All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 1071 - Chapter 1080

ในที่สุดหวังฮวาก็ยอมแพ้ที่จะลงมือ และเลือกที่จะสละสิทธิ์แม้ว่าจะส่งผลให้ฝูงชนโห่ร้องใส่ก็ตาม“อะไรกัน? ไม่ได้พูดว่าจะดูการแข่งขันสามนัดเหรอ เพิ่งดวลไปแค่นัดเดียว ก็จบแล้ว ตั๋วนี้ไม่คุ้มค่ากับเงินที่เสียไปเลย”“นี่ไม่ใช่ความผิดของฉู่เฉินสักทีเดียว ก่อนการต่อสู้ครั้งนี้ ใครจะคิดว่าผู้ท้าชิงสองคนที่เหลือจะเลือกที่จะขอยอมแพ้หลังจากเห็นการต่อสู้ของฉู่เฉินแล้ว จึงกลัวจนหายจุกตูด ไม่กล้าขึ้นไปบนลานประลอง”“ก็จริง คิดว่าหวังฮวาจากกองกำลังพยัคฆ์ขาวจะเลือกที่จะสู้ แต่ไม่คาดคิดว่าแม้แต่หวังฮวาก็ยังกลัวฉู่เฉิน!”คำพูดของทุกคนเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและเสียดสีหวังฮวาไม่สนใจ และเดินก้มหน้าออกจากโถงสมุนไพรหวังซิงเดินตามหลังหวังฮวาไประหว่างทาง หวังซิงยังคงพูดพล่ามไม่หยุดหย่อน“หวังฮวา ทำไมเมื่อกี้นายถึงยอมแพ้ หากนายตัดสินใจที่จะเลือกสู้ และเมื่อนายแสดงความสามารถที่แท้จริงของนายออกมา นายอาจจะไม่แพ้ก็ได้!”“นายยังพูดออกมาได้ว่า ความแข็งแกร่งของฉู่เฉินนั้นอยู่ในขั้นกลางๆ ดังนั้นฉันเลยมาที่นี่เพื่อท้าดวลกับเขาเพื่อนาย ตอนนี้ เห็นได้ชัดนายประเมินความแข็งแกร่งของฉู่เฉินต่ำเกินไป ซึ่งทำให้นำไปสู่ผ

“ข้าจะลดระดับวรยุทธให้อยู่ในช่วงเริ่มต้นของจอมยุทธ แต่อย่าคิดว่า ตัวเจ้าอยู่ในช่วงปลายของจอมยุทธ แล้วเจ้าจะทำแบบส่งๆ ได้ ต่อไปข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่า ความแตกต่างระหว่างระดับเล็กๆ นั้น สามารถมองข้ามได้ ยิ่งไปกว่านั้น ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่แปลกประหลาดบางอย่างภายในตัวเจ้า ดังนั้นข้าจึงจะไม่ออมมือ ทุกการโจมตีของข้านั้น จะแรงถึงขนาดคร่าชีวิตได้ จากนี้ไป เจ้าควรระวังตัวให้มาก เพราะข้าสามารถโจมตีได้ทุกเมื่อ”“เอาล่ะ ตอนนี้มาทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้าก่อนดีกว่า ทุ่มพลังมาสุดตัวเลย สู้ให้ตายไปกันข้างหนึ่ง หากเจ้าสามารถทำให้ชายแก่คนนี้ขยับได้ครึ่งก้าว วันนี้ ถือว่าเจ้าชนะ!”เมื่อได้ยินคำพูดดูถูกเหยียดหยามของผู้อาวุโสเย่ ฉู่เฉินก็อดลังเลไม่ได้เขาไม่เข้าใจสถานการณ์เลย จากคำพูดที่หาเหตุและผลไม่ได้ของผู้อาวุโสเย่ บอกว่าตัวเองรู้จักพ่อของเขา จากนั้นก็ตัดบทมา กลายเป็นจะสอนวิชาขั้นสูงให้ และตอนนี้ขอให้ฉู่เฉินโจมตีใส่เขาแบบใส่ไม่ยั้ง นี่มันอะไรกันแน่ ชายชราคนนี้สมองมีปัญหารึเปล่าผู้อาวุโสเย่พูดอย่างไม่พอใจ“นิสัยของเจ้าช่างน่าเบื่อหน่ายนัก ข้าบอกให้โจมตีข้า แล้วทำไมยังมัวคิดมากอะไรอีก”

ฉู่เฉินนั่งเหยียดตัวอย่างขี้เกียจอยู่ตรงหน้าจางเทากับหนิงชิงเสว่ แล้วค่อยๆ ดื่มทีละจิบ โดยมองดูใบหน้าที่เป็นกังวลของหนิงชิงเสว่และจางเทา แล้วพูดขึ้นมา"ไม่เป็นไร ฉันสบายดีจริงๆ ความแข็งแกร่งของฉันพัฒนาอย่างก้าวกระโดด"เมื่อได้ยินแบบนี้นี้ จางเทากับหนิงชิงเสว่มองหน้ากัน เพราะคิดว่าฉู่เฉินอาจจะถูกทุบตี จนสมองได้รับการกระทบกระเทือนเมื่อรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ฉู่เฉินจึงส่งจางเทากลับไป จางเทาช่วยงานที่โถงสมุนไพรในตอนกลางวันเท่านั้น และยังต้องกลับฐานในตอนกลางคืน โชคดีที่การฝึกฝนของจางเทาราบรื่น และระยะทางนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาวันรุ่งขึ้น หลังจากได้รู้จากหลี่ซ่างว่า ไม่มีใครมาขอท้าดวลในวันนี้ ฉู่เฉินเข้าสู่เมืองลับแลมังกรเพื่อฝึกฝน ก่อนที่จะฝึกฝน ฉู่เฉินถามไปว่า เขาจำเป็นต้องฝึกวิชาจำพวกกระบี่กระบองด้วยหรือไม่ผลก็คือผู้อาวุโสเย่โกรธจัด บอกว่าเดินยังไม่ได้กลับคิดที่จะวิ่งเสียแล้ว หลังจากนั้น ก็ใช้การต่อสู้ เพื่อทดสอบความก้าวหน้าของเขา และเกือบจะทุบฉู่เฉินจนร้องไห้หาพ่อแก้วแม่แก้ว หากเขายังมีพ่อแม่อยู่ฉู่เฉินนอนลงบนพื้นเหมือนตายอย่างเขียดหลายครั้งที่ฉู่เฉินเข้าใจว่า ตัวเองต้องตายจริงๆผู

เรื่องที่ยากและมีค่าที่สุดของการฝึกนี้คือ ทัศนคิของผู้อาวุโสเย่ที่มีต่อมุมานะศึกษาของฉู่เฉิน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทรมานอย่างดุเดือดเพียงใด ฉู่เฉินก็ไม่เคยยอมแพ้ การฝึกสอนนี้ไม่เพียงแต่ฝึกความเชี่ยวชาญเท่านั้น แต่ยังฝึกความเพียรพยายามอีกด้วยเมื่อพูดถึงการถ่ายถอดวิชา ปรมาจารย์ที่เก่งกว่าปรมาจารย์นั้น คือปรมาจารย์ผู้รอบรู้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้อาวุโสเย่เป็นปรมาจารย์ผู้รอบรู้ที่ยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าจะไม่เคยอธิบายหรือแนะนำอะไรกับฉู่เฉินโดยตรงเลยก็ตาม แต่การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่รู้ตัว และมีส่งผลกระทบอย่างละเอียดอ่อนเหตุผลที่ฉู่เฉินยอมทนการปฏิบัติที่รุนแรงของผู้อาวุโสเย่ ด้วยความเต็มใจนั้นส่วนหนึ่งมาจากการปรึกษาอย่างจริงจังกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ซวนหวู่ หลังจากที่เขาถูกทุบตีครั้งแรก ซวนหวู่บอกเขาว่า เขาสามารถวางใจได้และปฏิบัติตามคำสอนของผู้อาวุโสเย่ได้อย่างเชื่อฟัง ยิ่งไปกว่านั้น ยังแนะนำให้เขาลดความแข็งแกร่งของตัวเองให้ต่ำกว่าระดับจอมยุทธ และฝึกฝนในรูปแบบไม่เคยได้รับมาก่อน นอกจากนี้ยังเตือนฉู่เฉินไม่ให้รีบเร่งในการใช้อาณาเขตอะไรพวกนั้นด้วย เมื่อสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงจ

“งั้นพวกเราสามารถท้าทายสนามประลองอื่นได้หรือเปล่า?”“เรื่องไม่ได้ระบุเอาไว้อย่างชัดเจน แต่ก็น่าจะเป็นไปได้ บางทีอาจมีจ้าวสนามคนอื่นที่คิดว่า พวกเราอ่อนแอกว่าและถูกรังแกได้ง่ายกว่า ดังนั้นพวกเขาจะมาโจมตีสนามประลองของพวกเราโดยเฉพาะ” “อืม แล้วตอนแรกคุณตัดสินใจให้ใครเป็นปกป้องสนามประลองก่อน?” ฉู่เฉินถามทั้งสามคน“แผนเดิมคือให้พี่หม่าเซียงอวี่ออกไปก่อน และเป็นคำขอของพี่หม่าเองด้วย ฉู่เฉิน คุณอาจไม่รู้ว่าพี่หม่าพึ่งพาการฝึกฝนด้วยตนเอง และประสบความสำเร็จในปัจจุบัน หากเอาชนะคำท้าดวลได้ตลอด แน่นอนว่าเขาไม่กลัวความท้าทายเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม หากคุณชายฉู่ต้องการเป็นผู้ออกไปก่อน ก็ทำเช่นนั้นก็ได้”หลี่ชิงพูดด้วยความประทับใจต่อตัวหม่าเซียงหยู่อย่างเห็นได้ชัด“ไม่จำเป็นหรอก พวกคุณตัดสินใจไปแล้ว ดังนั้นมาทำตามแผนนั้นกันเถอะ”ฉู่เฉินไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ ตั้งแต่แวบแรกที่เขาเห็นพวกเขาสามคน เขารู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เมื่อเป็นอย่างนั้น การที่เขาจะเอาชนะคนอื่นที่เอาชนะพวกเขาไม่ได้ก็ไม่มีความหมายอะไร หากมีใครเอาชนะพวกเขาทั้งสามคนได้ เขาก็จะยื่นมือเข้ามาช่วยอย่างแน่นอน“แล้วหลังจากน