All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 1011 - Chapter 1020

“กลายเป็นมังกรที่แท้จริง? ผู้อาวุโส คุณหมายความว่าตราบใดที่ผมยังคงดูดซับเลือดของมังกรที่แท้จริง ผมจะกลายเป็นมังกรในที่สุดเหรอ?”ฉู่เฉินถามด้วยความไม่เชื่อ“ถูกต้อง นี่คือความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของกายามังกรขับขาน และอีกเหตุผลพื้นฐานสำหรับการล่มสลายของตระกูลฉู่ของนาย”หลี่ซางเปิดเผยความลับอันยิ่งใหญ่ฉู่เฉินยังคงไม่เข้าใจ“ผู้อาวุโส เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับการล่มสลายของตระกูลฉู่เหรอ?”“เมื่อก่อน มังกรที่แท้จริงสถิตอยู่ในดินแดนเร้นลับของตระกูลฉู่และเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก ฉันไม่รู้ว่าได้ยินข่าวว่ามังกรที่แท้จริงได้รับบาดเจ็บมา ดังนั้นจึงมีคนบางคนที่มีเจตนาร้ายและร่วมมือกับกองกำลังจำนวนมาก เพื่อบังคับให้พ่อของนายส่งมอบมังกรที่แท้จริงมา ซึ่งพ่อของนายไม่เห็นด้วย และในท้ายที่สุด พวกเขาก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด การต่อสู้ครั้งนั้นส่งผลกระทบต่อทั้งโลก ทำให้ตอนนี้ จักรพรรดิวรยุทธก็ไม่สามารถย่างเท้าเดินในโลกได้อีก และนั่นก็เป็นเพราะการต่อสู้ในครั้งนั้น แม้ว่าพ่อของนายจะต่อสู้จนถึงที่สุด แต่ตระกูลฉู่ก็ถูกทำลาย ส่วนมังกรที่แท้จริงก็สลายไป รวมถึงพ่อของนายและดินแดนเร้นลับทั้งหมดก็หายไปด้วย”“อะไรนะ

โรงแรมเยว่ลั่วเป็นโรงแรมที่ขึ้นชื่อในเรื่องการออกแบบที่หรูหราและอลังการ ซึ่งเป็นที่นิยมในชนชั้นสูงในขณะนี้ โรงแรมทั้งหมดถูกจองจนเต็ม ทำให้คนภายนอกไม่สามารถเข้าไปได้หากต้องการเข้าไป วิธีเดียวคือผ่านบัตรเชิญและแค่บัตรเชิญฉบับนั้นก็มีค่ามากแล้วณ ภายในโรงแรมมีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกัน และจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองและจะพบว่าแต่ละคนมีฐานะที่ไม่ธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นทายาทจากตระกูลใหญ่หรือคนที่มีวรยุทธระดับสูงในขณะนี้ มีคนเดินเข้ามาจากประตูมีร่างหนึ่งเดินเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็ถูกสายตาจับจ้อง“ซิวหลัวจื่อ ในที่สุดคุณก็มาถึง” คนที่พูดคือฉีอันปัง นายน้อยของตระกูลฉี เป็นการยากที่จะจินตนาการว่านายน้อยผู้เย่อหยิ่งของตระกูลฉีจะมีน้ำเสียงเหมือนนอบน้อมเหมือนคนรับใช้ต่อหน้าชายคนนี้“ฮ่าๆ ในฐานะผู้จัดงานรวมตัวครั้งนี้ ฉันก็ต้องมาสิ นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันหรอก แค่กินและดื่มให้หนำใจก็พอ” ซิวหลัวจื่อพูดอย่างใจดีราวกับว่าตำแหน่งของเขาเป็นเพียงชื่อและไม่สำคัญอะไรแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีใครกล้าที่จะไม่คิดจริงจังและไม่สนใจซิวหลัวจื่อทุกคนรู้ว่าในตำหนักอสูร ซิวหลัวจื่อคนนี้ไม่เพ

หานปิงพูดด้วยรอยยิ้ม คิดว่าฉู่เฉินจะมาเอาใจตนหลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นคนในตระกูลหาน“แนะนำพวกเธอสองคนเหรอ? ไม่ต้องรีบร้อน ฉันขอถามอะไรนายหน่อย เมื่อฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะบอกนาย”ฉู่เฉินพูดอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่อธิบายไม่ถูกบนใบหน้าแม้ว่าหานปิงจะสับสน แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากเกินไปและคิดไปเองว่าฉู่เฉินต้องการใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อเรียกร้องผลประโยชน์“ตระกูลหานควรซ่อนตัวอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายถึงมาที่นี่ได้?”“ไร้สาระ ซ่อนตัวหมายความอะไร นั่นคือการเก็บตัว การเก็บตัวฝึกฝนอย่างสันโดษเข้าใจไหม?”หานปิงราวกับว่าถูกบีบคอ น้ำเสียงของเขาก็สูงขึ้นเล็กน้อยอย่างกะทันหัน จะพูดถึงมันขึ้นมาทำไม ถ้ามีใครกล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเขาที่อื่น เขาคงต้องสั่งสอนบทเรียนให้อีกฝ่ายแล้วเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของหานปิง ก็ดึงดูดความสนใจของใครบางคนไปแล้ว“โอเค เก็บตัว เมื่อนายพูดว่าการเก็บตัวอย่างสันโดษ มันหมายถึงการสันโดษ แล้วตอนนี้นายไปเก็บตัวที่ไหน?”ฉู่เฉินพูดต่อตามคำพูดของหานปิง“แน่นอน ตระกูลหานของเราทั้งหมดอยู่ในที่เก็บตัวอย่างสันโดษที่….”หานปิงตอบตามสัญชาตญาณ เพราะยังไงเขาก็เป็นนักสู้ระดับมหากาฬ แม้เข

ขณะที่หวังซิงเดินเข้าไปหา ฉู่เฉินก็เหลือบมองอย่างเฉยเมย แต่กลับรู้สึกแปลกๆ ในใจของเขาราวกับว่ามีบางอย่างบนร่างของหวังซิงกำลังดึงดูดเขาแปลกมาก ก่อนหน้านี้เคยเจอหวังซิงที่โถงสมุนไพรมาก่อน และต่อมาก็เจอกับเขาที่คฤหาสน์ของตระกูลหยานผ่านกำแพงอีก แล้วทำไมตอนนั้นถึงไม่รู้สึกแบบนี้ตอนนี้ความรู้สึกนี้ปรากฏขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก จะพูดยังไงดี?ฉู่เฉินมีสมมติฐานขึ้นมา แต่ก็ยังต้องกลับไปตรวจสอบกับหมอเทวดาหลี่ซางฉู่เฉินระงับความรู้สึกแปลกๆ ชั่วคราว และไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งกับหวังซิงอย่างไรก็ตาม หวังซิงกลับไม่มีเจตนาที่จะปล่อยเรื่องนี้ไป“ฉู่เฉิน ฉันต้องบอกว่าฉันชื่นชมความกล้าหาญของแก แม้จะรู้ว่าตระกูลหวังกำลังตามล่าแกอยู่ แกก็ยังกล้าที่จะกลับมาเมืองหลวง แกรู้ไหมว่านักสู้ทุกคนในเมืองหลวงกำลังตามหาแกอยู่”“ตามหาฉัน? ล้อเล่นน่ะ ฉันคือซวนหวู่แห่งต้าเซี่ย และตระกูลหวังของแกสามารถออกตามล่าฉันตามใจชอบได้งั้นเหรอ แกยังเห็นต้าเซี่ยอยู่ในสายตาของแกอยู่ไหม”ฉู่เฉินก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สงบและสบายๆ“นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเราชาวนักสู้ แกคิดจริงๆ เหรอว่าต้าเซี่ยจะปกป้องแกได้? ล้อเล่นหรือเปล่า ถ้ามัน

เมื่อเห็นท่าทีอย่างนั้นของหวังซิง ฉู่เฉินก็ไม่ได้ทำอะไรเลย หากหานปิงซึ่งถูกฉู่เฉินจับตัวอยู่ก็พูดออกมาเองหรือบางทีอาจสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของฉู่เฉินที่มีต่อเขา แม้ว่าตอนนี้สายตาของฉู่เฉินจะไม่ได้จับจ้องมาที่เขาแล้ว แต่หานปิงก็ยังคงพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว“หวังซิง หยุดพูดจาประชดประชันได้แล้ว”เมื่อถูกเรียกชื่อตรงๆ ดวงตาของหวังซิงก็หรี่ลง และเจตนาฆ่าก็เผยขึ้นมาในดวงตา แต่แววตานั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว“ไม่ต้องห่วง มีพวกเรามากมายขนาดนี้ เขาไม่กล้าที่จะฆ่านายหรอก”ราวกับจะยืนยันคำพูดของหวังซิง ซิวหลัวจื่อก็ถอนรัศมีของตัวเองกลับมา“ฉู่เฉิน ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้านายตั้งใจจะพูดอะไร นายได้ทำไปแล้ว หานปิงกลัวจนแทบจะฉี่ราดแล้วนะ” ฉีอันปังก็พูดแทรกขึ้นมาจากด้านข้างทุกคนในที่นั้นเชื่อกันว่าฉู่เฉินจะไม่ฆ่าใครยกเว้นคนๆ หนึ่ง นั่นคือหนิงชิงเสว่ในฐานะพี่สาวของฉู่เฉิน หนิงชิงเสว่รู้ดีกว่าใครๆ ว่า ถ้าฉู่เฉินตัดสินใจแล้ว ก็จะไม่สนใจว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร“เสี่ยวเฉิน….”หนิงชิงเสว่กำลังจะพูดฉู่เฉินหันกลับมาและพูดบางอย่าง“พี่เจ็ด แม้แต่คุณก็ยังอยากเปลี่ยนใจฉันเหรอ?”“แน่นอนว่า