แชร์

บทที่ 1075

ฉู่เฉินนั่งเหยียดตัวอย่างขี้เกียจอยู่ตรงหน้าจางเทากับหนิงชิงเสว่ แล้วค่อยๆ ดื่มทีละจิบ โดยมองดูใบหน้าที่เป็นกังวลของหนิงชิงเสว่และจางเทา แล้วพูดขึ้นมา

"ไม่เป็นไร ฉันสบายดีจริงๆ ความแข็งแกร่งของฉันพัฒนาอย่างก้าวกระโดด"

เมื่อได้ยินแบบนี้นี้ จางเทากับหนิงชิงเสว่มองหน้ากัน เพราะคิดว่าฉู่เฉินอาจจะถูกทุบตี จนสมองได้รับการกระทบกระเทือน

เมื่อรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ฉู่เฉินจึงส่งจางเทากลับไป จางเทาช่วยงานที่โถงสมุนไพรในตอนกลางวันเท่านั้น และยังต้องกลับฐานในตอนกลางคืน

โชคดีที่การฝึกฝนของจางเทาราบรื่น และระยะทางนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา

วันรุ่งขึ้น หลังจากได้รู้จากหลี่ซ่างว่า ไม่มีใครมาขอท้าดวลในวันนี้ ฉู่เฉินเข้าสู่เมืองลับแลมังกรเพื่อฝึกฝน ก่อนที่จะฝึกฝน ฉู่เฉินถามไปว่า เขาจำเป็นต้องฝึกวิชาจำพวกกระบี่กระบองด้วยหรือไม่

ผลก็คือผู้อาวุโสเย่โกรธจัด บอกว่าเดินยังไม่ได้กลับคิดที่จะวิ่งเสียแล้ว หลังจากนั้น ก็ใช้การต่อสู้ เพื่อทดสอบความก้าวหน้าของเขา และเกือบจะทุบฉู่เฉินจนร้องไห้หาพ่อแก้วแม่แก้ว หากเขายังมีพ่อแม่อยู่

ฉู่เฉินนอนลงบนพื้นเหมือนตายอย่างเขียด

หลายครั้งที่ฉู่เฉินเข้าใจว่า ตัวเองต้องตายจริงๆ

ผู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status