ขณะที่จูต้าเผิงเห็นทหารซวนหวู่ปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก็พูดขึ้นมาอย่างขี้ขลาดเมื่อเห็นว่ามีจอมยุทธอยู่ท่ามกลางฝูงชน จู่ ๆ ก็เกิดความกลัวขึ้น และฉู่เฉินเองก็หมดคำที่จะพูดไอ้บ้านั่นไม่น่าจะโง่ แถมยังถามตัวเขาอีกว่าจะทำยังไงต่อในฐานะจอมยุทธระดับสูงสุด หากจูต้าเผิงต้องการจากไปจริง ๆ ฉู่เฉินก็คงไม่สามารถหยุดเขาได้และการคาดเดาของฉู่เฉินก็กลายเป็นจริงจูต้าเผิงเป็นคนซื่อบื้อ แม้ว่าจะเป็นจอมยุทธระดับสูงสุด แต่ในหงส์เพลิง เขาเป็นเพียงสมาชิกธรรมดาๆ นั่นเป็นเพราะจูต้าเผิงรู้เพียงวิธีการฝึกฝนเท่านั้น และไม่รู้เรื่องอะไรมากไปกว่านั้น“ช่างเถอะ นายไปได้แล้ว”ฉู่เฉินบอกจูต้าเผิงให้จากไป ในที่สุดสถานการณ์น่าขำนี้ก็จบลงจะให้พูดตามตรง ในตอนแรกที่เห็นซวนหวู่รวมพลังกันโจมตี แม้แต่ฉู่เฉินเองก็ตกใจเช่นกันดาบแสงสองเล่มจากก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินสามารถรับรู้ได้ ถึงมีความแข็งแกร่งเกินกว่าที่จอมยุทธควรมีแม้แต่ตัวฉู่เฉินเอง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมปรมาจารย์ยุคแรก ๆ ถึงมารวมตัวกันและใช้ท่าไม้ตายอันเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ได้ดังนั้นทุกอย่างล้วนต้องยกความดีความชอบให้กับวิชาซวนหยางเจว่แต่ฉู่เฉินก็ไม่ได้พูด
อ่านเพิ่มเติม