บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 791 - บทที่ 800

“เอาล่ะ ผู้อาวุโสมาดูดซับกันเลยดีกว่า”หลังจากที่ฉู่เฉินพูดจบ ก็นั่งขัดสมาธิลง และรอให้เหยาหลิงเฉินเสนอแนะไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มีคลื่นความร้อนไหลเข้ามาในร่างกาย ฉู่เฉินยังคงสงบ เพราะรู้ว่านี่คือการถ่ายถอดกำลังภายในเหยาหลิงเฉิน หลังจากลดพลังผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์แล้วฉู่เฉินมองคลื่นความร้อนไหลที่ไหลวนเวียนภายในร่างกายหนึ่งรอบ ในขณะที่คลื่นความร้อนไหลค่อยๆ ลดลง ในรอบที่สอง จากนั้นคลื่นความร้อนไหลก็หายไปอย่างสมบูรณ์ โดยแสดงว่าฉู่เฉินดูดซับมันจนหมดแล้วจากการตรวจสอบจากภายในของฉู่เฉิน เขาพบว่าวรยุทธไม่ได้เพิ่มขึ้นถึงกึ่งหนึ่งเลยฉู่เฉินไม่เชื่อและปล่อยรัศมีทั้งหมดออกมา และแน่นอนว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ด้วยความสับสน เขาดึงรัศมีกลับมาอีกครั้งแต่ผู้คนจำนวนมากในเมืองสัมผัสได้ถึงรัศมีนี้ หลายคนรีบวิ่งหนีออกจากประตู แต่รัศมีนี้ก็หายไปอย่างรวดเร็ว จึงทำได้แค่มองไปรอบๆ อย่างไม่มีความหมายโจวหงจากโรงเตี๊ยม พี่เถาจากร้านค้า และนักรบระดับมหากาฬผู้ทรงพลังอีกสองสามคนที่ฉู่เฉินไม่รู้จัก ทั้งช่วงต้น กลาง และปลายต่างก็สังเกตเห็น เพราะเมืองเฟยหยิงเป็นที่พำนักของผู้มีอำนาจมากมายซวี่ฮวงก็สัมผัสได้ถึง

เห็นได้ชัดว่าเหยาหลิงเฉินกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นกว่าเดิม อาจเนื่องมาจากผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์เมื่อได้ยินคำพูดของเหยาหลิงเฉิน ฉู่เฉินก็ไม่ลังเลอีกต่อไป หลังจากทำจิตให้สงบ ก็สัมผัสได้ถึงจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่ปรากฏขึ้นในใจอย่างแปลกประหลาดฉู่เฉินสัมผัสได้ และเหมือนกับที่เหยาหลิงเฉินพูดเอาไว้ก่อนหน้านั้น เขาสามารถขจัดจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์นี้ได้ตลอดเวลา โดยบังคับให้เหยาหลิงเฉินกลับเข้าสู่เมืองลับแลมังกรขณะที่เหยาหลิงเฉินเข้าควบคุมร่างของฉู่เฉิน ฉู่เฉินก็ถอยกลับเข้าไปในส่วนลึกจิตใจ และสัมผัสได้ความรู้สึกแปลกๆ ซึ่งเขาสามารถสัมผัสและเห็นการกระทำของตัวเองได้ แต่การกระทำเหล่านั้นไม่ใช่ของเขาเอง และนั้นก็ทำให้รู้สึกแปลกๆ อยู่บ้างแม้ว่าเหยาหลิงเฉินจะควบคุมร่างกายของฉู่เฉินได้ไม่คล่องแคล่วเท่าตัวฉู่เฉิน แต่ก็ยังสามารถจัดการได้ค่อนข้างดี“เจ้าเป็นใคร? เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” นักโทษรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเห็นพ่อบ้านซวี่พาคนแปลกหน้าเข้ามาเหยาหลิงเฉินควบคุมร่างกายของฉู่เฉิน และเข้าไปในห้องขัง จากนั้นใช้ฝ่ามือฟาดนักโทษออกไปโดยไม่ถามคำถามหรือตอบใดๆฉู่เฉินมองเห็นฉากมหัศจรรย์ซึ่งมีแสงสีขาว

“แน่นอน สบายใจได้”โจวหงเห็นว่าฉู่เฉินเห็นด้วยกับข้อเสนอ และตกลงตามคำสัญญาปากเปล่าใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต นอกจากนี้ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้วและเข้าร่วมหอคอยเงาทมิฬ ทุกอย่างจะอยู่ในมือตัวเองไม่ใช่หรือ“แล้วมัวรีรออะไรอยู่เล่า รีบไปเถอะ” เมื่อโจวหงคิดถึงเรื่องนี้ ความทุกข์ใจก็ลอยหายใจกับอากาศ“เอาล่ะ พี่โจว ข้าจะนำทางเอง”ฉู่เฉินนำโจวหงเดินทางมาถึงโรงเตี๊ยมจากนั้นโจวหงก็เห็นฉู่เฉินตัวปลอม นั่งดื่มอยู่บนชั้นสองเพื่อให้มีความสมจริงมากขึ้น ก็ควรมีผู้เห็นเหตุการณ์มากขึ้น ฉู่เฉินทำท่าราวกับว่าเขากำลังจะลงมือ แต่โจวหงหยุดเขาเอาไว้ก่อน“น้องเหยียนเฉิน ที่นี่มีคนมากเกินไป และไม่ฉลาดเลยที่จะเริ่มการลอบโจมตีเช่นนี้ นอกจากนี้ ยังบุคคลที่ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงต้นของระดับมหากาฬ พวกเราควรรอโอกาสที่ดีกว่านี้”“พี่โจวพูดถูก ข้าบุ่มบ่ามเกินไป” แม้ปากฉู่เฉินจะพูดแบบนี้ แต่ว่าภายในจะรู้สึกหงุดหงิดก็ตามนี่มันสถาการณ์อะไร? เมื่อกี้แสร้งทำเป็นว่ารีบร้อน แต่ตอนนี้ก็เปลี่ยนท่าทีเสียแล้ว แค่สัมผัสได้ถึงรัศมีของมหากาฬช่วงต้นก็ลังเลแล้วงั้นเหรอ?ต้องรู้ว่ารัศมีของมหากาฬช่วงต้นนั้นเป็นของปลอ

“นี่คือนายท่านหวู่หยิง ​​รีบทำความเคารพเร็วเข้า”พี่เถาพาชายชราเข้ามาและสั่งฉู่เฉินกับโจวหง“คารวะนายท่านหวู่หยิง!” ฉู่เฉินและโจวหงพูดพร้อมกันและโค้งคำนับด้วยความเคารพ โจวหวังหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้เข้าร่วมหอคอยเงาทมิฬ และฉู่เฉินก็มีเรื่องที่ต้องตามหาเช่นกัน“นี่คือพี่น้องสองคนที่นำเป้าหมายกลับมาครับ คนทางซ้ายคือเหยียนเฉิน และคนทางขวาคือโจวหง”พี่เถาหันกลับมาและแนะนำชายชราให้รู้จักกับฉู่เฉินและโจวหง“อืม”ชายชราตอบอย่างเฉยเมย แล้วหันหน้าไปมองศพที่อยู่บนพื้นไม่เข้าใจถึงเหตุผล ชายชราซึ่งเป็นที่รู้จักในนามนายท่านหวู่หยิง หยิบผลึกทมิฬออกมาจากแขนของเขา แล้วตรวจสอบสัมผัสได้หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูด: "ใช่ เป็นเขา แต่สิ่งของนั่นไม่อยู่บนร่างอีกต่อไป" จากนั้นเขาก็มองไปที่ฉู่เฉินและโจวหงจากนั้น พี่เถาก็พูดทันที: "พวกเจ้าสองคนได้เอาอะไรไปจากศพไหม เช่น ของที่คล้ายกับผลึกนี้บ้างไหม?"“ไม่ครับพี่เถา หลังจากที่ฆ่าคนๆ นี้เสร็จ พวกเราก็รีบมาที่ร้านพร้อมศพทันที เพื่อตามหาท่านครับพี่เถา” ฉู่เฉินพูดอย่างรวดเร็ว“ใช่แล้วพี่เถา” โจวหงตอบอย่างรวดเร็วเห็นได้ชัดว่าภารกิจของ หอคอยเงาทมิฬในก

ฉู่เฉินมีเวลาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่จะถูกโจมตีจากพลังที่ร้ายกาจจากด้านหลัง ทำให้ลอยไถลลอยออกไปหลายสิบเมตร จากนั้นกลิ้งบนพื้นอีกสองสามตลบก่อนที่จะหยุดลงหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็พร้อมที่จะลุกขึ้น จากนั้นก็มีเสียงหนึ่งนอนอยู่บนพื้นในท่าเดียวกับตัวเขา แน่นอนว่าคือโจวหง และคำเตือนของฉู่เฉินไม่ได้ช่วยอะไรฉู่เฉินลุกขึ้นและกระอักเลือดออก แล้วมองไปด้านหลัง ตามที่คาดไว้เป็นนายท่านหวู่หยิงแห่งหอคอยเงาทมิฬ หลังจากโจมตีคนทั้งสองแล้ว ก็ไม่ได้ลงมืออีกเลย“นายท่านหวู่หยิง นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?” ฉู่เฉินถามหวู่หยิงเพียงแค่มองไปที่ฉู่เฉินและโจวหง โดยไม่ตอบคำถามของฉู่เฉินทั้งสองนี้มีความแข็งแกร่งปานกลาง และไม่ควรจะสามารถผสานและดูดซับผลึกประกายศักดิ์สิทธิ์ได้ พวกเขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรแม้ว่าหวู่หยิงจะไม่ตอบกลับ แต่ก็ไม่ได้แสดงความตั้งใจที่จะลงมือต่อไป ฉู่เฉินช่วยพยุงโจวหงซึ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นเห็นได้ชัดว่าโจวหงได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่าเขาและสามารถยืนหยัดขึ้นได้ด้วยการพยุงของฉู่เฉินเท่านั้นหวู่หยิงจึงหยุดความสงสัยอย่างในใจลง“นี่คือการบททดสอบของหอคอยเงาทมิฬ เพื่อประเมิน