All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 21 - Chapter 30

พอเห็นฉู่เฉิน ซุนหย่างซินก็ประหลาดใจอย่างมาก และรีบก้าวเข้าไปหาพร้อมกับกำมือแล้วโค้งคำนับด้วยความอับอาย “ศิษย์น้องซื่อบื้อขอทำความเคารพต่อศิษย์พี่หมอวิเศษครับ”ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์หลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างตกใจต่อเหตุการณ์นี้ซึ่งต้องรู้ก่อนว่าชื่อเสียงหมอวิเศษซุนหย่างซินได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งหนานเจียง และตอนนี้เขาก็กำลังแสดงความเคารพแบบศิษย์น้องต่อเด็กหนุ่มที่อยู่ต่อหน้าคนหนึ่งงั้นเหรอ?ฉู่เฉินพยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็ตั้งใจมองท่านปู่แห่งตระกูลฉินที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างระมัดระวังช่วงเวลาต่อมา สีหน้าของเขาก็เย็นชาขึ้นมาทันที “ใครให้พวกคุณดึงเข็มเงินออกจากร่างของท่านปู่?”เขาทิ้งเข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มเอาไว้บนร่างท่านปู่ฉิน เพื่อสำรองเอาไว้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนอื่นดึงออกไปฉินปิงเยว่ก้าวไปดูข้างหน้า สีหน้าก็ซีดเซียว แล้วรีบถามขึ้นเสียงดังว่า “ใครกัน?”เธอสั่งเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว ว่าห้ามใครคนใดแตะต้องเข็มเงินบนร่างของคุณปู่ทั้งเจ็ดเล่มนั้น“คุณหนูฉิน ผมเองครับ” แพทย์แผนจีนเฒ่าผมหงอกท่านหนึ่งที่อยู่ในนี้ยืนขึ้นมา และพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ “ดูเหมือนจุดฝังเข็มของท่านปู่ที่ฝัง

“ไม่ว่ายังไง สุดท้ายก็เป็นท่านคุณหมอวิเศษที่ช่วยตาแก่อย่างข้าเอาไว้”ฉินเวิ่นเทียนส่ายหน้า กล่าวอย่างยึดมั่น “ตั้งแต่วันนี้คุณหมอวิเศษจะเป็นแขกที่มีเกียรติอย่างสูงของตระกูลฉินเรา ต่อไปหากท่านมีความต้องการอะไร ตระกูลฉินของเราจะช่วยเต็มที่อย่างแน่นอน”“ไม่รู้ว่าคุณหมอวิเศษชื่ออะไรเหรอครับ?”“ฉันนามสกุลฉู่ คุณเรียกผมว่าสำนักรักษาศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินก็ได้”“คุณหมอฉู่ผู้อัจฉริยะนี่เอง”ฉินเวิ่นเทียนก้มตัวคำนับให้ฉู่เฉินอีกครั้ง เมื่อดวงตาของเขาตกลงไปที่แหวนสีม่วงบนนิ้วมือของฉู่เฉิน ทันใดนั้นความน่าทึ่งสุดขีดก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาแหวนวิญญาณมังกรงั้นเหรอต้องรู้ว่า แหวนวงนี้สามารถควบคุมทรัพย์สินชั้นสูงทั้งสี่ของต้าเซี่ยได้เลยตระกูลฉินแม้จะเป็นตระกูลร่ำรวยของหนานเจียง แต่สำหรับทรัพย์สินชั้นสูงทั้งสี่นั้น ช่างธรรมดาเสียเหลือเกินแม้แต่ฉินปิงเยว่ก็มองดูฉู่เฉินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ พร้อมกับพูดว่า “คุณหมอวิเศษฉู่คะ ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตคุณปู่ของฉันเอาไว้” ฉู่เฉินส่ายหน้าและยิ้มๆในเวลานี้ ก็มีเสียงดังตุบมาจากด้านในทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงเหอจินหัวคุกเข่าให้กับ

ถังไห่ซานส่ายหน้า แล้วพูดว่า “เสี่ยวฉู่ น้ำใจของคุณฉันเข้าใจดี แต่ว่าเรื่องนี้คุณไม่สามารถควบคุมได้แล้ว ตอนนี้เราคิดแค่ว่าต้องลบล้างความแค้นนี้ยังไงเสียดีกว่า”ฉู่เฉินอยากพูดว่าตัวเองรู้จักฉู่เซี่ยงตง เพียงแค่โทรหาเขา ให้เขาสั่งสอนเฉินติงเทียนสักหน่อยก็พอจู่ๆเขาก็เห็นถังรั่วเวยชำเลืองมองไปที่หวังซวี่ แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ขอความช่วยเหลือว่า “หวังซวี่ ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกฉันว่าพ่อคุณรู้จักเจ้าพ่อหนานเจียงไม่ใช่เหรอ? ให้เขาช่วยเราพูดหน่อยได้ไหม?”“ไงนะ? เสี่ยวหวัง พ่อเธอรู้จักเจ้าพ่อหนานเจียงงั้นเหรอ?” ถังไห่ซานมองดูหวังซวี่ด้วยความตกใจดึงดูดสายตาหลายคน หวังซวี่พูดอย่างเฉยเมย “ใช่ครับ คุณลุงถัง พ่อผมมีความสัมพันธ์เล็กน้อยกับเจ้าพ่อหนานเจียง”“ดี ๆ ๆ เสี่ยวหวัง ตอนนี้เธอรีบติดต่อพ่อเธอเลยนะ” เหอหลานพูดกล่าวดี ๆ ต่อเนื่องหวังซวี่โทรหาพ่อเขาหวังฟู่กุ้ยต่อหน้าหลายคน เล่าเรื่องราวออกมาทั้งหมดไม่นาน เขาก็กดวางสายและพูดกับทุกคนว่า “คุณลุงถังครับ พ่อผมบอกว่าเรื่องนี้จัดการได้ครับ”ไม่รอให้ทุกคนดีใจ หวังซวี่ก็มองมาที่ฉู่เฉินด้วยความสุขเมื่อเห็นคนอื่นเป็นทุกข์ “แต่พ่อผมบอกว่า เรื่องนี้เป

“เพี้ยะ!”พอเขาพูดจบ จู่ๆก็ถูกเฉินติงเทียนตบหน้าอย่างแรงไปหนึ่งฉาด “ไอ้คนแซ่ถัง เลิกใช้ลูกไม้ตื้นๆ แบบนี้กับกูได้แล้ว!”“เงินน่ะ คนอย่างเฉินติงเทียนไม่เคยขาดหรอกนะ คนอย่างกูเสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้”“วันนี้กูจะบอกเอาไว้เลยว่า การที่จะปล่อยพวกแกไปก็ใช่ว่าจะไม่ได้”เขายื่นมือออกมาแล้วชี้ไปที่ฉู่เฉิน กัดฟันแล้วพูดว่า “อย่างแรก ไอ้หมอนี่ต้องคุกเข่าลงคำนับกูสิบแปดครั้ง!”แล้วเขาก็มองไปยังถังรั่วเวยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ “อย่างที่สอง ให้ลูกสาวของแกมานอนกับกู แค่ทำให้กูพอใจ มีความสุข พออิ่มอกอิ่มใจแล้วก็จะปล่อยพวกแกไปก็ได้นะ”“แก…ไอ้สารเลว!” ถังรั่วเวยตัวสั่นด้วยความโกรธจนหน้าซีดเผือดสีหน้าของถังไห่ซานเปลี่ยนไปทันที โดยที่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ้อนวอน “ประธานเฉิน คุณเปลี่ยนเงื่อนไขสองข้อได้ไหม ขอแค่คุณไม่ยุ่งกับเงื่อนไขเหล่านั้น แม้ว่าคุณจะต้องการให้ผมคุกเข่าลงหรือกราบคุณ ผมก็ยอมทั้งนั้น”“ได้สิ” เฉินติงเทียนยิ้มอย่างติดตลก เอื้อมมือไปตบหน้าเขาแล้วพูดว่า “งั้นแกก็คุกเข่าคำนับกูสามที”พอพูดจบ เขาก็ถอยหลังไปสองก้าว แล้วก็หยิบมือถือออกมาตรงไปที่ถังไห่ซาน ราวกับว่าเขาต้องการท

ในเวลานี้ ทุกคนต่างก็เงียบกริบรวมทั้งผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วย เธอตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่กล้าส่งเสียงใดๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อยเพราะพลังงานของคนตรงหน้ามันน่ากลัวมาก พวกเขารู้ดีว่า แม้แต่คนอย่างผู้ว่าเมืองหนานเจียงในวันที่เขาเข้ารับตำแหน่งก็ยังมาเยี่ยมเยียนเขาด้วยตนเอง“แกวางใจเถอะ ฉันจะต้องมีคำอธิบายให้แกอย่างแน่นอน” ฉู่เซี่ยงตงค่อย ๆ ลุกขึ้น พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ไปกันเถอะ พาฉันไปที่ห้องพักของประธานาธิบดี”ทางด้านนี้ ภายในห้องโถงจัดเลี้ยงของประธานาธิบดีหลังจากที่เฉินติงเทียนไปได้ไม่นาน ถังไห่ซานก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาได้ แล้วพูดว่า “เสี่ยวฉู่ พวกเรารีบไปกันเถอะ”อย่างไรก็ตามฉู่เฉินไม่เพียงแต่ไม่ตื่นตระหนก แต่เขายังนั่งนิ่งอย่างสงบ กินอาหารที่วางเต็มโต๊ะพร้อมพูดว่า “คุณลุงถัง ไม่รีบครับ ก่อนออกเดินทาง อย่างน้อยก็ต้องทานอาหารมื้อนี้ก่อน ไม่อย่างงั้นเสียดายแย่”ถังรั่วเวยแทบจะเป็นบ้าตาย แล้วพูดด้วยความโมโหว่า “นี่มันเวลาไหนแล้ว คุณยังมานั่งกินอยู่แบบนี้อีก คุณดูไม่ออกเหรอว่าเฉินติงเทียนไปเรียกคนมาแล้ว?”“รั่วเวยพูดถูก ผมสงสัยว่าเจ้าหมอนี่คงจะเป็นโรคจิตแล้วล่ะ” หว