บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 1031 - บทที่ 1040

นับตั้งแต่ที่กลายมาเป็นลูกศิษย์ของฉู่เฉิน ทั้งเยว่ฟู่หลงกับเว่ยอิงลั่ว ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เคียงข้างฉู่เฉิน แต่ก็ได้รับคำแนะนำโดยตรงจากเขา ดังนั้นคู่ก็พัฒนาทักษะวรยุทธได้อย่างรวดเร็วผ่านเทคนิคที่เขาสอนให้ ตอนนี้พวกเขาเป็นบุคคลที่น่าเกรงขาม“นำสมาชิกซวนหวู่ทั้งหมดมาที่เมืองหลวง”เมื่อสิ้นเสียงของฉู่เฉินเยว่ฟู่หลงก็ตอบรับทางโทรศัพท์ทันที“ปฏิบัติตามคำสั่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนด้วยความเคารพ!”หลังจากบอกตำแหน่งแล้ว ฉู่เฉินก็วางสายผู้อาวุโสเฉินซึ่งฟังอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ก็รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเช่นนี้หลังจากปรึกษารายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับฐานแล้ว ฉู่เฉินก็ออกจากฐานและรีบไปที่โถงสมุนไพรขณะที่เข้าใกล้โถงสมุนไพร ฉู่เฉินก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถนนที่พลุกพล่านในอดีต กลับไม่มีคนเดินผ่านแม้แต่คนเดียวฉู่เฉินตื่นตัวและปลดปล่อยจิตสำนึกอันศักดิ์สิทธิ์ออกมา และตรวจสอบพบทันทีว่า มีคนจำนวนมากกำลังซุ่มโจมตีจากทั้งสองฝั่งถนน พวกเขาทั้งหมดเป็นจอมยุทธที่มีระดับวรยุทธขั้นต่ำสุดภายในจิตสำนึกศักดิ์สิทธิ์ สามารถสัมผัสได้จำนวนปรมาจารย์ได้เกือบสิบคนหลังจากตรวจเจอกลุ่มคนนั้นแล้ว ก็เริ่มหมุนเวียนลมปราณที

“ใช่แล้ว ผู้อาวุโสหลี่ชาง ระดับวรยุทธของพี่สามเป็นมาอย่างไรกัน?”ฉู่เฉินได้โอกาสถามจำได้ว่า เมื่อเฉียวหานอวี้ปลดปล่อยพลังจอมยุทธ์ขั้นสูงสุดออกมาอย่างกะทันหัน เกือบจะทำให้เขาตกใจจนหมดสติเพราะตอนนั้น คิดว่าพี่สามอาจจะถูกจับตัวไปแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น คงทำอะไรไม่ถูกแน่“ฮึ่ม แกรู้ได้ยังไงเด็กน้อย หานอวี้ได้ครอบครองกายาศักดิ์สิทธิ์หยกเหมันต์ในตำนาน”หลี่ชางพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ“กายาศักดิ์สิทธิ์หยกเหมันต์?”ฉู่เฉินถามด้วยความสับสน“ใช่แล้ว กายาศักดิ์สิทธิ์หยกเหมันต์ เป็นหนึ่งในร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ เมื่อเทียบได้กับกายาสายเลือดมังกรของนาย หากไม่ใช่เพราะก้าวผ่านจิตย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้ ได้ทิ้งอันตรายเอาไว้ ฉันคงไม่ต้องกดจุดระงับระดับวรยุทธของเธอ ไม่อย่างนั้น นายคงจะประหลาดใจมากกว่านี้”“ตอนนี้ที่พลังของพี่สามก็ฟื้นตัวแล้ว แล้วจะมีผลกระทบอะไรหรือเปล่า?”ฉู่เฉินพูดด้วยความกังวล“เจ้าหนู แกคิดว่าชื่อหมอเทวดาของฉันมีไว้เรียกเฉยๆ เหรอ? หลังจากที่ได้เดินทางไปเยือนประเทศต่างๆ ในช่วงหลายปี ฉันก็ได้รวบรวมสมุนไพรมา เพื่อบรรเทาอันตรายที่ซ่อนเร้นอยู่ ดังนั้น จึงไม่ต้องกังวลอ

ตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นของการก่อตั้งต้าเซี่ย มีกฎที่ไม่ได้เขียนเป็นลายลักกษณ์อักษรเอาไว้ว่า นิกายหลักทั้งเก้าไม่สามารถเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับตระกูลในต้าเซี่ยได้ ซึ่งเป็นเหตุผลเช่นกันว่าทำไมต้าเซี่ยจึงสามารถรับมือต่อครอบงำของเหล่าตระกูลต่างๆ ได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีคนสมคบคิดกับตระกูลที่มีอำนาจบ้าง แต่พวกเขาก็ต้องทำเช่นนั้นอย่างลับๆ ไม่ได้ทำอย่างเปิดเผย“เอาล่ะ หยุดเล่นน้ำลายได้แล้ว ไม่ว่าความตั้งใจของพวกนายจะคืออะไร ตราบใดที่ฉู่เฉินยังอยู่ที่โถงสมุนไพร พวกนายก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ไสหัวออกไปได้แล้ว!”หลี่ชางเบื่อเกินกว่าจะพูดไร้สาระอีก หลังพูดจบ จึงหันหลังกลับและเตรียมที่จะจากไปตอนนั้นเอง มีคนในฝูงชนพูดขึ้น“ฮึ่ม ต่อให้เป็นฉู่เฉินหรือฉู่ซวนหวู่ก็ไม่มีข้อยกเว้น ฆ่าคนแล้วไม่ยอมรับ แถมยังมุดหัวซ่อนตัวอยู่หลังผู้อาวุโสอีก”ทันทีที่พูดจบ คนอื่นๆ ก็พูดเสริมขึ้นมา“ถูกต้อง! กล้าเรียกตัวเองว่า ซวนหวู่ แต่สิ่งที่เขาทำคือหดหัว เหมือนชื่อของเขาไม่ผิด ซวนหวู่ก็แค่ชื่อเรียกของเต่า”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกไป ทุกคนก็หัวเราะกันลั่นฉู่เฉินเดิมทีวางแผนจะจากไปกับหลี่ชาง ก็หยุดเดินสามารถด

กลุ่มคนจากตำหนักอสูรมองหน้ากันไปมา ด้วยความสับสนแม้จะถูกยั่วยุอย่างซึ่งๆ หน้า แต่ก็ไม่มีใครก้าวเท้าออกมาฉู่เฉินก็ไม่เสียเวลาคนเหล่านี้อีกต่อไป จึงพูดส่งท้าย และจากนั้นก็เดินเข้าไปในโถงสมุนไพร“ในเมื่อไม่มีใครกล้าออกมา ฉัน ฉู่เฉินจะฝากคำพูดทิ้งไว้ที่นี่วันนี้ ภายในห้าวัน ฉันยินดีรับทุกคำท้าจากคนที่มีระดับวรยุทธ์เดียวกัน!”“ผู้อาวุโสสอง ไปเชิญนายน้อยมาสอนบทเรียนให้เด็กหยิ่งผยองคนนี้เถอะ”ทันทีที่ฉู่เฉินจากไป กลุ่มชายชราโง่เขลาจากตำหนักอสูรก็เริ่มร้องขอต่อผู้อาวุโสสองของตำหนักอสูร โดยหวังว่านายน้อยซิวหลัวจื่อจะออกหน้า และรักษาชื่อเสียงเอาไว้ได้ผู้อาวุโสสองซึ่งรู้ความจริงข้อนั้นอย่างเต็มอก ได้แสดงสีหน้าเบื่อหน่าย นั่นเป็นเพราะต้องการปกป้องชื่อเสียงของซิวหลัวจื่อ ดังนั้นจึงไม่ได้เปิดเผยความจริงออกไปเพียงแต่ตอบแค่ว่า นายน้อยกำลังยุ่งอยู่กับธุระสำคัญ และไม่มีเวลาสำหรับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้“เนื่องจากนายน้อยไม่ว่าง งั้นเชิญแม่ชีออกมาหน้าแทน?”ชายชรายังไม่ยอมแพ้ เพราะยังไงเขาถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าคนรุ่นใหม่ และจึงรีบถามออกไปคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินแบบนี้จึงทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสสอ

อาจจะสัมผัสได้ถึงการมาถึงของซิวหลัวจื่อล่วงหน้าขณะที่ซิวหลัวจื่อยังไม่เข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ผู้หญิงคนนั้นเปิดปากพูดอย่างเย็นชา“มีอะไร?”"เจ้าตำหนักได้สั่งให้เธอไปสั่งสอนบทเรียนกับฉู่เฉิน นี่คือภาพเหมือนของเขา!"ซิวหลัวจื่อรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ค่อยได้ออกไปโลกภายนอก ดังนั้นจึงวาดภาพเหมือนของฉู่เฉินมาด้วยหญิงคนนั้นหยิบภาพเหมือนขึ้นมาดู และภาพเหมือนในมือของเธอ ก็กลายเป็นขี้เถ้า“เข้าใจแล้ว”……ลึกเข้าไปในภูเขานับแสน ซึ่งเป็นที่ตั้งของนิกายเมี่ยวหยิน หญิงสาวสองคนกำลังวิงวอนอยู่หน้าหญิงชรา“อาจารย์ ให้พวกเราไปเมืองหลวงเถอะ”หญิงสาวนั่นคือหลินอีนัวกับหลินหยิงหยิน ส่วนหญิงชราที่อยู่ตรงหน้าคืออาจารย์ของพวกเธอ หลินเหมี่ยวหยิน หัวหน้านิกายเมี่ยวหยินนับตั้งแต่ได้ยินข่าวลือของฉู่เฉิน หลินอีนัวก็มาปรากฏตัวต่อหน้าอาจารย์พร้อมกับศิษย์พี่ของเธอถ้ามาคนเดียว อาจารย์จะไม่ยอมปล่อยให้เธอไปอย่างแน่นอน แต่ถ้าเธอพาศิษย์พี่ไปด้วย บางทีอาจจะยอมให้ออกจากภูเขาได้ทันทีที่หลินหยิงหยินได้ยินว่าจะไปพบกับฉู่เฉิน เธอก็ตกลงอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยหลังจากใช้เวลาร่วมกันมาอย่างยาวนาน หลินอีนัวและหล