“นายน้อยครับ เมื่อ 12 ปีก่อนตระกูลฉีเล็งที่ดินของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานเอาไว้ และพยายามบีบบังคับชักจูงทุกรูปแบบกับผู้อำนวยการเฉินชิงชานในขณะนั้นแต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายจึงวางเพลิงทำลายสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานเพื่อจะได้มาซึ่งที่ดินแห่งนี้ได้อย่างสมใจปรารถนาน่ะครับ”“หลายปีมานี้ ตระกูลฉีใช้ที่ดินผืนนั้นลงทุนอสังหาริมทรัพย์ จนได้กลายเป็นหนึ่งในห้าตระกูลที่ร่ำรวยในหนานเจียงเลยนะครับ!”“ผมได้ข่าวมาว่า ตระกูลฉีจะเปิดการประมูลจี้หยกในอีกสามวันข้างหน้านี้ ได้ยินมาว่าจี้หยกชิ้นนี้เป็นสิ่งของที่หลงเหลือมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานในตอนนั้น ลึกลับมากๆเลยนะครับ”ภายใต้สายตาอาฆาตของฉู่เฉิน ฉู่เซี่ยงตงก็รู้สึกราวกับว่ามีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งมาบีบคอของเขาเอาไว้แน่น จนทำให้เขาหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง“ตระกูลฉีอย่างนั้นเหรอ!” ฉู่เฉินยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่เย็นยะเยือกเพื่อที่ดินผืนนี้ พวกเขาต้องทำลายชีวิตกว่า 108 ชีวิตในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าให้จมอยู่ในกองเพลิงเลยเหรอ เขาก็รีบพูดกำชับขึ้นมาว่า “ นายเตรียมตัวก็แล้วกัน อีกสามวันฉันจะไปร่วมงานประมูล ฉันจะไม่ยอมให้จี้หยกชิ้นนั้นต
อ่านเพิ่มเติม