Share
บทที่ 408
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 409
เซวียนหยวนเชาชะงักไป จากนั้นก็หัวเราะยิ้มร่าและกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ ข้อตกลงธุรกิจนี้ถ้าไม่รับคงจะเสียดายแย่ ขนาดท่านอ๋องหกอยู่ในกำมือของข้า เจ้ายังเล่นแง่มากมายขนาดนี้อีก ถ้าเจ้าไปกับข้า แน่นอนว่าข้าจะปล่อยท่านอ๋องหกไป ไม่งั้นเจ้าก็กลับไปพร้อมกับร่างไร้วิญญาณของเขาแล้วกัน""องค์มกุฎราชกุมาร เจ้าไม่กลัวท่านผู้สำเร็จราชการแทนทำสงครามกับแคว้นเป่ยจิ้นหรือไง?" มู่จิ่วซียิ้มเยาะกล่าว"มกุฎราชกุมารอย่างข้ามาในฐานะส่วนตัว ไม่ได้เกี่ยวกับแคว้นเป่ยจิ้น ถ้าไม่มีหลักฐานประจักษ์ยืนยันต่อหน้า เสด็จพ่อไม่มีทางยอมรับว่าเป็นแคว้นเป่ยจิ้นลงมือ แน่นอนว่า หากจะทำสงคราม แคว้นเป่ยจิ้นเองก็ไม่เคยเกรงกลัว!" มุมปากของเซวียนหยวนเชาเผยรอยยิ้มอันโหดเหี้ยมออกมา"ต่ำทรามน่าอับอาย องค์มกุฎราชกุมารอย่างท่านเหมาะแล้วกับสมญานี้" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "เลิกพูดไร้สาระเถอะ เจ้าอยากให้ทำอะไรถึงจะปล่อยท่านอ๋องหกไป? เจรจากันให้ดีก่อน แต่ถ้าจะให้ข้าต้องตายคงเป็นไปไม่ได้ ข้ามีค่ายิ่งกว่าท่านอ๋องหก""ความสามารถของคุณหนูใหญ่มู่ ข้าได้มีประสบการณ์พบเจอมาแล้ว คารวะนับถืออย่างมาก คนแบบนี้ข้าเองก็รู้สึกเสียดายความสามารถ หากว่าไม่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 410
เซวียนหยวนเชามองมู่จิ่วซีที่นิ่งราวกับภูเขาพร้อมกับยิ้มกล่าว : "ได้ยินมาว่าท่านอ๋องหกคนนี้ชอบเจ้ามู่จิ่วซี คิดอยากจะไปสู่ขอแต่งงาน เจ้ามันไร้หัวใจจริงๆ""ข้าโดดเด่นขนาดนี้ คนมาสู่ขอมีตั้งเยอะ" มู่จิ่วซีกล่าว "องค์มกุฎราชกุมาร เจ้าจะเอาอย่างไรกันแน่ พูดมาเถอะ อย่าทำเป็นเล่นเหมือนเด็กจนทำให้ข้าต้องเอือมกับเจ้า""ใช้ตัวเจ้าแลกกับท่านอ๋องหกล่ะเป็นไง?" เซวียนหยวนเชายิ้มมุกปาก "กินยาเม็ดนี้ ผูกมัดแขนข้าเจ้า ขอเพียงเจ้ายอมร่วมมืออย่างเชื่อฟัง ข้าก็จะไม่ฆ่าเจ้าทิ้ง"ขณะพูดมือของเขาก็ปรากฎเม็ดยาสีดำ"ยาอะไร? พูดมาให้ข้าฟังก่อน แล้วก็เจ้าจะพาข้าออกจากแคว้นเกาอวิ๋นใช่ไหม?" มู่จิ่วซีถาม"ยากระดูกอ่อน ก็แค่ให้คุณหนูใหญ่มู่สูญเสียกำลังภายในไปก็เท่านั้น ส่วนเรื่องจะพาเจ้าออกจากแคว้นเกาอวิ๋นไปหรือไม่ ข้าเองก็หวังว่าจะทำเช่นนั้น" เซวียนหยวนเชายิ้มเล็กน้อย"ส่งยามาให้ข้าดู" มู่จิ่วซียื่นมือออกไป เซวียนหยวนเชาก็โยนโยนยาเม็ดนั้นมาให้นางทันที มู่จิ่วซีวางไว้ใต้จมูกดม จากนั้นก็เลิกคิ้วเล็กน้อย"ได้ยินมาว่าวิชาแพทย์ของคุณหนูใหญ่มู่ไม่เลว" เซวียนหยวนเชากล่าว "ยาเม็ดนี้คือยากระดูกอ่อน ไม่มีอันตรายอะไรกั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 411
เซวียนหยวนเชายักใหล่กล่าว : "ขอเพียงคุณหนูใหญ่มู่ทำตามที่พูด แน่นอนข้าเองก็จะไม่เล่นลูกไม้ตุกติก"มู่จิ่วซีหันมองท่านอ๋องหกที่ค่อยๆ เดินไปยังเรือนหน้า เขากระวนกระวายจริงๆ แต่ว่านางนั้นมองออกว่าเขากำลังพยายามอย่างมาก แสดงว่ายากระดูกอ่อนเม็ดนี้คงจะรุนแรง"ผลของยานานเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"12 ชั่วยามและจะสลายไปเอง ท่านอ๋องหกกลับไปนอนสักหน่อยเดี๋ยวก็ฟื้นตัวดีขึ้น" เซวียนหยวนเชากล่าว "คุณหนูใหญ่มู่รู้สึกอย่างไรบ้าง?""ก็พอไหว แค่รู้สึกเย็นวูบวาบตรงท้อง คงจะไม่ท้องเสียหรอกใช่ไหม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วเซวียนหยวนเชาชะงักนิ่ง จากนั้นก็หันไปมองพวกคนชุดดำ พวกคนชุดดำก็ส่ายหัวและกล่าว : "ยานี้ไม่ทำให้ท้องเสีย แต่จะค่อนไปทางเย็นพะยะค่ะ""งั้นข้ากินแล้วมดลูกจะเย็นไหม? หลังจากนี้ถ้าข้ามีลูกไม่ได้ขึ้นมา ข้าจะมาเอาชีวิตเจ้า" มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็แสร้งทำเป็นโกรธโมโหและกล่าวใบหน้าของคนชุดดำเป็นชายวัยกลางคน หน้าตาอัปลักษณ์ ไม่มีอะไรโดดเด่น พอได้ยินคำพูดของมู่จิ่วซีก็ตื่นตกใจ จากนั้นก็กล่าวอย่างไม่พอใจ : "คุณหนูใหญ่มู่ ตอนนี้มันใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้ไหม?""เจ้าเป็นหมอหรือไง?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว "
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 412
มู่จิ่วซีไม่อยากจะมีหูไว้ได้ยิน ขายหน้ามากจริงๆ"คุณหนูใหญ่มู่ ข้าขออนุญาต" ชายชุดดำเดินมาจับแขนมู่จิ่วซีไพล่ไว้ด้านหลังและมัดเข้าด้วยกัน จากนั้นก็พยุงมู่จิ่วซีไปยังเรือนหลังเซวียนหยวนเชายืนอยู่ในเรือนราวกับว่ากำลังฟังเสียงเคลื่อนไหวโดยรอบ จากนั้นมุมปากเขาก็กระตุกยิ้มขึ้นมาและหันหลังเดินเข้าไปข้างในเขาไม่คาดคิดจริงๆ ว่ามู่จิ่วซีจะกล้ามากขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมาช่วยท่านอ๋องหกคนเดียวมู่จิ่วซีถูกพวกชายชุดดำผลักเข้าไปในเรือน จากนั้นก็ออกไปทางประตูหลัง ด้านหลังมีทางเดินขรุขระบนภูเขาตัดผ่านเข้าไปในป่ามุ่งตรงไปยังด้านข้างอ้อมไปด้านหลังภูเขาตะวันตกด้านหลังภูเขาตะวันตกเป็นสวน เป็นทางเดินปกติบนภูเขา หลังจากอ้อมเขามาแล้วก็จะเดินได้อย่างสะดวกมากมู่จิ่วซีเดินสะดุดเป็นระยะๆ ข้าวดำก็หล่นออกมาจากในรองเท้า นี่เป็นเครื่องหมายที่นางทำไว้ให้กับโม่จุน"ทำไมพวกเจ้าถึงคิดจะมาภูเขาตะวันตก?" มู่จิ่วซีถามเซวียนหยวนเชายิ้มกล่าว : "สถานที่นี้ไม่ใช่ว่าวิวสวยมากหรอกเหรอ? อีกอย่างต่อให้คนของเจ้ามากกว่า ด้วยความสามารถของข้า การสังหารคนเพื่อฝ่าวงล้อมหลบหนีก็จะสะดวกอย่างมากไม่ใช่หรือไง?"มู่จิ่วซีพยักหน้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 413
มู่จิ่วซีถูกเขาอุ้มตะแคง แน่นอนว่าทำให้มองดวงตาของเขาได้อย่างชัดเจนแน่นอนว่าเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนมากขึ้น คงจะไม่พูดไม่ได้ว่าเซวียนหยวนเชาเป็นหนุ่มรูปงาม เป็นบุรุษชายเกินร้อย ผนวกกับรูปร่างและฐานะด้วยแล้ว ผู้หญิงของแคว้นเป่ยจิ้นคงจะหลงใหลเขาแทบคลั่งเหมือนกับโม่จุนในใจของหญิงสาวแคว้นเกาอวิ๋น ทั้งฐานะและการปฏิบัติ"หรอ ไม่ทราบว่าหนุ่มหล่อทั้งสามอันดับภายในใจของคุณหนูใหญ่มู่เป็นใครบ้างล่ะ?" เซวียนหยวนเชาถามอย่างสงสัย"แน่นอนโม่จุนอันดับหนึ่ง อันดับสองคือเจ้าสำนักหอดาราจันทรา อันดับสามคือใต้เท้าเย่เย่อู่เหิง ทั้งสามคนนี้เป็นหนุ่มหล่อมาก" มู่จิ่วซีหัวเราะเบาๆ พร้อมกับพูด"ฮั้วอวิ๋นเทียนเป็นหนุ่มหล่อด้วยงั้นเหรอ?" เซวียนหยวนเชายิ้มเยาะ"เอ๋ องค์มกุฎราชกุมารรู้จักเจ้าสำนักฮั้วด้วยหรอ" มู่จิ่วซีพอได้ยิน ก็รู้สึกว่าทั้งสองคนคงมีความแค้นกัน"เจ้าสำนักหอดาราจันทรามีชื่อเสียงโด่งดัง ข้าจะไม่รู้จักได้ยังไง เขาแทรกเข้ามาในแคว้นเป่ยจิ้นได้ลึกมาก" เซวียนหยวนเชาส่งเสียงเหอะออกมาเบาๆ"นั่นแหละความสามารถเขา" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว "ยากระดูกอ่อนนี้มีผลข้างเคียงเยอะมาก ข้ารู้สึกว่าปวดท้องนิดหน่อยแล้ว"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 414
อีกอย่างหากถูกค้นเอาไป นางคงจะปวดใจ ถึงอย่างไรนางก็อุตส่าห์ตั้งใจทำขึ้นมาเหมาะกับนางคนเดียวแต่ว่าอวัยวะสำคัญบางส่วนอย่างเช่นหัวใจ นางก็ได้ซ่อนแผ่นเหล็กเอาไว้ ต่อให้ถูกดาบแทงโดน นางก็จจะไม่ตายในทันที นางป้องกันอันตรายไว้ก่อนเผื่อในอนาคต อีกอย่างพวกเขาจะไม่มีทางค้นตรงอวัยวะแถวนั้นมู่จิ่วซีถูกอุ้มลงจากม้า จากนั้นก็ถูกอุ้มเดินไปถนนสักระยะก็ถึงจะเข้าไปยังในบ้านหลังหนึ่ง ไม่นานแสงสว่างก็ส่องตรงหน้า ถุงคลุมหัวของนางถูกถอดออกเซวียนหยวนเชากล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ คงต้องลำบากให้เจ้าพักที่นี่ไปก่อน ไม่นานจะเปลี่ยนไปที่ที่ดีกว่านี้ให้เจ้า"มู่จิ่วซีหันมองไปรอบด้านซึ่งเป็นบ้านไม้ ด้านในไม่มีอะไรเลยสักอย่าง เหมือนกับอยู่ในห้องรับแขกของบ้านคนปกติ"ดื่มชาหน่อยสิ" เซวียนหยวนเชาเห็นคนเอาชาเข้ามาให้ก็เลยพูดกับมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีเห็นหน้าของคนที่เอาชาเข้ามาให้ไร้ซึ่งอารมณ์ พอวางชาเสร็จก็ออกไป นางนั่งอยู่บนเก้าอี้และกล่าว : "ขอบใจ"พอพูดจบนางก็ดื่มชาร้อน ทันใดนั้นร่างกายก็เหมือนกับได้ผ่อนคลายขึ้นมามาก"เจ้าพักผ่อนไปก่อน เดี๋ยวข้ารีบไปรีบมา" เซวียนหยวนเชาพูดจบก็เดินออกไป อีกทั้งยังปิดประตู แต่มู่จิ่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 415
เซวียนหยวนเชาหรี่ดวงตากลมโตสีฟ้าลงพร้อมกับกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ทำไมถึงคิดเช่นนั้น?""แล้วไม่ใช่หรือไง?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "ข้าก็แค่เดา พวกเจ้าอุตส่าห์ทุ่มเทตั้งใจขนาดนี้เพื่อสังหารข้า ตอนนี้จับข้าได้แล้ว แสดงว่าจะต้องมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่า แล้วก็ต้องรีบลงมือด้วย ไม่อย่างงั้นจะเก็บภูเขาให้เกรงว่าได้มีฟืนใช้ทำไม มกุฎราชกุมารอย่างเจ้าพอแพ้หมดอำนาจไปแล้วก็คงจะต้องพิจารณาตัวเอง และหวนกลับมาทวงอำนาจอีกครั้งถึงจะถูก" (เก็บภูเขาให้เกรงว่าได้มีฟืนใช้ หมายถึง หากยังมีชีวิตก็จะมีความหวัง)"คุณหนูใหญ่มู่ฉลาดเหนือคนอื่นจริงๆ ตอนนี้คงไม่จำเป็นต้องปิดบังเจ้า ข้าต้องการจะช่วยหวางชิวจริงๆ เพราะว่าเขาจะตายไม่ได้""หรอ? เป็นพี่ชายของเจ้าจริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว"ไม่ใช่พี่ชาย แต่เป็นคนสำคัญอย่างมากกับสถานการณ์แคว้นเป่ยจิ้นตอนนี้" เซวียนหยวนเชากล่าวมู่จิ่วซีเลิกคิ้วและไม่ถามอะไรอีกแต่เพียงแค่เอ่ยออกมา : "งั้นเจ้าคิดแล้วหรือยังว่าจะจัดการข้าอย่างไร?""บางคนบอกว่าให้ฆ่าเจ้าทิ้งซะ หลีกเลี่ยงราตรียืดยาว ความฝันยิ่งมากหลาย แต่ว่าข้าอดเสียดายไม่ได้" เซวียนหยวนเชากล่าว (ราตรียืดยาว ความฝันย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 416
ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้าเดิมพัน!" เซวียนหยวนเชาในที่สุดก็พูดจุดประสงค์ออกมา"อะไรนะ?" มู่จิ่วซีชะงัก ต่อให้นางคิดจนหัวแทบแตกก็คงจะคาดไม่ถึง "ให้ข้าช่วยเจ้าเดิมพัน?""ใช่!" เซวียนหยวนเชามานั่งอยู่ตรงด้านหน้าของโต๊ะ "เป็นการเดิมพันครั้งเดียว หากชนะ หลังจากนี้ข้าก็จะเป็นจักรพรรดิของแคว้นเป่ยจิ้น หากแพ้ แคว้นเป่ยจิ้นก็จะเผชิญกับภัยพิบัติครั้งใหญ่ ข้าไม่อยากให้พสกนิกรต้องมาเดือดร้อนลำบาก ดังนั้นเลยหวังว่าจะสามารถชนะเดิมพันครั้งนี้""เจ้าเดิมพันกับใคร?" มู่จิ่วซีสนใจขึ้นมาทันที เรื่องราวเลยเถิดจนน่าขำ แต่ทว่ายิ่งรู้สึกตื่นเต้น เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารคนนี้ต้องการให้นางช่วยเดิมพัน ฮาๆๆ แล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?"เซวียนหยวนห้าวพี่ชายของข้า" เซวียนหยวนเชากล่าว "ข้าตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร แม้ข้าจะสูงศักดิ์เป็นถึงมกุฎราชกุมาร แต่พลังที่แท้จริงของข้าก็ไม่อาจเทียบเสด็จพี่ของข้าได้ เดิมทีหากข้าสามารถคว้าแคว้นเกาอวิ๋นมาได้และช่วยเหลือข้าสักหน่อย บางทีข้าก็อาจไม่จำเป็นต้องเดิมพัน แต่ตอนนี้เจ้าได้ทำลายความหวังข้าไปทั้งหมดแล้ว เจ้าว่าข้าควรจะโกรธเจ้าไหมล่ะ""แค่กๆๆ ดูเหมือนข้าจะเข้าใจขึ้นมาบ
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
