บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 801 - บทที่ 810

หลังจากออกจากจวนเจ้าเมืองแล้ว ฉู่เฉินและซวี่ฮวงก็โบกมือให้กันและบินจากไปทันทีช่วงนี้อารมณ์ของหวู่หยิงนั้นไม่สู้ดีมากนัก โดยคิดว่าได้มองเห็นโอกาสอันดีที่สามารถได้รับ แต่กลับหายไปในอากาศ เพราะความลังเลชั่วขณะนั้น ทำให้เขาจึงไม่ได้ลงมือด้วยตนเองเขาเล่นด้วยหินผลึกในมือ ซึ่งได้มาจากการซุ่มโจมตีใครบางคนที่เกือบจะก้าวข้ามไปสู่ระดับจอมยุทธเดิมที เขาวางแผนที่จะกลับไปที่ฐานของหอคอยในเมืองอินทรีทะยานเวหาและปรับแต่งผลึกนี้ ซึ่งนี่ไม่ถือว่าเป็นผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ แต่สามารถสัมผัสได้ถึงผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์อีกอันหนึ่งได้จากด้านใน ซึ่งทำให้มีเรื่องที่ต้องจัดการต่อเมื่อสัมผัสได้ว่าผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์อยู่กับชายหนุ่มที่มีวรยุทธในช่วงต้นของระดับมหากาฬ หวู่หยิงไม่ต้องการทำเจ้าเมืองซวี่ฮวงตื่นตกใจ จึงตัดสินใจส่งให้สมาชิกที่ประจำการอยู่ของหอคอยเงาทมิฬเป็นผู้ลงมือ กับชายหนุ่มในช่วงต้นระดับมหากาฬจึงได้ส่งคนในระดับเดียวกันถึงสี่คนไปลงมือ แถมไม่ต้องลงมือเองอีก เมื่อถึงตอนนั้นแค่นั่งและดื่มด่ำกับความสําเร็จ หวู่หยิงคิดถึงฉากที่ยอดเยี่ยมและเลื่อนขั้นไปสู่ระดับราชาวรยุทธหลังจากได้รับผลึกประก

ฉู่เฉินเดินช้าๆกลับไปที่โรงแรมที่อยู่ติดกับร้านอาหาร จริงๆ แล้วโรงแรมนี้มีเจ้าของคนเดียวกันกับโรงเตี๊ยม และฉู่เฉินสามารถเพลิดเพลินกับส่วนลดมากมายขณะดื่มที่โรงเตี๊ยมนั้นหลังจากเข้าไปในห้องและสัมผัสได้ถึงสภาพแวดล้อมโดยไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ ในที่สุด ฉู่เฉินก็เปิดซองจดหมายที่หวู่หยิงมอบให้ออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในซองจดหมาย ฉู่เฉินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะในจดหมายมีข้อความว่า: "ลอบสังหารโจวหงและนำร่างของโจวหงกลับมาหอคอยเงาทมิฬหมายถึงอะไร? เสร็จศึกฆ่าขุนพลหรือ?ชั่วขณะหนึ่ง ฉู่เฉินไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆอย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นเนื้อหาของจดหมาย ฉู่เฉินก็รู้ว่าโจวหงอาจได้รับข้อความเกี่ยวกับการลอบสังหารตัวเองและนำร่างของเขากลับไป“มันเข้าใจยากขนาดนั้นเลยเหรอ? นายเคยเห็นมือสังหารมีจิตใจบ้างไหม?” เหยาหลิงเฉินพูดในใจของฉู่เฉินใช่แล้ว คำพูดของเหยาหลิงเฉินทำให้เขากระจ่างขึ้น หอคอยเงาทมิฬกังวลถึงความใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้นของฉู่เฉินกับโจวหงซึ่งนำไปสู่ภารกิจนี้ในความพยายามที่จะเข้าใกล้โจวหงมากขึ้น ฉู่เฉินได้ทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าฉู่เฉินไม่มีอะไรต่อโจวหง แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เก

“กลับไปที่สำนักงานใหญ่กับข้าเดี๋ยวนี้!” หวู่หยิงสั่งการทันที“สำนักงานใหญ่?” ฉู่เฉินถามด้วยความงุนงง"ใช่แล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวออกมา ดูเหมือนจะไม่ได้มาจากโลกของพวกเรา และพวกเขากำลังโจมตีสำนักงานใหญ่อยู่ เมื่อสักครู่นี้ สำนักงานใหญ่ได้ส่งคำสั่งลับมา สมาชิกของหอคอยเงาทมิฬทุกคนจะต้องหยุดภารกิจปัจจุบันและกลับมาไปที่สำนักงานใหญ่ เพื่อปกป้องสำนักงานใหญ่!”เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เฉินก็มีลางสังหรณ์ คนเหล่านี้คงเป็นคนที่เข้ามาในโลกนี้ด้วยกันจากเมืองหลวงเป็นไปได้ไหมว่าสำนักงานใหญ่ของหอคอยทมิฬตั้งอยู่เหนือค่ายกลของโลกนี้?“ท่านหวู่หยิงรออะไรอยู่? รีบไปลุยกันเถอะ!” ฉู่เฉินตั้งใจแน่วแน่ที่จะอุทิศตนให้กับหอคอยเงาทมิฬจนกว่าเขาจะตายสิ่งนี้ขจัดความลังเลใจครั้งสุดท้ายของหวู่หยิงจนหมดเมื่อรอบตัวไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ที่สังเกตเห็นได้แล้ว หวู่หยิงจึงพาฉู่เฉินทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า บินอย่างรวดเร็วไปในทิศทางหนึ่งฉู่เฉินประหลาดใจกับความเร็วไม่นานนัก ไกลออกไป ก็มีเกาะลอยฟ้าปรากฏขึ้นมา"นี่คือสำนักงานใหญ่ของหอคอยเงาทมิฬ!" หวู่หยิงพูดย่างภาคภูมิใจ และสังเกตเห็นความประหลาดใจของฉู่

ทั้งสามคนนี้ พร้อมด้วยกลุ่มสมาชิกของนิกาย เฝ้าดูโดยไม่พูดอะไรสักคำ ราวกับว่าพวกเขากำลังรอดูเรื่องตื่นเต้นในหมู่พวกเขามีใบหน้าที่คุ้นเคยหลายคน เช่นโปเปียว เฉินเหนิงลัวและโจวเล่ยแน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ของต้าเซี่ยหรือตระกูลใหญ่จากเมืองหลวง ผู้คนจากนิกายหลักๆ ทั้งหมดไม่สนใจและไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้“ฉัน ชิงหลง เอาชื่อเป็นประกัน เขาเป็นพลเมืองของต้าเซี่ย!”แม้จะมีแรงกดดันจากฉินหยวนไถแต่ชิงหลงก็ยังคงพูดต่อไป“ฮึ่ม! คนขี้ขลาดที่ซ่อนตัวตนของเขา ชิงหลง ฉันแนะนำให้นายบอกความจริงว่าเขาเป็นใคร” ฉินหยวนไถยังคงกดดันต่อไป“ฉินหยวนไถ ฉันรับรองสถานะไปแล้ว นายยังต้องการอะไรอีก?”ชิงหลงรู้สึกรำคาญ เพราะในต้าเซี่ยสถานะของเขาจะไม่มีใครกล้าตั้งคำถาม แต่ที่นี่ในดินแดนเร้นลับ ดูเหมือนว่ามันจะมีน้ำหนักน้อยลง“ชิงหลง พวกเราเห็นแก่หน้านายมากแล้วนะ หรือนายอยากจะโยนมันทิ้งไป? นายก็ควรรู้ว่าในดินแดนเร้นลับนี้ แม้ว่าฉันจะลงฆ่านายตอนนี้เลย พวกต้าเซี่ยจะไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน และแม้ว่าพวกเขาจะรู้ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ อย่าคิดว่าฉันไม่กล้า!”ฉินหยวนไถไม่หยุดยั้ง มุ่งมั่นที่จะเปิดเผยตัวตนของผู้ม

“ฉันคิดแผนการแบบนี้ไว้ ให้พวกคุณจัดการกับจอมยุทธสองคน ในขณะที่พวกเราสามคนจะรั้งผู้นำของหอคอยเงาทมิฬเอาไว้ ในขณะที่คนอื่นๆ จะไปยึดค่าย” เจิ้งหยางซื่อพูดถึงแผนการของเขาทั้งกลุ่มก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“นั่นไม่ถูกต้อง หากพวกเราจอมยุทธทั้งห้าถูกตรึงเอาไว้ที่นั้น และค่ายกลของดินแดนเร้นลับก็จะตกอยู่ในมือของพวกเขา นี่จะไม่ใช่การโยนอ้อยเข้าปากช้างหรอกเหรอ?” ฉินหยวนไถเป็นคนแรกที่ตั้งคำถามตระกูลฉินเตรียมพร้อมอย่างมากที่สำหรับการเดินทางสู่ดินแดนเร้นลับนี้ และจะต้องครอบครองดินแดนเร้นลับนี้ พวกเขาจะมอบดินแดนเร้นลับให้กับผู้อื่นได้อย่างไรด้วยการคัดค้านของฉินหยวนไถ คนทั้งห้าก็เงียบลงอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีการสนทนาลับผ่านการส่งสัญญาณโทรจิตฉู่เฉินนั่งเอียงๆ รู้สึกหมดหนทางเมื่อเห็นเช่นนี้“ผู้อาวุโส คุณได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดไหม?”ฉู่เฉินถามเหยาหลิงเฉิน“มันจะไปยากอะไร! “เหยาหลิงเฉินตอบเสียงสนทนาทางโทรจิตก็ดังขึ้นในหัวของฉู่เฉิน“วางใจได้เลย ค่ายกลนี้อยู่นอกเหนือการควบคุมของปรมาจารย์ระดับมหากาฬ สิ่งที่เพิ่งพูดไปก่อนหน้านี้เป็นเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาใช้ความพยายามอย่างดีที่ส