บทที่ 1051

ขณะที่จูต้าเผิงเห็นทหารซวนหวู่ปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก็พูดขึ้นมาอย่างขี้ขลาด

เมื่อเห็นว่ามีจอมยุทธอยู่ท่ามกลางฝูงชน จู่ ๆ ก็เกิดความกลัวขึ้น และฉู่เฉินเองก็หมดคำที่จะพูด

ไอ้บ้านั่นไม่น่าจะโง่ แถมยังถามตัวเขาอีกว่าจะทำยังไงต่อ

ในฐานะจอมยุทธระดับสูงสุด หากจูต้าเผิงต้องการจากไปจริง ๆ ฉู่เฉินก็คงไม่สามารถหยุดเขาได้

และการคาดเดาของฉู่เฉินก็กลายเป็นจริง

จูต้าเผิงเป็นคนซื่อบื้อ แม้ว่าจะเป็นจอมยุทธระดับสูงสุด แต่ในหงส์เพลิง เขาเป็นเพียงสมาชิกธรรมดาๆ นั่นเป็นเพราะจูต้าเผิงรู้เพียงวิธีการฝึกฝนเท่านั้น และไม่รู้เรื่องอะไรมากไปกว่านั้น

“ช่างเถอะ นายไปได้แล้ว”

ฉู่เฉินบอกจูต้าเผิงให้จากไป ในที่สุดสถานการณ์น่าขำนี้ก็จบลง

จะให้พูดตามตรง ในตอนแรกที่เห็นซวนหวู่รวมพลังกันโจมตี แม้แต่ฉู่เฉินเองก็ตกใจเช่นกัน

ดาบแสงสองเล่มจากก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินสามารถรับรู้ได้ ถึงมีความแข็งแกร่งเกินกว่าที่จอมยุทธควรมี

แม้แต่ตัวฉู่เฉินเอง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมปรมาจารย์ยุคแรก ๆ ถึงมารวมตัวกันและใช้ท่าไม้ตายอันเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ได้

ดังนั้นทุกอย่างล้วนต้องยกความดีความชอบให้กับวิชาซวนหยางเจว่

แต่ฉู่เฉินก็ไม่ได้พูด