Share
บทที่ 388
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 389
กระดาษหนังวัวออกเหลืองแผ่นนี้เป็นนางที่มอบให้กับท่านพ่อ เป็นผู้ดูแลมู่ที่พบกระดาษรายชื่อของไส้ศึกที่ลู่เวยหย่าเอาไปซ่อนจนพบเพราะก่อนหน้านี้มู่จิ่วซีได้สังเกตอย่างละเอียดมาก คุณภาพของกระดาษข้อความแผ่นนี้เทียบกับกระดาษหนังวัวทั่วไปแล้วจะหนากว่าหน่อย เป็นงานฝีมือที่ใช้การอัดกระดาษแบบพิเศษ ปรากฎเป็นรอยพิมพ์รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนหากไม่ได้สังเกตอย่างละเอียดก็จะมองไม่เห็นอะไรประเด็นคือมู่จิ่วซีเป็นคนเฉียบแหลมเกินไป แค่ถือกระดาษข้อความแผ่นนั้นก็รู้สึกได้ถึงความต่าง ดังนั้นก็เลยเอากลับมาเทียบตรวจสอบ ที่แท้คุณภาพกระดาษ 2 แผ่นนี้เหมือนกันทุกประการมุมปากของนางเผยรอยยิ้มอันเย็นเยือก ทันใดนั้นนางก็เรียกเย่ฮานและไปยังศาลต้าหลี่ด้วยกันสองคนเพราะว่าเย่อู่เหิงค่อนข้างจะศึกษาเรื่องพวกนี้มาบ้าง ถึงอย่างไรคดีของศาลต้าหลี่ก็ล้วนเป็นคดีใหญ่ เรื่องแปลกๆ หายากที่เกี่ยวข้องจะมีค่อนข้างเยอะอยู่บ้างเย่อู่เหิงไม่คาดคิดว่าพบมู่จิ่วซีตอนเช้าแล้ว ตอนเย็นนางก็จะยังมาหาอีก ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกตื่นเต้น นางกำลังเป็นห่วงเขางั้นเหรอ ?แต่พอมู่จิ่วซีหยิบกระดาษออกมา เขาก็รู้ทันทีว่าเขานั้นคิดเองเออเอง"กระดา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 390
"ซีเอ๋อร์ พิษได้ตรวจสอบเจอแล้ว แต่หลายคนก็ล้วนมีพิษกระเรียนแดง คงตรวจสอบยาก" มู่เทียนซิงขมวดคิ้วกล่าว"ไม่เป็นไร พวกเรายังมีเบาะแสอีกชิ้นหนึ่ง ถึงอย่างไรพวกเขาก็ใช้กลอุบายเล่นงานลูก นี่พอฆ่าลูกไม่ตายก็เลยเล่นงานธุรกิจลูกให้ทำเงินไม่ได้" มู่จิ่วซีดูถูกพวกศัตรู"ซีเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำแบบนี้?""เดิมทีเป็นไปได้มากว่าเป็นคนในวงการอาชีพเดียวกัน แต่ตอนนี้น่ะเหรอ ลูกคิดว่าเป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นกำลังเล่นสกปรกอยู่" มู่จิ่วซีบอกเรื่องกระดาษข้อความให้ฟังมู่เทียนซิงหลังจากฟังก็พูดขึ้นมา : "เจ้าพูดถึงกระดาษแผ่นนั้นของป้าสะใภ้รองสินะ มันเป็นกระดาษที่พ่อไปซื้อมาจากร้านฝูลู่เทียนฉายเมื่อตอนนั้น ป้าสะใภ้รองของเจ้าชอบใช้กระดาษประเภทนี้มาก""กระดาษข้อความที่เด็กคนนั้นให้กับสวีซานเหอก็คือกระดาษชนิดนี้ ท่านว่าเป็นเรื่องบังเอิญรึเปล่า?" มู่จิ่วซีถามมู่เทียนซิงพยักหน้าและก็กล่าว : "ข้าจำได้ว่าป้าสะใภ้รองของเจ้าได้เคยเอากระดาษพวกนี้ให้กับคนๆ หนึ่ง"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นมาและกล่าว : "ใคร?""เซี่ยเฟิง" มู่เทียนซิงตอบ"เซี่ยเฟิง? ปรมาจารย์เซี่ยเฟิงแห่งกรมพระราชวังนครบาลคนนั้นน่ะเหรอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 391
มู่จิ่วซีชะงักนิ่งไป ทันใดนั้นก็กล่าวขึ้นมาอย่างดีใจ : "ป่าวเอ๋อร์ เจ้ารู้จริงๆ เหรอว่าพ่อของเจ้าอยู่ไหน?"เซี่ยป่าวเอ๋อร์พยักหน้า ดวงตากลมโตกระพริบอยู่สองสามครั้ง เหมือนกับรอให้มู่จิ่วซีสัญญากับนาง"อืม หากป่าวเอ๋อร์รู้ที่อยู่ของพ่อเจ้าจริงๆ ข้าจะให้เจ้ากับแม่ของเจ้าได้อยู่ที่นี่เหมือนเดิม" มู่จิ่วซีรีบกล่าวขึ้นมาเซี่ยป่าวเอ๋อร์ดีใจในทันทีและบอกกับนาง : "พี่สาว งั้นก็ตามข้ามาได้เลย"ขณะเซี่ยป่าวเอ๋อร์พูดก็วิ่งออกไปตรงประตูเรือนมู่จิ่วซีก็โบกมือเรียกพาเย่ฮานและคนของกรมพระราชวังนครบาลกลุ่มหนึ่งตามเซี่ยป่าวเอ๋อร์ไปมู่จิ่วซีเดินมาหาข้างๆ เซี่ยป่าวเอ๋อร์และกล่าว : "ป่าวเอ๋อร์ เจ้าจะพาพี่สาวไปไหนงั้นหรอ?""เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ป่าวเอ๋อร์เห็นท่านพ่อแอบวิ่งออกมาข้างนอกตอนกลางดึกหลายครั้ง เขาไปแต่ที่นั่น" เซี่ยป่าวเอ๋อร์รีบวิ่งพร้อมกับกล่าวอย่างเหนื่อยหอบในใจของมู่จิ่วซีกลับมีความสุข ดูเหมือนต่อให้เซี่ยเฟิงคิดเป็นพันเป็นหมื่นครั้งก็คงจะคาดไม่ถึงว่าลูกสาวของเขาเองจะเป็นห่วงเขาที่กบดานของเซี่ยเฟิงอันที่จริงห่างจากกรมพระราชวังนครบาลไม่ไกลมาก เหมือนกับชุมชนภายในเมือง ด้านในมีบ้านเรือนมากม
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 392
"เซี่ยเฟิง ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเจ้าจริงๆ!" มู่จิ่วซียิ้มเยาะ พร้อมกับโขกศีรษะกระแทกกับเซี่ยเฟิง เพราะนางรู้สึกว่าเซี่ยเฟิงจะต้องกัดพิษปลิดชีพตัวเองแน่นอนเสียง "ปึก!" ดังขึ้น เซี่ยเฟิงคร่ำครวญออกมา หัวของเขาถูกศีรษะของมู่จิ่วซีกระแทกใส่จนมึนงง มู่จิ่วซีอาศัยจังหวะใช้มืออีกข้างหนึ่งต่อยไปที่แก้มขวาตรงหน้าของเขาเซี่ยเฟิงร้องอย่างเวทนา ฟันหลายซี่ของเขาถูกต่อยจนลอยออกมานอกปากมู่จิ่วซีใช้เท้าทีบไปอย่างแรงตรงท้องของเขา ทั้งตัวของเซี่ยเฟิงล้มลงไปกองกับพื้นกระบี่ยาวของเย่ฮานจ่อไปตรงลำคอของเขา"มู่จิ่วซี เจ้ามันตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ!" เซี่ยเฟิงพูดออกมาไม่ชัดเจน"ขอบคุณที่ชม!" มู่จิ่วซียิ้มเยาะพร้อมกับกล่าว "แต่ว่าเจ้าคงคาดไม่ถึงว่าข้าจะมาเจอเจ้าที่นี่สินะ!"เซี่ยเฟิงก็กล่าวอย่างกลุ้มใจ : "เจ้าหาที่นี่เจอได้อย่างไร? ทำไมถึงเร็วขนาดนี้!""นั่นต้องขอบคุณลูกสาวสุดที่รักของเจ้าแล้วล่ะ นางเพียงเพื่อจะช่วยท่านแม่ของนาง ก็เลยยอมบอกสถานที่นี้ให้กับข้า" มู่จิ่วซีเห็นเซี่ยเฟิงทำหน้านิ่วขมวดไม่อยากจะเชื่อ ความเย็นเยือกตรงมุมปากก็ยิ่งถลำลึก"เย่ฮาน มัดเขาเอาไว้และพากลับไปสอบปากคำ!" มู่จิ่วซีกล่า
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 393
มู่เทียนซิงตั้งใจพยายามนึก แต่ว่าพอนึกไปนึกมาแล้วก็นึกไม่ออก เขาทำหน้ากลุ้มอกกลุ้มใจ เห็นแล้วน่าตลกมาก"ท่านพ่อ เอาล่ะ ไม่ต้องนึกแล้ว ถ้าท่านนึกออกก็คงจะไม่มานึกถึงเซี่ยเฟิงได้เอาวันนี้ ตอนนี้ดึกแล้ว ท่านรีบไปนอนเถอะ" มู่จิ่วซีพอเห็นหน้านิ่วขมวดที่เอาแต่นึกของตนเองก็ยิ้มหัวเราะออกมา"เจ้ามันนางตัวแสบ กล้าดูถูกพ่อเจ้าเรอะ!" มู่เทียนซิงเกาตรงขมับและกล่าวอย่างอารมณ์เสีย "งั้นเจ้าจะบอกว่าพิษในร้านชานมของเจ้าในวันนี้เป็นฝีมือของเซี่ยเฟิงงั้นหรือไง?""เขาเป็นคนวางยาพิษหรือไม่มันไม่สำคัญแล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องเกี่ยวข้องกับเขา ตอนนี้ยืนยันได้แล้วว่าเขากับป้าสะใภ้รองมีความสัมพันธ์กัน ซึ่งก็คือไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น ก็คือไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้นที่ต้องการทำร้ายลูกสาวสุดที่รักของท่าน" มู่จิ่วซียักใหล่กล่าว"ทำร้ายเจ้าก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง? เพียงแค่คราวก่อนแอบรอบยิงธนูสังหารเจ้า แต่คราวนี้ทำไมถึงลงมือกับร้านชานมของเจ้าแทน? ไม่ใช่ว่าควรต้องฆ่าเจ้าหรือไง? ลงมือกับร้านชานมจะไปมีความหมายอะไร? หรือว่าพอฆ่าเจ้าไม่ได้แล้วก็จนปัญญา?" มู่เทียนซิงรู้สึกแปลกเล็กน้อย"ปัญหาน่าคิด ลูกเองก็คิดไม่ตก ให้ลูกเอาเ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 394
มู่จิ่วซีเข้าใจอารมร์ของโม่จุน กรมพระราชวังนครบาลเป็นองค์กรที่สำคัญแห่งหนึ่ง กลับมีไส้ศึกเป็นบุคคลระดับสูงถึงสองคน แน่นอนว่าโจวเหยาซึ่งเป็นอธิบดีก็ยากจะหลีกเลี่ยงความผิด"แต่ว่า ใต้เท้าโจวไม่ใช่ว่ากำลังตรวจสอบท่าเรืออยู่หรอกเหรอ พอจับปรมาจารย์ไช่ของโกดังตระกูลฉีได้ ก็พบว่าปรมาจารย์ไช่เป็นไส้ศึก อีกทั้งยังจับได้ทั้งเป็น ที่น่าบังเอิญกว่ามากคือปรมาจารย์ไช่และปรมาจารย์เซี่ยเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันมู่จิ่วซีตกใจอ้าปากค้างพร้อมกับกล่าวออกมา : "มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ งั้นโกดังตระกูลฉีที่แท้ก็เป็นฐานที่มั่นแห่งหนึ่งของแคว้นเป่ยจิ้นน่ะสิ""ใช่ขอรับ ปรมาจารย์ไช่ทนการถูกเฆี่ยนทรมานไม่ไหวก็เลยคายชื่อคุณชายหม่าออกมา อีกทั้งยังบอกว่าคุณชายหม่าซ่อนอยู่ในบริเวณรอบๆ ท่าเรือขอรับ" ชิงเฟิงกล่าว"คุณชายหม่า!" ดวงตาของมู่จิ่วซีทอประกายขึ้นมาในทันที "ชายน่าสะดุดตาคนนั้นที่ท่าเรือ? ไม่สิ เป็นชายหนุ่มรูปงามคนนั้นที่ท่าเรือน่ะเหรอ?""ใช่ขอรับ คุณหนูใหญ่สังเกตุคนๆ นี้ไว้ตั้งนานแล้วเหรอขอรับ?" ชิงเฟิงคราวก่อนไม่ได้ไป แน่นอนว่าไม่รู้เรื่องนี้ชัดดี"แค่ท่าเรือแห่งเดียว กับหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่ปรากฎตัว เดิมที
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 395
มู่จิ่วซีรีบลงมาจากม้า นางตะโกนเรียกเย่ฮานและโยนบังเหียนม้าออกไปชิงเฟิงก็เอาบังเหียนม้าโยนให้กับเย่ฮานและรีบตามมู่จิ่วซีคนขับเกวียนม้าฝ่ายตรงหน้าสวมหมวกผ้าสีน้ำตาลใบหนึ่ง เลยมองไม่เห็นหน้า ตอนนี้สองมือกุมบังเหียนม้าเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ม้าที่ตกใจเตลิดวิ่งมั่วซั่วประตูรถม้าที่ตะแคงกับพื้นก็ได้เปิดออก ด้านในมีอยู่ 2 คน มู่จิ่วซีเห็นคนที่คล้ายกับบ่าวรับใช้คลานออกมาก่อน จากนั้นก็ถามอย่างกระวนกระวายเข้าไปข้างใน : "นายท่าน ท่านต้องไปโรงแพทย์ไหม?""ตื่นตระหนกอะไร!" มู่จิ่วซีรู้สึกคุ้นหูกับเสียงของผู้ชายด้านใน นางเอียงศีรษะหันมองเข้าไปในทันที "ท่านอ๋องสี่!"มู่จิ่วซีส่งเสียนอุทานขึ้นมา ไม่คาดคิดว่าภายในรถม้าจะเป็นท่านอ๋องสี่โม่อี้ซิวทำไมท่านอ๋องสี่มาโผล่ที่ท่าเรือซิงหลงในเวลาแบบนี้?นี่มันน่าสนใจจริงๆ"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้ามาเอาชีวิตข้าตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้เลยหรือไง?" ในที่สุดท่านอ๋องสี่ก็คลานออกมา หลังมือเต็มไปด้วยเลือดใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาเล็กน้อย แต่ทว่ามุมปากกลับยังเผยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ เขาเห็นมู่จิ่วซีและเสียวสันหลังวาบอย่างไม่มีเหตุผล"มู่จิ่วซีถวายบังคมท่านอ๋องสี่เพคะ! ไอ้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 396
"หรอ? อาหารทะเลเน่าเสียและปฏิเสธตีกลับเหรอเพคะ? เรื่องแบบนี้ต้องให้ท่านอ๋องสี่ทรงต้องลงมาจัดการด้วยตัวเองเลยเหรอเนี่ย งั้นท่านจ่ายเงินแพงๆ จ้างคนตั้งมากมายไว้ทำอะไรเหรอเพคะ? ตัวเองต้องมาเหนื่อยขนาดนี้ ข้าเองปวดใจแทนท่านอ๋องสี่จริงๆ" มู่จิ่วซีตีหน้าใสซื่อพูดออกมา"มูลค่าอาหารทะเล 32,000 ตำลึง มันไม่ใช่มูลค่าน้อยๆ รวมกับค่าตีเรือกลับกับค่าชดเชยความเสียหาย แคว้นตงเฉินทางด้านนั้นต้องชดเชยให้ข้า 50,000 ตำลึง หากข้าไม่ประทับลายนิ้วมือ พวกเขาจะยืนยันบัญชีได้ยังไง มู่จิ่วซี เจ้าอย่ามาหาเรื่องข้าดีกว่า ข้ายังมีธุระต้องไปทำ"ความอดทนของโม่อี้ซิวเริ่มหมดลง"ดูจากที่ท่านอ๋องพูด ซีเอ๋อร์ก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี พูดให้ชัดก็จบเรื่องไปแล้วไม่ใช่หรือไงเพคะ หม่อมฉันเองก็กลัวว่าพอกลับไปแล้วโม่จุนถามขึ้นมา หม่อมฉันกลับไม่รู้อะไรเลยเนี่ยน่ะสิ" มู่จิ่วซียิ้มกล่าว "งั้นขอให้ท่านอ๋องสี่เดินทางโดยสวัสดิภาพเพคะ""เจ้าไม่ใช่ว่าควรชดใช้ค่ารถม้าของข้าหรือไง?" โม่อี้ซิวกล่าวอย่างโมโห"หา? ท่านอ๋องสี่ นี่มันเหตุผลอะไรเพคะ ซีเอ๋อร์ไม่ได้แตะต้องรถม้าของท่านเลย ท่านอ๋องสี่ งั้นหม่อมฉันขอทูลลาเพคะ" มู่จิ่วซี
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
