนชิง ทันใดนั้นก็ถอนหายใจโล่งอก นางกลัวจริงๆ ว่าโม่หยวนชิงจะถูกฆ่าหรือบาดเจ็บสาหัส"ที่แท้พละกำลังของคุณหนูใหญ่มู่ก็แข็งแกร่ง ไม่แปลกที่หวางชิวไม่ใช่คู่ต่อกรของเจ้า" เสียงของชายคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง"ผู้หญิงธรรมดาคนเดียวคงไม่อาจเทียบมกุฎราชกุมารผู้มีวรยุทธไร้เทียมทานได้หรอก" มู่จิ่วซีกล่าวตัดพ้อ "ออกมาให้เห็นเถอะ เล่ากันว่ามกุฎราชกุมารแห่งแคว้นเป่ยจิ้นเป็นหนุ่มรูปงามอันดับหนึ่ง จิ่วซีอยากจะเห็นจริงๆ""ชายคนนั้นไม่ได้พูด ราวกับว่าเขาตกใจคำพูดของมู่จิ่วซี ตอนนี้มันใช่เวลามาเชยชมหนุ่มรูปงามไหม?คุณหนูใหญ่มู่คลั่งผู้ชายสมคำล่ำลือจริงๆเพียงแต่คนคลั่งผู้ชายคนอื่นล้วนเป็นคนไร้ประโยชน์ แต่คนคลั่งผู้ชายอย่างนางกลับทำให้คนต้องปวดหัวได้ แน่นอนว่าไม่กล้าประเมินนางต่ำเงาร่างสีดำค่อยๆ เดินอกมาจากเรือนหลังมู่จิ่วซีเหลือบมองชายที่สูงกว่าโม่จุนประมาณครึ่งหัว รูปร่างผอมสูง แต่ดูแข็งแกร่งกำยำไม่อ่อนแอ บนหัวมีหมวกสีเทาสวมไว้ใบหนึ่ง กดปลายหมวกด้านหน้าต่ำอยู่เล็กน้อยจนปิดบังแววตาทั้งสองข้างเผยให้เห็นจมูกที่สูงเป็นสัน โด่งงุ้มคล้ายกับเหยี

เซวียนหยวนเชาชะงักไป จากนั้นก็หัวเราะยิ้มร่าและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ ข้อตกลงธุรกิจนี้ถ้าไม่รับคงจะเสียดายแย่ ขนาดท่านอ๋องหกอยู่ในกำมือของข้า เจ้ายังเล่นแง่มากมายขนาดนี้อีก ถ้าเจ้าไปกับข้า แน่นอนว่าข้าจะปล่อยท่านอ๋องหกไป ไม่งั้นเจ้าก็กลับไปพร้อมกับร่างไร้วิญญาณของเขาแล้วกัน""องค์มกุฎราชกุมาร เจ้าไม่กลัวท่านผู้สำเร็จราชการแทนทำสงครามกับแคว้นเป่ยจิ้นหรือไง?" มู่จิ่วซียิ้มเยาะกล่าว"มกุฎราชกุมารอย่างข้ามาในฐานะส่วนตัว ไม่ได้เกี่ยวกับแคว้นเป่ยจิ้น ถ้าไม่มีหลักฐานประจักษ์ยืนยันต่อหน้า เสด็จพ่อไม่มีทางยอมรับว่าเป็นแคว้นเป่ยจิ้นลงมือ แน่นอนว่า หากจะทำสงคราม แคว้นเป่ยจิ้นเองก็ไม่เคยเกรงกลัว!" มุมปากของเซวียนหยวนเชาเผยรอยยิ้มอันโหดเหี้ยมออกมา"ต่ำทรามน่าอับอาย องค์มกุฎราชกุมารอย่างท่านเหมาะแล้วกับสมญานี้" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "เลิกพูดไร้สาระเถอะ เจ้าอยากให้ทำอะไรถึงจะปล่อยท่านอ๋องหกไป? เจรจากันให้ดีก่อน แต่ถ้าจะให้ข้าต้องตายคงเป็นไปไม่ได้ ข้ามีค่ายิ่งกว่าท่านอ๋องหก""ความสามารถของคุณหนูใหญ่มู่ ข้าได้มีประสบการณ์พบเจอมาแล้ว คารวะนับถืออย่างมาก คนแบบนี้ข้าเองก็รู้สึกเสียดายความสามารถ หากว่าไม่