Share
บทที่ 387
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 388
"ใคร? ใครที่บอกให้เจ้าออกเดินทางล่วงหน้า?" มู่จิ่วซีถาม"ข้าเองก็ไม่รู้ เป็นเด็กคนหนึ่งเอากระดาษข้อความมาให้ อยู่ที่ อยู่ที่บนโต๊ะห้องทำงานของข้า" บนศีรษะของสวีซานเหอนองไปด้วยเลือดเจ้าหน้าที่กระทรวงราชทัณฑ์ก็รีบวิ่งไปตรวจสอบบนโต๊ะทำงานของสวีซานเหอ ทันใดนั้นก็หยิบกระดาษข้อความแผ่นหนึ่งมามู่จิ่วซีรับมาและเปิดอ่าน สิ่งที่สวีซานเหอพูดไม่ใช่ความเท็จ ความจริงคือเขาถูกเรียกให้ไปเตรียมการล่วงหน้า"ต่อให้ไม่ใช่เจ้าเป็นคนวางยาพิษ แต่เจ้าทำไมยังไม่ทันสอบปากคำเขาก็ลงโทษทรมานเขาแล้ว? เจ้าไม่รู้หรือไงว่าร้านชานมนั่นเป็นของคุณหนูใหญ่อย่างข้า? ไม่รู้หรือไงว่าอู๋ถงเป็นคนของข้า?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างเฉือดเชือนหลังจากใบหน้าของสวีซานเหอแดงขึ้นมาก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว และก็กลับมาแดงขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะกล่าว : "เพราะรู้ว่าเป็นคนของเจ้าไงล่ะ ข้าเลยกล้าลงมือ!""ทำไม? พวกเรามีความแค้นกันหรือไง?" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงทันใดนั้นสวีซานเหอก็มองจ้องนางด้วยสายตาอันแหลมคมก่อนจะกล่าว : "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าลืมสวีหยางไปแล้วหรอ?""สวีหยาง?" ในหัวของมู่จิ่วซีก็พยายามนึก "ที่จวนอัครมหาเสนาบดีคนนั้น?""ใช่ เขาคนนั้นคือน้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 389
กระดาษหนังวัวออกเหลืองแผ่นนี้เป็นนางที่มอบให้กับท่านพ่อ เป็นผู้ดูแลมู่ที่พบกระดาษรายชื่อของไส้ศึกที่ลู่เวยหย่าเอาไปซ่อนจนพบเพราะก่อนหน้านี้มู่จิ่วซีได้สังเกตอย่างละเอียดมาก คุณภาพของกระดาษข้อความแผ่นนี้เทียบกับกระดาษหนังวัวทั่วไปแล้วจะหนากว่าหน่อย เป็นงานฝีมือที่ใช้การอัดกระดาษแบบพิเศษ ปรากฎเป็นรอยพิมพ์รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนหากไม่ได้สังเกตอย่างละเอียดก็จะมองไม่เห็นอะไรประเด็นคือมู่จิ่วซีเป็นคนเฉียบแหลมเกินไป แค่ถือกระดาษข้อความแผ่นนั้นก็รู้สึกได้ถึงความต่าง ดังนั้นก็เลยเอากลับมาเทียบตรวจสอบ ที่แท้คุณภาพกระดาษ 2 แผ่นนี้เหมือนกันทุกประการมุมปากของนางเผยรอยยิ้มอันเย็นเยือก ทันใดนั้นนางก็เรียกเย่ฮานและไปยังศาลต้าหลี่ด้วยกันสองคนเพราะว่าเย่อู่เหิงค่อนข้างจะศึกษาเรื่องพวกนี้มาบ้าง ถึงอย่างไรคดีของศาลต้าหลี่ก็ล้วนเป็นคดีใหญ่ เรื่องแปลกๆ หายากที่เกี่ยวข้องจะมีค่อนข้างเยอะอยู่บ้างเย่อู่เหิงไม่คาดคิดว่าพบมู่จิ่วซีตอนเช้าแล้ว ตอนเย็นนางก็จะยังมาหาอีก ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกตื่นเต้น นางกำลังเป็นห่วงเขางั้นเหรอ ?แต่พอมู่จิ่วซีหยิบกระดาษออกมา เขาก็รู้ทันทีว่าเขานั้นคิดเองเออเอง"กระดา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 390
"ซีเอ๋อร์ พิษได้ตรวจสอบเจอแล้ว แต่หลายคนก็ล้วนมีพิษกระเรียนแดง คงตรวจสอบยาก" มู่เทียนซิงขมวดคิ้วกล่าว"ไม่เป็นไร พวกเรายังมีเบาะแสอีกชิ้นหนึ่ง ถึงอย่างไรพวกเขาก็ใช้กลอุบายเล่นงานลูก นี่พอฆ่าลูกไม่ตายก็เลยเล่นงานธุรกิจลูกให้ทำเงินไม่ได้" มู่จิ่วซีดูถูกพวกศัตรู"ซีเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำแบบนี้?""เดิมทีเป็นไปได้มากว่าเป็นคนในวงการอาชีพเดียวกัน แต่ตอนนี้น่ะเหรอ ลูกคิดว่าเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นกำลังเล่นสกปรกอยู่" มู่จิ่วซีบอกเรื่องกระดาษข้อความให้ฟังมู่เทียนซิงหลังจากฟังก็พูดขึ้นมา : "เจ้าพูดถึงกระดาษแผ่นนั้นของป้าสะใภ้รองสินะ มันเป็นกระดาษที่พ่อไปซื้อมาจากร้านฝูลู่เทียนฉายเมื่อตอนนั้น ป้าสะใภ้รองของเจ้าชอบใช้กระดาษประเภทนี้มาก""กระดาษข้อความที่เด็กคนนั้นให้กับสวีซานเหอก็คือกระดาษชนิดนี้ ท่านว่าเป็นเรื่องบังเอิญรึเปล่า?" มู่จิ่วซีถามมู่เทียนซิงพยักหน้าและก็กล่าว : "ข้าจำได้ว่าป้าสะใภ้รองของเจ้าได้เคยเอากระดาษพวกนี้ให้กับคนๆ หนึ่ง"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นมาและกล่าว : "ใคร?""เซี่ยเฟิง" มู่เทียนซิงตอบ"เซี่ยเฟิง? ปรมาจารย์เซี่ยเฟิงแห่งกรมพระราชวังนครบาลคนนั้นน่ะเหรอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 391
มู่จิ่วซีชะงักนิ่งไป ทันใดนั้นก็กล่าวขึ้นมาอย่างดีใจ : "ป่าวเอ๋อร์ เจ้ารู้จริงๆ เหรอว่าพ่อของเจ้าอยู่ไหน?"เซี่ยป่าวเอ๋อร์พยักหน้า ดวงตากลมโตกระพริบอยู่สองสามครั้ง เหมือนกับรอให้มู่จิ่วซีสัญญากับนาง"อืม หากป่าวเอ๋อร์รู้ที่อยู่ของพ่อเจ้าจริงๆ ข้าจะให้เจ้ากับแม่ของเจ้าได้อยู่ที่นี่เหมือนเดิม" มู่จิ่วซีรีบกล่าวขึ้นมาเซี่ยป่าวเอ๋อร์ดีใจในทันทีและบอกกับนาง : "พี่สาว งั้นก็ตามข้ามาได้เลย"ขณะเซี่ยป่าวเอ๋อร์พูดก็วิ่งออกไปตรงประตูเรือนมู่จิ่วซีก็โบกมือเรียกพาเย่ฮานและคนของกรมพระราชวังนครบาลกลุ่มหนึ่งตามเซี่ยป่าวเอ๋อร์ไปมู่จิ่วซีเดินมาหาข้างๆ เซี่ยป่าวเอ๋อร์และกล่าว : "ป่าวเอ๋อร์ เจ้าจะพาพี่สาวไปไหนงั้นหรอ?""เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ป่าวเอ๋อร์เห็นท่านพ่อแอบวิ่งออกมาข้างนอกตอนกลางดึกหลายครั้ง เขาไปแต่ที่นั่น" เซี่ยป่าวเอ๋อร์รีบวิ่งพร้อมกับกล่าวอย่างเหนื่อยหอบในใจของมู่จิ่วซีกลับมีความสุข ดูเหมือนต่อให้เซี่ยเฟิงคิดเป็นพันเป็นหมื่นครั้งก็คงจะคาดไม่ถึงว่าลูกสาวของเขาเองจะเป็นห่วงเขาที่กบดานของเซี่ยเฟิงอันที่จริงห่างจากกรมพระราชวังนครบาลไม่ไกลมาก เหมือนกับชุมชนภายในเมือง ด้านในมีบ้านเรือนมากม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 392
"เซี่ยเฟิง ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเจ้าจริงๆ!" มู่จิ่วซียิ้มเยาะ พร้อมกับโขกศีรษะกระแทกกับเซี่ยเฟิง เพราะนางรู้สึกว่าเซี่ยเฟิงจะต้องกัดพิษปลิดชีพตัวเองแน่นอนเสียง "ปึก!" ดังขึ้น เซี่ยเฟิงคร่ำครวญออกมา หัวของเขาถูกศีรษะของมู่จิ่วซีกระแทกใส่จนมึนงง มู่จิ่วซีอาศัยจังหวะใช้มืออีกข้างหนึ่งต่อยไปที่แก้มขวาตรงหน้าของเขาเซี่ยเฟิงร้องอย่างเวทนา ฟันหลายซี่ของเขาถูกต่อยจนลอยออกมานอกปากมู่จิ่วซีใช้เท้าทีบไปอย่างแรงตรงท้องของเขา ทั้งตัวของเซี่ยเฟิงล้มลงไปกองกับพื้นกระบี่ยาวของเย่ฮานจ่อไปตรงลำคอของเขา"มู่จิ่วซี เจ้ามันตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ!" เซี่ยเฟิงพูดออกมาไม่ชัดเจน"ขอบคุณที่ชม!" มู่จิ่วซียิ้มเยาะพร้อมกับกล่าว "แต่ว่าเจ้าคงคาดไม่ถึงว่าข้าจะมาเจอเจ้าที่นี่สินะ!"เซี่ยเฟิงก็กล่าวอย่างกลุ้มใจ : "เจ้าหาที่นี่เจอได้อย่างไร? ทำไมถึงเร็วขนาดนี้!""นั่นต้องขอบคุณลูกสาวสุดที่รักของเจ้าแล้วล่ะ นางเพียงเพื่อจะช่วยท่านแม่ของนาง ก็เลยยอมบอกสถานที่นี้ให้กับข้า" มู่จิ่วซีเห็นเซี่ยเฟิงทำหน้านิ่วขมวดไม่อยากจะเชื่อ ความเย็นเยือกตรงมุมปากก็ยิ่งถลำลึก"เย่ฮาน มัดเขาเอาไว้และพากลับไปสอบปากคำ!" มู่จิ่วซีกล่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 393
มู่เทียนซิงตั้งใจพยายามนึก แต่ว่าพอนึกไปนึกมาแล้วก็นึกไม่ออก เขาทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจ เห็นแล้วน่าตลกมาก"ท่านพ่อ เอาล่ะ ไม่ต้องนึกแล้ว ถ้าท่านนึกออกก็คงจะไม่มานึกถึงเซี่ยเฟิงได้เอาวันนี้ ตอนนี้ดึกแล้ว ท่านรีบไปนอนเถอะ" มู่จิ่วซีพอเห็นหน้านิ่วขมวดที่เอาแต่นึกของตนเองก็ยิ้มหัวเราะออกมา"เจ้ามันนางตัวแสบ กล้าดูถูกพ่อเจ้าเรอะ!" มู่เทียนซิงเกาตรงขมับและกล่าวอย่างอารมณ์เสีย "งั้นเจ้าจะบอกว่าพิษในร้านชานมของเจ้าในวันนี้เป็นฝีมือของเซี่ยเฟิงงั้นหรือไง?""เขาเป็นคนวางยาพิษหรือไม่มันไม่สำคัญแล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องเกี่ยวข้องกับเขา ตอนนี้ยืนยันได้แล้วว่าเขากับป้าสะใภ้รองมีความสัมพันธ์กัน ซึ่งก็คือไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น ก็คือไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นที่ต้องการทำร้ายลูกสาวสุดที่รักของท่าน" มู่จิ่วซียักใหล่กล่าว"ทำร้ายเจ้าก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง? เพียงแค่คราวก่อนแอบรอบยิงธนูสังหารเจ้า แต่คราวนี้ทำไมถึงลงมือกับร้านชานมของเจ้าแทน? ไม่ใช่ว่าควรต้องฆ่าเจ้าหรือไง? ลงมือกับร้านชานมจะไปมีความหมายอะไร? หรือว่าพอฆ่าเจ้าไม่ได้แล้วก็จนปัญญา?" มู่เทียนซิงรู้สึกแปลกเล็กน้อย"ปัญหาน่าคิด ลูกเองก็คิดไม่ตก ให้ลูกเอาเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 394
มู่จิ่วซีเข้าใจอารมร์ของโม่จุน กรมพระราชวังนครบาลเป็นองค์กรที่สำคัญแห่งหนึ่ง กลับมีไส้ศึกเป็นบุคคลระดับสูงถึงสองคน แน่นอนว่าโจวเหยาซึ่งเป็นอธิบดีก็ยากจะหลีกเลี่ยงความผิด"แต่ว่า ใต้เท้าโจวไม่ใช่ว่ากำลังตรวจสอบท่าเรืออยู่หรอกเหรอ พอจับปรมาจารย์ไช่ของโกดังตระกูลฉีได้ ก็พบว่าปรมาจารย์ไช่เป็นไส้ศึก อีกทั้งยังจับได้ทั้งเป็น ที่น่าบังเอิญกว่ามากคือปรมาจารย์ไช่และปรมาจารย์เซี่ยเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันมู่จิ่วซีตกใจอ้าปากค้างพร้อมกับกล่าวออกมา : "มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ งั้นโกดังตระกูลฉีที่แท้ก็เป็นฐานที่มั่นแห่งหนึ่งของแคว้นเป่ยจิ้นน่ะสิ""ใช่ขอรับ ปรมาจารย์ไช่ทนการถูกเฆี่ยนทรมานไม่ไหวก็เลยคายชื่อคุณชายหม่าออกมา อีกทั้งยังบอกว่าคุณชายหม่าซ่อนอยู่ในบริเวณรอบๆ ท่าเรือขอรับ" ชิงเฟิงกล่าว"คุณชายหม่า!" ดวงตาของมู่จิ่วซีทอประกายขึ้นมาในทันที "ชายน่าสะดุดตาคนนั้นที่ท่าเรือ? ไม่สิ เป็นชายหนุ่มรูปงามคนนั้นที่ท่าเรือน่ะเหรอ?""ใช่ขอรับ คุณหนูใหญ่สังเกตุคนๆ นี้ไว้ตั้งนานแล้วเหรอขอรับ?" ชิงเฟิงคราวก่อนไม่ได้ไป แน่นอนว่าไม่รู้เรื่องนี้ชัดดี"แค่ท่าเรือแห่งเดียว กับหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่ปรากฎตัว เดิมที
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 395
มู่จิ่วซีรีบลงมาจากม้า นางตะโกนเรียกเย่ฮานและโยนบังเหียนม้าออกไปชิงเฟิงก็เอาบังเหียนม้าโยนให้กับเย่ฮานและรีบตามมู่จิ่วซีคนขับเกวียนม้าฝ่ายตรงหน้าสวมหมวกผ้าสีน้ำตาลใบหนึ่ง เลยมองไม่เห็นหน้า ตอนนี้สองมือกุมบังเหียนม้าเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ม้าที่ตกใจเตลิดวิ่งมั่วซั่วประตูรถม้าที่ตะแคงกับพื้นก็ได้เปิดออก ด้านในมีอยู่ 2 คน มู่จิ่วซีเห็นคนที่คล้ายกับบ่าวรับใช้คลานออกมาก่อน จากนั้นก็ถามอย่างกระวนกระวายเข้าไปข้างใน : "นายท่าน ท่านต้องไปโรงแพทย์ไหม?""ตื่นตระหนกอะไร!" มู่จิ่วซีรู้สึกคุ้นหูกับเสียงของผู้ชายด้านใน นางเอียงศีรษะหันมองเข้าไปในทันที "ท่านอ๋องสี่!"มู่จิ่วซีส่งเสียนอุทานขึ้นมา ไม่คาดคิดว่าภายในรถม้าจะเป็นท่านอ๋องสี่โม่อี้ซิวทำไมท่านอ๋องสี่มาโผล่ที่ท่าเรือซิงหลงในเวลาแบบนี้?นี่มันน่าสนใจจริงๆ"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้ามาเอาชีวิตข้าตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้เลยหรือไง?" ในที่สุดท่านอ๋องสี่ก็คลานออกมา หลังมือเต็มไปด้วยเลือดใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาเล็กน้อย แต่ทว่ามุมปากกลับยังเผยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ เขาเห็นมู่จิ่วซีและเสียวสันหลังวาบอย่างไม่มีเหตุผล"มู่จิ่วซีถวายบังคมท่านอ๋องสี่เพคะ! ไอ้
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
