All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 1061 - Chapter 1070

ระหว่างบินกลับไปที่โถงสมุนไพร ฉู่เฉินก็เหมือนลำแสงที่พุ่งขึ้นมาจากภายในฐานและมีลักษณะแบบนี้มาตลอด แต่เมื่ออยู่บนท้องฟ้า ฉู่เฉินกลับมีความรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆดูเหมือนว่ามีบางอย่างซ่อนอยู่และกำลังเฝ้ามองตัวเองฉู่เฉินหยุดและยืนในความว่างเปล่า นั่นคือตอนที่เขาตระหนักว่า ตัวเองโดนกับดักบางอย่างเข้าแล้วเมื่อมองลงไป เขาสังเกตเห็นว่าภูมิประเทศด้านล่างไม่ใช่ภูมิประเทศที่คุ้นเคยของเมืองหลวงอีกต่อไปฉู่เฉินเคยบินผ่านเส้นทางนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แน่นอนว่าต้องคุ้นเคยกับวิวทิวทัศน์ดี แต่ตอนนี้ ไม่คุ้นเคยแม้แต่น้อยท่าไม่ดีแล้ว!ฉู่เฉินแผ่กระจายจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ออกไปทันใดนั้น ก็สัมผัสได้ว่า มีใครบางคนยืนอยู่ในความว่างเปล่าห่างจากตัวเขาไปหลายร้อยเมตร และความรู้สึกที่ถูกจ้องมองก็มาจากตรงหน้านั่นถูกซุ่มโจมตี!แม้ว่าตอนนี้จะตรวจจับได้เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่จะต้องมีมากกว่านั้นแน่นอน ฉู่เฉินขยายจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ให้เป็นวงกว้างมากขึ้นตามที่คาดไว้ ยังมีใครบางคนซ่อนตัวอยู่ในความว่างเปล่าไปหลายร้อยเมตรด้านหลังพวกเขาเมื่อตรวจสอบอย่างละเอียด คนสองคนที่อยู่ข้างหน้าและข้างหลังเป็นจ

เมื่อฉู่เฉินจบ อาณาเขตทั้งสี่ก็ปรากฏขึ้นพร้อมกัน และแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แพร่กระจายออกมาทันที“เป็นไปได้อย่างไร นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานแท้ ๆ ทำไมแกถึงมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวแบบนี้ได้!”ภายใต้แรงกดดันที่กดดันอันหนักหน่วง หานเหอผิงเป็นคนแรกที่คุกเข่าลงไม่ใช่ว่าหานเหอผิงต้องการคุกเข่า แต่เป็นเพราะอาณาเขตของฉู่เฉินกังขังเขาเอาไว้และแรงกดดันมหาศาลกดทับร่างกายทั้งหมดเอาไว้ ซึ่งไม่มีทางหนีได้ กระดูกสะบ้าของเขาแตกละเอียดไปแล้ว จึงทำให้เขาต้องคุกเข่าอย่างช่วยไม่ได้ผู้อาวุโสใหญ่แห่งวิหารวรยุทธ แม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ดีกว่า โดยที่ยังสามารถยืนหยัดอยู่ได้ แต่กระดูกของเขาจะไม่หัก แต่ถูกทำให้สกัดการเคลื่อนไหวตราบใดที่ฉู่เฉินต้องการ ก็แค่ปล่อยลมปราณชี่ที่แท้จริงเพียงเล็กน้อย ก็สามารถฆ่าพวกเขาทั้งคู่ได้“นี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ฉันเก็บตัวบำเพ็ญเพียร ทำไมแกถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ ฉันไม่เชื่อ!”หานเหอผิงยังคงคร่ำครวญถึงความอยุติธรรมฉู่เฉินไม่ได้สนใจ ตระกูลหานทั้งหมดถูกขึ้นอยู่ในบัญชีหนังหมาที่ต้องถูกฆ่าล้างโคตรของเขาหมดแล้วและฉู่เฉินก็เบื่อหน่ายเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับหานเหอผิงแค

“แกคือฉู่เฉินใช่ไหม?”ขณะที่ฉู่เฉินไม่พร้อมที่จะโต้เถียงกับหวังซิง ก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังหวังซิง จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยท่าทางไม่พอใจ“แล้วนายเป็นใครอีก?”ฉู่เฉินเพิ่งตระหนักได้ว่า มีชายอีกคนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับหวังซิง เขามีอายุใกล้เคียงกับหวังซิงในตอนแรก ฉู่เฉินคิดว่าเขาเป็นคนรับใช้มาด้วย เพราะด้วยฐานะของหวังซิงในตระกูลหวัง เขาจึงมักมีคนรับใช้สามหรือห้าคนติดตามไปด้วยทุกที่ที่เขาไปแต่เห็นได้ชัดว่าคนคนนี้ไม่ใช่ เขาพูดขึ้นมา เมื่อเดินผ่านหวังซิงมาหาตัวเองฉู่เฉินรู้ถึงจุดนี้ดี ถ้าเป็นคนรับใช้ของหวังซิง คงไม่กล้าทำท่าทางเย่อหยิ่งเช่นนั้น“ฉู่เฉิน ฟังให้ดี ฉันคือหวังฮวา หนึ่งในทหารพยัคฆ์ขาว วันนี้แกจะต้องพ่ายแพ้ต่อฉัน!”หวังฮวาจ้องฉู่เฉินด้วยท่าทางเชิดหน้าชูคอ เพราะฉู่เฉินนั่งอยู่ที่ประตู จึงทำให้เห็นท่าทางนั้นได้อย่างชัดเจนคนอีกคนจากพยัคฆ์ขาวฉู่เฉินไม่แม้แต่จะลืมตา และยื่นมือไปชี้ที่กระสอบข้าง ๆ “ถ้ามาที่นี่เพื่อดูการประลอง หินพลังวิญญาณยี่สิบก้อน ไม่งั้นก็ย้ายตูดออกไปซะ!”ฉู่เฉินไม่แสดงท่าทางสุภาพต่อพวกเขาเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินไม่สุภาพกับตัวเอง หวังฮวาก็ดูเหมือนจ

หลี่เฉินหยางพูดอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อกี้ประมาทจนเกือบโดนหมัดของฉู่เฉินซัดออกจากเวทีประลอง โชคดีที่วินาทีสุดท้าย สามารถสลายพลังหมัดที่น่ากลัวนั้นได้ข่าวลือเป็นเรื่องจริง ไม่มีคนอ่อนแอในหมู่ผู้มีชื่อเสียงหลี่เฉินหยางละทิ้งความเย่อหยิ่ง และปลดปล่อยพลังของเขาอย่างเต็มสูบรัศมีของจอมยุทธระดับสูงสุดแผ่ซ่านไปทั่วทั้งเวทีประลอง“จบแล้วล่ะ หลี่เฉินหยางเอาจริงแล้ว ฉู่เฉินจบเห่แล้ว!”“ใช่แล้ว เมื่อกี้ฉันคิดว่าฉู่เฉินสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้ แค่หมัดเดียวก็ต่อยหลี่เฉินหยางออกจากเวที”“หลี่เฉินหยางแค่ประเมินศัตรูต่ำไป ตอนนี้เอาจริงแล้ว ฉู่เฉินอาจไม่มีโอกาสอีกต่อไป เพราะความแตกต่างของพลังระหว่างทั้งสองนั้นมากเกินไป”“ใช่ เมื่อกี้ฉันตกใจมาก ฉันเกือบจะไปบ่นกับหมอเทวดาแล้วนิ!”ฝูงชนโห่ร้องด้วยความตื่นตะลึง ซึ่งความตื่นเต้นก็ถึงขีดสุดตามที่คาดไว้ รัศมีของหลี่เฉินหยางถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ ราวกับว่าได้ซ่อมแซ่มหน้าที่เพิ่งแตกไปของเขากลับมา และเขาต่อยกลับฉู่เฉินด้วยเมื่อเห็นเช่นนี้ ฉู่เฉินก็ไม่เผยท่าทีหวาดกลัว และปล่อยหมัดสวนใส่กลับทั้งสองคนปะทะกันอีกครั้งคราวนี้ เป็นฉู่เฉินที่ถูกผล

แน่นอนว่าหลังจากปล่อยหมัดออกไปแล้ว หลี่เฉินหยางก็เหมือนลูกปืนใหญ่ ที่ถูกฉู่เฉินซัดปลิวไปยังขอบเวทีเหตุผลที่อยู่บนขอบเวที ก็เพราะว่ามีกำแพงกั้นที่หมอเทวดาหลี่ซ่างร่ายคาถาเอาไว้ร่างของหลี่เฉินหยางเลื่อนลงมาตามกำแพงแม้ว่าหลี่เฉินหยางจะยังหายใจอยู่แต่ดวงตากลับสูญเสียความเป็นประกายไปแล้ว และปากก็บ่นพึมพำ“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เขาอยู่แค่ขั้นเจ็ด เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้….”แม้แต่ตอนที่กำลังจะหมดสติ ปากก็ยังบ่นพึมพำไม่เพียงแต่หลี่เฉินหยางเองเท่านั้น ที่ไม่เชื่อได้ว่า ตัวเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ฝูงชนเองต่างก็เงียบงันมีเพียงเสียงพึมพำของหลี่เฉินหยางเท่านั้น ที่ดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณ“เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้!”ฝูงชนมองหน้ากันด้วยความสับสน จนกระทั่งเห็นหัวของหลี่เฉินหยางฟุบลง และหมดสติไปเมื่อเห็นภาพนี้ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดขึ้นมา“ล้มมวย”และนั่นทำให้เกิดความโกลาหล“ล้มมวย คืนเงินเดี๋ยวนี้!”“โกง! คืนเงิน!”เสียงร้องขอคืนเงินดังขึ้น โดยเฉพาะจากคนที่เดิมพันข้างหลี่เฉินหยางจะชนะเมื่อเห็นว่าสถานการณ์กำลังเลวร้ายลงอย่างรวดเร็ว หมอเทวดาก็บินขึ้นไปกลางอากาศ“ใครพูดว่า